ตอนที่ 3 ควักลูกตานางออกมาให้ข้า

ต๭นที่ 3 ควักลูกตานางออกมาให้ข้า จ้าวหรูจั๋วกัดฟันแน่นมองมาทางสวีเมี่ยวฝู ดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตามองมาทางสวีเมี่ยวฝูด้วยความโกรธแค้น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า” สวีเมี่ยวฝูหัวเราะออกมาอย่างดัง “ยังไงเจ้าก็ต้องตาย ข้าจะให้เจ้ารู้ไว้ เจ้าคิดว่าเขาแต่งงานกับเจ้าด้วยใจจริงงั้นหรือ ฮึ่ม หากไม่ใช่เพราะอำนาจของตระกูลจ้าว เจ้าคิดว่าเจ้าจะสู้ข้าได้งั้นหรือ หนิงเสวียนรับปากข้าไว้ว่าวันไหนที่เขาได้เป็นฮ่องเต้เขาจะให้ข้าเป็นฮองเฮาของเขา ส่วนเจ้า....” สวีเมี่ยวฝูมองดูจ้าวหรูจั๋วแล้วยิ้มอย่างเลือดเย็นขึ้นที่มุมปาก “ต่อให้เจ้าได้เป็นพระสนมข้าก็จะไม่ปล่อยเจ้าไปง่ายๆข้าจะให้เจ้าได้รับกับความทุกข์ทรมาน ให้เจ้าได้เห็นตระกูลจ้าวล่มสลายไปต่อหน้าต่อตาของเจ้า ถึงจะทำให้ข้าหายแค้นได้” จ้าวหรูจั่วได้ยินที่สวีเมี่ยวฝูพูดดังนั้นนางก็โกรธจนตัวสั่น หน้าดำหน้าแดงกัดฟันจ้องมองสวีเมี่ยวฝู หากสายตาสามารถฆ่าคนได้ ณ เวลานี้สวีเมี่ยวฝูคงตายไปแล้วหลายรอบ สวีเมี่ยวฝูเห็นนางมองตนด้วยความโกรธแค้นเช่นนั้น นางก็โกรธ “ควักลูกตานางออกมาให้ข้าเดี๋ยวนี้” สวีเมี่ยวฝูสั่งลงไป จากนั้นเห็นทหารสองนายเอาจ้าวหรูจั๋วลงมาแล้วทหารนายหนึ่งก็ถือมีดเดินเข้าไปใกล้นาง และในขณะที่มีดกำลังจะเข้าไปใกล้ตาของจ้าวหรูจั๋วก็ได้ยินเสียงทหารนายหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “พระชายาท่านดู” มองเห็นเหล่าทหารที่สวมใส่ชุดสีดำขี่ม้าวิ่งมาทางนี้ ชุดเกราะสีดำเสื้อผ้าสีดำ ม้าสีน้ำตาลแดง ดูก็รู้ว่าเป็นม้าที่ฝีเท้าดี ส่วนทหารพวกนี้เหมือนจะคอบรักษาปกป้องรถม้าที่แลดูธรรมดาแต่กลับไม่ธรรมดา สวีเมี่ยวฝูเห็นดังนั้น นางกระพริบตา แล้วสั่งหยุดทหารที่กำลังจะควักลูกตาของจ้าวหรูจั๋ว “หยุดก่อน” “ขอรับ” ทหารขานรับที่นางสั่ง แล้วรีบเก็บมีดในมือ ส่วนจ้าวหรูจั๋วก็มองไปทางเดียวกันกับที่สวีเมี่ยวฝูมอง พอมองเห็นว่าคนที่กำลังมาคือใคร ตัวของนางแข็งทื่อไปหมด ใจของนางเจ็บจี๊ด ในที่สุดเขาก็มา รถม้าหยุดห่างจากกำแพงเมืองออกไปสิบฟุต คนขับรถม้าค่อยๆยื่นมือไปเปิดผ้าม่านบนรถม้า ในรถม้าเห็นเพียงคนหนึ่งคน เก้าอี้ใหญ่ๆตัวหนึ่ง เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ใหญ่ถึงแม้ร่างกายของเขาจะอ่อนแอแต่ก็ไม่ได้บดบังความเป็นชายของเขาเลย เขาคือเฟิงโม่อวี่ “ฝ่าบาทแม่ทัพจ้าวตายแล้วขอรับ” หัวหน้านายกองเห็นแม่ทัพจ้าวถูกยิงตาย สีหน้าของเขาดูคร่ำเครียด แล้วพูดกับผู้ชายที่อยู่ในรถม้า ผู้ชายที่อยู่ในรถม้าได้ยินนายกองพูดแบบนั้น เขาก็ถอนหายใจออกมา แล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรงว่า “ใครอยู่บนกำแพงเมือง” “สวีเมี่ยวฝู” นายกองตอบ สายตาของเขาก็มองมาข้างล่างแล้วพูดขึ้นมาอีกว่า “แล้วก็จ้าวหวังเฟย” ผู้ชายคนนั้นได้ยินนายกองพูดเช่นนั้นเขาก็รีบพูดขึ้น “เข้าไป” มองเห็นผู้ชายที่อยู่ตรงหน้า สวีเมี่ยวฝูก็ทำน่าเป็นห่วงขึ้นมา “องค์ชายสามไม่เจอกันตั้งนานร่างกายของท่านก็ยังคงอ่อนแอเช่นเดิมนั่งรถมาเหนื่อย ท่านต้องดูแลตัวเองดีไม่เช่นฮ่องเต้จะเป็นห่วงเอาได้นะ” ใบหน้าที่ขาวซีดแต่ดูหล่อเหลาของเฟิงโม่อวี่ได้ฟังสวีเมี่ยวฝูพูดออกมาดังนั้นเขาก็หยิบผ้าสีขาวขึ้นมาปิดปากเอาไว้แล้วไอออกมาสองสามที สายตาของเขาดูเย็นชาเขายิ้มขึ้นที่มุมปากเล็กน้อยแล้วพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบว่า “ที่ข้ามาก็เพื่อนาง”