ตอนที่17 ทำงานร่วมกันอย่างราบรื่น

ต๭นที่17 ทำงานร่วมกันอย่างราบรื่น แสงไฟงานเลี้ยงในห้องโถงใหญ่สว่างไสวตัดกัน ทุกที่ล้วนเป็นหญิงสาวที่มีชื่อเสียง แต่หลังจากกัมพลมาถึง ทุกคนกลับเปลี่ยนสีหน้าแววตา เขายืนอยู่ในกลุ่มเหมือนกับเป็นไข่มุกที่อยู่ท่ามกลางสีดำ ที่ส่องประกายแวววาว เหล่าแขกต่างพากันเข้ามาชนแก้วแสดงความนับถือกับเขาทีละกลุ่มทีละกลุ่ม พร้อมกับประจบประแจงประธานใหญ่ของบริษัท KJ แห่งนี้ ในมือของกัมพลกำลังถือแก้วไวน์แดงอยู่ด้วยท่าทางสง่างาม ส่วนดวงตากลับจ้องมองแต่จิลลาที่อยู่พื้นที่ส่วนกลาง เพราะเธอต้องอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลา เป็นแบบนี้จนมาถึงตอนนี้ จนคนบริเวณนั้นจำหน้าของจิลลา และบางคนที่ต้องการทำร้ายเขาคงคิดไม่ถึงว่า ยาที่สามารถรักษาเขาได้คือจิลลา กระตุกมุมปาก กัมพลชนแก้วกับผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้า "โครงการปี่ฮู ทำงานร่วมกันอย่างราบรื่น" จิลลากินเค้กจนเอือมระอาแล้ว ขณะที่เริ่มหงุดหงิดเพราะเบื่อหน่ายนั้น กลับเห็นผู้หญิงคนนั้นถือแก้วไวน์สองแก้วเดินมาทางเธอ เธอไม่อยู่เป็นเพื่อนกัมพลหรอ แล้วมาทำไมกัน? "ตอนนี้คุณกัมพลกำลังคุยเรื่องโครงการทำงานร่วมกันกับประธานหวางอยู่ ต่อให้ฉันอยู่ก็ฟังไม่รู้เรื่อง เลยมาหาเธอ" ผู้หญิงคนนั้นยิ้มและยื่นแก้วไวน์ให้กับจิลลาด้วยสีหน้าขอโทษ "น้องจิลลา เรื่องเมื่อกี้ฉันทำไม่ถูก แก้วนี้ถือเป็นการขอโทษก็แล้วกันนะ" "เรื่องเล็กน้อยเท่านั้นเอง ไม่เป็นไรค่ะ" จิลลาหยิบแก้วไวน์แต่ไม่ได้ดื่ม เธอไม่ชอบผู้หญิงคนนี้แล้ว และไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับนางด้วย ผู้หญิงคนนั้นจ้องมองแก้วไวน์ด้วยสายตามืดครึ้ม จากนั้นก็ยิ้มและยกแก้วจะชนแก้ว "ต้องดื่มให้หมดแก้วถึงจะถือว่าน้องจิลลายกโทษให้กับฉันแล้ว ไม่เช่นนั้น ฉันจะยกค้างไว้แบบนี้จนกว่าเธอจะดื่ม" นี่ไม่ใช่การดื่มเพื่อกล่าวขอโทษ แต่เป็นการบังคับให้เธอดื่มมากกว่า จิลลาขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ เธออยากหันหลังหนีไป แต่ฝูงชนล้วนเป็นคนมีหน้ามีตา ดังนั้นต้องรักษาหน้าของกัมพลไว้ เพราะหากเกิดเรื่องคนที่ต้องถูกสั่งสอนคงเป็นเธอ "โอเค ฉันดื่มค่ะ" จิลลาดื่มไวน์จนหมดแก้วด้วยความรำคาญ "คุณสามารถไปอยู่เป็นเพื่อนคุณกัมพลหรือยัง" เมื่อเห็นแก้วไวน์ว่างเปล่า ผู้หญิงคนนี้ก็ยิ้มแย้ม จากนั้นก็เดินกลับไปหากัมพลอย่างไม่ลังเล จิลลาไม่ได้สนใจ แต่เมื่อเวลาผ่านไป เธอกลับรู้สึกว่าหน้าเริ่มร้อนอุ่นๆ เหมือนเป็นอาการคนดื่มมาก แต่เธอดื่มแค่แก้วเดียวเอง จิลลาตบแก้มตัวเองเบาๆ และรีบเดินไปเข้าห้องน้ำ แล้วล้างหน้าด้วยน้ำเย็น เมื่อความร้อนลดลงมากแล้ว เธอก็เดินออกไป ไม่รู้ว่าเป็นตอนไหน กัมพลไม่เห็นเธอแล้ว เธอพยายามรีบเดินกลับไป แต่พอหันหลัง กลับเจอขมนัตด้วยความบังเอิญ หัวใจของจิลลาเต้นอย่างรุนแรง และบนแก้มก็เริ่มร้อนมาก ขมนัตเผยรอยยิ้ม และพยักหน้าต่อจิลลาอย่างสุภาพ "คุณจิล" "ฉันชื่อจิลลา" จิลลาสบตาเขา และบอกชื่อตัวเองอย่างจริงจัง นี้เป็นสิ่งที่เธอบอกไม่ทันเมื่อห้าปีที่แล้ว และเป็นสิ่งที่เธออยากบอกเขาไม่กี่ปีที่ผ่านมา ขมนัตจ้องมองใบหน้าแดงก่ำของจิลลาอย่างสงสัย สงสัยเธอคงดื่มจนเมาแล้วหรือเปล่า? เขาพูดจาอย่างสุภาพว่า "คุณกัมพลอยู่ในห้องโถง อยากให้ผมพาเข้าไปไหม?" จิลลานิ่งอึ้ง เมื่อนึกถึงกัมพลก็รู้สึกเหมือนโดนน้ำเย็นราดหัว จนทำให้เมินเฉยต่อความรู้สึกที่มีกับขมนัตทั้งหมด หากเธอยังเป็นเมียเก็บของกัมพลต่อ เธอคงไม่สามารถอยู่กับขมนัตแน่ "ขมนัต" จิลลารีบเดินไปตรงหน้าของขมนัต และมองเขาด้วยความกังวล "คุณรักผู้หญิงคนนั้นมากไหม? ผู้หญิงที่ออกแบบชุดแต่งงานแห่งความรักคนนั้น" "ใช่" ขมนัตตอบอย่างไม่ลังเล พร้อมเผยแววตาอ่อนโยนออกมา จิลลารู้สึกอบอุ่นใจแวบหนึ่ง ไม่นานเธอก็พูดอย่างลังเลว่า : "ถ้าหากเธอประสบกับปัญหาใหญ่ คุณจะช่วยเหลือเธอไหม?" "แน่นอน" "แล้วถ้าหากคนที่เธอมีปัญหาด้วยเป็นกัมพลล่ะ? คุณยังจะปกป้องและต่อต้านกัมพลไหม?" ตอนพูดประโยคนี้ ดูเหมือนจิลลาจะพูดจนหมดเรี่ยวแรงแล้ว เธอตื่นเต้นมากจนมองเขาอย่างหวาดกลัว และรอคอยคำตอบเหมือนเป็นการตัดสินโชคชะตา ขมนัตจ้องมองจิลลาด้วยสายตาแปลก เพราะไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องถามคำถามนี้ด้วย แต่ภายใต้แววตาของเธอ หลับทำให้หัวใจของเขารู้สึกแปลกประหลาด น้ำเสียงของเขาเข้มครึมและจริงจัง "เพื่อเธอแล้ว ต่อให้ต้องเป็นศัตรูกับกัมพล หรือต้องสูญเสียทุกอย่างของบ้านหยูน ฉันก็ยินยอม" จิลลารู้สึกสบายใจเหมือนมีก้อนหินหนักอึ้งก้อนหนึ่งร่วงตกลงจากหัวใจ และทำให้เธอสัมผัสถึงความสุขอีกครั้ง เธอไม่ได้รักผิดคน และไม่ได้รอผิดคนด้วย "ขมนัต ฉันรอคุณมานานแล้ว" จิลลาน้ำตาคลอเบ้า และในหัวสมองมีแต่ความรู้สึกเบิกบานใจ แล้วอุณหภูมิร่างกายก็รู้สึกร้อน เธอสบตาเขา และอยากอยู่ใกล้เขาอย่างมาก "คุณ...หมายความว่ายังไง?" ขมนัตนิ่งอึ้ง พวกเขาเคยรู้จักกันมาก่อนหรอ? อุณหภูมิร่างกายยิ่งร้อน จนสติของจิลลาเริ่มเลอะเลือน สายตาของเธอจ้องมองบนริมฝีปากของขมนัต เซ็กซี่มาก อยากได้ ในตอนนี้เธอสติเลอะเลือนแล้ว จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ สุดท้ายเธอก็เขย่งเท้าจูบริมฝีปากของเขา ทันใดนั้นระเบียงอีกด้าน กัมพลหยุดฝีเท้าลง และดวงตาก็เผยสายตาแหลมคมออกมา ผู้หญิงคนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะกล้าจูบคนอื่นลับหลังเขา!