ตอนที่ 5 ใช้ความอำมหิตจากองค์รัชทายาท

ต๭นที่ 5 ใช้ความอำมหิตจากองค์รัชทายาท การพนันของเมี่ยวฝูนั้นช่างแปลกประหลาดเกินไป นางรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันเป็นเหมือนฉากหนึ่ง นางจำเป็นจะต้องเตือนมู่หยู่ฉินมิให้ตกหลุมพราง แม้แต่องค์รัชทายาทฉูซู่ก็ค้นพบว่าเมี่ยวฝูเปลี่ยนไปแล้ว แต่ไหนแต่ไรมา เขามิเคยเห็นท่าทีที่ดูงดงามเช่นนี้มาก่อน ก่อนหน้านี้ถ้านางมิหลบอยู่ที่มุมของกำแพงก็จะกดคอของนางตลอดเวลา ส่งผลให้แต่ไหนแต่ไรมามองมิเห็นลักษณะท่าทางที่แท้จริงของนาง วันนี้ นางชูศีรษะขึ้นอย่างเย็นชาและยืนอยู่ที่นั่นเป็นหนึ่งเดียว บุคลิกและลักษณะนิสัยเป็นหนึ่งเดียว ดูแล้วยังงดงามยิ่งกว่าซ่างกวนบี้หรุงเสียอีก นี่นับว่าเป็นไข่มุกในดินหรือไม่? ไม่ เป็นไปไม่ได้ นี่ก็คือคนไร้ประโยชน์ที่โง่งม ที่นางเปิดเผยความเงียบสงบและสติปัญญาออกมาในเพลานี้คงจะเป็นเพียงครู่เดียว เมื่อผ่านไปไม่นานนักก็จะกลายเป็นผู้ที่โง่งมไร้ความสามารถเช่นเมื่อก่อน เขามิสนใจที่จะมอง เพลานั้น ผู้ที่คิดไตร่ตรองชัดเจนเช่นซ่างกวนบี้หรุงกำลังจะขัดขวางมู่หยู่ฉิน แต่มู่หยู่ฉินกลับผงกศีรษะอย่างหนักแน่น “ตกลง พนันก็พนันเถิด ถ้าหากบนข้อมือของเจ้ามีสัญลักษณ์พรหมจรรย์ ข้าจะไปดื่มน้ำมูลในทันที กลับกัน ถ้าหากมิมี เจ้าคงจะรู้จุดจบของเจ้า!” อย่างไรก็ตาม นางมั่นใจอย่างเต็มอก เมื่อครู่นี้ลู่หลัวได้ตรวจสอบข้อมือของเมี่ยวฝูด้วยตนเอง นางค่อนข้างแน่ใจว่าเมี่ยวฝูมิมีสัญลักษณ์พรหมจรรย์ ลู่หลัวคือผู้ที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของตนเอง นางมิสามารถโกหกตนเองได้ ในหัวใจของเมี่ยวฝูกำลังสบถออกมา มู่หยู่ฉินผู้นี้โง่งมกว่าที่นางจินตนาการไว้เสียอีก นี่ไงเล่าถึงเรียกว่าโง่จริงๆ คิดมิถึงว่าจะตกหลุมพรางตนเองเช่นนี้ รอให้พ่ายแพ้ต่อปีก็จะถูกบีบบังคับให้ดื่มน้ำมูลต่อหน้าองค์รัชทายาทที่หนังโปรดปรานและฉากนี้คงจะระบายความโกรธได้อย่างมาก แต่ทว่าเนื่องจากสัญลักษณ์ผมจานของนางเป็นของปลอมนางก็มีกล้าลำพองใจเกินไปนัก เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ นางจึงค่อยๆเปิดแขนเสื้อขึ้นอย่างช้าๆ “เดิมทีผู้คนบางกลุ่มมิสมควรได้มองเห็นข้อมือของข้า แต่ทว่าเพื่อความบริสุทธิ์ วันนี้ข้าจะปล่อยพวกเจ้าให้ได้เห็นข้อมือของข้าหนึ่งวัน” ถึงแม้ว่านางจะเอ่ยไปอย่างนั้น แต่ทว่าก็มิได้เลิกแขนเสื้อขึ้นจริงๆ คนจำนวนมากก้าวไปล้อมรอบนางอยู่ด้านหน้า เมื่อเห็นว่านางมิได้เลิกแขนเสื้อขึ้นจริง ก็เอ่ยออกมาในเวลาเดียวกัน “เดิมทีเจ้าก็มิ กล้าแสร้งทำเป็นหมาป่าตัวโต เจ้ามันคนไร้ประโยชน์ อย่าคิดที่จะแสร้งทำเป็นมั่นอกมั่นใจนักเลย” เห็นได้ชัดว่ามิมีความมั่นใจ แล้วยังกล้าที่จะปกปิดอีก หลักฐานทางอาญาทั้งชายชู้และร่างกายของเจ้าล้วนอยู่ครบ ยังกล้าที่จะแสร้งเป็นบริสุทธิ์อีก เพียงแค่ต้องการที่จะชะลอเวลาของการแช่หญ้ากรงหมูก็เท่านั้น “มิเจียมตัว!” ทันใดนั้น เมี่ยวฝูหายใจเข้าลึกๆ ดวงตาของนางเย็นชาเป็นอย่างมาก และเมื่อเอ่ยจบ นางจึงเลิกแขนเสื้อขึ้นต่อหน้าผู้คนจำนวนมาก เปิดเผยให้แขนที่ขาวราวกับหิมะของนาง “นี่ ... " เมื่อฝูงชนเห็นแขนขวาของนาง ก็ลังเลไปชั่วขณะ บางคนตกใจจนดวงตาหลุบต่ำมองที่พื้น ดวงตาเหมือนงูขององค์รัชทายาทจ้องมองอย่างดุเดือด ดูเหมือนว่าหัวใจของเขาจะถูกชกอย่างแรงจนเกือบจะอาเจียนเป็นเลือด เหตุใจจึงเป็นเช่นนี้? ซ่างกวนบี้หรุงมองดูแล้วเอ่ยกระซิบเบา ๆ ใบหน้างุนงงอย่างฉับพลัน ผลลัพธ์เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร ไม่ใช่ว่ามู่หยู่ฉินรับรองว่าลู่หลัวดูแล้วหรือ นางมองไปยังใบหน้าที่เคร่งขรึมขององค์รัชทายาทด้วยความกลัว เหตุการณ์ถูกลู่หลัวทำลายลงแล้ว องค์รัชทายาทที่อำมหิตจะโกรธนางหรือไม่! มู่หยูฉินตกใจไปหน้าถอดสี และเริ่มจนแข็งทื่อ "ไม่ เป็นไปไม่ได้ สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร ทำไมเจ้ายังมีสัญลักษณ์พรหมจรรย์อยู่อีก? เมื่อครู่นี้ลู่หลัวเห็นกับตาว่ามันหายไปแล้ว นางจะไม่โกหก เหตุใดเจ้าจึงมีมันอีก ซ่างกวนเมี่ยวฝู เหตุใดสัญลักษณ์พรหมจรรย์นี้จึงออกมาอีก ข้ามิเชื่อ นี่คือของปลอมใช่หรือไม่? "ลู่หลัวหรือ?" เมี่ยวฝูหรี่ตาของนางลงอย่างเย็นชา ราวกับว่าค้นพบความจริง "ทุกคนได้ยินสิ่งที่นางพูดตอนนี้แล้ว หมายความว่าลู่หลัวรู้เรื่องนี้ล่วงหน้าแล้ว กล่าวอีกอย่างหนึ่งคือพวกนางเตรียมการไว้ล่วงหน้า ไม่น่าแปลกใจที่พวกนางมาในเวลาที่ประจวบเหมาะเช่นนี้ บุตรสาวของนายพลผู้ยิ่งใหญ่เช่นข้า หากจะลอบมีความสัมพันธ์ลับๆก็มิมีทางที่จะมาหาสัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดเช่นหวางหมาจื่อ พวกนางจงใจให้สัตว์ประหลาดที่น่าเกลียดเช่นหวางหมาจื่อมาทำให้ข้าเสียชื่ออย่างรุนแรง ปล่อยให้ผู้อื่นคิดว่าข้าเป็นผู้หญิงต่ำช้า พวกนางไม่เพียงแค่ดูถูกท่านแม่ทัพใหญ่ แต่ยังดูถูกองค์รัชทายาทอีกด้วยหรือ? ในขณะนี้ ผู้เข้าชมคนอื่น ๆ ที่ไม่ทราบเรื่องภายในดูเหมือนจะเข้าใจแล้ว เรื่องจริงก็คือมู่หยู่ฉินและลู่หลัวจ้างหวางหมาจื่อเพื่อมาข่มขืนเมี่ยวฝู เป็นแผนการที่ร้ายกาจมาก ถ้ามิใช่เพราะเมี่ยวฝูมีสติและฉลาด คงจะถูกจับไปแช่ในหญ้ากรงหมูแล้ว พวกเขาเกรงว่าพวกมู่หยู่ฉินจะรังแกตนเอง จึงจำเป็นต้องเอาอกเอาใจนาง ต้องแสร้งยอมจำนนต่อนาง จนกระทั่งทุกวันนี้ถูกทำให้เขากลัว พวกนางอยากจะเห็นจุดจบของมู่หยู่ฉินเสียจริง เพียงแต่ว่าพวกเขาไม่มีทางจินตนาการได้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังของเรื่องราวนี้ก็คือองค์รัชทายาท ถ้าหากรู้ว่าองค์รัชทายาทที่พวกเขาชื่นชมและศรัทธาเลื่อมใสเป็นคนโหดเหี้ยมอำมหิตถึงเพียงใด พวกเขาจะต้องมิเทิดทูนเขาอีกต่อไป อีกทั้งคงจะมิยอมจำนนและสวามิภักดิ์ ในขณะนั้น ผู้คนบางกลุ่มจ้องมองสีหน้าที่แปลกไปของมู่หยู่ฉิน มีคนเริ่มต้นสงสัยนางมองนางอย่างดูถูก บางคนรีบออกให้ห่างจากนาง เกรงว่าการได้เป็นสหายกับบุคคลเช่นนี้ ในวันข้างหน้าก็จะถูกนางทำให้เสื่อมเสีย เมื่อเห็นว่าเรื่องราวถูกเปิดเผย สีหน้าขององค์รัชทายาทก็เปลี่ยนเป็นเคร่งเครียด ถ้าหากเรื่องราวนี้ถูกเปิดโปงต่อไป เกรงว่าจะสาวถึงตัวเขา เมื่อถึงเพลานั้น ภาพพจน์ที่เขาสร้างขึ้นอย่างอยากลำบากทั้งหมดจะถูกทำลายลง ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นความผิดของซ่างกวนเมี่ยวฝูที่ฝีปากคมขายมากจนเกินไป ถ้าหากว่ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้ เขาคงจะส่งคนไปสังหารนางเสียตั้งนานแล้ว มิจำเป็นต้องสร้างเรื่องราวเช่นนี้ให้มากความ เมื่อได้ฟังวาจาของเมี่ยวฝู และเห็นสายตาที่เย็นชาของนาง มู่หยู่ฉินก็รีบร้อนส่ายศีรษะไปมา และในขณะเดียวกันศีรษะของนางก็เริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดขึ้นมา “เป็นไปไม่ได้ ข้ามิเชื่อ ลู่หลัวเห็นด้วยตาตัวเองแท้ๆว่าเจ้าลอบมีความสัมพันธ์กับหวางหมาจื่อ สัญลักษณ์พรหมจรรย์นั้นจะต้องเป็นของปลอมแน่นอน ข้ามิเชื่อว่าคนโง่งมเช่นเจ้าจะเปลี่ยนไปได้ มิได้ ข้าจะต้องตรวจสอบด้วยตนเอง เจ้าให้ข้าดู ข้าจะนำน้ำมาล้างสักรอบ” เมื่อเห็นมู่หยู่ฉินพรวดพราดเข้ามาจะดึงแขนเสื้อของตนเอง เมี่ยวฝูก็ถอยหลังอย่างเย็นชา สัญลักษณ์พรหมจรรย์ของนางเดิมทีก็คือของปลอม สีแดงเช่นนี้ดูมิน่าเชื่อถือ สัมผัสเพียงเล็กน้อยก็หลุดล่อนได้แล้ว อย่าว่าแต่ล้างน้ำเลย เมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของนางก็กรอกไปมา ในใจของนางมีความคิดบางอย่างผุดขึ้น “เจ้าหยุดยืนอยู่ตรงนั้น ข้าไม่ได้โกหก หลักฐานก็อยู่บนมือข้า เจ้าควรจะคิดว่ามีคนทรยศหลอกลวงเจ้าหรือเปล่า มิใช่สงสัยข้าราวกับคนตาบอด” หลังจากได้ฟังวาจาของเมี่ยวฝู มู่หยู่ฉินก็จ้องมองลู่หลัวอย่างสงสัย เมื่อมองไปลู่หลัวก็ตกใจจนใบหน้าซีดเผือด นี่นายหญิงสงสัยนางงั้นหรือ?” เมื่อเห็นใบหน้าของลู่หลัวซีดเผือด ตอนมิได้มองก็มิคิดอะไร แต่เมื่อมองแล้วก็ยิ่งสงสัย นางจึงละความสนใจไปจากเมี่ยวฝู และมิอยากดูข้อมือของเมี่ยวฝูไปชั่วขณะหนึ่ง นางกวาดสายตาจ้องมองไปยังลู่หลัว เมื่อเห็นว่ามู่หยู่ฉินโง่งมถึงเพียงนี้ เมี่ยวฝูจึงเพิ่มไฟไปอีกครั้งหนึ่ง และใช้องค์รัชทายาทผู้อำมหิตนี้ นางจ้องมองไปยังองค์รัชทายาทฉูซู่ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย้ยหยันและถากถาง ฉูซู่จ้องมองนางด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “เจ้ากำลังประชดประชันข้างั้นหรือ?” เมี้ยวฝูกรอกตามองเขาด้วยท่าทีที่ดูถูกเหยียดหยาม นางสะบัดแขนเสื้ออย่างนึกรังเกียจ “มิใช่ว่าข้าดูถูกฝ่าบาท แต่เพราะฝ่าบาทไร้น้ำยาเกินไป มีคนต้องการทำลายชื่อเสียงของคู่หมั้นพระองค์ ร่วมมือกันกับชายชู้เพื่อทำลายชื่อเสียงของข้า พระองค์กลับมิมีท่าทีอันใดเลย แต่กลับเชื่อในหลักฐานที่คู่หมั้นของตนเองถูกใส่ร้ายป้ายสี พระองค์มิกล้าลงโทษพวกนาง เอ่ยตามจริง นี่มิได้เหมือนกับพระราชาของประเทศ พระองค์เป็นชายแท้ๆ แต่กลับมิมีเลือดของลูกผู้ชาย มิยอมปกป้องคู่หมั้นของตนเอง ข้าให้พวกนางดูหลักฐานแล้ว พวกนางยังกล้าที่จะกล่าวหาข้าอีก ในฐานะคู่หมั้น เมื่อพระองค์มิมีความสามารถในการให้ความยุติธรรมแก่ข้า เช่นนั้นข้าก็จะจัดการด้วยตนเอง ข้าจะจับตัวพวกนางไปที่เบื้องหน้าของท่านพ่อ ให้พวกนางได้รับโทษที่ใส่ร้ายป้ายสีข้า”