ตอนที่ 615 ที่เรียกว่าบังคับจูบ

ตอนที่ 615 ที่เรียกว่าบังคับจูบ ประโยคเดียวตรงหน้า ดราณีอึ้งไปประมาณครึ่งนาทีกว่าจะเข้าใจสิ่งที่เขาสื่อ ดวงตาดอกท้อเบิกกว้าง สุดท้ายก็รู้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นเมื่อเย็นนี้ต้นตามาจากไหน เฮโรอีนที่น่าสงสัยถุงนั้น ที่แท้...... “มันเป็นของคุณหรอ?” ดราณีใช้คำศัพท์คลุมเครือแทนยาเสพติด ชนัยขมวดคิ้ว “ไม่ใช่” ไม่ใช่? หัวสมองของดราณีเหมือนถูกกระแทก ถ้าไม่ใช่แล้วเขาจะมาแก้แค้นตนทำไมล่ะ...... “ถนนเส้นนี้ ไม่ว่าจะเธอจะพบอะไร มันจะสาวมาถึงฉัน เข้าใจไหม?” ชนัยน้อยครั้งที่จะอดทนอธิบายกับเธอให้ชัดเจน แต่ก็ไม่อยากปล่อยเธอไปเพราะเรื่องนี้ “ดังนั้นถ้าเธอแจ้งตำรวจโดยไร้ความรับผิดชอบ มันจะทำให้ฉันลำบากน่ะ......” ดราณีเข้าใจสาเหตุและผลลัพธ์อย่างชัดเจนแล้ว เจอกับดวงตาที่ทำให้คนกระสับกระส่าย จึงบังคับให้ตัวเองพูด “แต่ฉันไม่ได้แจ้งว่าคือคุณ ฉันแค่หยิบมันขึ้นมาแล้วก็เอาไปส่ง......” “เธอคิดว่าสิ่งที่เธอคิดมันเป็นแบบนั้นหรอ?” ชนัยพ่นออกมา “ไม่เคยใช้ชีวิตในสังคมก็คิดว่าจะทำเรื่องที่ยุติธรรมไม่เห็นแก่ตัว ไม่ดูเลยว่าตัวเองมีคุณสมบัติพอไหม?” คำพูดของเขาทั้งดูถูกและไม่น่าฟัง ดราณีเหมือนถูกตบปากอยู่กับที่ ใบหน้าร้อนระอุ เธอไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด แม้ว่าตอนนี้ก็ไม่ผิด แต่เธอไม่กล้าพูด ไม่กล้าต่อต้านด้วย เธอหวาดกลัว “ขอ ขอโทษค่ะ......ฉันไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” เธอขอโทษตามที่เขาต้องการ พยายามแสดงท่าทางที่จริงใจมากที่สุด ชนัยอยู่บนเส้นทางนี้มาหลายปี ถ้ายังมองไม่ออก ก็คงบ้าไปแล้วจริงๆ เธอไม่ได้เต็มใจ กลัวก็คือกลัว ไม่ได้ยอมจริงๆ จู่ๆเขาก็คิดว่าน่าสนใจดี ก้าวเท้าเข้าไปใกล้ บังคับให้เธอถอยหลัง “สิ่งที่ฉันต้องการไม่ใช่คำขอโทษจากเธอ” ดราณีใจเต้นแรงเหมือนพายุอีกครั้ง “แล้ว แล้วคุณจะทำอะไร?” “ฉันน่ะ......” ชนัยเอ่ยไปสองพยางค์อย่างสื่อความนัย กำลังจะพูดต่อ ผู้หญิงตรงหน้าก็สะดุดแอ่งน้ำด้านหลัง เอนไปด้านหลัง วินาทีต่อมา เสื้อเชิ้ตตรงอกเขาก็ถูกคว้าไว้ ความหนักของร่างกายทำให้เขาต้องเอนตัวไป ด้านหลังมีกำแพงทำให้รับน้ำหนักทั้งหมดของเธอได้พอดี ดราณีเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ขณะที่เธอไม่ได้มองให้ชัด ริมฝีปากล่างก็ถูเข้ากับผิวอุ่น สุดท้ายริมฝีปากนิ่มเย็นชืดทั้งสองก็ทาบกัน ดราณีมองใบหน้าหล่อที่อยู่ไม่ใกล้ไม่เกินเอื้อมอย่างไม่อยากจะเชื่อ ทั้งร่างเหมือนจะนิ่งไปเลย เสียงหายไป ภาพหายไป เหลือเพียงความอุ่นนุ่มของอีกฝ่าย เธอเห็นเขาหรี่ตาเล็กน้อย เหมือนถูกไฟช็อต ทันใดนั้นก็ปล่อยมือ หายใจอย่างสะเปะสะปะ ดราณียกมือขึ้นสัมผัสริมฝีปากตัวเองอย่างลืมตัว บนนั้นยังมีรอยเลือดที่ยังไม่เช็ดเมื่อครู่ แต่ความรู้สึกเดียวที่เหลืออยู่คือความเย็นชืด ชนัยหน้าบึ้ง เมื่อครู่นี้เขาถูก......บังคับจูบหรอ? ดราณีเห็นสีหน้าที่น่ากลัวของเขา สายตาที่ส่งมาเกิดประกายไฟร้อน เกือบจะโพล่งออกไปอย่างไม่รู้ตัว “นี่ นี่มันจูบแรกของฉันนะ!” พูดจบ ทั้งสองก็นิ่งไป แม้แต่ดราณีก็ไม่รู้ว่าตัวเองพูดแบบนี้ทำไม เธอแค่ไม่อยากให้เขานึกว่าตัวเองง่าย ยังไงสีหน้าของเขาก็น่าเกลียดจริงๆ จูบแรก? นัยอึ้งไปแล้วจริงๆ แม้แต่บอดี้การ์ดด้านหลังเขาก็อึ้งไป ผู้หญิงคนนี้จะให้เขา ‘แปลกใจ’ ไปอีกแค่ไหน? ผู้หญิงแบบไหนเขาก็เคยเล่นด้วย แต่ไม่เคยสัมผัสผู้หญิงอ่อนต่อโลก เพราะคิดว่าต้องรับผิดชอบและลำบากเกินไป แต่เมื่อครู่เธอพูดว่าไงนะ จูบแรก? ดูข้อมูลแล้วอายุยี่สิบปี ยังไม่ดำเนินถึงสุดท้าย แม้แต่จูบก็ยังไม่เคย? จู่ๆชนัยก็รู้สึกจั๊กจี้ในใจ มันคือความรู้สึกแขยง ขมวดคิ้วมองหญิงสาวที่เหม่อลอยตรงหน้า ทันใดนั้น เขายิ้มออกมา ยกแขนยาวขึ้นมาโอบหลังคอเธอ ให้เธอมาอยู่ตรงหน้า ลมหายใจรินรดใส่ใบหน้าเธอ “เธอบอกว่าเป็นจูบแรกหรอ?” ดราณีเดิมทีไม่เข้าใจกลุ่มก้อนความคิดของเขา เพียงคิดว่าคนคนนี้เป็นตัวปัญหา “ระ เรื่องแบบนี้ฉันจะโกหกคุณทำไม......” “ก็พูดไม่ได้หรอกนะ ถ้าเธอหลอกฉันล่ะ?” พูดไปเขาก็ก้มศีรษะลงมา ริมฝีปากห่างจากเธอไม่ถึงสองเซ็นติเมตร “ฉันต้องพิสูจน์” พูดจบ ชนัยก็จูบลงไปบนกลีบปากที่ซีดเพราะความตื่นเต้น ทำให้มันเป็นสีแดงน่าหลงใหลด้วยตัวเอง สิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเกิดขึ้นฉับพลันมาก บอดี้การ์ดหันหน้าหนีโดยอัตโนมัติ กลัวจะทำให้ขุ่นเคืองใจ แต่ในใจก็อดพึมพำกับตัวเองไม่ได้ เมื่อครู่คุณชนัยยังจะอยากฉีกเธอเป็นชิ้นอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้กลับจูบเธอล่ะ? ความคิดของคุณชนัย เหมือนเข็มใต้มหาสมุทรเลยล่ะ ดราณีตัวแข็งทื่อ ตกใจเกินจนลืมป้องกันตัว ริมฝีปากถูกเขารุกรานเข้ามา ท่ามกลางลมหายใจเป็นกลิ่นน้ำหอมบนตัวเขา เธอไม่เคยมีประสบการณ์ยิ่งถูกทำให้กลัวจนสับสน หายใจก็ไม่ได้ กลั้นไว้จนหน้าแดง ชนัยไม่ได้อ่อนโยนและไม่คิดจะอ่อนโยน เขาจูบอย่างวิธีผู้ใหญ่จูบกัน รับรู้ถึงความไร้เดียงสาและรับรู้ถึงความไร้เดียงสาและหมดหนทางของหญิงสาว ก้นบึ้งหัวใจรู้สึกถึงความแตกต่าง เป็นความพอใจที่......แปลก? หรือว่าเป็นจูบแรกจริงๆ? พอคิดว่าริมฝีปากเล็กนี้ไม่เคยถูกใครรุกราน เขาก็ยิ่งบดจูบให้ลึกลงไป ออกแรงกระชับมือที่หลังคอเธอ กดร่างเธอลงไปบนกำแพง “อื้อ......” ศีรษะสัมผัสกับบกำแพง ดราณีก็สติกลับมา อยากจะเอียงศีรษะหลบแต่ถูกกักขังไว้แน่น ขยับไม่ได้ เธอทั้งร้อนใจทั้งหงุดหงิด ไม่รู้ว่าคนนี้จะทำอะไรกับเธอ จูบนี้มันรุกรานเกินไปแล้ว ทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัยที่ถูกรุกล้ำความเป็นส่วนตัว เขาใช้ลิ้นควานไปทั่วในปากเธอ ริมฝีปากล่างถูกดูดจนเจ็บ ดราณีถูกบังคับจนขอบตาแดง อ้าปากกัดปลายลิ้นเขา เมื่อครู่เพิ่งมีประสบการณ์กัดคนมา คราวนีดราณีเลยไม่กล้าใช้แรงมาก เพียงแต่สัมผัสลงไปเบาๆ แต่การกัดลิ้นแบบนี้ยิ่งทำให้ตื่นเต้นมากขึ้นสิบเท่า “ซี้ด——” ชนัยปล่อยเธอ ยกมือขึ้นสัมผัสมุมปากตัวเองเบาๆ นัยน์ตามืดมองผ่านไป คิ้วหนาขมวดแน่น และสัมผัสถึงฝ่ามือที่เร็วตามสัญชาติญาณ นิ้วมือเรียวทั้งห้าใช้แรงจับข้อมือนั้นไว้ แรงไม่น้อย ปล่อยออกมาคงมีรอยแดง “แรงดีนะ......” ชนัยเงยหน้าขึ้นมาไม่สะทกสะท้าน กำลังจะเหยียดหยามอีกครั้ง กลับเห็นใบหน้าเล็กที่เต็มไปด้วยน้ำตาอย่างไม่คาดคิด ผ่านไปสักพัก ใบหน้าเธอก็ผสมปนเปไปด้วยน้ำตา น้ำตาก็ไหลออกมาจากดวงตากลมโต