ตอนที่38 มีทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกัน

ต๭นที่38 มีทุกข์ก็ทุกข์ด้วยกัน ปรพลสั่งสอนเดชทัตไปรอบหนึ่ง สุดท้ายแล้วก็ให้เขาออกไป จรินทร์ดูแล้วเดชทัตคือถูกปล่อยแล้ว แต่การตายของเธอกำลังจะเริ่มขึ้น เธอไม่รู้เลยว่าปรพลจะลงโทษเธอยังไง “อันนั้น คุณ คุณปรพล ฉันรู้แล้วว่าฉันผิด ฉันรับรองว่า…..” จรินทร์ยังไม่ทันพูดว่ารับรองอะไรเสร็จ ปรพลก็หันหลังขึ้นตึกไปแล้ว ไม่ฟังเธอพูดอะไรเลยซักคำ จรินทร์ “…..” ไปอย่างนี้เลยหรอ? นี่ไม่เหมือนกับที่ฉันคิดไว้นี่นา? ตอนแรกเธอนึกว่าถึงแม้ปรพลจะไม่ตีเธอ แต่อย่างน้อยก็สั่งสอนเธอไม่กี่คำ แต่นี่เขาไม่พูดอะไรเลยจู่ๆก็เดินจากไป ยิ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ รู้สึกผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้แล้ว จรินทร์ปลอบใจตัวเอง อาจจะเป็นเพราะคืนนี้ปรพลโมโหเกินไป ไม่รู้ว่าจะด่าเธอยังไง รอพรุ่งนี้อาจจะดีขึ้นก็ได้ พรุ่งนี้ให้เขาด่าไปหนึ่งที เดี๋ยวทุกอย่างก็ผ่านไปแล้ว พอคิดแบบนี้แล้ว จรินทร์ก็ขึ้นไปนอนบนห้องแล้ว วันที่สองตื่นขึ้นมา ตอนที่ทานข้าวไม่มีใครเจอปรพลเลย เธอถามพ่อครัว พ่อครัวบอกว่าปรพลไม่ได้ทานข้าวก็ไปบริษัทแล้ว จรินทร์รู้สึกว่าเรื่องนี้เริ่มใหญ่ขึ้นแล้ว หนึ่งวันผ่านไป ปรพลไม่สนใจเธอ สองวันผ่านไป ประพลก็ยังไม่สนใจเธอ จรินทร์รู้สึกว่าโลกมืดไปเลย เมื่อก่อนมักจะหวังให้ปรพลอย่ามายุ่ง พวกเขาอยู่ของใครของมัน เหมือนกับเจ้าของบ้านและผู้อาศัยเท่านั้น แต่ตอนนี้พอเธอนึกขึ้นว่าปรพลโกรธแล้ว ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่สนใจเธอแล้ว เธอก็รู้สึกไม่สบายใบไปทั้งตัว รู้สึกเสียใจอึกอัดใจ “ไม่ได้ ฉันจะให้ตัวเองเองเสียใจอยู่คนเดียวไม่ได้นิ นรมนเป็นคนทำออกมา ฉันก็จะไปให้เขารู้สึกเหมือนฉัน!” จรินทร์พูดแล้วก็ทำ หาเสื้อยืดหนึ่งตัวและกางเกงยีน เพื่อที่จะไม่ให้จับได้ เธอไม่ได้ให้คนขับรถส่งเธอ เธอต่อรถไปเอง เธอกลัวว่าจะไปเจอตอนที่คนในบ้านเกตุทัตจะอยู่ไม่พร้อมหน้ากัน เธอยังเลือกเวลาทานข้าวเย็นโดยเฉพาะ พอเข้าบ้าน เธอก็เห็นคนในบ้านเกตุทัตกำลังทานอาหารกะนอยู่ จู่ๆจรินท์ก็ร้องไห้ขึ้นมา “พ่อ!” หลังจากเธอตะโกนเรียบร้อยแล้วน้ำตาก็ไหลลงมา ชัชพลได้ยินเสียงตะโกนของเธอแล้ว เกือบจะทิ้งตะเกียบลงเลย “จรินทร์? ทำไมถึงกลับมาแล้วล่ะ แกร้องไห้ทำไม?” ชัชพลมีการคาดคะเนในใจแล้ว แต่ว่าเขาไม่กล้าพูดออกจากปาก ไม่ได้พูดออกมา อย่างน้อยในใจก็มีความรู้สึกเล็กๆอยู่ จรินทร์ล้มลงบนโซฟา แล้วพูดพลางร้องไห้ว่า “พ่อ ทำยังไงดี ปรพลจะยกเลิกงานแต่งกับฉัน ยังไม่ให้ฉันพักอยู่บ้านเขาอีก ไล่ฉันออกมาหลายวันแล้ว ฉันไม่กล้ากลับมา ก็เลยอยู่ที่บ้านเพื่อนจนถึงวันนี้ พอคิดดูแล้ว เรื่องใหญ่ขนาดนี้ ยังไงก็ต้องกลับมาบอกที่บ้าน" “แกพูดว่าอะไรนะ? ยกเลิกงานแต่ง?” ครั้งนี้ชัชพลไม่เพียงแต่ปล่อยตะเกียบ แม้กระทั่งถ้วยก็ปล่อยลง หลังจาปรพลมาบ้านเกตุทัตมาหานรมนแล้วก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรอีกเลย เขานึกว่าเรื่องนี้จะผ่านไปแบบนี้ แต่คิดไม่ถึงว่าจรินทร์จะปกปิดไว้ไม่พูด “ยัยเด็กนี่ ทำไมแกไม่รียกลับมาบอกเนาย?” ชัชพลเดินไปที่โซฟาอย่างโมโห อยากจะตีจรินทร์มาก แต่ว่าตอนนี้ในใจของเขาเต็มไปด้วยความเสียใจ แม้กระทั่งแรงที่ใช้ตีคนก็ไม่มี “ก็ฉันไม่กล้ากลับมาไง" จรินทร์พูดด้วยความน่าสงสาร หลังจากเธอนำข่าวร้ายนี้กลับมาแล้ว ยังไงชัชพลก็ไม่มีอารมณ์ทานข้าวแล้ว ในส่วนของสวรสและนรมน ในใจของพวกเขาดีใจมาก แต่พอนึดได้ว่าในบ้านไม่มีที่พึ่งแล้ว ตระกูลเกตุทัตก็คงไม่ดูดีสง่าแล้ว แต่ก็ยังดีกส่าการที่จรินทีอวดดี “แต่ว่าตอนนี้แกกลับมาร้องไห้มีประโยนช์ะไร? แกไปตายอยู่ข้างนอกยังดีกว่าอีก ผ่านไปหลายวันขนาดนี้แล้ว แม้กระทั่งโอกาสที่จะรั้งคืนก็ไม่มี: ความหมดหวังในใจของชัชพล จับโทรศัพท์ไว้อยากจะโทรหาชัชพล แต่กลับไม่มีความกล้าโทรออกไป “ฉันก็อยากอยู่ข้างนอก ไม่กลับมาหาพวกเธอ แต่ว่าปรพลพูดแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะตาย ก็ต้องกลับมาตายที่บ้าน อย่าไปเกี่ยวข้องกับตระกูลไกลดอนของพวกเขา" จรินทร์ร้องไห้ไปสักพักก็นั่งลง “พ่อ พ่อว่าเราทำยังไงต่อดี?” “ยังทำอะไรได้อีก? แกทำเรื่องยุ่งแล้ว แน่นอนว่าแกต้องรับผิดชอบสิ ยังดีที่ตระกูลไกลดอนไม่โทษเรา ถ้าเขาจะเอาแก แกตายหนึ่งหมื่นรอบก็ไม่พอ!” สวรสวางถ้วยและตะเกียบลง ไม่เพียงแต่ไม่ปลอบใจ ยังซ้ำเติมอีก “คุณน้าสวรส คำพูดนี้ไม่มีจิตใจเลย นรมนถ่ายรูปยั่วโมโหเขาแท้ๆ เขาไม่มาหาเรื่องพวกน้าก็เพราะให้หน้า ตอนนี้ยังจะโยนความผิดใส่ฉันอีก?” จรินทร์ชี้สวรสไว้ ทำท่าเหมือนจะสลบไป “แก ทำไมแกยังมาพูดถึงฉันอีก?” เรื่องนี้นรมนมีความผิดอยู่แล้ว ตั้งแต่จรินทร์เดินเข้าประตูมา เธอก็กำลังลดการอยู่ของตัวเอง แต่นึกไม่ถึงว่าจะหลบไม่อยู่ เธอแอบไปมองสีหน้าของชัชพล แม้แต่พูดก็ไม่กล้าพูดเสียงดัง “นรมน เธอไม่ต้องมาไม่ยอมรับ เรื่องนี้เป็นเพราะเธออยู่แล้วแท้ๆ!” จรินทร์ชี้ไปทางเธอ ในใจของชัชพลก็เข้าใจดี ฉะนั้นก็ให้จรินทร์พูดไปไม่ได้ปกป้องนรมน สวรสกลับมองต่อไม่ไหว “ฉันว่านะ ท่านประธานปรพลเขาไม่ชอบแก ไม่งั้นแกอยู่กับน้องสาวของเขา ก็ไม่ได้เป็นเรื่องไม่ดีอะไรนิ ไม่ได้ถูกนักข่าวถ่ายเจอ เขาไม่สนใจก็ได้แล้วนิ ถึงแม้ว่าจะถ่ายโดนจริงๆ เขาและน้องสาวของเขาออกมายอมรับก็ได้แล้วนิ” น้องสาว? จรินทร์มีความงงเล็กน้อย น้องสาวมาจากไหน? เดชทัตเป็นน้องชายไม่ใช่หรอ? แต่ในไม่ช้าเธอก็เข้าใจแล้ว ปรพลกลัวว่าแพร่ออกไปจะไม่ดี ถ้าเป็นน้องชายจะยิ่งยุ่งยาก ฉะนั้นเขาก็เลยพูดต่อหน้าบ้านเกตุทัตว่าเดชทัตเป็นน้งสาว ยังไงยัยนั่นก็แต่งหญิงบ่อยอยู่แล้ว “ปรพลไม่ชอบฉันอยู่แล้วตั้งแต่แรก ฉันไปเป็นว่าที่ภรรยาแทนพี่สาว ฉันไม่ยอม พ่อยังบังคับฉันอีก ตอนนี้ล่ะ เขาเล่นอิ่มแล้ว ยกเลิกงานแต่งแล้ว" ครั้งนี้จรินทร์ไม่ร้องไห้แล้ว เขาคิดทุกอย่างออกแล้ว สวรสและนรมนมองเธอด้วยความสงสัย พวกเขาคิดว่าจรินทร์ยอมที่จะแต่งงานกับปรพลมาโดยตลอด อยากจะอวดต่อหน้าพวกเขาด้วยซ้ำ! “ฟังคำนี้ของเธอแล้ว ตอนนี้เรื่องก็ยุ่งแล้ว แกยังรู้สึกโล่งอกใช่ไหม?” ชัชพลมีแม้กระทั่งใจที่จะบีบให้จรินทร์ตาย ก่อนหน้านี้เขานึกว่าปรพลจะสนใจจรินทร์ ฉะนั้นเปลี่ยนนรมนเป็นจรินทร์เขาก็ไม่ได้ใส่ใจ ตอนนี่เขายกเลิกงานแต่งแล้ว จรินทร์ก็ไม่ต้องสนใจแล้ว เส้นทางสุดท้ายของเขาก็หักแล้ว “เรื่องนี้ก็ได้บอกพวกเราแล้วว่า ของที่ไม่ใช่ของๆเรา แย่งยังไงก็ไม่มีประโยนชน์” จรินทร์พูดเหตุผลขึ้นมา “ใครอยากจะได้ แกจะรู้เรื่องพวกนี้ด้วยหรอ?” นรมนพูดเยาะเย้ย “ในเมื่อแกรู้เรื่องพวกนี้ ทำไมแกยังมาทำลายความสัมพันธ์ของฉันกับปรพลอีกล่ะ!” จรินท์ฟังคำพวกนี้แล้วอยากจะอาเจียนมาก “ความสัมพันธ์? เธอกับปรพลมีความสัมพันธ์ะไรกัน ทำไมเธอยังมีหน้ามาพูดเรื่องพวกนี้?” พอพูดจบจรินทร์ก็มองซ้ายมองขวา “ยัยผู้ชายที่ใจกว้างของเธอคนนั้นไม่มาหรอ? นั่นถึงจะเป็นความสัมพันธ์ของเธอต่างหาก อย่าเข้าใจผิดล่ะ" “ยังไงแล้วแกก็เป็นคนทำลายพวกเรา ถ้าตอนแรกแกไม่สร้างเรื่องขึ้นมา ตอนนี้ฉันกับปรพลยังอยู่ด้วยกันดีอยู่เลย!” นรมนเสียใจแล้ว ถ้าเปลี่ยนเป็นเธอ เธอไม่มีทางยกเลิกงานแต่งกับปรพลแน่นอน “พอแล้ว ไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว ฉันรำคาญ!” ชัชพลตะโกน ทั้งสอจึงจะเงียบลง วันที่อัพต่อ 2019-12-06