ตอนที่ 2 ทำไมถึงเป็นเขา!

ต๭นที่ 2 ทำไมถึงเป็นเขา! "อย่า!" มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น จิลลาลืมตาทันที เบื้องหน้าเป็นเฟอร์นิเจอร์ที่คุ้นตา นี่เป็นห้องของเธอ และไม่มีผู้ชายหล่อเหลาคนนั้นด้วย เธอถอนหายใจออก ที่แท้เป็นแค่ความฝัน ความเป็นที่แปลกประหลาด เธอปาดเหงื่อบนหน้าผาก และหน้าแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อกี้พลาง และเตรียมตัวลุกขึ้นไปห้องน้ำพลาง คิดไม่ถึงว่าผู้ชายในความฝันกับตัวเองจะเซ็นสัญญายินยอมเป็นเมียเก็บอะไรนั้น และยัง... เดี๋ยวก่อน ทำไมตรงที่ลับถึงมีความเจ็บปวดเล็กน้อย ราวกับว่าเป็นเพราะเรื่องนั้น...ความรู้สึกนี้ถึงแม้เล็กน้อย แต่เจ็บปวดจริงๆ หลังจากที่จิลลาตกใจเล็กน้อยก็ยกมือตบแก้มแดงระเรื่อของตัวเองอย่างแรง แม้แต่แฟนเธอยังไม่มีเลย แล้วมันจะเป็นแบบนั้นได้ยังไง บางทีอาจเป็นเพราะความฝันเหมือนจริงมากจนเกิดความคิดหลอนขึ้นมา หลังจากกลับห้อง เธอกวาดตาเห็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ เป็นข้อมูลบริษัทที่เธอสืบค้นเมื่อคืนก่อนจะไปสมัครงาน เมื่อเห็นรูปภาพกัมพลท่านประธานของบริษัท KJ เธอก็ตกใจค้างทันที คิดไม่ถึงว่าเขาจะมีใบหน้าเหมือนผู้ชายหล่อเหลาในความฝันของเธอ ทำไมถึงเป็นเขา? ภาพเหตุการณ์ที่เขาคล้ำจับบนเรือนร่างของเธอผุดโผล่ขึ้นมาอีกครั้ง จิลลารีบปิดคอมพิวเตอร์อย่างกระวนกระวาย และบนแก้มก็ร้อนๆอุ่นๆ กัมพลไม่เพียงเป็นท่านประธานของบริษัท KJ ที่ใหญ่ที่สุดในห้าร้อยแห่งแล้ว ยังเป็นหัวหน้าตระกูลทั้งห้าของบ้านวรธีรนนท์ เป็นผู้สืบทอดของบ้านวรธีรนนท์ ฐานะทางสังคมของผู้ชายคนนี้สูงส่งมาก และยังเป็นคนมีความสามารถในการทำธุรกิจอีกด้วย และเขายังมีใบหน้าหล่อเหลาที่น่าตื่นตาตื่นใจด้วย หล่อจนทำให้คนคลั่งไคล้ และยังเป็นชายหนุ่มที่ต้องการคนผู้หญิงโสดและแต่งงานแล้วด้วย ผู้ชายระดับแบบนี้มีอยู่แค่ในนิยายเท่านั้น เธอไม่เคยเจอเขามาก่อนเหมือนกัน และไม่มีความสัมพันธ์ใดๆด้วยทั้งสิ้น มีเพียงความฝันที่แปลกประหลาด! มิน่าตัวเองถึงรู้สึกว่าในความฝันเขาคุ้นตามาก เพราะดูรูปภาพเขาก่อนนอนนี่เอง จิลลาตบมองแก้มร้อนๆอุ่นบนใบหน้า และตัดภาพเหตุการณ์ที่น่าอับอายออกไปจากหัวสมอง จากนั้นก็รีบอาบน้ำเตรียมตัวออกไปสัมภาษณ์งาน เธอเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สี่ของสาขาการออกแบบเครื่องแต่งกาย และวันนี้เธอมาสัมภาษณ์เป็นนักศึกษาฝึกงานในแผนกเครื่องแต่งกาย ตำแหน่งมีเพียงสาม แต่คนสมัครเข้ามาประมาณหมื่นกว่าคน วิธีการเลือกง่ายดายและไม่ซับซ้อน ผู้สมัครพาผลงานที่ตัวเองทำมาด้วย โดยให้นางแบบนายแบบเดินแสดง แล้วเลือกคนที่มีคะแนนสูงที่สุด บนระเบียงทางเดิน ฝูงชนที่เตรียมตัวสอบสัมภาษณ์เกาะกลุ่มอยู่ด้วยกัน บางคนก็มีสีหน้าจริงจัง บางคนก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน "เธอรู้ไหมว่า ท่านประธานกัมพลหล่อกว่าในรูปภาพอีกนะ!" "จริงหรอ? เมื่อนึกถึงตัวเองสามารถทำงานร่วมกับคนหล่อเหลาแบบนี้แล้ว คงขยันมาทำงานทุกวันแน่!" "ตื่นค่ะ ท่านประธานจะรับผู้หญิงไร้เดียงสาอย่างเธอหรอ?" …… ดูเหมือนว่าท่านประธานกัมพลคนนี้มีเสน่ห์ไม่น้อย จิลลาแอบหัวเราะในใจเกี่ยวกับความฝันที่ไม่เป็นจริงเมื่อตอนเช้า ในเวลาคนรับผิดชอบเดินมาถึงเบื้องหน้าจิลลาอย่างรีบร้อน "คุณจิลลา นางแบบของคุณหกล้มบาดเจ็บ ไม่สามารถเดินแบบได้ ตอนนี้ก็ไม่มีนางแบบคนไหนว่างแล้วด้วย" "อะไรนะ?" จิลลานิ่งอึ้ง ทำไมเรื่องแย่ๆแบบนี้เธอถึงต้องมาเจอด้วย? เพื่องานครั้งนี้ เธอเตรียมตัวมาหลายเดือนมาก การเป็นนักศึกษาฝึกงานของบริษัท KJ ไม่เพียงเป็นความฝันของเธอ แต่เป็นทางเดียวของเธอตอนนี้ด้วย ยิ่งเธอคิดก็ยิ่งร้อนใจ เลยจับมือผู้รับผิดชอบ "ผู้จัดการหลี่ค่ะ คุณช่วยฉันคิดหาวิธีหน่อยนะคะ ฉันไม่สามารถพลาดโอกาสครั้งนี้ได้เลย" "ไม่ทันเวลาแล้ว ตอนนี้ใกล้ถึงคิวของคุณแล้ว นอกจากคุณจะเดินแบบด้วยตัวเอง" เธอหรอ? จิลลานิ่งอึ้ง และกวาดตามองรอบบริเวณ ที่นี้เป็นด้านหลังเวทีขนาดใหญ่ และไม่มีห้องเปลี่ยนเสื้อเดียวด้วย ถ้าหากเธอเดินแบบก็ต้องเปลี่ยนเสื้อตรงนี้... จิลลาหน้าแดงระเรื่อ เธอไม่เคยถอดเสื้อผ้าต่อหน้าสาธารณชนมาก่อนเลย ผู้จัดการหลี่ยัดกระโปรงใส่มือเธออย่างไม่เกรงใจ "ถ้าจะเดินก็เร็วๆ หน่อย ไม่เช่นนั้นไม่มีโอกาสแล้ว เธอกอดเสื้อผ้า และจ้องมองผลงานที่ทุ่มเทแรงกายแรงใจของตัวเอง จิลลากัดฟัน ถึงยังไงที่นี้ก็มีแต่ผู้หญิง ถอดก็ถอด!