ตอนที่19 พวกนายกล้าลงมือกับเธอหรอ?

ต๭นที่19 พวกนายกล้าลงมือกับเธอหรอ? "คุณ คุณผู้ชาย!" กิตติพูดติดอ่าง และรีบเรียกสาวใช้เข้ามาประคองจิลลาอย่างรีบร้อน "คุณจิบลา เดี๋ยวผมเรียกหมอให้" หลังคอของจิลลามีของเหลวร้อนอุ่นไหลออกมา และกระดูกสันหลังก็เจ็บปวดมาก เธอยกมือลูบหัว และยื่นต่อหน้า ปรากฏเป็นเลือดสีแดงสดในมือ "เร็ว รีบยกคุณจิลลานั่งลง" เมื่อกัมพลเห็นจิลลาได้รับบาดเจ็บก็เผยสีหน้าตกใจ "พวกนายกล้าลงมือกับเธอหรอ?" "พวกเราฟังคำสั่งจากคุณผู้ชาย..." เมื่อบอดี้การ์ดที่พูดโต้เถียงเห็นสายตาเย็นชาของกัมพล เสียงก็ค่อยๆเบาลง หลังจากกิตติโทรเรียกหมอเสร็จ ก็แนะนำอย่างระมัดระวัง "พาคุณเฉิ่นเจียวเจียวไปก่อน ดีไหม ตอนที่หมอมาจะได้รักษาบาดแผลให้กับคุณจิลลา" กัมพลพยักหน้าเล็กน้อย หลังจากได้รับคำสั่ง สาวใช้สองคนก็ช่วยกันทำความสะอาดพื้นที่ ไม่นานในห้องรับแขกเหลือเพียงสี่คน หมอที่เพิ่งมาอย่างรีบร้อนช่วยจิลลาพันแผลพลาง พูดพลางว่า : "กระดูกสันหลังของคุณจิลลาต้องไปตรวจสอบอย่างละเอียดที่โรงพยาบาล หกล้มขนาดนี้ต้องมีกระดูกแตกหักแน่" เมื่อกิตติเห็นกัมพลนิ่งเงียบก็ตอบแทนว่า "ครับ หมอ ผมจัดการให้ครับ" กัมพลจ้องมองนอกหน้าต่างขนาดใหญ่ "หากกระดูกแตกหักต้องรักษายังไง?" หมออธิบายคร่าวๆให้เขาฟัง นั้นคือให้จิลลานอนพักผ่อนบนเตียงหนึ่งเดือน แล้วค่อยๆเริ่มเดินอีกครั้ง "ดีเลย งั้นก็ล็อกห้องเป็นการลงโทษที่เธอทำผิดด้วย" จิลลาฉีกปากยิ้ม "หากคุณคิดว่าฉันทำผิด ครั้งหน้าเชิญคุณทำตามอำเภอใจเลย แต่อย่าให้ฉันเห็นก็พอ" ผู้หญิงคนนี้ไม่อยากอยู่ข้างกายของเขา ดังนั้นเลยไม่อยากมีความสัมพันธ์ใดๆกับเขา ความรู้สึกสงสารในหัวใจของกัมพลค่อยๆหายจางไป "จับตาดูเธอให้เธอ หากเธอออกจากห้องแม้แต่ก้าวเดียว พวกนายไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้ว" "ไม่ได้" จิลลาไม่โต้เถียงเรื่องพูดผิดแล้ว "ฉันมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ ฉันต้องออกไป" กัมพลถามเฉยๆ เพราะเห็นใจเธอที่ได้รับบาดเจ็บและใบหน้าขาวซีดของเธอ "เรื่องสำคัญอะไร?" จิลลารีบพูดว่า : "เกี่ยวกับงานของฉัน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า "งั้นเธอบอกผมตอนนี้เลยดีกว่าว่า ตกลงเธอกับขมนัตเป็นอะไรกัน?" จิลลาหัวใจเต้นแรงจนถึงตาตุ่ม และจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง เธอต้องการให้ชนัตช่วยเหลือ "คุณกัมพลเป็นคนเก่งไม่ใช่หรอ? สืบหาข้อมูลไม่ได้หรอ?" อดีตของเธอกับขมนัต มีเพียงพวกเขาที่รู้ กัมพลเหลือบตามองเธอเพื่อตักเตือน จากนั้นก็จากไป ไม่กี่วันต่อมา เขาไม่กลับปราสาทเลย จิลลาถูกเฝ้าไม่ให้ออกไปอย่างเข้มงวด เลยยื้อเวลาวันแล้ววันเล่า อีกอย่างเธอยังไม่สามารถทำตามอำเภอใจด้วย ดังนั้นจิลลาเลยไปหากิตติ บอกว่าตำแหน่งที่ตัวเองหกล้มไม่ค่อยสบายตัว และตำแหน่งนั้นก็เป็นที่ลับ กิตติไม่ถามอะไรเยอะ รีบโทรหาหมอ "คุณจิลลารู้สึกไม่สบายตัวบริเวณสะโพกหรอ?" หมอถามขึ้น จิลลาพยักหน้า "อืม เจ็บปวดมาก" "อาจเป็นเพราะกระดูกสันหลังผิดตำแหน่ง เลยกระทบอวัยวะภายใน" กิตติโทรยินยอมจากกัมพล และรีบสาวใช้สองคนไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจสอบร่างกายเป็นเพื่อนเธอ หมอเปิดแสงเอ็กเซอเรย์ จิลลาเดินเข้าห้องตรวจสอบ และพูดว่า "หมอ ฉันมีของสำคัญบางอย่างลืมหยิบมาด้วย ฉันขอออกไปหยิบสักครู่ได้ไหม?" ทางเข้าและทางออกของห้องเอ็กเซอเรย์ไม่ใช่ทางเดียวกัน ดังนั้นจิลลาเลยสามารถหลบหลีกจากสายตาสาวใช้และกิตติได้ เธอโบกรถแท็กซี่กลับบ้านนิธิวรสกุล เมื่อถึงประตูก็เห็นคนคุ้นตากำลังพูดคุยอย่างสนุกสนานอยู่ ชยานียิ้มแย้มให้กับคุณนายไม่กี่คน ทุกคนเห็นจิลลาเป็นอากาศว่างเปล่า และไม่เอ่ยปากพูดกับเธอด้วย ชยานียังหยิบแบบร่างออกแบบของขจีให้พวกเธอดู ส่วนเหล่าคุณนายก็ชมเชยกันใหญ่ จนจิลลาเป็นคนที่ไม่สมควรเอ่ยปาก "หือ กลับบ้านได้แล้วหรอ?" ชยานีเหลือบตามองด้วยแววตาดูถูก จิลลาพูดอย่างห่างเหิ่นว่า "กลับมาเอาของบางอย่าง แล้วจะรีบไปเลย" เธอรู้สึกน้อยใจ เป็นลูกสาวแท้ แต่ทำไมปฏิบัติชัดเจนขนาดนี้? จิลลาเดินเข้าห้องของตัวเอง เมื่อเปิดลิ้นชักเก็บแบบร่างการออกแบบกลับไม่เห็นข้าวของของตัวเองเลย จิลลากุมขมับทันที ข้าวของที่เธอเก็บไว้มาหลายปีทั้งหมด กลับหายไร้แม้แต่เงา หลังจากสงบสติอารมณ์ได้ ก็รีบลงบันไดพร้อมกับตะโกนเสียงดังว่า : "พวกเธอเตะต้องของของฉันหรอ?" ชยานีเผยสีหน้าไม่พอใจ "ของของเธอใครเขาอยากได้" จิลลากัดฟันถามว่า "––ใช่กัมพลหรือเปล่า? ที่เอาแบบร่างของฉันไป!" "แกเอาอะไรคิดว่าเขาหยิบของเธอไป?" ชยานีเผยสีหน้าขุ่นเคือง "แกคิดว่าแกเป็นคนเดียวที่สามารถเข้าบริษัท KJ หรอ? ให้ขจีเป็นแทนก็ได้ แกไม่เคยเห็นพี่สาวในสายตาเลยใช่ไหม?" จิลลาไม่อยากโต้เถียงกับเธอแล้ว เลยรีบโบกรถแท็กซี่ตรงไปที่บริษัท KJ เธอเร่งคนขับรถให้ขับรถเร็วๆ ส่วนขจีที่แอบขโมยแบบร่างออกแบบ ได้ยื่นประวัติส่วนตัวกับผลงานที่ฝ่ายบุคคลเรียบร้อยแล้ว ฝ่ายบุคคลให้เธอกลับไปรอการแจ้งเตือนที่บ้าน ทันใดนั้นตอนที่กัมพลและฝูงชนเดินเข้ามา พนักงานฝ่ายบุคคลก็ลุกขึ้นยืน "ประธานกัมพล" ขจีที่อยู่ด้านข้างหันหน้ายิ้มหวาน "ประธานกัมพล บังเอิญมากเลยค่ะ" กัมพลเมินเฉยต่อเธอ จนทำให้เธอยืนอย่างเก้อเขิน "ขมนัต ที่นี่เป็นฝ่ายบุคคล" ผู้ช่วยของกัมพลแนะนำให้กับขมนัต ที่ขมนัตทำงานออกแบบ เพราะต้องการทำงานร่วมกับบริษัท KJ ทางบริษัท KJ ต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น ตำแหน่งสูงคนหนึ่งประจบประแจงขมนัต "งานออกแบบเหล่านี้ไม่ค่อยน่าสนใจ คุณขมนัตต้องไม่ชอบแน่" ขมนัตยิ้มแย้ม "สามารถเข้ามาทำงานเป็นนักออกแบบของบริษัท KJ ความคิดสร้างสรรค์ต้องดีมากแน่" เขาเหลือบตามองแบบร่างบนโต๊ะอย่างไม่ตกใจ จู่ๆเขาก็นิ่งอึ้ง และก้าวเท้าเดินยาวๆเข้ามาหยิบแบบร่างนี้ "ขอโทษนะครับ นี่เป็นผลงานของใครครับ?" นี่เป็นแบบร่างออกแบบชุดแต่งงานที่นึกถึงมานานหลายปี คนที่เขารอคอย ในที่สุดก็ปรากฏตัวแล้ว พนักงานฝ่ายบุคคลชี้ไปตรงขจี "เป็นผลงานของผู้หญิงคนนี้ค่ะ" แม้แต่กัมพลยังต้องหันมามอง ขจีมีความสามารถขนาดนั้นเชียว? ขมนัตรู้สึกปลาบปลื้ม "ขอโทษนะครับ นี่เป็นผลงานของคุณหรอ?" ขจีนิ่งอึ้ง จากนั้นก็พยักหน้าอย่างสงสัย "สวัสดีค่ะ ฉันชื่อขจี นี่เป็นผลงานของฉันค่ะ" พอรู้นามสกุลของเธอ ขมนัตก็รีบจีบมือขจีอย่างตื่นเต้น "ผมตามหาคุณมาโดยตลอดเลย...และรอคุณด้วย" เมื่อจิลลาที่เพิ่งเข้ามาได้ยินประโยคนี้ หัวใจก็สบาย เมื่อกัมพลเห็นจิลลาเข้ามา ก็พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ไม่ใช่ว่าเธอไปโรงพยาบาลหรอกหรอ? กิตติล่ะ?’ ขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อเตรียมโทรหา ก็เห็นสายไม่ได้รับจากกิตติเมื่อชั่วโมงครึ่ง แต่เขาทำระบบสั่นเลยไม่ได้รับสาย "ขมนัต..." จิลลาไม่ยินยอม ทำไมถึงพลาดได้ล่ะ? เธออ้าปาก พร้อมจ้องมองขมนัต แต่มีกัมพลอยู่ที่นี่ แล้วเธอจะกล้าโต้เถียงได้ยังไง? "ขมนัต ฉัน..." ส่วนขจีที่ถูกขมนัตจับมืก็เผยสีหน้าตกใจ จิลลารู้จักขมนัตหรอ?