ตอนที่ 37 ไม่มีความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก

ต๭นที่ 37 ไม่มีความรับผิดชอบเป็นอย่างมาก “โอเค ถ้างั้นก็เอาเช่นนั้น!” จ้าวเทียนอั้ยก็เข้าใจ ว่าพ่อบ้านต้องการให้เธอแสดงได้ดีต่อหน้าของแม่คุณชายเย่ และได้ให้โอกาสเธอ ในอีก10วันข้างหน้า นอกจากสาวใช้จะต้องทำงานบ้านแล้วก็ต้องซ้อมกันอีกด้วย พ่อบ้านเองก็ไม่ได้วางมือเรื่องการ สั่งสอน เซี่ยชีหรั่นและยังคงให้เธออาบแดดตอนเที่ยงทุกวัน ในช่วงบ่ายของวันที่ 11 สิงหาคม สาวใช้เข้าแถวเพื่อรอพบคุณแม่ของคุณชายเย่ เย่เชินหลินขับรถเมอร์เซเดสเงินไปรับแม่ของเขาเป็นการส่วนตัว เมื่อลงจากรถก็เปิดประตูรถให้เธอและประคองเธอลงมา ในขณะที่เขาประคองแม่ของเขาเข้าไปในห้องโถง สาวใช้และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทุกคนต่างก็คำนับและทักทายอย่างพร้อมเพรียง "สวัสดีตอนเย็นท่านผู้หญิง!" หญิงผู้สูงศักดิ์ในชุดสีม่วงเข้มพูดเบา ๆ ว่า “ขอบคุณ!” ด้วยความช่วยเหลือของลูกชายของเธอ เธอก็ได้เข้าไปในห้องนอนที่หรูหราและสวยงามที่เย่เชินหลินได้จัดเตรียมไว้ให้ พ่อบ้านที่นำพาฝูงชนมาก็รออยู่ด้านหลัง “โม่เอ๋อ（ชื่อเล่นเย่เชินหลิน） บอกให้พวกเขาไปธุระเถอะ ฉันมีเรื่องจะเธอคุยกับเธออย่างลำพัง” เย่เชินหลินส่งสัญญาณมือ พ่อบ้านจึงพาทุกคนออกไป แม่เย่เชินหลินชื่อฝู้เฟิ่งหยีนั่งลงบนโซฟาด้วยความรู้สึกผ่อนคลายและพูดขึ้นด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “โม่เอ๋อ เธอเล่นตลกอีกแล้วนะ การทำให้ที่พักหรูหรามากขนาดนี้ สาวใช้ที่มีโปรไฟล์สูงขนาดนั้น เธอพยายามทำให้พ่อของเธอลำบากใจใช่ไหม?” “เปล่า แม่ ถ้าฉันตั้งใจทำฉันจะจ้างแม่บ้านสักสองสามร้อยคน แต่นี้มีแค่ไม่กี่คน คุณมาที่นี่ก็พักผ่อนซะเถอะ ฉันเพิ่งฝึกทำอาหารใหม่ๆมาสองสามอย่าง ตอนเย็นฉันจะทำให้คุณกิน” “เหรอ?” ท่าทีของฝู้เฟิ่งหยีมองไปตรงหน้าและยิ้มอย่างน่ารัก “ลูกชายของฉันมีฝีมือที่ดีที่สุด เธอสามารถไปทำได้ตอนนี้เลย และให้พ่อบ้านมาเรียกฉัน!” เย่เชินหลินออกมา และสั่งให้พ่อบ้านเข้าไป และพูดกับเซี่ยชีหรั่นที่ยืนอยู่ว่า “เธอตามฉันมา” “ทราบ คุณชายเย่!” เย่เชินหลินพาเซ่ยชีหรั่นไปยังห้องครัว และพูดกับพ่อครัวว่า “พวกคุณไปพักผ่อนได้สามวัน อยากจะกลับบ้านก็กลับ จะอยู่บ้านเย่ก็อยู่ พ่อบ้านจะให้เงินพวกคุณจำนวนหนึ่ง” “ขอบคุณคุณชายเย่“ ทุกคนขอบคุณและออกไปจากห้องครัวเหลือเพียงแค่เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นสองคน “ลงมือแทนฉัน ฉันบอกให้ทำอะไรก็ทำอันนั้น” “รับทราบ!” พ่อบ้านยืนอยู่หน้าฝู้เฟิ่งหยีอย่างเคารพและพูด “คุณผู้หญิง มีอะไรให้รับใช้?” “ขอถามหน่อย สาวใช้เหล่านี้ได้รับคัดเลือกจากโม่เอ๋อใช่ไหม แล้วประพฤติตัวเรียบร้อยไม่ออกนอกลู่นอกทางหรือเปล่า?” “รายงานคุณผู้หญิง ส่วนใหญ่ประพฤติตัวเรียบร้อยไม่ออกนอกลู่นอกทาง” “ส่วนใหญ่?” “ใช่ มีหนึ่งหรือสองคนที่ไม่ค่อยมีความรับผิดชอบโดยเฉพาะเซี่ยชีหรั่น เธออุทิศตนให้กับคุณชายเย่ในทุกวิถีทาง ฉันได้เตือนคุณชายเย่ไปหลายครั้งแล้ว อยากให้ไล่เธอออกไป แต่คุณชายเย่ราวกับว่าอาลัยอาวรณ์ทิ้งไปไม่ลง “อืม ฉันเข้าใจแล้ว!” ฝู้เฟิ่งหยีโบกมือไปมาและพูด “เรื่องนี้ไม่ร้อนใจ ฉันเรียกเธอมา ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง พนุ่งนี้พ่อของโม่เอ๋ออาจจะมา ฉันต้องการที่จะบรรเทาความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกชาย คุณช่วยฉันคิดหาวิธีหน่อยมีวิธีไหนทำได้บ้าง” “รับทราบ คุณผู้หญิง“ “คุณไปทำธุระเถอะ” “รับทราบ คุณผู้หญิง“ ภายในห้องครัว เย่เชินหลินได้เตรียมทุกอย่างไว้เป็นอย่างดี เขามีทักษะมาก แค่เพียงมองก็รู้แล้วว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาลงมือเข้าครัว โดยปกติแล้วเขาอยู่สูงมากมากจนคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำอาหารด้วยตนเอง เพียงเพราะต้องการให้แม่ของเขากินอย่างมีความสุข เรื่องนี้ทำให้เซี่ยชีหรั่นมองเขาแปลกไปเล็กน้อย “ล้างแตงกวา ไม่ต้องปอกเปลือก” “ทราบ“ แตงกว่าชั้นนอกมีหนาม มันสดมากๆ เซี่ยชีหรั่นล้างน้ำจากนั้นก็เอาหนามออกอย่างระมัดระวัง กลัวที่จะโดนมือเขา ต้องละเอียดขนาดนี้เชียวหรือ?