บทที่ 12 เอกสารบนโต๊ะ

บทที่ 12 เอกสารบนโต๊ะ เธอเพียงแค่อยากเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาที่ดีก็เท่านั้น ทำไมพวกเขาจะต้องมาทำเรื่อง “เลว” แบบนี้กับเธอด้วย ความจริงเมื่อเปรียบเทียบกับแมลงสาบ หนู งูในเมื่อก่อน น้ำฝนเทียมในวันนี้ถือว่าดีมากแล้ว ไม่กี่วันก่อนพวกเขาเริ่มทำเกินไป เอาพวกงูแมลงหนูหนอนมาไว้ในลิ้นชักที่โต๊ะของเธอ ในตอนที่คะนึงจิตดึงออกมาตกใจจนหน้าซีดเซียว มองตู้บนหัวเตียง นั่นคือภาพของเธอกับพี่สาว ในรูปนั้นคือเธอและพี่สาวที่กำลังยิ้มกว้างอย่างมีความสุข หยิบรูปนั้นขึ้นมากอด คะนึงจิตร่ำไห้อย่างสุดทน “พี่สาว พี่อยู่ที่ไหนกัน พี่รู้หรือไม่คะนึงจิตคนนี้คิดถึงพี่เหลือเกิน” กอดรูปภาพแล้วร่ำไห้ออกมา คะนึงจิตจะจดจำบทเรียนนี้ให้มั่น นิ้วมือลูบรูปของพี่สาวไปมา กำหมัดเล็กๆขึ้นมา แล้วกล่าวอย่างมั่นใจ “พี่สาว พี่สบายใจได้ ฉันจะไม่ทำให้พี่ผิดหวัง ฉันจะอยู่ที่มหาวิทยลัยRoyal จนพี่กลับมา ไม่ว่าจะยาก หรือต้องลำบากแค่ไหน ฉันก็จะรอพี่” คะนึงจิตนั้นเป็นคนที่ดื้อรั้นหัวแข็งมาตั้งแต่เด็ก ยิ่งยากเท่าไหร่เธอยิ่งต้องทำ โดยเฉพาะพวกคนโง่ทายาทรุ่นสองในมหาวิทยลัยRoyalนั่น เห็นได้ชัดว่ากำลังดูถูกตัวเองอยู่ หึ เธอ คะนึงจิตคนนี้จะทำให้พวกเขาได้รู้ เธอจะไม่ยอมแพ้ให้กับพวกเขา ยิ่งทำให้เชื่องได้ยากเท่าไหร่ยิ่งเป็นการแข่งขันที่ท้าทาย เธอ คะนึงจิตคนนี้ชอบการแข่งขันมากเสียด้วย “มหาวิทยลัยRoyal จตุภูมิ พวกเราคอยดูละกัน” เสริมสร้างความเชื่อให้แก่ตนเอง คะนึงจิตก็ไม่ได้ร้องไห้อีกแล้ว พักผ่อนที่บ้านอยู่หนึ่งวัน ในวันที่สอง คะนึงจิตสวมบทบาทอีกครั้ง และเริ่มออกตัวใหม่ สอนอยู่ที่มหาวิทยลัยRoyalเป็นเวลาหนึ่งอาทิตย์ คะนึงจิตเริ่มคลำเจอวิธีที่นักเรียนกลุ่มนี้แกล้งเธอแล้ว บางทีสิ่งที่แสดงออกมานั้นก็ไม่ใช่สิ่งที่อยู่ข้างในจริงๆก็ได้ เธอ คะนึงจิตคนนี้จะทำให้ในใจของพวกเขายกย่องตัวเองให้ได้ ประสบการณ์ในวันก่อนๆ ตอนนี้คะนึงจิตไม่ถือสาหาความอีก มองประตูห้องเรียนที่ปิดสนิท มั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ทำอะไรแบบเดิมเป็นครั้งที่สองแน่ คะนึงจิตเลิกคิ้วขึ้น แล้วเดินเข้าห้องเรียนไป เด่นภูมิที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างหลังเมื่อได้เห็นคะนึงจิต คราแรกก็ตกใจ ก่อนจะยกยิ้มอย่างยินดี เขารู้ อาจารย์ที่ปรึกษาที่มาใหม่คนนี้ แตกต่างจากอาจารย์ที่ผ่านๆมา คะนึงจิตในตอนนี้ยังคงเต็มไปด้วยความมั่นอกมั่นใจ ไม่มีท่าทางกระอักกระอ่วนใจแบบเมื่อวานอีก เมื่อเห็นคะนึงจิตในแบบนี้ ในใจของเด่นภูมิก็เริ่มยิ้มออกมา วาดหวังว่าเธอจะรับผิดชอบหน้าที่อาจารย์ที่ปรึกษานี้ไปจนตลอดรอดฝั่ง ไม่รู้ว่าทำไม ในใจของเด่นภูมิถึงได้หวังเช่นนั้น จตุภูมิที่มาเข้าเรียนในคาบบ่าย เพิ่งจะรับรู้ว่าคะนึงจิตได้กลับมาที่โรงเรียนแล้ว แต่เดิมคิดว่าการเล่นตลกในเมื่อวาน อย่างไรก็ต้องให้คะนึงจิตหยุดพักอยู่ที่บ้านได้เป็นอาทิตย์แน่ แต่ไม่คิดว่าแค่วันเดียวผู้หญิงโสโครกคนนี้ก็กลับมาได้แล้ว ตายยากจริงๆ ในใจของจตุภูมิคำรามอย่างไม่พอใจ