ตอนที่ 6 เธอไม่มีทางเลือก

ต๭นที่ 6 เธอไม่มีทางเลือก จิลลาพูดอย่างยึดมั่นว่า"ขอบคุณสำหรับความปราณนาดีของคุณ แต่สัญญานั้นฉันไม่ได้เซ็นจริงๆ ดังนั้นฉันจะไม่ยินยอมเด็ดขาด" "คุณผู้ชายไม่ใช่คนชอบเกลี้ยกล่อมใคร เขามีวิธีพันร้อยนับพันสามารถบังคับให้คุณยินยอมได้ และสามารถฆ่าคุณด้วย ซึ่งคุณและคุณผู้ชายก็คงไม่อยากให้มันแย่ถึงขั้นนั้นหรอก" ขณะที่กิตติหันหลังจากไป นอกจากเสียงฝีเท้าแล้ว ยังมีเสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจออกมาด้วย "คุณจิลลา คุณไม่มีทางเลือกหรอก" เหมือนเป็นประโยคชี้แนะที่จริงใจ และไม่มีโอกาสพิจารณา จิลลารู้สึกเจ็บปวดใจ เหมือนกับมีคนมาบีบคอจนหายใจไม่ออก กัมพลไม่มีทางปล่อยเธอแน่ เธอต้องช่วยตัวเอง เธอค่อยๆกำมือไว้อย่างแน่น จิลลาตัดสินใจ รวบรวมความกล้าเดินถึงข้างหน้าต่าง และก้มมองลงไป เธอเป็นคนกลัวความสูง ความสูงของชั้นสี่ทำให้ขาสองข้างของเธออ่อนแรงอย่างควบคุมไม่ได้ แต่นี่เป็นวิธีเดียวที่เธอสามารถหนีไปได้ เธอสูบหายใจเข้าลึกๆ และปืนออกนอกหน้าต่างอย่างระมัดระวัง เธอเหยียบบนพื้นนอกหน้าต่าง และค่อยๆปืนลงไป ตั้งแต่ตรงนี้ปืนลงไปโดยไม่หยุดพักก็จะสามารถหนีพ้้นจากปีศาจกัมพลแล้ว จิลลาคิดในแง่บวก แต่คิดไม่ถึงว่าที่นี่ยังมีบอดี้การ์ดลานตระเวนอยู่ทุกเวลาอยู่ ไฟฉายในมือของบอดี้การ์ดส่องมาที่ตัวจิลลา และตะโกนร้องว่า "ใคร? ทำอะไรอยู่บนนั้น?" จิลลาสะดุ้งตกใจ และหันหน้ามองลงไปพบว่าบนถนนมีบอดี้การ์ดไม่กี่คนยืนอยู่ และจ้องมองอย่างเกรงกลัวกัมพลที่กำลังเดินเข้ามา สายตาของเขาเย็นชาราวกับน้ำเเข็ง และใบหน้าหล่อเหลาก็เผยสีหน้าขุ่นเคืองที่น่าตกใจออกมาด้วย จิลลายืนอย่างแข็งทื่อ อยากหนี เป็นไปไม่ได้แล้ว กัมพลยืนอยู่ใต้ตึก และพูดอย่างเย็นชาว่า "จิลลา รีบกลับห้องไปเดี๋ยวนี้" กลับไปหรอ? แล้วกักขังไว้ในห้องมืดนั้นต่อไปจนกว่าจะตายหรอ จิลลาปฏิเสธ และไม่อยากมองคนที่อยู่ข้างล่าง จู่ๆเธอก็เกิดความคิดบ้าคลั่งออกมา ในเมื่อเขาไม่ปล่อยเธอไป สู้... "กัมพล ปล่อยฉันออกไป ไม่เช่นนั้นฉันจะกระโดดลง หากฉันตกตึกตาย คุณก็จะไม่ได้อะไรเลย แต่ถ้าฉันไม่ตาย ฉันก็จะเป็นพิการ และคุณกัมพลคงไม่สนใจคนพิการหรอกใช่ไหม?" กัมพลสะบัดมือออกไปอย่างแรง และเผยท่าทางเกรี้ยวกราด ผู้หญิงคนนี้กล้าข่มขู่เขาหรอ? ดี ดีมาก "เธอคิดว่าฉันจะสนใจความเป็นความตายของเธอหรอ?" กัมพลเผยแววตาเย็นยะเยือกออกมาพร้อมพูดอย่างไม่มีอารมณ์ว่า "กระโดดลงมาตายเลย ใครสนใจ" จิลลาตกใจตัวสั่น และนิ้วมือก็สั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้ คิดไม่ถึงว่าเขาไม่สนใจความเป็นความตายของเธอเลย ผู้ชายคนนี้ใจร้ายเกินไปแล้ว ตอนนี้เธอควรทำยังไงดี? จิลลากระวนกระวายทำอะไรไม่ถูก เมื่อมองระดับความสูงจากข้างล่าง ขาสองข้างก็อ่อนแรงขาขาดความทรงตัว สุดท้ายพลัดร่วงตกลงมา! ทันใดนั้นเธอตกใจจนในหัวสมองมีแต่ความว่างเปล่า เธอไม่ได้บ้าถึงขนาดอยากกระโดดตึกลงมา คราวนี้ตายแน่เลย จิลลาที่หลับตาตกใจและหมดหวังที่กำลังรอคอยกลายเป็นเศษเนื้อ จู่ๆเธอก็กระทบเข้ากับกล้ามหน้าอกอันแข็งแรงของผู้ชายคนหนึ่ง และตอนนี้กำลังตกอยู่ในอ้อมกอดกว้างใหญ่อยู่ ใครช่วยเธอหรอ? จิลลาลืมตาอย่างซาบซึ้งใจ แต่กลับเห็นกับพล "ทำไมถึงเป็นเขา? ไม่ใช่ว่าเขาต้องการให้เราเป็นซากศพหรอกหรอ "คุณ..." เขาพูดว่า "ที่ผมช่วยคุณเพราะคุณยังมีประโยชน์ต่อผมอยู่" พูดจบ กัมพลก็โยนจิลลาลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี เมื่อสะโพกกระทบกับพื้น จิลลาก็รู้สึกเจ็บปวดแปลบขึ้นมา แล้วความรู้สึกซาบซึ้งใจก็กลายเป็นความขุ่นเคืองที่คับอกคับใจ "ใครอยากให้คุณช่วย? ต่อให้ฉันตายก็ไม่ยอมเป็นผู้หญิงของคุณหรอ กัมพล คุณมันน่าขยะแขยง" ท่าทางไม่ยินยอมของผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนกับเป็นการยั่วยุความโมโหของกัมพล คิดไม่ถึงเธอคิดว่าเขาน่าขยะแขยง? เป็นผู้หญิงของเขา มันน่ารังเกียจขนาดนี้เลยหรอ? กัมพลจ้องมองจิลลาด้วยสายตาสงบนิ่ง และดวงตาก็ค่อยๆเผยสายตาความเกลียดชังออกมา ความไม่ยอมแพ้ที่รุนแรงทำให้เขาจับกดบ่าของจิลลา จนทำให้เธอนอนฟุบลงบนพื้นหญ้า รูปร่างสูงใหญ่ดั่งภูเขาใหญ่กดทับลงมา "งั้นผมอยากดูว่าคุณรังเกียจจริงๆ หรือว่าชื่นชอบกันแน่" "คุณ! คุณคิดจะทำอะไร!" จิลลากรีดร้องอย่างตกใจ คิดไม่ถึงว่ากัมพลเจ้าปีศาจจะเกิดอารมณ์ได้ทุกเมื่อ แม้แต่สวนดอกไม้ก็ตาม!