已经是第一章了
ตอนที่ 26 ค้างคืน
ตนที่ 26 ค้างคืน
เธอยิ้มในเวลาที่เหมาะสมและพูดออกมาเบา ๆ : "เชินหลินค่ะ ฉันสัญญากับพานหยูว่าจะช่วยเธอดูไห่ลี่หมินให้ มีฉันอยู่ด้วย เขาไม่กล้าทำอะไรหรอกคะ ถึงแม้ว่าในใจเขาจะคิดก็เถอะ"
สายตาของไห่ลี่หมินได้สแกนดูปฏิกิริยาของเซี่ยชีหรั่นอย่างละเอียดแล้วหัวเราะเบา ๆ "ผมก็แค่ต้องการให้เธอช่วยลองเสื้อผ้าให้ก็แค่นั้น ไม่มีความคิดอื่น ๆนอกเหนือจากนี้เลยจริง ๆ เสร็จแล้วผมจะให้คนขับพาเธอกลับก่อน 5 โมงเย็น"
เย่เชินหลินไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก เขายังคงก้มหน้านิ่งดื่มชาเช่นนั้น
ในเวลาต่อมาก็ไม่มีใครพูดถึงเซี่ยชีหรั่นอีก ทำให้เธอก็ค่อยๆฟื้นตัวกลับมาจากสถานการณ์ที่น่าอับอายเมื่อครู่
ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นไห่ลี่หมินกับส้งหลิงหลิงคุยกันอยู่สองคน ส่วนเย่เชินหลินแทบจะไม่พูดอะไรเลย
ในช่วงบ่ายตอนท้ายของงานเลี้ยง ส้งหลิงหลิงควงแขนของเย่เชินหลิน และพูดเบา ๆ ว่า "ไปทานมื้อเย็นที่บ้านฉันนะค่ะ!"
"ไปบ้านผมดีกว่า" เย่เชินหลินพูดเบา ๆ
ส้งหลิงหลิงขมวดคิ้วด้วยความสงสัยแค่ครู่หนึ่ง ต่อมาเธอก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นในใจของเธอได้อีกในเวลานี้
เธอรู้มาว่าเย่เชินหลินไม่เคยพาผู้หญิงกลับไปค้างคืนด้วนที่บ้านมาก่อน เขาจะพาไปก็แค่ห้องชุดสุดหรูของโรงแรมระดับหลายดาวเพียงเท่านั้น แม้แต่เธอเองที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับเขามากก็ไม่มีข้อยกเว้น
เธอเป็นถึงลูกสาวของเธอรองประธานคณะกรรมการพรรคของมณฑล ซึ่งการเข้าไปทำอะไรแบบนี้ในโรงแรมกับเขานั้น เธอเองก็มักจะรู้สึกละอายใจอยู่ไม่น้อย เธอหวังว่าคงจะมักสักวันที่เธอสามารถเดินเข้าไปในบ้านของเขาในฐานะแฟนสาวเหมือนที่ผู้ชายธรรมดาๆทั่วไปเขาทำกันและได้เข้าใกล้โลกของเขามากขึ้น
ในที่สุดวันที่เธอตั้งตารอก็มาถึง
เธอพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองโดยคล้องแขนของเย่เชินหลินไว้พร้อมกับพาดหัวลงบนไหล่ของเขาแล้วพูดเบา ๆ ว่า "โอเคคะ!"
"เชินหลินพรุ่งนี้ตอนแปดโมงเช้าคนขับของฉันจะไปรับคุณหนูเซี่ยนะ ขอบคุณมาก"
“ อืม” เย่เชินหลินส่งเสียงในลำคอ และควงส้งหลิงหลิงเข้ามาในลิฟต์ เซี่ยชีหรั่นโค้งคำนับให้พวกเขาทางด้านหลัง แล้วตามมาอย่างเงียบ ๆ
เมื่อรถใกล้จะถึงคฤหาสน์ตระกูลเย่ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้านหน้าก็ส่งข้อความแจ้งให้ทางบ้านทราบว่าคุณเย่กำลังจะกลับมาถึงบ้านแล้ว พร้อมกับคุณหนูส้งด้วย
เมื่อส้งหลิงหลิงและไห่ลี่หมินมาถึงที่นี่พวกเขาได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกัน อาหารก็มีมากมาย และสีหน้าของเย่เชินหลินก็ไม่ได้ดูเย็นชาเมื่อมองมายังเธอ
เธอคิดว่าเขาจะพาเธอไปดูรอบ ๆ คฤหาสน์ทั้งหมดเขาคงไม่ได้แค่พาเธอไปกินข้าวแค่นั้นหรอกน่ะ
ตอนที่กำลังกินข้าวแม่บ้านก็ก้าวไปข้างหน้าแล้วถามว่า "คุณเย่คุณต้องการที่จะเตรียมห้องสำหรับคุณหนูส้งหรือไม่?"
ที่เขาถามเช่นนี้เพราะจริง ๆแล้วเย่เชินหลินไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนกลับมากินข้าวเย็นที่บ้านตามลำพังเช่นนี้มาก่อน
แม่บ้านนั้นรู้ดีถึงความสัมพันธ์ระหว่างส้งหลิงหลิงกับเย่เชินหลินดี และคิดว่าถึงกับขนาดพากลับมาบ้านแบบนี้ก็น่าจะต้องค้างคืนแน่นอน
"ไม่ต้อง" เย่เชินหลินตอบเพียงสองคำแค่นั้น
ใบหน้าของส้งหลิงหลิงมีสีแดงเล็กน้อย และเธอคิดว่าคำตอบต่อมาของเย่เชินหลินนั้นคือจะต้องให้เธอนอนห้องเดียวกับเขา
เธอยังคงยิ้มอย่างดีใจอยู่อย่างนั้น ดังนั้นเธอจึงตั้งใจฟังสิ่งที่เย่เชินหลินรับสั่งกับแม่บ้าน: "เตรียมรถให้ฉันคันนึง ฉันจะออกไปข้างนอกกับคุณหนูส้ง"
"รับทราบค่ะ คุณเย่!"
รอยยิ้มบนหน้าของส้งหลิงหลิงแห้งลงเล็กน้อย และเธอก็บังคับตัวเองให้สงบลง ถ้าเธอต้องการเพียงผู้ชายธรรมดาหรือผู้ชายที่ดีเลิศนั้น ก็มีตัวเลือกให้เธอมากมาย
ปัญหาก็คือเธอต้องการผู้ชายที่น่าทึ่งที่สุดในโลกคนนี้เท่านั้น ดังนั้นเธอจึงทำได้คือต้องอดทนเท่านั้น
เชื่อว่าวันหนึ่งเขาจะพูดขอเธออย่างสนิทใจว่า "ที่รัก มาเป็นภรรยาของฉันเถอะ"
โดยทั่วไปเย่เชินหลินปฏิบัติต่อเธอนั้นก็ไม่นับว่าแย่สำหรับเธอ ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเธอยังคงมีความหวังที่จะเป็นภรรยาของเขา แน่นอนว่าเธอไม่รู้ว่าผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้นั้นคือเพราะพ่อของเธอ
เขาสุภาพกับเธอเกือบตลอดเวลา แต่เธอก็ยังไม่เข้าใจว่าถ้าเขาไม่อยากให้เธอค้างคืนด้วยกัน แล้วทำไมเขาจึงพาเธอกลับมาทานอาหารเย็นที่บ้านล่ะ
เขาคงจะไม่จงใจทำให้เธอขายหน้าหรอกน่ะ
หรือว่าเป็นเพราะเธอคนนั้นหรือเปล่า
ส้งหลิงหลิงจ้องมองนิ่งมาที่เซี่ยชีหรั่นที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะ เธอช่างแตกต่างจากสาวใช้คนอื่น ๆ สาวใช้เหล่านั้นอดไม่ได้ที่จะแอบดูเย่เชินหลินด้วยสายตาที่ชื่นชม แต่เธอกลับพยายามลดระดับหัวของเธอให้ก้มต่ำมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่แม้จะมองเขาเลยสักครั้ง
已经是最新一章了
加载中
