ตอนที่22 ชายที่ปลอมหญิงได้สุดยอดมาก

ต๭นที่22 ชายที่ปลอมหญิงได้สุดยอดมาก หลังจากเดชทะตพูดจบแล้ว ก็หันไปจ้องกับปรพลแวบหนึ่ง ทั้งสองต่างก็เงียบลง แล้วรอการตอบสนองของจรินทร์ “ฉันไม่ได้ทายผิดจริงๆด้วย พวกเธอมีความสัมพันธ์แบบนั้นจริงๆ!” จรินทร์จับมือของเดชทัต เธอพบว่านิ้วของเดชทัตยาวเรียวมาก ฝ่ามือก็ใหญ่กว่าเธอ แต่ว่าเธอไม่ได้สนใจจุดนี้ เธอลูบมือของเดชทัต “พี่เดชทัตอย่ากังวลไปเลย ฉันไม่มีทางทำให้พวกพวกคุณแยกกันแน่ ฉันรู้สึกว่าคุณกับคุณปรพลต่างหากที่เหมาะสมกัน ฉันเป็นหน้ากากให้พวกคุณเอง พวกคุณวางใจได้เลย ฉันใช้ชีวิตรับประกันเลย รับรองว่าความสัมพันธ์ของพวกคุณต้องยาวนานแน่นอน!” “อะไรนะ?” เดชทัตตะโกนร้องออกมา เสียงเกือบจะแตกแล้ว จรินทร์พูดตอบกลับอย่างเฉยชาว่า “จริงนะ ฉันพูดแล้วทำได้ การแต่งงานระหว่างฉันกับคุณปรพลแค่การจัดการการทำธุรกรรมทางธุรกิจอย่างหนึ่ง พวกเราไม่มีความรู้สึกต่อกันแน่นอน คุณกับเขาตั้งหากที่เป็นรักจริง ผู้ชายที่ดีขนาดนี้ คุณต้องรักษาไว้นะ อย่าปล่อยเขาไปเพราะฉันเลย” เดชทัตมองไปทางปรพล สถานการณ์แบบนี้ เธอไม่รู้แล้วว่าควรจะตอบสนองอย่างไร คนข้างหลังก็ทำสีหน้าอย่างกับก้นกระทะเลย แต่จรินทร์ยังพูดไม่จบ “หลังจากนี้ถ้าคุณอยากมาก็มา ไม่ต้องเป็นห่วงความรู้สึกฉัน ฉันยังเป็นนักศึกษามาลัยอยู่ เดี๋ยวฉันย้ายเข้าไปในหอ ไม่รบกวนพวกคุณแน่นอน!” “จรินทร์ เธอพูดจบหรือยัง?” ปรพลดึงเดชทัตขึ้นแล้วผลักไปยังโซฟาอีกข้างหนึ่ง การกระทำรุนแรงมาก บวกกับเดชทัตที่อึ้งไปเลย จุดๆนี้ไม่มีการเตรียมตัวเลย ทำให้ผมสีทองลอนที่อยู่บนหัวตกลงมา ถึงแม้จะเป็นผมสีดำสั้น แต่ก็ไม่ส่งผลกระทบต่อความงามของเดชทัตเลย แต่ว่าจรินทร์อึ้งไปเลย “นี่ นี่เกิดอะไรขึ้น?” วินาทีก่อนหน้านี้ยังเป็นคนสวยอยู่เลย ทำไมวินาทีหลังถึงกลายเป็นผู้ชายไปแล้วล่ะ? “ฮิฮิ เป็นเหมือนที่เธอเห็นเลย ฉันไม่ใช่เทพธิดาเดชทัตอะไร และไม่ใช่คนรักของปรพล ฉันคือลูกพี่ลูกน้องของเขา สวัสดีครับน้องจรินทร์ เรามารู้จักกันใหม่ ฉันชื่อเดชทัต เธอเรียกฉันว่าพี่ทัตก็พอแล้ว” พูดจบก็ยื่นมือไปจับมือกับจรินทร์ จรินทร์ยื่นมือออกมา แล้วฟังน้ำเสียงของผู้ชายที่ออกจากปากของเดชทัต เธอยังดึงสติกลับมาไม่ได้ ปรลพบตบไปที่มือของเดชทัต ให้เธอเก็บมือกลับไป ทั้งสองจับมือกันไม่สำเร็จ “น้อง น้อง น้องชายหรอ?” ชายที่ปลอมหญิงได้สุดยอกมากจริงๆ! บนใบหน้าของจรินทร์ยังมีความอายอยู่ และไม่กล้ามองหน้าปรพลด้วย “ใช่ น้องชาย ทำให้เธอผิดหวังแล้วนะ?” ปรพลพูดตอบกลับ “จรินทร์ ในเมื่อเธอไม่ยอมแต่งงานกับฉัน งั้นฉันก็คงต้องไปคุยกับท่านประธาน ให้ยกเลิกการแต่งงานครั้งนี้” ถ้ายกเลิกงานแต่งงานแล้ว ชัชพลคงจะโมโหจนไปกระโดตึก และปรพลก็จะถูกนักข่าวไล่ถาม ทำไมถึงยกเลิกงานแต่ง เป็นเพราะว่าคุณผู้หญิงตระกูลเกตตุทัตไม่ดีหรือเปล่า พอนึกถึงผลที่จะตามมาติดต่อกันแบบนี้ สมองของจรินทร์ก็กว้างขึ้นมาทันที “คุณปรพล ฉันผิดไปแล้ว ให้อภัยฉันด้วย!” จรินทร์จับมือของปรพลที่กำลังจะกดโทร ถึงขั้นแย่งโทรศัพท์ในมือของเขามาไว้ยังข้างหลังของเธอ เดชทัตที่อยู่ข้างหลังเห็นการกระทำที่ไม่สนชีวิตของจรินทร์แล้ว เกือบจะคุกเข่าให้เธอ เธอช่างกล้ามากจริงๆ! “ผิดตรงไหน?” ปรพลก็ไม่ได้โกรธ แต่ถามกลับถามต่อ “ก็……ไม่ควรพูดไปมั่ว คิดไปเอง” จรินทร์ก้มหัวลง แต่สิ่งที่คิดในใจคือ ถ้าเดชทัตเป็นผู้หญิงขึ้นมาจริงๆ เป็นคนรักของปรพลขึ้นมาจริงๆ เธอก็ยังจะทำแบบเมื่อกี้ “นี่ก็เรียกว่ารูสึกผิดแล้วหรอ? จรินทร์ เธอกำลังทดสอบความอดทนของฉันหรอ?” น้ำเสียงของปรพลเย็นชาลงกว่าเมื่อกี้ไปเล็กน้อย เดชทัตคิดไปคิดมา อยากจะหาโอกาสออกไป เดี๋ยวก็ถูกปรพลเอาเป็นที่ระบายอารมณ์อีก “ไม่ใช่นะ!” จรินทร์รีบส่ายหัว นำโทรศัพท์ของปรพลใส่ลงบนโซฟา แล้วเติมน้ำชาให้เขา “คุณดื่มชาสิ ไม่โกรธนะ ฉันรู้ว่าฉันผิดแล้ว ฉันก็ยอมรับผิด แต่ว่านายดุฉันแบบนี้จะส่งผลกระทบต่อการคิดวิเคราะห์ได้ ฉันก็อาจจะพูดไม่ออกแล้ว” ไม่เพียงแต่ท่าทางการยอมรับผิดไม่เที่ยงตรง ยังโยนความผิดลงบนตัวของปรพลอีกด้วย เดชทัตชูนิ้วโป้งให้จรินทร์ ต่อจากนี้ยัยเด็กคนนี้จะเป็นไอดอลของเขาแล้ว แต่ว่าเขาก็เข้าใจพี่ชายคนนี้ของเขา ไม่มีทางถูกจรินทร์แกล้งเล่นแบบนี้หรอก จากนั้นปรลพก็พูดว่า “รู้สึกว่าการแต่งงานของเราเป็นเพียงแค่ภายนอก เธอสามารถไม่ใส่ใจเรื่องทั้งหมดได้ ความคิดแบบนี้เป็นความคิดที่ผิดและใหญ่หลวงมาก!” เดชทัตอ้าปากอึ้งไปเลย จรินทร์ก้มหัวยอมรับผิด “ต่อจากนี้ถ้าเอเห็นว่าฉันอยู่ใกล้กับผู้หญิงคนไหน ก็คิดว่าฉันกับเขามีความสัมพันธ์ที่พิเศษ เธอรีบแนะนำฉันออกไป ถ้ามีคนแบบนี้จริงๆละก็ ฉันยังต้องขอบคุณเธอ แต่ว่าถ้าเป็นคนที่มีความแค้นกับตระกูลไกลดอน ตั้งใจหาผู้หญิงคนหนึ่งมาหลอกเธอ? แล้วเธอก็กระโดดลงไปโง่ๆแบบนี้ ยังจะลากฉันลงไปเป็นเพื่อนอีกใช่ไหม?” ปรพลพูดอธิบาย “ขอโทษค่ะคุณปรพล” จรินทร์ขอโทษอย่าจริงใจ “ต่อจากนี้ฉันจะไม่พูดมั่วแล้ว” จรินทร์ไม่รู้เรื่องอะไรแบบนี้ในสังคมเลย และไม่รู้ว่าหนักแบบนี้จริงๆหรือเปล่า แต่ว่าพอปรพลพูดแบบนี้แล้ว เธอก็รู้สึกว่าตัวเองทำผิดอันใหญ่หลวง เกือบจะทำร้ายปรพลแล้ว ถึงแม้เดชทัตจะไม่พูดอะไร แต่ก็มองผ่านไปผ่านมาระหว่างพวกเขาสองคน สักพักก็ตกใจสักพักก็ดีใจ ยังรู้สึกตื่นเต้นกว่าเจ้าตัวสองคนอีก หลังจากที่ปรพลทำให้จรินทร์รู้ถึงความผิดแล้ว สีหน้าก็ค่อยๆดีขึ้นมา ยื่นมือไปขอโทรศัพท์กับเธอ จรินทร์หยิบโทรศัพท์จากบนโซฟาให้เขา ยังไม่ทันส่งไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้นกะทันหัน ตกใจจนเธอโยนออกไป โชคดีที่ปรพลรับไว้พอดี เห็นว่าฐากูรโทรมา เธอลุกขึ้นแล้วไปรับโทรศัพท์ เดชทัตรีบย้ายไปนั่งทางจรินทร์ “ใช้ได้นี่นา แม้กระทั่งการข่มขู่ของท่านประธานปรพลก็กล้าท้าทาย ฉันนับถือเธอมาก จากนี้ไปฉันจะอยู่ข้างเธอแล้ว!” มือข้างหนึ่งของเดชทัตจับไปที่ไหล่ของจรินทร์ อีกข้างก็ก็ชูนิ้งโป้งขึ้น “ไม่กล้าไม่กล้า” จรินทร์ทำท่าทางจริงจังมาก