ตอนที่ 614 เคยมีแฟนหรือเปล่า

ตอนที่ 614 เคยมีแฟนหรือเปล่า “อะไร?” ผู้ชายคนนี้ได้ยินไม่ชัด จึงเข้ามาใกล้ ทั้งร่างเกือบจะแนบชิดเธอ ก้มศีรษะลงมาใกล้ใบหูเธอ “เธอพูดดังหน่อยสิ” ดราณีเป็นหญิงสาวราศีกันย์ เธอไม่ชอบให้คนแปลกมาเข้ามาใกล้เกินกว่าที่เธอคาดการณ์ไว้ ในขณะนี้ ผู้ชายคนนี้ได้ใกล้เข้ามาเตะเส้นเธออย่างเห็นได้ชัด ขณะที่ผู้ชายคนนี้ยื่นมือมาโอบเอวเธอเส้นสมองก็ขาดดัง ‘ผึง’ จากนั้นก็ขัดขืนและปฏิเสธตามสัญชาตญาณ ดราณีออกแรงผลักผู้ชายคนนี้ออกไป จากที่ดื่มแอลกอฮอล์มาเดินไม่ตรง คิดไม่ถึงว่าเธอจะต่อต้านรุนแรงแบบนี้ จึงโดนผลักออกจนโซเซ “ไอ***! ฉันไว้หน้าแกนะ!” ผู้ชายคนนี้พยายามยืนให้ตรง เหมือนถูกดูถูกเหยียดหยาม ในใจก็โกรธขึ้นมา ทิ้งเหตุผลไปทั้งหมด ดราณีเห็นเขาเดินมาหาตัวเองอีกครั้ง ในใจก็เหมือนถูกบีบขึ้นมา เธอรีบวิ่งไปทางประตู แต่พอออกไปได้สองก้าวก็ถูกจับไว้ “โอ๊ย!” ร่างถูกเหวี่ยงเข้ากำแพง หลังศีรษะกระแทกทันที เธอเจ็บจนร้องเสียงดังออกมา อยากขอความช่วยเหลือ แต่ก็พบว่าคนที่นั่งอยู่บนโซฟาไม่แยแส ราวกับว่าชินชาไปแล้ว แต่ผู้ชายที่จับเธอมาหายหัวไปเลย เหมือนกับกำลังดูละครสนุกๆอยู่ ดราณีมองอย่างหมดหวัง มองผู้ชายที่พุ่งเข้ามาไม่เหลือช่องว่างให้ต่อต้านใดๆ แขนถูกแรงมหาศาลกดทับไว้ ทับจนเธอเจ็บกระดูก เธอสูงเพียงหนึ่งร้อยหกสิบสองเซนติเมตร เตี้ยกว่าผู้ชายหัวหนึ่ง เขาสามารถยันเธอไว้กับกำแพงได้อย่างง่ายดาย “คุณจะทำอะไร!?” ด้วยความตกใจ ดราณีก็ร้องตะโกนเสียงแหลม ผู้ชายคนนี้ยิ้มร้ายกาจพลางเข้ามาใกล้ ริมฝีปากอวบอิ่มทาบลงมาบนใบหน้าเธออย่างรวดเร็ว “ทำอะไรน่ะหรอ? ก็ทำเธอไง!” พูดจบ คนคนนี้ก็ดึงเสื้อเธอออกอย่างไม่ลังเล ดราณีสวมเพียงเสื้อคลุมตัวบางสีขาว เสื้อกันหนาวผ้าขนสัตว์สีเทาตัวหลวม เป็นคอ v ออกแรงดึงเพียงเล็กน้อยก็ไหลลงมาที่หัวไหล่ เขาก้มศีรษะลงไปจูบ สัมผัสชื้นแฉะอยู่บนลำคอ ดราณีสะอิดสะเอียนจนอยากจะอ้วก ท้องไส้บิดเบี้ยว เธอไม่หยุดดิ้น แต่ก็ไม่มีประโยชน์ “ปล่อยฉันนะ คุณอย่าทำแบบนี้......!” ผู้ชายคนนนี้ไม่ได้ยินคำพูดพวกนี้ตั้งนานแล้ว ตรงหน้ามีแต่ผิวขาวนิ่มของหญิงสาว ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งได้กลิ่นหอมอ่อนๆบนร่างเธอ ไม่มีน้ำหอมราคาถูกใดๆเทียบได้ “สาวน้อยเคยมีแฟนหรือเปล่า?” “ไม่เคยทำแบบนี้กับแฟนหรอ?” “ดูท่าแล้วน่าจะยังซิง พี่จะสอนให้เอง......” คำพูดน่ารังเกียจ ภาพตรงหน้าทั้งหมดเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคิดมาก่อนอายุยี่สิบปี เธอรับไม่ได้ รับไม่ได้จริงๆ เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตาย ดังนั้น ตอนที่ผู้ชายกำลังเตรียมดึงชั้นในเธอออก ชนัยก็เอ่ยปาก ‘เดี๋ยว’ เห็นเพียงหญิงสาวที่หวาดกลัวเมื่อครู่ ยังเอาปากกัดคางของผู้ชายคนนั้นอย่างบ้าคลั่ง “อ๊ะ!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นในห้องส่วนตัว ดูเศร้าโศกเกินไป แม้แต่หญิงสาวที่นั่งดื่มเป็นเพื่อนยังหันมา ดราณีไม่รู้ว่าตัวเองใช้แรงไปขนาดไหน แต่พอเอาปากออกมา กลิ่นเลือดก็ฟุ้งออกมา ดวงตาเธอแดงก่ำ เหมือนสัตว์ร้ายตัวน้อยถูกบังคับจนขีดสุด ใช้แรงต่อต้านเฮือกสุดท้ายออกมาอย่างรุนแรงและมั่นคง ชนัยก็ไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้ เห็นเลือดที่ไหลออกมา คิ้วก็ขมวดรวมกันอยู่ตรงกลาง ขณะที่เขากำลังยกมือเข้าไปใกล้เธอ ก็ส่งสายตาไปให้บอดี้การ์ด ทั้งสองถูกแยกออกจากกัน บนปากของดราณี บนคางมีแต่เลือด เลือดสีแดงเข้มยิ่งขับให้ใบหน้าเธอขาวขึ้น เหมือนกับเจ้าสาวแวมไพร์สุดสวยที่มีชีวิต เพลงหยุดลง ชนัยลุกขึ้นคค่อยเดินไประหว่างทั้งคู่ เห็นผู้ชายที่ยังสบถไม่หยุด เนื้อตรงคางเกือบถูกกัดหลุด เนื้อเสียโฉมน่าหวาดกลัว และต้นตอของเรื่องนี้ ราวกับว่าเพิ่งรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป แววตาโกรธเคืองได้หายไป กลายเป็นคนขี้ขลาดและตื่นตระหนกอีกครั้ง ชนัยเคยเห็นคนแบบนี้เป็นครั้งแรก บ้าจนกัดเนื้อคนอื่น แต่ทำให้คนอื่นมองว่าตัวเองเป็นเหยื่อ “เหอะ” ปากบางหัวเราะออกมาเบาๆ ให้ความรู้สึกยากที่จะเข้าใจ มองหน้ากันอย่างไร้เสียง ทุกคนไม่กล้าเปล่งเสียงออกมา แม้แต่ผู้ชายที่เลือดไหลออกมาก็ยังตัวแข็งทื่อ ขณะที่ดราณีรู้สึกนิ่งอยู่ ผู้ชายก็พูดขึ้นมา “เอาตัวไปไว้ประตูหลัง” “ครับ!” ดราณีก็ถูกลากออกไปจากห้องส่วนตัว ระรหว่างทางก็ได้หายไปจากสายตาฝูงชน ชนัยหันไปมองบาดแผลที่เลือดไหลช้าๆ ก็เดาะลิ้นอย่างเมินเฉิย “แกไม่เห็นหรอกว่าเธอเป็นบ้า ยังกล้ายั่วอีก?” “……” ผู้ชายคนนั้นฟังก็รู้ ชนัยไม่ให้เขาไปสืบหาต่อ เลยหลอกเขาเล่น อารมณ์เสียในใจแต่ทนได้ “คุณชนัยจะบอกว่า ผมแม่งตาบอดหรอ” “เออ” ชนัยโบกมือ “ไปเก็บของเถอะ อยากได้เหล้าขวดคราวที่แล้วเดี๋ยวฉันให้คนส่งไปให้” สำหรับชนัยแล้วนี่เป็นการแสดงที่มีมารยาทสุดๆ ผู้ชายคนนี้หงุดหงิดแต่ก็ทำได้เพียงก้มหน้าตอบรับ “ขอบใจชนัย” —— ดราณีถูกลากไปสวนด้านหลัง ตลอดทางมีเพียงปลายเท้าเธอได้แตะพื้น ถึงประตูหลังถึงจะพบว่า ที่นี่มีสวนที่ถูกซ่อนไว้ พื้นที่ไม่เยอะแต่สวยงามมาก เธอเงยหน้ามองท้องฟ้ามืด ได้กลิ่นท้องฟ้าที่สดชื่น ในที่สุดก็ออกมา ไม่นาน ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอย่างมีแบบแผนดังขึ้นข้างหู หันไปตามเสียง ประตูสวนด้านหลังถูกเปิดออก เงายาวของผู้ชายปรากฏสู่สายตา จากนั้นก็เดินเข้ามา เครื่องหน้าหล่อที่ดูคุกคามก็ดูสดใสขึ้นมา แต่ลักษณะแบบนี้สำหรับดราณีแล้ว มันคือฝันร้ายที่สุดของเธอ เธอถอยหลังไปสองก้าวอย่างไม่รู้ตัว ถูกล็อคตัวไว้ ก้มศีรษะลง ผมหน้าม้าตรงหน้าผากบังสายตาเธอ ทำแบบนี้เธอถึงได้รู้สึกปลอดภัย เป็นความรู้สึกปลอดภัยที่หลอกลวง ชนัยจ้องมองหญิงสาวที่ขวัญผวา ยกมือเชยคางเธอขึ้นมา บังคับให้เธอสบตากับเขา ได้สัมผัสกับการกระทำเมื่อเย็นนี้ ชนัยก็มั่นใจว่า ที่ผู้หญิงคนนี้แจ้งตำรวจเป็นแค่อุบัติเหตุ ไม่ได้มีคนบอกให้ทำ แต่พอคิดถึงที่ตัวเองถูกแจ้งตำรวจอย่างไร้เหตุผล ความหงุดหงิดในใจชนัยก็ไม่หายไป กลับรู้สึกเหมือนถูกปั่นหัว ดังนั้นเขาเลยโกรธมาก และรู้สึกปั่นป่วน เห็นท่าทางหวาดกลัวของเธอ ก็ยิ่งโกรธขึ้นไปอีก จึงทำให้กระจ่าง “กล้าดีนะ กล้าถืออะไรออกมาข้างนอก คนอะไรกล้าแจ้งตำรวจ?”