ตอนที่13 ตรรกะบ้าบอ

ต๭นที่13 ตรรกะบ้าบอ ทันใดนั้นจิลลาก็รู้สึกตื่นเต้นมาก จนหัวใจแทบไม่สามารถควบคุมได้แล้ว แต่ริมฝีปากเรียวบางเบื้องหน้าเซ็กซี่มาก! เธอรีบผลักเขาออกอย่างลุกลี้ลุกลน และไม่กล้ามองเขา จากนั้นก็ก้มหน้าวิ่งไปขึ้นรถทันที "เร็วไปกันเร็ว ไม่เช่นนั้นเดี๋ยวคุณจะไปงานเลี้ยงคืนนี้" เห็นท่าทางรีบร้อนขึ้นรถของเธอ กัมพลก็ยิ้มมุมปากเล็กน้อย และรีบเดินตามขึ้นรถไป ร้านเสื้อผ้าสั่งตัดเฉพาะบุคคล MeetAgain ในตอนนี้ในร้านไม่มีใครเลย พนักงานยืนต้อนรับอย่างกระตือรือร้น ทุกคนในที่นี้ล้วนบริการกัมพลเพียงผู้เดียว กัมพลนั่งลงบนโซฟา และจิบไวน์แดง พร้อมกับจ้องมองจิลลาเปลี่ยนเสื้อผ้า จิลลายืนอยู่เบื้องหน้าเสื้อผ้าเป็นแถว ตำแหน่งที่เธอสมัครคือนักออกแบบเครื่องแต่งกาย แต่ตำแหน่งที่กัมพลมอบให้เขากลับเป็นตำแหน่งหัวหน้าแผนกออกแบบ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ต้องออกแบบเครื่องแต่งกายให้กัมพลโดยเฉพาะ นอกจากนี้ยังต้องรับผิดชอบเรื่องรูปร่างของเขาด้วย คนที่เธอไม่อยากพบเจอด้วยก็คือเขา แต่เธอกลับไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธได้เลย หลังจากหยิบเสื้อผ้าตัวหนึ่งมาก็ถามจิลลาว่า : "ตัวนี้เป็นยังไงคะ?" กัมพลกวาดตามองเสื้อผ้าแบบหนึ่ง "เธอคิดว่าสวยแล้วหรอ?" จิลลารู้สึกไม่ค่อยมั่นใจ เธอเลยเลือกเสื้อผ้าอย่างลวกๆ จนไม่คิดถึงความเหมาะสมของกัมพลด้วย เธอยังคงพยักหน้าอย่างดื้อรั้น กัมพลวางแก้วไวน์ลง และหยิบเสื้อไปเปลี่ยนในห้องเปลี่ยนเสื้อ นี้เป็นชุดสูทสีดำที่มีการออกแบบข้างเอวและบริเวณบ่าที่ซับซ้อนมาก และบางกระดุมต้องให้คนคนอื่นช่วยปลดกระดุมด้วย กัมพลยืนอยู่หน้ากระจกของหน้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยท่าทางสงบนิ่ง พนักงานผู้หญิงเดินเข้าไปช่วยเขาสวมกระดุมด้วยท่าทางกระตือรือร้น กัมพลขมวดคิ้ว และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ถอยไป" "ขอโทษค่ะ คุณผู้ชาย" พนักงานสองคนตกใจจนเหงื่อเเตก และรีบเดินถอยออกไปข้างนอก กัมพลเดินมายืนเบื้องหน้าจิลลา และพูดว่า "ยังไม่มาอีก?" "ฉันหรอ?" จิลลานิ่งอึ้ง เธอไม่ใช่พนักงาน และไม่ใช่สาวใช้ แต่ทำไมเธอต้องช่วยจัดการเรื่องเสื้อผ้าของเขาด้วย? ยิ่งไปกว่านั้นรูปแบบชุดนี้ต้องโอบเอวของเขาต้องจะสวมกระดุมเรียบร้อยได้ เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น "ฉันรับผิดชอบแค่เสื้อผ้า ส่วนการจัดการเสื้อผ้าของคุณไม่ใช้งานของฉัน" กัมพลหัวเราะออกมาเบาๆ "ใช่งานของเธอหรือเปล่า ล้วนเป็นฉันตัดสินใจ" ตรรกะบ้าบอ! จิลลาโมโหจนอยากเขวี้ยงเสื้อผ้าใส่เขา แต่เมื่อนึกถึงค่าชดเชยผิดสัญญา เธอก็ต้องอดกลั้นไว้ ต้องอดทน หลังจากที่เธอสามารถพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้เซ็นสัญญาเมียเก็บนั้น เธอก็จะหลุดพ้นจากกัมพลแล้ว จิลลาเดินเข้าไปยืนอยู่เบื้องหน้ากัมพลที่ส่องกระจกอยู่ ว่าไปเมื่อเขาสวมชุดสูทนี้ก็ยิ่งทำให้เขาหล่อเหลามากขึ้น เหมือนกับถูกออกแบบมาเพื่อเขาคนเดียวเลย "คุณช่วยยกมือขึ้นหน่อย ฉันต้องสวมกระดุมเอวให้กับคุณ" "ได้" กัมพลจ้องมองจิลลา ตอนที่เขายกมือทั้งสองข้างขึ้น ท่าทางของจิลลาในตอนนั้นเหมือนกับเธอกำลังกอดเขาอยู่ จิลลาหน้าแดงระเรื่อ พร้อมกับรู้สึกตื่นเต้นกระวนกระวาย เธอรีบหลบสายตาเซ็กซี่ของกัมพล และพยายามนึกว่าเขาเป็นนายแบบธรรมดาคนหนึ่ง จิลลายื่นมือทั้งสองออกมา โดยพยายามไม่ให้ถูกร่างกายของกัมพล แต่หน้าด้านข้างของเธอชิดใกล้กับหน้าอกของกัมพลมาก จนสามารถได้ยินเสียงหัวใจเต้นของเขา "ตึก––ตึก––ตึก" เสียงดังเหมือนน้ำฝนกระทบบนหัวใจของเธอ กัมพลก้มหน้าตลอด พร้อมจ้องมองใบหน้าอันเรียวเล็ก และแววตาก็ค่อยลึกซึ้ง กลิ่นตัวอ่อนๆบนตัวของเธอยั่วเย้าใจของเขาตลอดเวลา นับตั้งแต่เจอกันมาผู้หญิงคนนี้ล้วนมีเสน่ห์ดึงดูดใจเขาจนไม่อาจปฏิเสธได้ "จิลลา เธอจะคลอเคลียฉันนานอีกเท่าไหร่ หรืออยากยั่วฉัน?" เขายื่นมือจับเอวทั้งสองข้างของจิลลา พร้อมออกแรงยกเธอขึ้นมาแนบบนหน้าอกของเขา ทันใดนั้นทั้งสองคนก็ไม่มีระยะห่างแล้ว จิลลาเงยหน้าอย่างตกใจ พร้อมกับจ้องมองแววตาเซ็กซี่ของกัมพล เหมือนกับอยากกลืนเธอไปทั้งตัว