ตอนที่16 เธอชอบเขาหรอ?

ต๭นที่16 เธอชอบเขาหรอ? หลังจากที่เขมนัตจากไป กัมพลก็จ้องมองท่าทางไร้วิญญาณของจิลลาด้วยแววตามืดครึ้ม จากนั้นก็เผยแววตาอันตราย เขาจับคางของจิลลา เพื่อบังคับให้เธอสบตาเขา เขาพูดทีละคำว่า : "เธอชอบเขาหรอ?" จิลลานิ่งอึ้ง เหมือนกับความลับในใจถูกเปิดเผย เธอรีบส่ายหน้าอย่างรีบร้อน "เปล่า ฉันกับเขาต่างไม่รู้จักกัน" "เป็นแบบนี้ดีที่สุดแล้ว" กัมพลพูดด้วยเสียงเข้มทีละคำเหมือนกำลังข่มขู่ "จิลลา จำไว้นะ ร่างกายและหัวใจของเธอเป็นของฉัน หากยอมให้คนอื่นเตะต้องร่างกาย ฉันจะหักกระดูกคนนั้นให้แหลกละเอียดเลย" เขาก้มหน้าลง และยกมือกดบนหน้าอกของจิลลาอย่างแรง "หากกล้ามีใครอีกในตรงนี้ ฉันจะควักหัวใจของเธอออกมา" ความรู้สึกหวาดกลัวเริ่มค่อยๆปกคลุมหัวใจ จิลลารู้สึกหนาวเหน็บเหมือนถูกแช่แข็ง วันนี้เธอเพิ่งจะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้มีความอ่อนโยนอยู่เล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าจะเผยกรงเล็บปีศาจออกมาอีกแล้ว เธอต้องหาวิธีหนีจากไปให้เร็วที่สุด ขมนัต ใช่สิ ขมนัตกลับมาก่อนสองปี หรือว่าเป็นพรหมลิขิตที่เขาจะกลับมาช่วยเธอ? …… จิลลาไปงานเลี้ยงพร้อมกับเขา โดยไปในฐานะผู้ดูแลการแต่งกาย เธอกับพ่อบ้านกิตตินั่งด้วยกัน และอยู่ห่างจากข้างหลังกัมพลหนึ่งก้าว ขณะเดียวรถยนต์อีกคันหนึ่งก็มีผู้หญิงที่มีท่าทางอ่อนโยนคนหนึ่งที่มีรูปร่างดีลงจากรถ เธอสวมส้นสูงพร้อมเดินเข้ามาตรงกัมพล "คุณกัมพล เป็นเกียรติมากที่สามารถเป็นคู่ของคุณ" เธอยิ้มแย้มพร้อมกับคล้องแขนของกัมพล และยังแนบหน้าอกคลื่นทะเลบนแขนของกัมพลด้วย คู่ของกัมพลเปลี่ยนเร็วมากกว่าเปลี่ยนเสื้ออีก ปกติจะถูกเรียกมาเพียงครั้งเดียว แต่เธอกลับถูกเรียกให้มาสองครั้งแล้ว นั้นก็แสดงว่ากัมพลรู้สึกดีกับเธอมากกว่าใคร คืนนี้เธอต้องคว้าโอกาสนี้ให้ได้ กัมพลเผยสายตานิ่งสงบ พร้อมจ้องมองที่จิลลา แต่ภายใต้แววตายังคงมีเปลวไฟที่ไม่มอดดับอยู่ เขาเม้มริมฝีปากเรียวบาง จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างใน ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็เดินโยกย้ายส่ายสะโพกตามกัมพลไปด้วยท่าทางมั่นใจ เมื่อถึงประตู พ่อบ้านกิตติก็เดินเข้าไปรับเสื้อคลุมของกัมพล ขณะเดียวกันผู้หญิงคนนั้นก็ถอดเสื้อคลุมออกมา และพูดกับจิลลาว่า "เธอ มารับสิ" จิลลานิ่งอึ้ง เพราะไม่คุ้นชินกับการถูกสั่งด้วยท่าทางแบบนี้ หญิงสาวคนนั้นโมโหขึ้นมาทันที และตำหนิว่า "ยังไม่รีบอีก! หากทำฉันกับคุณกัมพลเสียเวลา เธอจะรับผิดชอบไหวหรอ?" จิลลาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ถึงแม้เธอเป็นพนักงาน แต่ก็ไม่ใช้ต้องมาเสิร์ฟน้ำบริการใคร ขณะที่เธอจะเอ่ยปากปฏิเสธ ทันใดนั้นก็เห็นกัมพลยื่นมือหยิบเสื้อของผู้หญิงคนนั้นและโยนทิ้งลงบนพื้น ผู้หญิงคนนั้นเผยสีหน้าแปลกใจ "คุณกัมพลค่ะ นี้คือ?" กัมพลเผยแววตาเย็นชา พร้อมพูดดูถูกว่า "คนของผม เธอมีสิทธิ์สั่งใช้หรอ?" ผู้หญิงคนนั้นทั้งหน้าสีซีดขาวและหน้าแดง เธอเป็นถึงคนมีชื่อเสียง แต่ยังเทียบกับพนักงานตำแหน่งเล็กๆไม่ได้หรอ? เธอขับฟันแน่น พร้อมเผยสีหน้าน่าสงสารและน้อยใจออกมา "ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันเข้าใจผิดเองค่ะ ได้โปรดให้โอกาสฉันอีกครั้งนะค่ะ ครั้งหน้าคงไม่มีอีกแล้ว" จิลลารู้สึกแปลกใจ คิดไม่ถึงว่ากัมพลจะปกป้องเธอถึงขนาดนี้ ในตอนนี้สีหน้าของกัมพลโกรธมาก จู่ๆเขาก็ดึงแขนออกจากมือของผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นตกใจช็อก กว่าจะคว้าโอกาสสักครั้งได้ไม่ใช่เรื่องง่าย หากพลาดไป ชั่วชีวิตนี้คงพึ่งอิทธิพลของกัมพลไม่ได้แน่ เมื่อครุ่นคิดสักพัก เธอก็เดินเข้ามาจับมือของจิลลา พร้อมเผยท่าทางออดอ้อน "น้องสาว ฉันเพียงแค่เห็นว่างานเลี้ยงใกล้จะเริ่มแล้ว เลยกลัวเสียเวลา แล้วเผลอพูดแรงไปหน่อย เธออย่าถือสาเลยนะ เดี๋ยวไว้ให้งานเลี้ยงจบ ฉันจะเลี้ยงข้าวขอโทษให้ โอเคไหม? เมื่อเห็นเธอเปลี่ยนหน้าเร็วขนาดนี้ จิลลาเลยดึงมือกลับ และเว้นระยะห่างกับเธอ "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่ถือสา" ไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับผู้หญิงคนนี้มาก เลยเหลือบตามองกัมพล "คุณผู้ชายค่ะ เดี๋ยวฉันกลับไปรอคุณในรถยนต์นะคะ" พูดจบจิลลาก็เตรียมตัวจากไป แต่กลับถูกมือหนาใหญ่หนึ่งจับข้อมือไว้ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ร่างสูงใหญ่ของกัมพลมายืนอยู่เบื้องหน้าเธอเมื่อไหร่ เขาก้มหน้าลง เหมือนกำลังโอบกอดเธอไว้ "เธอต้องเข้าไปกับฉัน และต้องยืนตรงที่ฉันสามารถเห็นได้ตลอดเวลา" "ทำไม?" จิลลาเผยสีหน้าไม่พอใจ เธอไม่ได้เข้าร่วมงานเลี้ยงนี้ แล้วจะให้เธอเข้าไปทำไม? น้ำเสียงของกัมพลคมเข้มอย่างเผด็จการ "นี้เป็นคำสั่ง" จิลลารู้สึกหงุดหงิด ช่างชอบสั่งคนเสียจริง ผู้หญิงคนนั้นจ้องมองท่าทางคลุมเครือของพวกเขาสองคน พร้อมกับเผยแววตาอิจฉาริษยา หรือว่ากัมพลเหยียดยามเธอเพราะเธอ นี่เป็นพนักงานอะไรกัน นังจิ้งจอกมากกว่า!