ตอนที่ 630 ชนัยโกรธมากผลลัพธ์ก็จะร้ายแรงมาก

ตอนที่ 630 ชนัยโกรธมากผลลัพธ์ก็จะร้ายแรงมาก ชนัยนึกว่าเธอจะเป็นเหมือนแต่ก่อน ที่ยอมรับอย่างน่าอดสู ไม่คิดว่าแมวน้อยที่ถูกบังคับจะกางเล็บออกมาแล้ว เขาค่อนข้างประหลาดใจ คิ้วหนาดูทันสมัยขมวดขึ้นสูง พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยการเหยียดหยาม “โอ้ ไม่ได้แกล้งทำเป็นเชื่อฟังเก่งใช่ไหม ทำไมไม่แกล้งทำต่อล่ะ?” เทียบกับน้ำเสียงสบายๆของชนัยแล้ว ดราณีไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าขำเลย เธอแค่มองชายข้างกายอย่างจริงจัง “ฉันไม่ได้แกล้งทำค่ะ ฉันมีสิทธิที่จะปฏิเสธคำขอที่โหดเหี้ยมแบบนี้ของคุณ” โหดเหี้ยม? “เหอะ” เสียงหัวเราะเย้ยหยั่นดังออกมาจากริมฝีปาก ชนัยเหมือนกับได้ยินมุขตลก แต่เขาก็ไม่ได้จะปฏิเสธ และก็พูดตามคำพูดของเธอ “งั้นก็ถือว่าฉันโหดเหี้ยม เธอจะยังทำตามใจฉันไหม?” “……” ดราณีเบิกตากว้าง หมดคำจะพูดกับพฤติกรรมที่หน้าหนาของเขาจริงๆ แต่เขาพูดผิดหรอ? ก็ไม่ ความจริงก็เป็นแบบนี้ แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่ก็ต้องมา “ทำไม พูดไม่ออกเลย?” ช่วงนี้การกลั้นความโกรธของดราณีต่อสายตาเหยียดหยามของเขานั้นได้ระเบิดออกมาแล้ว ทั้งหมดได้ปะทุออกมา “แม้ว่าฉันจะมาแต่ก็ไม่ได้เต็มใจนะคะ ถ้าคุณไม่ได้ขู่ฉัน คุณคิดว่าฉันจะมาไหม? ความรู้สึกโอ้อวดที่โหดเหี้ยมพวกนั้นของคุณที่จริงไม่ใช่เลย คุณใช้อำนาจกดขี่นักเรียนที่ไม่มีอะไรเลย ถ้าไม่เรียกโหดเหี้ยมแล้วจะเรียกว่าอะไร!?” พูดออกไปแล้ว ในรถก็เงียบลง แม้แต่คนขับในรถก็ยังกลั้นหายใจ ทะเลาะก็ทะเลาะ แต่คำพูดแบบนี้เหนือความคาดหมาย ถ้าสีหน้าชนัยเมื่อครู่ยังคงดูหมิ่นอยู่ ตอนนี้ถือเป็นอึมครึมแล้ว สายตาสวยนั้นเต็มไปด้วยความมืดมัว ดราณีที่มองอยู่ขนหัวลุก ในพริบตาเดียวที่โพล่งออกไป ดราณีก็รู้สึกเสียใจ โดยเฉพาะตอนนี้ที่เห็นสีหน้าเขานั้น เธอถึงขั้นอยากหุนหันพลันแล่นกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งหนีไปเลย “ตนัย” ชนัยพูดออกมาเสียงทุ้ม แต่พูดกับคนขับรถด้านหน้า “จอดรถที่หน้าปากซอย” ตนัยเมื่อฟังก็เข้าใจความหมาย อดไม่ได้ที่จะมองผ่านกระจกไปที่คนด้านหลัง ผู้ชายที่กำลังอดกลั้นและควบคุมความโกรธอยู่ มองออกว่าชนัยโกรธจริงๆแล้ว แม้ว่าเขาจะค่อนข้างสงสารสาวน้อยดราณีคนนี้ แต่ตัวเองเป็นคนขับรถ เขาไม่มีพื้นที่ในการพูดใดๆ จึงต้องทำตามอย่างเชื่อฟัง รถอยู่ที่สี่แยกถนนใหญ่จากนั้นก็เลี้ยงเข้าไปในซอยเล็กๆ แม้ว่าจะเป็นช่วงเวลาบ่าย แต่ในซอยบอกไม่ได้ว่ามืด หลังจากรถจอดนิ่งแล้ว ในใจดราณีก็เกิดความรู้สึกไม่ปลอดภัยขึ้นมาอย่างมาก โดยเฉพาะตอนที่ชนัยหันไปสั่งตนัย “ลงจากรถไปก่อน” หลังจากเปิดและปิดประตูแล้ว ภายในรถก็เหลือสองคน ดราณีรู้สึกเพียงหัวใจถูกปลุกปั่นอย่างบ้าคลั่ง ร่างกายเธอแข็งทื่อขึ้นมาทันที คนข้างกายก็เหมือนจะเปลี่ยนท่าทางไปเป็นอีกคน น่ากลัวกว่าชนัยที่เจอกันครั้งแรกที่มูตี้คลับเฮาส์ “คุณ คุณจะทำอะไร......อ๊ะ!” พูดยังไม่ทันจบ ฝ่ามือร้อนเขาก็จับแขนของดราณีแน่น วินาทีต่อมา ตัวเธอก็ถูกคว้าไป ขณะที่เธอไม่ได้โต้ตอบกลับ ร่างสูงยาวก็ทับลงมา เกิดเป็นเงาใหญ่ คร่อมเธอไว้ด้านล่าง จากสัญชาตญาณแล้ว แขนขาที่สั่นอย่างบ้าคลั่งของเธอ แย่หน่อยที่อยู่เบาะหลังที่ไม่ได้มีพื้นที่มาก ไม่ว่าเธอจะพยายามดิ้นอย่างไรก็ไม่ได้ แต่ด้วยความสามารถที่แพรวพราว เธอจึงถูกกดแน่นิ่งอยู่ที่ที่นั่ง ข้อมือถูกกดไว้เหนือศีรษะ ขาก็ถูกเขากดไว้ นอกจากสายตาและลำคอ ก็ไม่มีที่อื่นที่เธอจะขยับได้ ถูกล็อคไว้แน่น ดราณีมองผู้ชายด้านบนอย่างหวาดกลัว “ชะ ชนัย คุณใจเย็นหน่อย......” “ฉันใจเย็นมาก” ภายใต้การควบคุมพื้นที่ของชนัย เขายังสามารถยื่นมือข้างหนึ่งออกมาได้ เขาค่อยๆดึงเน็คไทออกมาไว้ข้างๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ดออกมาสองเม็ด เผยให้เห็นไหปลาร้าอันเซ็กซี่ เขายิ้มอยู่ แต่บรรยากาศเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมที่อ่อนโยน ดราณีมองการเคลื่อนไหวของเขา คาดการณ์ได้ว่าเดี๋ยวจะเกิดอะไรขึ้น ความกระสับกระส่ายในใจเพิ่มขึ้น หายใจเร็วขึ้น “คุณลุกก่อน......คุณลุกก่อนดีไหม......” “ไม่ดี” เขาปฏิเสธอย่างไม่คิด ความหวังในใจสุดท้ายของเธอได้มลายหายไป ชนัยโกรธมากจริงๆ เขาเกิดมาสามสิบกว่าปี เป็นครั้งแรกที่มีคนมาแหย่หนวดเสือ รู้สึกว่า......ไม่ค่อยดี มองผู้หญิงที่มีสีหน้าตื่นตระหนกใต้ร่าง ในตอนนี้ ความอ่อนโยนภายในใจของชนัยก็ไม่มีแล้ว เหลือแต่เพียงความร้ายกาจ ความโกรธนี้แม้แต่ตัวเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าทำไม แค่รู้สึกว่าทั้งๆที่เขาไม่ได้ทำอะไร อดทนกับเธอมากด้วยซ้ำ ทำไมถึงเรียกว่าโหดเหี้ยม? “ไม่ได้โหดเหี้ยม ฉันจะให้เธอได้เห็นว่าความโหดเหี้ยมจริงๆเป็นยังไง” พูดจบ เขาก็ก้มศีรษะลงไปจูบกลีบปากแดงเชอร์รี่ ดราณีปิดปากแน่น ไม่อยากให้เขารุกล้ำเข้ามาได้ เมื่อจูบเข้าไปไม่ได้ ชนัยก็ยิ่งโมโหมากขึ้น ยกมือขึ้นมาบีบแก้มเธอ แล้วรุกล้ำเข้าไป ลิ้นยืดหยุ่นคลุกเคล้าเธอไม่หยุด ดราณีไม่มีแรงจะต่อต้าน จึงทำได้แต่ลืมตายอมรับ สำหรับคนเจ้าชู้อย่างชนัย แม้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตอบรับอะไร เขาก็สามารถทำอะไรก็ได้ ดราณีนิ่งไปเลย ถึงขั้นลืมหายใจ ลมหายใจมีแต่กลิ่นกายเขา กลิ่นน้ำหอมที่เรียบง่ายแต่หรูหราเข้ามาในโพรงจมูก เหมือนกับเขา ความรู้สึกรุกรานที่มีอำนาจขีดสุด สิบกว่าวินาทีผ่านไป ริมฝีปากล่างจู่ๆก็ถูกเขากัด ความรู้สึกเจ็บแปล๊บเข้ามา ดราณีจึงได้สติกลับมา เอียงศีรษะหลบ “อื้อๆๆ!” ชนัยยืดกายขึ้นมาดูกลีบปากบวมแดงของเธอ ยกมือไปลูบ ใช้นิ้วโป้งกดลงไปหนักๆ จากนั้นก็โน้มตัวลงไปที่ลำคอขาวเนียน สัมผัสเปียกชื้นจากลำคอไปถึงไหปลาร้า สุดท้ายก็ถูกกั้นโดยปกคอเสื้อนั้น เดิมทีชนัยแค่อยากทำให้เธอกลว ตอนนี้เหมือนจะทนไม่ไหวจริงๆ เขาไม่เคยคิดมากกับเรื่องคู่นอนมาโดยตลอด ยากที่จะสนใจขนาดนี้ เมื่อหัวร้อนเมื่อไหร่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก ดึงเสื้อผ้าเธอออกโดยทันที ชั้นในสีส้มเผยออกมา สีแบบนี้จะดำง่าย แต่ผิวของเธอขาวมาก หน้าอกที่อยู่ภายใต้ชั้นในจึงเหมือนเต้าหู้ ลมเย็นสัมผัสถูกผิว ดราณีขนลุกทันที เธอป้องกันตัวไม่ทัน ชั้นในก็ถูกเขาถอดออกด้วยความเชี่ยวชาญ...... ยอดอกสีแดงเข้มบนผิวขาวเนียน แม้ว่าจะนอนราบอยู่แต่ก็มองออกว่ามีทรวดทรงที่ดี ปกติเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้าที่เซ็กซี่ ไม่คิดว่าจะซ่อนสิ่งที่เป็นส่วนตัวที่สุดบนร่างกายถูกเผยแก่สายตาผู้ชายคนนี้ ดราณีนิ่งไป เธอมองผู้ชายด้านบนอย่างอึ้งๆ ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะอยู่ในไฟราคะ สายตาไม่มองเธอเลย