ตอนที่ 4 ฉันจะแจ้งจับคุณ!

ต๭นที่ 4 ฉันจะแจ้งจับคุณ! ดวงตาแดงก่ำของจิลลาเผยสายตาอัปยศ เธอทุบตีเขาอย่างเต็มกำลัง "ฉันจะแจ้งตำรวจ! ฉันจะแจ้งจับคุณ!" "แจ้งความหรอ?" กัมพลจับมือของจิลลา และแค่นหัวเราะอย่างหมดความอดทน "เธอเอาอะไรมาแจ้งความฉัน? บนหนังสือสัญญา ฉันซื้อเธอมาแล้ว!" "นั้นเป็นสัญญาที่คุณปลอมแปลงขึ้นมา! ฉันไม่เคยเซ็นสัญญาเป็นเมียเก็บอะไรนั้น!" "ยังไม่ยินยอมอีกหรอ?" กัมพลเผยสีหน้าบิดเบี้ยว เพราะถูกยั่วโมโห "ได้! เดี๋ยวผมจะทำให้คุณจำได้" เขาถอยออกมา และดึงซิปขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นกล้ามเนื้อที่เป็นชั้นก็ถูกปกคลุมด้วยชุดสูทเรียบร้อย ขณะที่เขายืนก็ก้มหน้ามองจิลลาอย่างดูถูก พร้อมส่งเสียงเย็นชาออกมา "พาเธอกลับไป" หลังสิ้นเสียง จู่ๆประตูทางเข้าก็ถูกเปิดด้วยบอดี้การ์ด จิลลาไม่ได้สวมเสื้อผ้าอะไรเลย ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกอับอายจนอยากตาย เธอรีบคว้าเสื้อผ้าที่กัมพลดึงออกมาเมื่อกี้อย่างรีบร้อน และถามพลางว่า "คุณจะพาฉันไปที่ไหน? ตกลงคุณคิดจะทำอะไรกันแน่?" กัมพลเผยท่าทางเมินเฉย และไม่สนใจจิลลาเลย จากนั้นเขาก็เดินออกไป บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่สองคนเดินมาถึงเบื้องหน้าของจิลลา พวกเขาจับเธอคนละข้าง และลากเธอออกไปโดยไม่พูดอะไรเลย "ปล่อยฉันนะ! พวกคุณกำลังลักพาตัวอยู่นะ มันผิดกฎหมายนะ!" จิลลากระวนกระวายอย่างรีบร้อน และกรีดร้องพลาง แต่เธอแทบจะไม่สามารถต้านทานอะไรได้เลย สุดท้ายก็ถูกพาไปที่ปราสาทหรูหราแถวชานเมืองแห่งหนึ่ง เธอถูกโยนทิ้งในห้องขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง บนผนังกำแพงมีหน้าจอฉายแสงขนาดใหญ่อันหนึ่ง เหมือนกับเป็นโรงหนังส่วนตัว กัมพลกำลังนั่งบนโซฟาพลาง และเขย่าไวน์แดงในแก้วเล็กน้อยพลาง ท่าทางเรียบร้อย แต่น่าเสียดายจิตใจดำ จิลลามองเขาอย่างหวาดระแวง "คุณพาฉันมาที่นี้ทำไม?" "ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่าเธอเป็นผู้หญิงดื้อรั้น เลยถ่ายวีดีโอเก็บไว้" กัมพลแค่นหัวเราะอย่างดูถูก จากนั้นก็กดรีโมท ทันใดนั้นม่านฉายแสงก็สว่างขึ้น เป็นวีดีโอที่ถ่ายจากมุมของกล้องวงจรปิดของห้องหนึ่ง ภายในห้องไม่มีอะไรโดดเด่น แต่คนที่นั่งในห้อง กลับทำให้จิลลาตกใจนิ่งค้าง เป็นตัวเธอเอง! ที่สวมเสื้อผ้าที่เธอชอบมากที่สุดชุดนั้น และกำลังนั่งเผชิญหน้ากับกัมพลอยู่ จิลลาแทบไม่อยากเชื่อสายตาของตัวเองเลยเธอไม่รู้จักกัมพลมาก่อนเลย ทำไมเธอถึงนั่งอยู่ด้วยกันกับเขาได้? เหตุการณ์ท้ายวีดีโอยิ่งทำให้เธอตกใจช็อก เพราะเธอกับกัมพลเซ็นสัญญาเป็นเมียเก็บ จากนั้นเธอก็หยิบกระเป๋าที่เต็มไปด้วยเงินสดเดินออกไป "นี่ นี่มันเป็นไปได้ยังไง? ฉันแทบไม่จำไม่ได้เลยว่าฉันพบกับคุณตอนไหน?" จิลลาเผยสีหน้าขาวซีด และร่างกายก็สั่นจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เธอแทบไม่รู้ว่าควรอธิบายเรื่องนี้ยังไง ดูเหมือนเธอตกในแหสีดำขนาดใหญ่แล้ว และตอนนี้มือที่มองไม่เห็นกำลังบีบคอเธออยู่ "มาแกล้งทำเป็นความจำเสื่อมตอนนี้คงส่ายไปแล้วล่ะ" กัมพลลุกขึ้นยืนอย่างไม่พอใจ และก้าวเท้ายาวไปเข้ามาหาจิลลา แล้วเผยสีหน้าเย็นชาอย่างชัดเจนออกมา จิลลาถอยหลังไปอย่างตื่นตระหนก "ฉันไม่รู้จริงๆว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง ในวีดีโอต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ คุณกัมพลค่ะ คุณช่วยให้เวลาฉันหน่อยได้ไหม ฉันต้องสืบได้แน่ค่ะ" "ฉันมอบเวลาให้คุณมากพอแล้ว ตอนนี้เป็นเวลาที่คุณต้องทำตามสัญญาแล้ว" รูปร่างสูงใหญ่ของกัมพลกดทับลงราวกับเป็นภูเขาใหญ่ลูกหนึ่ง จนทำให้จิลลาไม่สามารถถอยหลังได้แล้ว เขาก้มมองเธอด้วยสายตาดูถูกเหมือนราชา "ขายให้ฉันแล้วก็ควรทำหน้าที่ผู้หญิงของฉันดีๆ ไม่เช่นนั้น..." นิ้วมือบีบตัว ชั่วพริบตาแก้วก็แตกกระจาย และไวน์แดงกับเศษแก้วก็ร่วงตกลงบนพื้น ทุกอย่างแดงไปหมดเหมือนเลือด "นี้เป็นการข่มขู่! จิลลาตกใจจนขนลุกซู่ และมือก็สั่นเทาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ เธอหวาดกลัวจนไม่กล้าขัดขืนแล้ว แต่เธอไม่สามารถทำลายชีวิตของตัวเองพังพินาศแบบนี้ เธอค่อยๆกำมือไว้อย่างแน่น จากนั้นก็แกล้งทำเป็นสงบนิ่ง "สัญญาฉันไม่ได้เป็นเซ็น แต่ถ้าคุณปล่อยฉัน ฉันจะชดเชยเงินให้คุณ ต้องการกี่บาทบ้านนิธิวรสกุลก็จ่ายให้ได้" "ต้องการทำลายสัญญาหรอ!" กัมพลเผยสีหน้าขุ่นเคือง และยื่นมือบีบคอของจิลลาอย่างคลุ้มคลั่ง "จิลลา เธอเป็นคนแรกที่กล้าขัดขืนฉัน สัญญาของกัมพลไม่ใช่ใครจะเซ็นก็เซ็นได้ และไม่ใช่ใครอยากทำลายก็ทำลายได้?" เขาออกแรงอย่างเต็มกำลัง เหมือนกับอยากบีบคอของเธอให้แหลกกระจุย