ตอนที่ 39 สูญหาย

ต๭นที่ 39 สูญหาย เธอคิดว่าในชีวิตนี้เธอจะไม่สนใจผู้ชายคนใดอีกแล้ว แต่กลับค่อยๆพ่ายแพ้ต่อจูบที่นุ่มนวลและหยาบคายของเขา มือที่อยู่ระหว่างพวกเขายังคงต่อต้าน แต่เขากลับผลักเธอไปหาคอนโซล หลังของเธอชนเข้ากับขอบของคอนโซลและร่างกายส่วนบนของเธอถูกบังคับให้ต้องเอนหลังลงไป ในขณะที่จูบริมฝีปากของเธอ ร่างกายของเย่เชินหลินก็มีการเปลี่ยนแปลงที่รุนแรง ทั้งสองจูบกันและทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงไอเบา ๆ เย่เชินหลินหยุดการลงมือทันทีและมองไปที่ประตูในเวลาเดียวกับเซี่ยชีหรั่น และเห็นฝู้เฟิ่งหยีที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าห้องครัวเธอขมวดคิ้วเล็กน้อย ใบหน้าของเซี่ยชีหรั่นแดงก่ำ เธอละอายใจและเป็นกังวล เย่เชินหลินจะต้องพูดว่าเธอล่อลวงเขาแน่นอน สองครั้งก่อนก็ไม่ใช่แบบนี้หรอกหรือ? แม่ของเขาจะไม่อนุญาตให้สาวใช้ที่ล่อลวงลูกชายของเธออยู่ที่นี่ เธอบอกว่าเธออาจจะถูกไล่ออกทันที คิ้วของฝู้เฟิ่งหยีคลายออกทันที เธอก้าวเดินไปพวกเขาอย่างช้าๆ และหันไปถามเซี่ยชีหรั่น “เธอคือ?” เมื่อมาถึงจุดนี้เย่เชินหลินก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ และเธอก็สามารถยืนตัวตรงและพูดคุยได้ “คุณผู้หญิง ฉันชื่อเซี่ย...” เซี่ยชีหรั่นกล่าวได้เพียงแค่ครึ่งประโยค เย่เชินหลินก็ก้าวไปด้านหน้า ตรงหน้าแม่ของเขา และพูดเสียงต่ำ “แม่ ไม่สำคัญว่าเธอเป็นใคร แต่ฉันคือคนที่บังคับเธอ คุณก็น่าจะเห็นแล้วใช่ไหม?” เซี่ยชีหรั่นประหลาดใจมาก เธอจ้องไปที่ใบหน้าอันเยือกเย็นของเย่เชินหลิน ใบหน้าด้านข้างที่ทำให้ผู้หญิงนับไม่ถ้วนบ้าคลั่งและหมกมุ่นอยู่กับมัน ในใจเธอรู้สึกราวกับว่ากลับด้านขวดก็ไม่ปาน เธอแทบจะไม่เชื่อเลยว่าเขาจะพูดเพื่อเธอต่อหน้าแม่ที่มีค่าที่สุดของเขา แต่เขาก็พูดแทนเธอจริงๆ แม้ว่าเซี่ยชีหรั่นคำพูดเพียงแค่คำว่าเซี่ยคำเดียวเท่านั้น แต่ฝู้เฟิ่งหยีก็ได้ยินอย่างชัดเจน และนึกถึงสิ่งที่พ่อบ้านได้พูดไว้ มีคนที่ไม่ซื้อสัตย์ชื่อว่าเซี่ยชีหรั่น ดูท่าแล้วจะไม่ใช่คำพูดลมๆแล้งๆ ลูกชายของเขาคือความภาคภูมิใจของสวรรค์และเป็นผู้นำของกลุ่มธุรกิจ ฝู้เฟิ่งหยีจะไม่ให้เขาเสียหน้าต่อหน้าผู้อื่น หากไม่ใช่เพราะภาพที่ร้อนแรงที่เธอเห็น เธอก็จะไม่ส่งเสียงออกมาอย่างง่ายดาย และเมื่อมาถึงจุดนี้เธอต้องสงบลงและพูดกับเขาอย่างอ่อนโยน “โม่เอ๋อ อาหารพร้อมแล้วก็เสิร์ฟได้เลย ฉันก็หิวแล้ว” “ได้!” เย่เชินหลินตอบรับ แล้วหันหลังกลับและสั่งเซี่ยชีหรั่น “เธอนำอาหารขึ้นไปเสิร์ฟ” พูดจบ เขาก็ช่วยประคองแม่เขาไป ระหว่างทางเดิน มีแค่แม่และลูกเท่านั้น ฝู้เฟิ่งหยีพูดกับเย่เชินหลินว่า “ฉันรู้ว่าเธอกำลังมีปัญหาวุ่นวายอยู่นอกบ้าน และนี่ภายในบ้าน เธอยังทำแบบนี้? แม่กำลังจะผิดหวัง ฉันรู้ว่าเธอมีอคติต่อพ่อของเธอและมักคิดอยู่เสมอว่าจะทำอย่างไรเพื่อทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจ เธออย่าลืม เขาไม่สบายใจ แม่เองก็ไม่สบายใจเช่นกัน” ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาฝู้เฟิ่งหยีและลูกชายของเธอให้ความสนใจกับการพูดคุยและวันนี้การพูดคุยค่อนข้างรุนแรง ใบหน้าของเย่เชินหลินก็เริ่มจริงจัง โดยเฉพาะตอนได้ยินคำว่าพ่อของเขา การแสดงออกของเขาดูอึมครึมและน้ำเสียงของเขาก็จริงจัง “แม่ คุณก็คือคุณ เขาก็คือเขา พวกคุณหย่ากันแล้วหรือเปล่า? คนอื่นไม่รู้ และคิดว่าฉันจะไม่รู้ด้วยเหรอ?” ฝู้เฟิ่งหยีนิ่งไปชั่วครู่ เธอกับเย่เห้าหรันหย่าร้างกันมาหลายปีแล้ว มันคือการหย่าร้างแต่ไม่ได้ออกจากบ้าน และปิดบังทุกคน และยังคิดมาเสมอว่าเย่เชินหลินก็ไม่รู้ ดูเหมือนว่าเขาจะไม่เพียงแต่จะรู้ แต่ยังอาจทำให้ความคิดเห็นของเขาที่มีต่อพ่อลึกซึ้งเข้าไปอีก ฝู้เฟิ่งหยีคิดว่ามันไม่เหมาะสำหรับการพูดคุยอีกต่อไป เรื่องราวของเซ่ยชีหรั่น เธอยังสามารถลงมือได้โดยคนข้างๆกายเธอได้ และทำเป็นไม่มองไม่รับไม่รู้ไม่สนใจเขาและสาวใช้ “แม่ ถ้าคุณไม่อะไรไม่พอใจฉัน ก็บอกฉันมาได้เลย แต่ฉันไม่ต้องการให้คุณพบเจอคนของฉันเป็นการส่วนตัว” เด็กผู้ชายคนนี้ สามารถมองเห็นผ่านจิตใจของผู้คนและปกป้องผู้หญิงอย่างชัดเจน