ตอนที่24 อาบน้ำให้เธอ

ตอนที่24 อาบน้ำให้เธอ เตชิตพาเธอกลับถึงไวโรจน์วิลล่าก็ประมาณ4ทุ่ม นัชชาเผลอหลับในรถ กลัวว่าเธอจะตื่นมาโวยวายเลยอุ้มเธอลงจากรถ ถูกวางไว้ที่เตียงนุ่ม เธอหวังจะหลับต่อ แต่กลับมีมือมาถูกตัวเธอดันออกโดยไม่ได้ลืมตามอง “ไม่เอา” “อะไรคือไม่เอา กูเอามึงแน่ๆ” เตชิตสติหลุด ดึงชุดเธอจนขาดไม่อยากเสียเวลาแกะกระดุม ถอดจนหมด เนื้อตัวที่ขาวเนียนมีรอยแดงที่มาจากเลือดข้างใน เตชิตก็ไม่ดูและลากเธอเข้าไปในห้องน้ำ น้ำอุ่นไหลจากศีรษะลงล่าง นัชชาหายง่วง ไม่ทำตามความต้องการ “อ้า คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันนะ ปล่อย” เตชิตปวดหัวกับเสียเธอ ฟาดเข้าไปที่ก้นหงอนของเธอ “หุบปาก บนเตียงไม่เห็นโวยวาย ตอนนี้รู้จักโวยวายแล้วหรอ” นัชชาไม่ได้สนใจ ถ้าเขาไม่พยุงเธอก็ยืนแถบไม่ไหว “คุณก็เป็นแค่ไอ้แก่ชั่ว” “…………………” ชั่ว นี่พอทนได้ เพราะอยู่กับเธอเขาก็ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ แต่ ‘แก่’หรอ เขาแก่ตรงไหน นัชชาเริ่มอธิบายโดยไม่ต้องรอให้เขาถาม “ก็คุณอายุตั้งสามสิบสอง แต่ฉันเพิ่งจะยี่สิบสี่ วัวแก่กินหญ้าอ่อน คุณได้กำไร...........................” เตชิตอึ้ง ยืนหัวเราะ ยกฝักบัวออกลาดไปที่ตัวเธอแบบไม่มีความนุ่มนวล หยิบชุดคลุมมาห่มให้เธอ ไม่ต้องอาบแล้ว เธอก็ไม่สบายตัว เขาก็ร้อนทั้งตัว ………………… เช้าวันรุ่งขึ้น นัชชาตื่นมาด้วยอาการเมาค้างรู้สึกปวดหัว ดูเวลาที่หัวเตียงประมาณ9โมง50 ใกล้จะ10โมง นอนกินบ้านกินเมืองกว่าจะตื่นมาได้ นัชชายกมือขึ้นถูหน้าเรียกสติ สักพักมาสายเข้า หยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นจินต์ เธอรับสายด้วยน้ำเสียงขี้เกียจ “ฮัลโหล” “นัชชา นัชชา” เสียงดังแสบหู นัชชายกโทรศัพท์ออกจากหูรอให้เสียงเงียบหายแล้วค่อยเอาจ่อหูอีกที “เธอเป็นอะไร” “อ้าๆๆๆ ฉันจะฆ่าไอ้เลวนั้นทิ้ง” “ไอ้เลวไหน” “ธนัท” “ธนัทไหน” “เมื่อคืนเขาพาฉันกลับ” ได้ยินถึงนี่ นัชชาเริมตื่นเต้น “เขาทำอะไรเธอรึเปล่า” “เขา…..” จินต์ชงัก อธิบายไม่ถูก “เขาพาฉันเข้าโรงแรม ถอดเสื้อนอกฉันทิ้งหมดเลย.........................” นัชชาตกใจลุกขึ้นนั่ง “ห้ะ” “แล้ว แล้เขาได้ทำอะไรเธออีกมั้ย..........” จินต์ตะโกนด่า “เปล่า เขาแค่มัดมือมัดขาฉันไว้กับเตียง” “…………..” นัชชาหมดหวัง “มัด......เธอหรอ” “ดูๆไปหน้าตาเหมือนจะเป็นคนดีแต่ที่แท้ก็เป็นไอ้แก่โรคจิต เสียดายที่ฉันเคยคิดว่าเขาเป็นคนดี ถุ๋ย โทษเมื่อก่อน ฉันยังเด็กเกินไปเลยตาถั่ว” นัชชายังคิดไม่ทัน “ธนัท เธอรู้จักเขาหรอ” “เธอไม่รู้หรอ เตนัทลอว์เฟิร์มเตชิตกับธนัทเป็นคนสร้าง ฉันเดาว่าเมื่อคืนเตชิตเขาไม่อยากดูแลฉันเลยทิ้งฉันให้ธนัทดู” จินต์ไม่อยากพูดถึงเพราะมันน่าอาย “เมื่อคืนเตชิตทำอะไรรุนแรงกับเธอรึเปล่า” เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนัชชาภาพตัดจำได้แค่อะไรนิดๆหน่อยๆ “รู้สึก.....ไม่ได้ทำอะไร” “งั้นก็ดีแล้ว” จินต์เงียบไปสักพัก “นัช ฉันรู้สึกว่าเตชิตก็เป็นคนดีอยู่นะ ดึกดื่นยังมารับเธอแถมดูแลเป็นห่วงเธอด้วย” นัชชาตกใจ “เธอพูดอะไรของเธอ” ทั้งสองคนพูดคุยกันสักพัก หลังวางสาย นัชชา นอนลงไปที่เตียง ภาพเมื่อคืนแวบเข้ามาในหัว รวมถึงคำพูดสุดท้ายที่เธอพูดในรถ นัชชาหยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้า หน้าเธอเริ่มกลายเป็นสีแดง ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่พูดคำๆนั้นกับเตชิต แต่เมื่อคืนเตชิตไม่ได้บังคับเธอ ยังดีที่เขายังมีความเป็นคนอยู่บ้าง นัชชาพยายามหาวิธีที่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนน้อยที่สุด เธอเลยอยากทำอาหารเย็นให้เตชิตกิน แต่เขากลับโทรมาหาเธอให้เข้าไปหาเขาหน่อย เป็นเรื่องเกี่ยวกับคดี นัชชาเห็นวาเป็นเรื่องสำคัญ เลยรีบต่อรถไป เตชิตเป็นคนดูแลคดีให้ ทั้งสองคนต้องเจอกันเป็นธรรมดาอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้เป็นการพบกันแบบทางการที่ห้องVIP นอกจากเธอยังมีทนายที่จินต์แนะนำมา ทนายปวิมล เธอผลักประตูเข้าห้องก็เจอเตชิตที่นั่งหน้านิ่งอยู่ นัชชาสูดหายใจ แกล้งทำตัวเหมือนนิ่งๆสงบๆนั่งอยู่หน้าเขาสองคน “คุณนัชชา วันนี้ที่เราเรียกคุณมาเกี่ยวกับคดีที่คุณต้องให้ความร่วมมือกับเรา หวังจะปรึกษาเรื่องนี้แบบลงละเอียดกับคุณหน่อย” นัชชาแกะซอง ก็ทำให้เธอหน้าเริ่มซีด ภาพที่เห็นคือมีชายหญิงที่กำลังพัวพันกันในที่ๆเธอคุ้นเคย ห้องรับแขก ห้องครัว รวมถึงห้องนอน เห็นทุกการกระทำทำให้เธออยากอ้วก เธอเลยยัดรูปกลับเข้าไปไว้ในซอง “รูปพวกนี้พวกคุณไปเอามาจากไหน” ทนายปวิมลยิ้ม “ที่เตนัทมีโอกาสชนะคดีสูงเป็นเพราะว่าเรามีวิธีของเรา แต่คุณไม่ต้องห่วง เรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดมันคือความจริง” นัชชายิ้มออกมาเล็กน้อย แต่รอยยิ้มนี้ทำให้คนเห็นรู้สึกเจ็บ “ฉันรู้” บอกว่ามันเป็นของปลอม เธอก็ไม่เชื่อ เตชิตเห็นหน้าเธอเริ่มซีด สายตาเริ่มเย็นชา “ถ้าเสียใจเลิกฟ้องตอนนี้ยังทัน” นัชชามองไปทางเขา “ว่าไงนะ” “ยังคิดถึงอยู่หรอ” เธอตกใจ รู้ว่าเขาหมายถึงอะไร รีบเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นเหมือนเดิม “เปล่า ฉันแค่รู้สึกโกรธ” พูดจบ เตชิตก็ได้มองเธอแต่เอาตะรางเอกสารยื่นให้เธอ “นี่เป็นเอกสารที่บริษัทดวิษเหมือนแอบทุจริตเมื่อหลายปีที่ผ่านมา” นัชชาไม่เข้าใจ “จะให้ฉันทำอะไร” “เพราะคดีในครั้งนี้คุณนัชชาต้องการได้รับทรัพย์สินที่มากกว่า เพราะฉะนั้นเราต้องการให้คุณร่วมมือกับเรา เราอยากจะรู้ว่าสามีคุณมีเงิน ทรัพย์สมบัติทั้งหมดประมาณเท่าไหร่”ทนายปวิมลรับหน้าที่พูดต่อ นัชชาขมวดคิ้ว หลังจากแต่งงานดวิษเขาก็ทำอะไรลับๆไม่ให้เธอรู้ “ฉันเข้าถึงทรัพย์สมบัติของเขาไม่ได้ หลังแต่งงานเขาก็ตั้งใจปิดบังฉันมาตลอด” ทนายปวิมลพยักหน้า เงยหน้าดันแว่นตาขึ้น “ฉันแนะนำอยากให้คุณย้ายกลับไปอยู่บ้านชั่วคราว” นัชชาอึ้ง “แต่ว่า....................” “ฉันรู้ว่าคุณลำบากใจ แต่อยากให้คุณอดทนเพื่อคดี พวกเราก็จะดูแลความปลอดภุยและสิทธิ์ของคุณ ไม่ให้คุณโดนทำร้าย” “…………..” นัชชากำมือแน่น เธอหันไปมองเตชิต เขาก็กำลังมองเธอ ในสายตากลับไม่แสดงอารมณ์ใดๆ