已经是第一章了
ตอนที่ 10 นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
ตนที่ 10 นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง
สีหน้าของจ้าวหรูจั๋วแสดงอาการตกใจ “อะไรนะข้ายังมีชีวิตอยู่”
เฉียวอวี๋นได้ฟังจ้าวหรูจั๋วพูดแบบนี้ ทำให้นางตกใจ แล้วคิดว่าคุณหนูของนางคงตกใจมากจนถึงขั้นคิดว่าตัวเองตายไปแล้ว
เฉียวอวี๋นคิดมาถึงตรงนี้ รีบพูดกับจ้าวหรูจั๋วว่า “คุณหนูท่านกับองค์ชายสามรอดทั้งสองคนค่ะ ไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆ ท่านอย่าตกใจไปเลย ข้าจะออกไปเรียนหมอมาดูท่านนะเจ้าคะ”
พูดจบเฉียวอวี๋นก็รีบเดินออกไปข้างนอก
ท่านหมอถูกเฉียวอวี๋นพามาตรวจชีพจรของจ้าวหรูจั๋ว หลังจากที่หมอหญิงเปลี่ยนยาให้จ้าวหรูจั๋วแล้ว พูดว่า “คุณหนูจ้าวพิษในตัวท่านถูกขับออกมาหมดแล้ว เพียงแค่ท่านพักผ่อนรักษาแผลให้หายดี และหากรู้สึกไม่สบายตรงไหนก็ให้คนไปเรียกข้ามา” หมอหลวงพูดไปพลางยิ้มไป ราวกับกำลังตีสนิทกับนาง คุณหนูจ้าวช่างโชคดีเสียจริง ช่วยองค์ชายสามเอาไว้ วันนี้ฮ่องเต้จิ้งสุยยังมีรางวัลให้อีก อนาคตสดในแน่ หากไม่ทำดีกับนางตอนนี้จะไปทำตอนไหนล่ะ
จ้าวหรูจั๋วพยักหน้าด้วยอาการมึนงง นางพูดกับท่านหมอว่า “ขอบคุณท่านหมอมาก”
“คุณหนูจ้าวเกรงใจเกินไปแล้ว” ท่านหมอก็เดินออกไป
หลังจากที่ท่านหมอและหมอหญิงเดินจากออกไป จ้าวหรูจั๋วมองดูสาวใช้ของตนเฉียวอวี๋นแล้วพูดว่า “เฉียวอวี๋นเล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นในไม่กี่วันนี้มาให้ข้าฟังหน่อย”
เฉียวอวี๋นค่อยๆเล่าให้นางฟังว่า จ้าวหรูจั๋วกับคุณหนูตระกูลอื่นพนันกันเอาไว้ว่าตัวเองสามารถล่าสัตว์ได้ จากนั้นก็ค่อยๆแอบหนีไปจากขบวนล่าสัตว์ของพี่ชายตัวเอง แอบหนีไปคนเดียวแล้วไปช่วยองค์ชายสามเฟิงโม่อวี่เอาไว้อย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่ตัวเองกลับได้รับบาดเจ็บถูกพิษ โชคดีที่องค์ชายสามเอาบัวหิมะซีวี่มาช่วยเอาไว้ได้ ไม่เช่นนั้นตอนนี้จ้าวหรูจั๋วคงไปพบท่านยมบาลแล้ว
จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฉียวอวี๋นพูดดังนี้ นางก็ตกใจ นางไม่ได้หนีเข้าป่าไปกับเฟิงโม่อวี่แล้วถูกสวีเมี่ยวฝูตามล่าฆ่า แต่กลับมามีชีวิตอีกครั้งและย้อนกลับมาเมื่อห้าปีที่แล้วตอนที่ออกมาล่าสัตว์กัน
พระเจ้า นี่มันเรื่องตลกอะไรกันเนี่ย
“คุณหนูท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ” เฉียวอวี๋นมองดูจ้าวหรูจั๋วตกใจแบบนี้ นางไม่เข้าใจเลยถามขึ้นมา
“เฉียวอวี๋น เจ้าหยิกข้าสิ ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม” จ้าวหรูจั๋วรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเลยให้เฉียวอวี๋นหยิกตัวเอง
เฉียวอวี๋นได้ยินดังนั้น ก็เกิดอาการกลืนไม่เข้าคายไม่ออก นี่คุณหนูไม่ใช่แค่ได้รับบาดเจ็บทางร่างกายอย่างเดียวสินะ สมองก็ได้รับการกระทบกระเทือนด้วยหรอ
“คุณหนูนี่มันกลางวันแสกๆท่านจะฝันได้อย่างไรกันเจ้าคะ” เฉียวอวี๋นยิ้มแล้วมองหน้าจ้าวหรูจั๋ว
จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฉียวอวี๋นพูดแบบนี้ นางก็พูดว่า “ข้าไม่ได้ฝันไปจริงๆนะ ข้า...”
จ้าวหรูจั๋วพูดต่อไปไม่ได้ น้ำตาไหลทะลักออกมา
เฉียวอวี๋นมองดูจ้าวหรูจั๋วร้องไห้ ในเวลานั้นเฉียวอวี๋นเองก็ทำอะไรไม่ถูก เฉียวอวี๋นคิดว่าคงเพราะบาดแผลเจ็บจนเกินไป นางคิดตอนนี้ท่านหมอและหมอหญิงคงยังไปได้ไม่ไกล นางจึงพูดว่า “คุณหนูข้าจะไปตามหมอมานะเจ้าคะ”
“เฉียวอวี๋นหยุดตรงนั้น” จ้าวหรูจั๋วเรียกให้เฉียวอวี๋นหยุด แล้วพูดต่อว่า “ข้าไม่เป็นไร”
เฉียวอวี๋นไม่เชื่อที่จ้าวหรูจั๋วพูดแม้แต่น้อย ร้องไห้ขนาดนั้นยังบอกไม่เป็นไรอีก
จ้าวหรูจั๋วมองดูเฉียวอวี๋น และเข้าใจว่านางกำลังคิดอะไรอยู่ เลยรีบพูดขึ้นมาว่า “ข้าร้องไห้ไม่ใช่เพราะเจ็บแผลแต่ร้องเพราะคิดว่าข้าโชคดี”
ใช่ นางคิดว่านางตายไปแล้ว จากนั้นก็ค่อยไปรับโทษจากบรรพบุรุษของตระกูลจ้าว ขอโทษท่านพ่อและพี่ชายของนาง เพราะนางทำให้ตระกูลจ้าวต้องถูกฆ่าทั้งตระกูล แต่นึกไม่ถึงเลยว่า สวรรค์จะมีตาให้โอกาสนางอีกครั้ง ให้โอกาสให้นางได้แก้ไขและช่วยเหลือตระกูลจ้าว และกลับมาแก้แค้น
ส่วนเฉียวอวี๋นได้ยินจ้าวหรูจั๋วพูดแบบนั้นก็รู้สึกโล่งอกไปที สีหน้าของเฉียวอวี๋นรู้สึกตำหนิ “คุณหนู ท่านรู้ว่าคุณหนูหวง คุณหนูโหล อยากให้ท่านเสียหน้าถึงได้พนันกับท่าน ครั้งนี้ทำให้นายท่านและนายน้อยเป็นห่วงมากนะรู้มั้ยเจ้าคะ ดีนะที่องค์ชายสามเอาบัวหิมะซีวี่มาช่วยไม่เช่นนั้น........”
“บัวหิมะซีวี่” จ้าวหรูจั๋วได้ยินเฉียวอวี๋นพูดทำให้นางเบิกตากว้าง
已经是最新一章了
加载中
