บทที่ 9 น้องสามีที่ดีอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

บ๗ที่ 9 น้องสามีที่ดีอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน วันต่อมา ในตอนเช้า เถียนจิ้งยังคงหลับอยู่ พลันมีการเคาะประตูดังขึ้น เสียงเคาะประตูนั้นดังถี่ยิบจนดูเหมือนมีความเร่งด่วน เถียนจิ้งลืมตางัวเงียลุกขึ้นไปเปิดประตู เปิดประตูห้องนอนออก เธอเห็นใบหน้าที่สวยงาม เห็นเด็กสาวตรงหน้าที่มีริมฝีปากสีแดงและฟันขาว ผมยาวสีทองเคลียไหล่ รูปร่างสูงมาก มีส่วนเว้าส่วนโค้งชัด อยู่ในชุดกระโปรงสีแดงปาดไหล่ สีแรงๆนี้ทำให้ยับยั้งความงามของเธอไม่อยู่ หลังจากที่ซูเที๋ยนเที๋ยนได้มองเธออย่างอวดดีแล้วก็มองไปข้างหลังเธอ ถึงแม้ว่าเถียนจิ้งจะไม่รู้จักตัวตนของผู้หญิงตรงข้าม แต่ก็ยังเอ่ยถามอย่างสุภาพ “อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณคือ?” ในที่สุดซูเที๋ยนเที๋ยนก็ถอนสายตาของเธอ กวาดตามองเธอคร่าวๆ โดยไม่ตอบคำถามของเธอแล้วก็ถามกลับอย่างค่อนข้างใจร้อน “เธอไม่ต้องสนใจว่าฉันเป็นใคร พี่รองล่ะ” เถียนจิ้งขมวดคิ้วแน่นหน้าบึ้ง แต่ยังคงรักษามารยาทพื้นฐานที่ถูกปลูกฝังมา “เขานอนอยู่ห้องข้างๆ” ซูเที๋ยนเที๋ยนยิ้มเยาะเย้ย “เมื่อคืนเธอนอนเปลี่ยวอยู่คนเดียวงั้นเหรอ เป็นไง รู้สึกยังไงบ้าง ในใจลิ้มรสทุกรสชาติเลยใช่ไหม รู้สึกถึงความไม่มั่นคงทุกอย่างเลยสินะ อยากจะพูดถึงความขมขื่นของทารกเลยใช่ไหมล่ะ” เถียนจิ้งส่ายหน้าเบาๆและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ไม่ใช่ ฉันยังรู้สึกปกติดี” ซูเที๋ยนเที๋ยนเบ้ปาก “เธอก็แค่เสแสร้ง ฉันจะคอยดูว่าเธอจะสามารถสร้างภาพได้นานแค่ไหน วันแรกของการแต่งงานก็ต้องนอนเปลี่ยวในห้องว่าง ช่างน่าสมเพชจริงๆ” เถียนจิ้งจัดผมของเธอมาไว้บนไหล่ข้างหนึ่ง เอนพิงประตูด้วยท่าทีเบื่อหน่อย รอยยิ้มที่สง่างามปรากฏบนใบหน้าที่ละเอียดอ่อน เธอมองออกแล้ว ผู้หญิงคนนี้มาเยาะเย้ยเธอ มาล้อเลียนเธอ สำหรับคนประเภทนี้ เธอสามารถฆ่ามันได้ด้วยการยิ้มที่นิ่งสงบกลับไป เธอยืนอยู่ตรงนั้นนิ่งเงียบ แต่กลับเหมือนยืนอยู่ในป่าที่เต็มไปด้วยหมอก ดูดซับพลังวิญญาณรอบตัว ทุกสิ่งอย่างเสริมให้เธอโดดเด่น เป็นความงามที่ทำให้คนต้องหัวใจเต้นแรง ซูเที๋ยนเที๋ยนหัวใจเต้นแรง เห็นได้ชัดว่าต้องการที่จะเพิกเฉยต่อผู้หญิงคนนี้แต่ผู้หญิงคนนี้มีบรรยากาศออร่าที่เธอไม่สามารถเพิกเฉยได้ ลึกเข้าไปในนั้น ในออร่ามีความมั่นใจ สง่างาม และยังมีความสงบนิ่งอยู่บางส่วน ปฏิกิริยาแบบนั้นของเธอ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าซูเที๋ยนเที๋ยนกำลังรู้สึกว่าตัวเองตบลงบนฟองน้ำ อีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกเจ็บปวด เป็นตัวเองต่างหากที่เจ็บฝ่ามือ เธอขมวดคิ้ว มีความค่อนข้างเย่อหยิ่งในการพูด “ฉันขอแนะนำให้เธอหย่าขาดกับพี่รองของฉันโดยเร็วที่สุด พี่รองของฉันไม่ได้รักเธอ เขาไม่ได้รักเธอเลย เขาไม่แม้แต่จะสัมผัสเธอ ทำไมเธอไม่รู้จักละอาย” เถียนจิ้งตอบกลับบางเบา “เกี่ยวกับปัญหานี้ พี่รองของเธอกับฉันคุยกันแล้ว เขาให้เกียรติฉัน ดังนั้นจึงไม่แตะต้องฉัน ส่วนปัญหาเรื่องการหย่า นอกจากพี่รองของเธอ ไม่มีใครมีสิทธิ์ที่จะมาพูดกับฉันเรื่องนี้” “ฉันเป็นน้องสาวของเขา ฉันหวังดีเตือนเธอ เธอยังไม่เข้าใจอีกหรือไง” ซูเที๋ยนเที๋ยนไม่พอใจมาก เธอเปล่งเสียงสูงอย่างโมโห “งั้นเหรอ ขอบคุณสำหรับความหวังดีของน้องสาว ฉันไม่คิดว่าฉันจะต้องการคำเตือนจากเธอหรอกนะ มีอะไรอีกไหม ถ้าไม่มีฉันอยากกลับไปนอน พี่รองของเธออยู่ห้องข้างๆ กรุณาไปที่ประตูถัดไป” เถียนจิ้งได้ยินอะไรพวกนี้ก็ตัดสินได้แล้วว่าเด็กสาวตรงหน้านี้เป็นใครกันแน่ คุณหนูสามตระกูลซูซูเที๋ยนเที๋ยน ตามที่คาดไว้ว่ามีข่าวลือว่าเป็นคนหยิ่งยโส เมื่อเถียนจิ้งอารมณ์สงบนิ่ง ซูเที๋ยนเที๋ยนยิ่งหงุดหงิด มีร่องรอยของความแค้นในสายตาของเธอ และทันใดนั้นก็พูดเสียงเย็น “แน่นอนว่ายังมีอีกเรื่องหนึ่ง ฉันมีความลับหนึ่งจะบอกเธอ”