ตอนที่ 8 ถูกพิษ

ต๭นที่ 8 ถูกพิษ ในค่าย พอฮ่องเต้จิ้งสุยรู้ว่าลูกชายที่ตนรักมากที่สุดเฟิงโม่อวี่ถูกลอบทำร้ายขณะล่าสัตว์ ทำให้เขาโกรธมากและสั่งให้รักษาการให้แน่นหนายิ่งขึ้น หลังจากที่ฮ่องเต้จิ้งสุยโกรธใส่เหล่าขุนนางแล้ว ตอนนี้ในกระโจนก็เหลือเพียงแค่เขาและเฟิงโม่อวี่สองคน ฮ่องเต้จิ้งสุยพอรู้ว่าลูกชายที่ตนรักได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยก็ทำให้เขาโล่งอกไปที พอนึกถึงว่าชีวิตของลูกชายคนนี้จะอยู่ได้ถึงแค่อายุยี่สิบห้าปีก็ทำให้เขาเจ็บปวดใจ ไม่นึกเลยว่าความรักที่เขามีให้ลูกชายคนนี้จะนำพามาซึ่งคนที่อยากจะฆ่าเขา ต้องรู้ว่าลูกชายคนนี้ของเขาป่วยเป็นโรคไม่สามารถมาต่อกรข่มขู่อะไรใครได้เลย ในตาของฮ่องเต้จิ้งสุยโกรธมาก หากสืบมาแล้วรู้ว่าเป็นลูกชายพวกนี้ของเขาเป็นคนทำ ลูกชายแบบนี้ไม่เอาก็ได้ เขาไม่อยากให้พวกเขาทำให้เขาผิดหวัง เฟิงโม่อวี่เห็นความโกรธในตาของฮ่องเต้จิ้งสุยเลยรีบพูดปลอบว่า “เสด็จพ่อลูกไม่ได้เป็นอะไร โชคดีที่วันนี้คุณหนูตระกูลจ้าวช่วยชีวิตลูกเอาไว้” ฮ่องเต้จิ้งสุยได้ฟังเฟิงโม่อวี่พูดดังนี้ เขาพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้าจะให้รางวัลแก่ตระกูลจ้าวแน่นอน เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงไป” เฟิงโม่อวี่ได้ยินดังนั้นเขาก็พยักหน้า นึกถึงสุยเมี่ยวฝูที่มาพร้อมกับเหล่าทหารเมื่อกี้ทำให้เขาอดถามไม่ได้ว่า “ผู้หญิงที่ตามหลังมาคือใครกัน” ฮ่องเต้จิ้งสุยได้ฟังเฟิงโม่อวี่พูด เขาเรียกคนเข้ามา เห็นแต่เพียงหัวหน้าขันทีของฮ่องเต้จิ้งสุยเดินเข้ามา เขาพูด “เรียนฝ่าบาทผู้หญิงคนนั้นคือลูกสาวของตระกูลสวี นางตามไต้เท้าเสิ่นมา นางบอกนางได้ยินเสียงคนเรียกให้ช่วย เพราะเสียงเบาเกินไป ทำให้เหล่าทหารหน่อยลาดตระเวนไม่ทันได้สังเกต แต่นึกไม่ถึงว่าองค์ชายสามกับคุณหนูจ้าวจะได้รับบาดเจ็บ ส่วนข้าน้อยที่รู้ก็เพราะไปถามมาจากแม่ทัพฉินที่นำทหารไปลาดตระเวนเรื่องทั้งหมดก็มีเท่านี้พะยะค่ะ” พอได้ฟังแบบนี้ฮ่องเต้จิ้งสุยก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง รอให้กลับวังหลวงก่อนข้าจะต้องมีรางวัลให้แน่เจ้าให้นางกลับไปเถอะ” ขันทีขานรับ “พะยะค่ะ” แล้วก็เดินออกไป จากนั้นก็ได้ยินเสียงหมอดังเข้ามาจากข้างนอก “ฝ่าบาทข้าน้อยมีเรื่องจะกราบทูล” พอได้ยินเสียงฮ่องเต้จิ้งสุยก็รีบสั่งให้เข้ามา หมอหลวงเจียงที่รักษาจ้าวหรูจั๋วกับหมอหลวงท่านอื่น พวกเขาตกใจที่ลูกธนูที่บาดแผลของจ้าวหรูจั๋วอาบยาพิษ ยามีพิษร้ายแรงมาก ตอนนี้พิษได้กระจายไปทั้งร่างกายของนางแล้ว ต่อให้รักษาหายก็ใช่ว่าจะกลับมามีแรงเหมือนอย่างเดิม สิ้นเสียงอธิบายของหมอหลวงเจียง ทั้งฮ่องเต้จิ้งสุยและเฟิงโม่อวี่ต่างตกใจ ลูกธนูอาบยาพิษ ฮ่องเต้จิ้งสุยคิดหากไม่ใช่เพราะจ้าวหรูจั๋วมารับธนูดอกนี้แทนลูกชายเขาตอนนี้เขาคงจะเสียลูกชายที่เขารักที่สุดไปแล้ว ฮ่องเต้จิ้งสุยยิ่งคิดยิ่งเสียใจ ส่วนฮ่องเต้จิ้งสุยในตอนนี้เงียบกริบพูดอะไรไม่ออก ถึงว่า ตอนที่สู้กับหมีดำแล้วจ้าวหรูจั๋วใช้ธนูแทงไปที่ตาของมัน เจ้าหมีดำนั่นก็ล้มลงไปกับพื้นเลย ที่แท้ลูกดอกธนูมีพิษนั่นเอง ขนาดหมียังทนพิษนี้ไม่ได้ นับประสาอะไรกับคนล่ะ เฟิงโม่อวี่กัดฟันแน่น ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรออก แล้วหันไปพูดกับหมอหลวงเจียงว่า “หากใช้บัวหิมะซีวี่จะสามารถถอนพิษได้ไหม” “โม่เออร์” ฮ่องเต้จิ้งสุยได้ฟังเฟิงโอวี่พูดแบบนั้น สีหน้าเขาก็ปรากฏความตกใจขึ้นมา รู้ไหมบัวหิมะซีวี่ที่เขาพูดถึงอยู่มันหายากมาก ฮ่องเต้จิ้งสุยอุตส่าห์ส่งคนไปหามาเพื่อช่วยชีวิตเขา ตอนนี้เขากลับจะเอาไปช่วยชีวิตผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลจ้าว แต่ในสายตาของฮ่องเต้จิ้งสุย ชีวิตของนางไม่สำคัญเท่าชีวิตของลูกชายตัวเอง ขนาดหมอหลวงเจียงที่ได้ยินว่าเฟิงโม่อวี่จะเอาบัวหิมะซีวี่ไปช่วยชีวิตจ้าวหรูจั๋วเขายังตกใจเลย เดิมคิดไว้ว่าหลังจากการล่าสัตว์ครั้งนี้เสร็จสิ้นแล้วกลับวังหลวงไป เขาจะเอาบัวหิมะซีวี่นี้มาต้มทำยาให้องค์ชายสามกิน แบบนี้ก็จะสามารถยืดอายุขององค์ชายสามไปจนถึงอายุ สามสิบปี แต่วันนี้เขากลับจะยกให้คุณหนูจ้าว เฟิงโม่อวี่มองดูสีหน้าที่ไม่เห็นด้วยของฮ่องเต้จิ้งสุยเสด็จพ่อของเขา เขายิ้มบางๆมองหน้าฮ่องเต้จิ้งสุยแล้วพูดว่า “เสด็จพ่อหากไม่ใช่เพราะคุณหนูจ้าวสละชีวิตช่วยข้าเอาไว้ ข้าคงตายไปแล้ว อีกอย่างบัวหิมะซีวี่ก็สามารถยืดอายุลูกได้เพียงแค่ห้าปีเท่านั้นเอง ลูกอยากใช้มันช่วยชีวิตคนอื่น ที่สำคัญคือช่วยชีวิตผู้มีพระคุณของลูก” “โม่เออร์” ฮ่องเต้จิ้งสุยได้ฟังดังนั้นก็ทำให้เขารู้สึกรับไม่ได้ เฟิงโม่อวี่คุกเข่าลงกับพื้น “เสด็จพ่อเราสามารถไปเสาะหาบัวหิมะซีวี่ได้อีก ลูกไม่อยากรู้สึกผิดไปตลอด คุณหนูจ้าวช่วยชีวิตลูกเอาไว้แต่ลูกกลับไม่สามารถช่วยนางได้ ขอให้เสด็จพ่อจงเห็นใจลูกด้วยเถอะ” ฮ่องเต้จิ้งสุยได้ฟังเฟิงโม่อวี่พูดมาอย่างนี้ทำให้เขาถอนหายใจยาวๆแล้วพูดว่า “เจ้าคิดดีแล้วใช่ไหม” “อืม”เฟิงโม่อวี่พยักหน้า ฮ่องเต้จิ้งสุยมองดูลูกชายของตนเอง ช่างมันเถอะ อย่างมากก็ส่งคนไปหาบนเขาบัวหิมะ ยังมีเวลาให้หาอีกสิบปีก็พอแล้ว ฮ่องเต้จิ้งสุยพยักหน้าเห็นด้วยกับเฟิงโม่อวี่