ตอนที่81 เรื่องวุ่นวาย

ตอนที่81 เรื่องวุ่นวาย งานประกาศรางวัลนักแสดงหญิงยอดนิยมใกล้จะมีขึ้นในอีกไม่ช้า หน้าเว็บไซต์อินเตอร์เน็ตต่างๆ ล้วนเต็มไปด้วยข่าวคราวเกี่ยวกับศิลปินดารามากมายเต็มไปหมด เรื่องของทีปินาได้กลายเป็นอดีตที่ผ่านไปแล้ว ซึ่งในวงการนี้ การดิ้นรนต่อสู้เพื่อเส้นทางของตัวเองนั้น บางคนก็จะหาวิธีเพื่อให้ตัวเองได้อยู่รอดในวงการ ในครั้งนี้จิดาภาเป็นเพียงแขกรับเชิญที่ได้ขึ้นไปมอบรางวัลเพียงเท่านั้น เธอจึงไม่ได้รับผลกระทบอะไร ส่วนทางด้านชนิศาก็คิดหาแผนการ เพื่อให้ตัวเองได้กลายเป็น ศิลปินสาวที่พร่างพราวที่สุดในงานคืนนั้น ในขณะที่พี่นัฎกำลังช่วยเตรียมสัมภาระให้กับจิดาภาอยู่นั้น ได้เอ่ยพูดกับเธอขึ้น "คุณชเยศคุยเรื่องละครใหม่กับเด็กคนนั้นแล้วนะ ได้ข่าวมาว่าชนิศาโมโหมาก ไปอาละวาดที่ออฟฟิศเสียยกใหญ่" "หรือคะ?" ชนิศาพลิกเปิดนิตยสารดูไปมา แล้วเอ่ยตอบกลับไปแค่นั้น เธอจะต้องดึงความสนใจของเธอมาอยู่แค่กับเรื่องงานของเธอเท่านั้น ส่วนเรื่องของคนอื่นนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเลยสักนิด "ได้ยินมาว่าคุณชเยศเองก็โกรธมาก เลยยกเลิกงานวันเกิดของชนิศาที่จะถูกจัดขึ้นที่โรงแรมด้วยล่ะ" พี่นัฎส่ายหน้าแล้วพูดต่อ "พี่ว่าสองคนนี้ไปต่อกันไม่รอดแล้วแหละ" เมื่อก่อนจิดาภามักจะเข้าใจและยอมอ่อนข้อให้กับชเยศเสมอ แต่สำหรับชนิศาแล้วไม่เป็นเช่นนั้น เนื่องจากในสายตาของเธอมีเพียงแค่ความมีชื่อเสียงที่เธอต้องการเพียงเท่านั้น เมื่อเห็นในสิ่งที่เธอต้องการเธอก็จะต้องได้ ชเยศที่กำลังจะปั้นศิลปินคนใหม่ขึ้นมา จะให้ชนิศาไม่โมโหได้อย่างไรกัน "ปล่อยเธอไปเถอะค่ะ" จิดาภาเองก็ช่างสงบนิ่งเหลือเกิน สิ่งที่เธอพูดกับชเยศไปนั้นไม่ใช่เป็นเพราะอารมณ์โกรธของเธอ แต่ต้องการจะให้พวกเขาได้รับรู้ถึงความทรมานเพื่อชดใช้ในสิ่งที่เขาพูดออกมา ในงานประกาศรางวัล ชนิศาจะทำให้ผู้คนจดจำ นั่นก็เพราะเป็นจุดจบในอาชีพนักแสดงของเธอ “ให้ชเยศได้รับรู้ถึงความลำบากเสียบ้าง” พี่นัฎกล่าวออกมาด้วยความดีใจ ที่เห็นว่าตอนนี้จิดาภาวางทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องของชเยศได้อย่างไม่มีเยื่อใย เธอเอาชนะใจตัวเองได้แล้ว นี่แหละที่เป็นเรื่องที่เธอดีใจเป็นที่สุด “ชนิศาเป็นคนที่มีเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวเสียขนาดนั้น แล้วยิ่งคนที่เข้ามาใหม่คนนั้นก็ดูน่าจะไม่ง่ายเสียด้วย ถึงขนาดกล้าไปดักหน้ารถของคุณธาวินแบบนั้น พี่ว่านับวันsjจะยิ่งวุ่นวายไปกันใหญ่แน่ แล้วสัญญาของเธอล่ะ?จะเอาอย่างไรต่อ?” ขอเพียงแค่เป็นการตัดสินใจของจิดาภา เธอเองก็พร้อมที่จะสนับสนุนจิดาภาอย่างเต็มที่ “คุณจิรภาสอยากให้ฉันลองไปเซ็นสัญญากับทางโอเลดูนะคะ” จิดาภาจึงบอกถึงการตัดสินใจของตัวเองออกมาให้พี่นัฎรู้ นั่นทำให้พี่นัฎถึงกับตะลึงงัน แล้วรอยยิ้มจึงค่อยๆปรากฏออกมา “แล้วก็เป็นคุณจิรภาสจริงๆสินะ มุมมองวิสัยทัศน์ของเขาธรรมดาเสียที่ไหนกัน...” เธอไม่เคยสงสัยในความสามารถของจิดาภาเลย เพราะเพียงแค่เธอคิดจะทำ เธอก็จะทำมันได้สำเร็จ “ฉันเชื่อมั่นในวิสัยทัศน์ของคุณจิรภาสค่ะ ส่วนสัญญาของKB และsuperนั้น ให้พวกเขาไปแย่งกันเองแล้วกัน ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว” จิดาภาเมื่อตัดสินใจในสิ่งใดลงไปแล้ว เธอก็จะทำให้ถึงที่สุด เธอเองก็อาศัยความอดทนแล้วค่อยๆก้าวเดินมาจนถึงทุกวันนี้ เดิมทีแล้วเธอเองก็นับว่าประสบความสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว เพราะจากความสามารถของเธอและจุดที่เธอเคยยืนอยู่นั้น การได้เข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของโอเลก็คงจะเป็นอีกหนึ่งโอกาสที่จะเป็นไปได้เช่นกัน ทางด้านของชเยศที่หลังจากคิดไตร่ตรองแล้วนั้น เขาจึงตัดสินใจว่าจะขอโทษชนิศา เขาเองก็โมโหรุนแรงไปจริงๆ เพียงแต่ว่ากดโทรออกหาชนิศาไปแล้วถึงสามรอบแต่เธอก็ไม่รับสายเขาเลย เขาจึงขับรถไปยังอพาร์ทเม้นท์ที่เธออาศัยอยู่ พร้อมกับดอกกุหลาบหนึ่งช่อ ที่ผ่านมาเขาเพียงปลอบโยนเธอแค่เล็กน้อยก็หายโกรธเขาแล้ว แต่ครั้งนี้เขารู้สึกว่าคงไม่เหมือนทุกครั้ง เขากดกริ่งตรงหน้าประตูแล้วตะโกนเรียกเธอ “ชนิศา เปิดประตูให้ผมหน่อย เรามาคุยกันดีๆนะ” เขารู้สึกว่าหากเป็นเพราะที่ชนิศากำลังตั้งครรภ์อยู่นั้นจึงทำให้อารมณ์ของเธออ่อนไหวง่าย แต่ผู้หญิงก็มักจะเป็นแบบนี้กันทั้งนั้น เพียงแค่ให้ของขวัญเล็กๆน้อยๆก็หายโกรธแล้ว ภายในห้องมีเสียงฝีเท้าที่ดูลนลานดังออกมา ชเยศยืนรออยู่ด้านหน้าสักพักหนึ่ง แล้วชนิศาก็เปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าที่ดูอ่อนเพลีย เธอสวมใส่ชุดนอนที่เขาเป็นคนซื้อให้ เพียงแต่ไม่ได้ให้เขาเข้าไปข้างนั้น กลับยืนอยู่ที่หน้าประตูแทน “คุณมีธุระอะไรคะ?” ดูเหมือนราวกับเธอกำลังตื่นเต้น มือของเธอจับอยู่ที่ประตูไม่ยอมปล่อย “คุณอย่าโกรธผมเลยนะ ผมรู้ว่าผมพูดจาไม่ดีกับคุณ ผมขอโทษ” ชเยศส่งยิ้มและยื่นช่อดอกไม้ให้กับเธอ “....ขอบคุณค่ะ ชเยศ ฉันไม่ได้โกรธคุณแล้ว” ชนิศาเอ่ยออกมาพลางนวดที่ขมับของตัวเอง “โอเคครับ ถ้าอย่างนั้นคุณพักผ่อนก่อนดีกว่า คืนนี้ผมจองโต๊ะที่ร้านอาหารตะวันตกไว้ แล้วผมจะมารับคุณนะครับ” ชเยศมองเข้าไปข้างใน แล้วเดินกลับไปยังลิฟต์ ชนิศายิ้มตอบรับกลับไป แล้วกอดช่อกุหลาบมองเขาเดินออกไป และเมื่อรอจนประตูลิฟต์ปิดลงแล้วนั้น เธอจึงถอนหายใจออกมา เมื่อหันกลับเข้ามา ตัณฑุลที่นุ่งผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวก็เดินออกมา “อะไรกัน? ดอกไม้ช่อเดียวก็ทำให้คุณใจอ่อนได้แล้วหรือ?” เขาหัวเราะออกมาอย่างประชดประชัน แล้วยื่นมือมาโอบเอวของชนิศาไว้ พลางโยนช่อดอกไม้ช่อนั้นทิ้งลงพื้น “คุณอย่าทำแบบนี้สิ” ชนิศารีบปิดประตู ที่เธอกลับมานั้น นั่นก็เป็นเพราะตัณฑุลอยากจะเจอเธอ ไม่คิดเลยว่าจู่ๆชเยศก็จะมาหาเธอเช่นนี้ เธอจึงพูดกับเขาเพื่อให้เขากลับไปเสียก่อน “คืนนี้ฉันต้องไปทานข้าวกับเขา คุณยังไม่ต้องมาหาฉันนะ ถ้าโดนนักข่าวถ่ายรูปเข้า ฉันก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร” “โอเค ตามนั้น” ตัณฑุลสวมใส่เสื้อผ้า แล้วเดินวางมาดออกมาจากอพาร์ทเม้นท์ของชนิศา ชนิศานั่งแต่งหน้าอยู่ตรงกระจกหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง เรื่องมาจนถึงวันนี้ เธอเองกลับรู้สึกสนุกกับการได้เหยียบเรือสองแคมเช่นนี้ เมื่อนึกถึงท่าทางที่ชเยศพูดจาดีๆกับเธอเช่นนั้น รอยยิ้มแห่งความพอใจก็ปรากฏออกมา เธอเอาชนะในเรื่องผู้ชาย และเรื่องที่ได้รางวัลที่จะได้รับอีก ต่อจากนี้ไปจิดาภาก็ไม่ใช่คู่แข่งของเธออีกแล้ว เพียงแต่เธอยังไม่สามารถปล่อยให้ชเยศหลุดมือไปได้เสียทีเดียว โกรธกันนานๆก็คงนับว่าไม่มีข้อดีสำหรับตัวเธอเลย หากถ้าไม่จับเขาไว้ให้แน่น แล้ววันหนึ่งชเยศกลับไปหาจิดาภาล่ะ จะทำอย่างไร? เธอหลอกล่อชเยศด้วยความลำบากมาเสียตั้งนาน จะให้พวกเขากลับมาคืนดีกันอีกไม่ได้ และเมื่อเธอนึกไปถึงวันงานspecial nightในคืนนั้นที่ความสวยงามของจิดาภาที่ทำให้ผู้คนรู้สึกหลงใหลนั้น แววตาของความเกลียดชังจึงปรากฏออกมา เธอคิดแล้วนั้น จึงหยิบมือถือออกมาแล้วกดโทรออกหาจิดาภา “ฉันโทรมาก็เพื่อที่จะโทรมาบอกคุณ ว่าคุณชเยศบอกไว้ว่า งานประกาศรางวัลเขาหวังว่าจะไม่เห็นคุณปรากฏตัวในงานนั้นนะคะ” “ถ้าเช่นนั้นคงจะต้องให้เขาไปคุยกับทางผู้จัดงานแล้วล่ะ จิดาภาไม่ใช่คนเล่นตัวเสียด้วยสิ” พี่นัฎเอ่ยแทรกขึ้นมาจากทางปลายสาย “ขัดแย้งกับทางบริษัทแบบนี้ คุณจิดาภาไม่คิดอยากจะรับงานต่อไปแล้วใช่ไหม?” “คุณชนิศา คุณมัวแต่มาพูดอยู่แบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือคะ? ในเมื่อมีโอกาสที่จะได้รับรางวัลแล้ว คุณควรจะรักษาโอกาสนั้นไว้ให้ดีดีกว่านะคะ อย่ามัวแต่มาคิดอะไรที่มันไม่ดีกับคนอื่นอยู่เลย บางทีถ้าคุณทำอะไรที่มันเกินไป พระเจ้าอาจจะไม่ปล่อยคุณไปก็ได้นะคะ” “เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน กล้ามาพูดกับฉันแบบนี้!” ชนิศารู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก และขณะที่จะสั่งสองพี่นัฎนั้น ปลายทางก็วางสายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว จิดาภาได้ยินที่พี่นัฎพูดนั้น ก็เพียงแค่หัวเราะออกมาเบาๆ ชนิศาคงจะเย่อหยิ่งเช่นนี้ได้อีกไม่นาน "จิดาภา ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอกนะ ทุกอย่างได้ถูกจัดไว้ให้เธอหมดแล้ว สามวันสองคืน กลับมาในคืนนั้นก็จะเป็นงานประกาศรางวัลนักแสดงหญิงยอดนิยม เธอจะต้องรักษาสุขภาพตัวเองดีๆนะ" พี่นัฎบอกกับเธอด้วยความเป็นห่วง พวกเธอจะต้องให้ความสนใจกับงาน มากกว่าที่จะสนใจชนิศาที่คอยแต่จะหาเรื่องพวกเธอเช่นนั้น "อืม" จิดาภาเพียงแค่คิดว่าจิรภาสก็จะไปด้วยกันกับเธอนั้น ก็รู้สึกอุ่นใจขึ้นมาทันที โอกาสในการทำงานครั้งนี้ของเธอนั้นไม่ได้มีได้บ่อยๆ ดังนั้นเธอจะต้องรีบคว้าโอกาสในครั้งนี้เอาไว้ สำหรับจิดาภาแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดนั่นก็คือทำผลงานดีๆออกมา หวนกลับสู่การแสดงด้วยความสามารถ แต่ตรงกันข้ามกับทางด้านชนิศา จิตใจของเธอนั้นมักจะยึดติดกับบรรดาชายหนุ่มเสียมากกว่า วันเกิดของชนิศาชเยศไม่เคยที่จะไม่มาหาเธอเลยสักครั้ง แม้แต่ตอนที่เขายังคบกับจิดาภาอยู่ เขาเองก็มักจะทิ้งจิดาภาไว้แล้วก็มาอยู่กับเธอในวันสำคัญเช่นนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะได้สัมผัสต้นไม้ต้นใหญ่อย่างตัณฑุลแล้วนั้น แต่เธอก็ยังต้องเอาชนะใจของชเยศให้ได้อยู่ดี เพื่อจะไม่ให้จิดาภาได้มีโอกาสกลับมาได้อีก ชนิศาเลือกชุดกระโปรงสีชมพูอ่อน ปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของชเยศอย่างสวยงาม ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเขาดีใจหรือสาเหตุอื่น ชเยศดื่มหนักมาก เขาโอบกอดเธอไว้ตลอดไม่ยอมปล่อยเธอเลย