ตอนที่ 40 ภรรยาที่ดี

ต๭นที่ 40 ภรรยาที่ดี ฝู้เฟิ่งหยีไม่พูดอะไรต่อ เย่เชินหลินก็กลับไปยังบ้านหลังใหญ่และนั่งลงในห้องอาหาร เย่เชินหลินสั่งให้พ่อบ้านจัดโต๊ะอาหาร เพราะฝู้เฟิ่งหยีไม่ชอบการส่งเสียงดัง ดังนั้นจึงไม่ได้ให้สาวใช้มาดูแลในขณะกินข้าว แต่คืนนี้แตกต่างออกไป ฝู้เฟิ่งหยีริเริ่มที่จะพูดกับพ่อบ้าน “ฉันได้ยินมาว่าคุณฝึกคนงานได้ดีและคุณสามารถเรียกเขามาได้ อาหารมื้อนี้คุณให้พวกเขาเข้ามาหน่อยสิ” พ่อบ้านหันไปหาเย่เชินหลิน เขายิ้มเล็กน้อยและพูดว่า “แม่ฉันอยู่ที่นี่ให้ฟังเธอทุกอย่าง” “รับทราบ คุณผู้หญิง คุณชายเย่” พ่อบ้านตอบรับ และไปยุ่งแล้ว และไม่นานเซี่ยชีหรั่นก็ได้เข้าไปเสิร์ฟอาหารในห้องอาหาร และพ่อบ้านก็ได้สั่งให้สาวใช้ทุกคนเสิร์ฟอาหารและไม่นานอาหารทั้งหมดก็วางอยู่ตรงหน้า สาวใช้ก็ยืนรอข้างๆโต๊ะและรอรับคำสั่ง “แม่ ลองชิมอันนี้สิ” เย่เชินหลินตักถั่วและกุ้งข้าวโพดให้แม่ของเขา ฝู้เฟิ่งหยีกินไปสองคำและพูดช้าๆ “ไม่เลว รสชาติอร่อยมากและไม่เลี่ยน ทักษะการทำอาหารของโม่เอ๋อดีขึ้นแล้ว” “งั้นคุณกินเยอะๆ” ฝู้เฟิ่งหยีพยักหน้าและพูดว่า “พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของเธอ แม่ชวนส้งหลิงหลิงแล้วนะ” “โอเค!“ เย่เชินหลินตอบอย่างนิ่งๆ ถึงแม้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะก้มหน้าตลอด แต่เธอก็รู้สึกได้ว่าประโยคนี้ที่แม่ของเย่เชินหลินพูดต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องราวที่เธอและเขาจูบกันในครัว เธออยากให้เธอเข้าใจ ลูกชายของเธอมีแฟนอยู่แล้ว และให้เธอถอยออกไปใช่ไหม? ถึงเช่นนั้น ก็ได้ยินฝู้เฟิ่งหยีกระซิบอีกครั้ง “โม่เอ๋อ อายุเธอก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว เรื่องการแต่งงานของลูกแม่น่ะคิดอยู่เสมอ ในบรรดารุ่นน้องเหล่านี้ แม่ภูมิใจมากที่สุดก็คงเป็นที่เป็นจงหยุนซางลูกของประธานจง และส้งหลิงหลิงลูกของรองประธานส้ง จงหยุนซางความยับยั้งชั่งใจเป็นภรรยาที่ดี ส้งหลิงหลิงมีชีวิตชีวาและร่าเริง ทั้งคู่มีข้อดีของตัวเอง เธอมีความเห็นว่าอย่างไร?” จงหยุนซางทุกคนยังไม่เคยพบเจอ ส้งหลิงหลิงพ่อบ้านและสาวใช้ทุกคนเคยพบเจอแล้ว ความจริงที่การประเมินของฝู้เฟิ่งหยีที่มีต่อเธอไม่ได้เกินจริงเลยแม้แต่น้อยและค่อนข้างยุติธรรม ถ้าอย่างนั้นฉันก็กลัวว่าจงหยุนซางที่ไม่เคยพบมาก่อนอาจเป็นมังกรและนกฟีนิกซ์ แน่นอนว่ารูปลักษณ์และวัฒนธรรมนั้นค่อนข้างแข็งแกร่ง ดังที่ฝู้เฟิ่งหยีได้กล่าวทำให้จ้าวเทียนอั้ยและพวกเธอเข้าใจความหมายคำพูดของพ่อบ้านมากขึ้น และมันเป็นไปไม่ได้ที่คุณชายจะแต่งงานกับสาวใช้ แม้ว่าคุณจะชอบสาวใช้คนไหน นั่นเป็นเหมือนเจ้าชายน้อยในสมัยโบราณทุกวันนี้มันอาจเป็นแค่ผู้หญิงคนที่2 ผู้หญิงคนที่3 ไม่ก็อาจเป็นคนที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ แน่นอนว่าคนนั้นต้องโชคดีที่ได้รับความชื่นชอบจากเขา เซี่ยชีหรั่นไม่เคยคิดว่าอยากจะแต่งกับคนชั้นสูง และคำพูดของ ฝู้เฟิ่งหยีไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกลังเลแต่เธอก็สงสัยว่าเย่เชินหลินจะเลือกใคร ฉากในตอนนั้นเงียบมาก ราวกับทุกคนอยากรู้ว่าเย่เชินหลินจะเลือกใคร ได้ยินเพียงเขาพูดเบาๆ ว่า“ผู้หญิงส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ต่างกันมาก ใครก็ตามที่คุณชอบคนไหนก็ให้คนนั้นเป็นลูกสะใภ้ของคุณ ก็แล้วกัน” การพูดน้อยเช่นนี้แสดงให้เห็นว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงจริงๆ ไม่รู้ทำไมเซี่ยชีหรั่นนึกถึงจูบที่เกิดขึ้นในห้องครัว เขาจูบเธอได้อย่างสมจริง เหมือนกับว่าเขาชอบเธอเข้าแล้วจริงๆ เมื่อได้ยินว่าเขาพูดว่าผู้หญิงก็เหมือนกันหมด ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกเศร้าใจ เมื่อนึกถึงตัวเองตอนหลงไปกับจูบที่ร้อนแรงของเขา เธอก็รู้สึกตัวเองรับไม่ได้อย่างยิ่ง เธอกัดริมฝีปากของเธอโดยไม่รู้ตัวและก้มหน้าลงมากกว่าเดิม พยายามที่จะเพิกเฉยต่อความรู้สึกที่ขมขื่น การเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนนี้ไม่ได้หายไปจากดวงตาที่เฉียบคมของเย่เชินหลิน ทันใดนั้นอารมณ์ของเขาก็รู้สึกพอใจเล็กน้อย ฝู้เฟิ่งหยี ไม่ได้มองเซี่ยชีหรั่นตั้งแต่ต้นจนจบ เธอมองเพียงแต่การแสดงออกและการเคลื่อนไหวของลูกชายของเธอ