已经是第一章了
ตอนที่ 24 เธอชื่อเซี่ยชีหรั่น
ตนที่ 24 เธอชื่อเซี่ยชีหรั่น
ขณะที่พูดประโยคนี้ออกไป เขาเองก็ยังหลับตาอยู่ เป็นเสียงก้องกังวานและทรงพลังอย่างผู้ที่เป็นราชาอย่าว่าแต่สองคนนั้นที่โดนกล่าวถึงเลย แม้แต่คนที่นั่งอยู่ข้างๆอย่างเซี่ยชีหรั่นเองเพียงได้ยินคำพูดนั้นของเขาก็ถึงกับหวั่นใจ
"ขอประทานโทษครับ คุณเย่!" คนขับรถและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยกล่าวพร้อมกัน
เขาไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก และพวกเขาทั้งสองก็ไม่กล้าที่จะแอบมองเซี่ยชีหรั่นอีก แต่ก็รู้สึกแปลกใจ ที่นั่งข้างหลังนี้มีผู้หญิงสาวสวยหลายคนแล้วเคยนั่งเคียงคู่กับเขา และมันก็ไม่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาแอบมอง ทำไมครั้งนี้เขาถึงได้โกรธที่เขาแอบมองละ?
รถเก๋งเบนท์ลีย์ขับรถไปที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินของอาคารตี้เหา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยช่วยเย่เชินหลินเปิดประตูรถ และเซี่ยชีหรั่นลงจากรถตามหลังเขามา
มีทางเดินวีไอพีพิเศษในลานจอดรถซึ่งนำไปสู่ชั้นบนสุดของอาคารตี้เหาชั้นสี่สิบแปด
อาคารตี้เหาเป็นอาคารที่สูงที่สุดในมณฑลตงเจียง คลับที่อยู่ชั้นบนสุดเป็นคลับเฮาส์ที่หรูหราที่สุดใน มณฑลตงเจียง ชื่อเสียงของมันไม่ได้โด่งดังเฉพาะใน มณฑลตงเจียงเท่านั้น แต่ยังสามารถพูดได้ว่ามันมีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ บรรดาเหล่าไฮโซและผู้มีอิทธิพลมากมายล้วนเป็นสมาชิกของคลับแห่งนี้
อาคารตี้เหานี้เป็นเพียงธุรกิจเล็ก ๆ ภายใต้ชื่อของเย่เชินหลิน มีเพียงคนในวงเท่านั้นที่รู้จักคลับแห่งนี้ และที่แห่งนี้ยังเป็นสถานที่พักผ่อนย่อนใจสำหรับคนดังและนักการเมืองมากมาย
ค่าธรรมเนียมสมาชิกรายปีของที่นี่นั้นสูงอย่างไม่ต้องพูดถึง อีกทั้งไม่ใช่ว่าคนมีเงินอย่างเดียวจะสมัครสมาชิกได้ คนธรรมดาทั่วไปจะถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าไปโดยเด็ดขาด
พนักงานงานบริการของคลับได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีเยี่ยม เพียงแค่เย่เชินหลินปรากฏตัวขึ้น ทุกคนก็เรียงแถวต้อนรับกันอย่างพร้อมเพรียงในทันที ไร้ซึ่งเสียงพูดคุยใดๆ เมื่อทั้งหมดตั้งแถวพร้อมเพรียงแล้วก็กล่าวขึ้นพร้อมกับว่า" คุณเย่สวัสดีคะ/ครับ!"
น้ำเสียงอ่อนหนักเบาดูพอเหมาะและฟังดูสบายหู
เซี่ยชีหรั่นคิดว่ามาตรฐานการทักทายของพวกเขานั้นสูงมาก แล้วเธอเองคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับสถานที่แห่งนี้เลยแม้แต่น้อย มันช่างแตกต่างกับเธอราวกับฟ้ากับดิน
เย่เชินหลินไม่แสดงอารมณ์ใดๆออกมา หน้าเขานิ่งเฉยแบบนี้เสมอ และเจ้าหน้าที่บริกรก็พาเขาและเซี่ยชีหรั่นไปที่ประตูที่แกะสลักด้วยไม้ดูมีเสน่ห์แบบจีนโบราณ พนักงานบริกรโค้งคำนับเล็กก่อนจะเอ่ยเชื้อเชิญขึ้นว่า "เชิญครับนายท่าน!" ขณะนี้คุณไห่กับคุณหนูส้งได้เดินทางมาถึงแล้วครับ
จนถึงตอนนี้เซี่ยชีหรั่นเองก็ไม่รู้ว่าทำไมเย่เชินหลินถึงได้พาเธอมาที่นี่ด้วย แต่เธอไม่มีทางเลือกเธอ และทำได้แค่เพียงปฏิบัติตามคำบัญชาของเขาเท่านั้น
บริกรเคาะประตูเบา ๆ และได้ยินเสียงของไห่ลี่หมินพูดตอบกลับมาจากด้านในอย่างใจเย็นว่า "เข้ามาได้!" จากนั้นเขาก็เปิดประตูเบา ๆ และเชิญให้เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นเข้าไปด้านใน
ทันทีที่ทั้งสองเดินผ่านประตูเข้า ร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งสวมชุดสีครีมที่เล็ก ๆ เดินเข้ามาหยุดข้างหน้าเขาอย่างรวดเร็ว พร้อมกับน้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยขึ้นว่า "มาแล้วหรอเชินหลิน! ร้อนมั้ยค่ะ? "
เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าหนึ่งที่ดูสวยงามมาก ดวงตากลมๆสีส้มอ่อนอมเหลืองที่ดูมีชีวิตชีวาและดูมีไหวพริบ
ส้งหลิงหลิงใช้สายตาเหยียดหยามมองมาที่เซี่ยชีหรั่นและเห็นว่าเธอสวมชุดกระโปรงที่ดูธรรมดาแทบจะดูไม่มีรสนิยมใดๆ กับผมตรงสีดำที่รวบไว้อย่างลวกๆไว้ที่หลังหูของเธอ
ใบหน้าของเธอนั้นไร้ซึ่งการแต่งเติมใดๆ แต่เธอก็สวยได้อย่างน่าทึ่ง
เซี่ยชีหรั่นทำได้เพียงพยักหน้าและยิ้มออกมาอย่างสุภาพให้กับเธอผู้นั้น เพราะเธอเองก็ไม่รู้ว่าจะทักทายอย่างไร และไม่กล้าที่พูดคุยกับคนอื่นได้อย่างตามใจเธอจึงทำได้เพียงยิ้มแค่นั้น
"เชินหลิน นี่คือคุณหนูจากตระกูลไหนกันเหรอค่ะ " ส้งหลิงหลิงก้าวไปข้างหน้าแล้วจับแขนของเย่เชินหลินพร้อมถามออกมาเบา ๆ พร้อมกับอารมณ์ดีใจในดวงตาของเธอเมื่อครู่ก็ได้หายวับไป
พ่อของส้งหลิงหลิงเป็นรองประธานคณะกรรมการประจำมณฑลตงเจียง พ่อของเธอมักเตือนเธอเสมอว่าผู้ชายโดยเฉพาะผู้ชายทรงอำนาจและอิทธิพลนั้นไม่สามารถมีผู้หญิงเพียงคนเดียวในชีวิตได้
โดยเฉพาะมังกรหนุ่มอย่างเย่เชินหลินนั้น อย่าแม้แต่จะคิดว่าจะได้ครอบครองเขาไว้เป็นของตัวเองเพียงคนเดียว หากถ้าเธอต้องการตำแหน่งภรรยาเพียงหนึ่งเดียวของเขาในวันหนึ่งนั้น เธอเองต้องมีความอดทนอย่างมาก
"ก็แค่คนรับใช้!" เย่เชินหลินดูเหมือนจะไม่อยากพูดอะไรให้มากมาย และพาเธอเดินเข้าไปหาไห่ลี่หมิน
ไห่ลี่หมินเห็นเซี่ยชีหรั่นที่เดินตามหลังของเย่เชินหลินมาตั้งแต่ตอนต้นแล้ว แต่เขาต้องทำราวกับว่าเขายังไม่ได้เห็น เขายืนขึ้นและกล่าวทักทายเพียงแค่เย่เชินหลิน
"มาแล้วเหรอ "
"อืม!" เย่เชินหลินพูดอย่างแผ่วเบาในลำคอ แล้วนั่งลงที่โซฟาข้างหน้าเขา
“ เชินหลินค่ะ สาวใช้คนนี้ชื่อว่าอะไรหรือค่ะ หากคุณไม่บอกฉันก็ไม่รู้ว่าจะทักทายเธออย่างไร” ส้งหลิงหลิง ไม่ได้นั่งลง แต่ยืนพูดเบา ๆอยู่ข้าง ๆเขา
"คุณคิดว่าผมจะจำชื่อของคนรับใช้ได้งั้นหรือ? " เย่เชินหลินจงใจพูดประชดประชันออกมา
ส้งหลิงหลิงจีบปากของเธอแล้วยิ้มพูดว่า “ ก็ต้องจำได้สิค่ะ! คนความจำดีมากอย่างคุณ จะมีเรื่องอะไรที่คุณจะจำไม่ได้บ้างละค่ะ”
คำเยินยอของเธอดูเหมือนจะถูกต้อง เย่เชินหลินยิ้มเล็กน้อยและพูดออกมาเบา ๆ ว่า "เธอชื่อเซี่ยชีหรั่น"
已经是最新一章了
加载中
