ตอนที่93 ประกาศความสัมพันธ์

ตอนที่93 ประกาศความสัมพันธ์ “ถ้าอย่างนั้นคุณก็บอกผมสิ ว่าคุณแต่งงานกับใคร!” ชเยศที่ไม่ยอมรับความจริงนี้ ยังคงถามเธอต่อไป จิรภาสมองอาการของจิดาภา แล้วกุมมือเธอไว้ด้วยความอ่อนโยน “ถ้าอย่างนั้นก็เจอกันเลยก็ได้ครับ เขาจะได้เลิกล้มความตั้งใจของตัวเองเสียที” จริงๆแล้วจิรภาสตั้งใจไว้อยู่แล้ว เขาอยากจะช่วยจิดาภาจัดการผู้ชายคนนี้ออกไปเสียที “ฉันจะให้พี่นัฎติดต่อคุณกลับไปอีกที” เธอพูดจบแล้วจึงวางสายไปทันที เธอหันกลับมาพูดกับจิรภาส “จริงๆแล้วไม่ต้อง....” เขากระชับมือของเธอให้แน่นขึ้นนัยน์ตาดำมีประกายส่องออกมา “คุณรู้ว่าผมได้ยินคำพูดพวกนั้นแล้วในใจของผมรู้สึกอย่างไรไหม? จิดาภา ผมสามารถปกป้องคุณได้นะ” พี่นัฎที่เห็นบรรยากาศเป็นเช่นนี้แล้ว จึงค่อยๆเดินออกไป จิดาภาพยักหน้ารับด้วยความซึ้งใจ เธอกอดเขา แล้วเอ่ยพูดความคิดของตัวเองออกมา “จิรภาส ฉันเพียงแค่ไม่อยากให้คุณมารู้สึกวุ่นวายใจเพราะเรื่องพวกนี้ค่ะ” เขายิ้มออกมา แล้วกระชับกอดเธอให้แน่นขึ้น “คุณอาจจะยังไม่รู้ สำหรับผู้ชายที่สามารถปกป้องผู้หญิงที่ตัวเองรักได้ในช่วงเวลาแบบนี้ สำหรับพวกเขาแล้วมันถือว่าเป็นเรื่องที่น่ายอมรับเรื่องหนึ่งเลยนะ” จิดาภาเงยหน้าขึ้นมามองเขา เธอมองเห็นความมั่นใจในแววตาคู่นั้นของเขา ...... บนรถ จิดาภาเอาแต่มองไปยังนอกหน้าต่าง ด้วยอารมณ์ที่สงบนิ่ง เลขาโทรมารายงานจิรภาส ว่าได้พาชเยศไปส่งยังร้านอาหารแล้ว จิรภาสเอ่ยปากบอกเธอ “พาเขาไปข้างในก่อน” เขาไม่ได้ต้อนรับชเยศอย่างดีนัก เพราะนั่นเป็นเพียงร้านอาหารธรรมดาที่เขากับจิดาภามักจะไปทานข้าวที่นั่นด้วยกันเพียงเท่านั้น รถจอดยังหน้าประตูร้านอาหาร ตำแหน่งที่ชเยศนั่งอยู่นั้น สามารถมองเห็นได้พอดี ผู้หญิงที่เคยอยู่ข้างๆเขา กำลังลงจากรถมาอย่างสง่างาม จากสีหน้านิ่งๆของเธอนั้น แต่พอได้สบตาเข้ากับผู้ชายข้างๆเธอกลับแสดงออกถึงรอยยิ้มแห่งความหวานละมุนเหลือเกิน ความโกรธและความอิจฉาลอยวนอยู่เต็มหัวของเขาไปหมด ตรงมุมที่เขานั่งอยู่นั้นมองไม่เห็นใบหน้าของจิรภาส แต่สามารถมองเห็นว่าฝ่ายนั้นรูปร่างสูงใหญ่ เขาขมวดคิ้ว มั่นใจว่าตอนที่จิดาภาคบกับเขาอยู่จะต้องจับปลาสองมืออย่างแน่นอน “เลวจริงๆ...” เขาสบถออกมาเบาๆ แล้วขยับนั่งให้ดีๆ มองไปรอบๆแล้วตะโกนออกมา “ร้านนี้อาหารไม่อร่อยหรืออย่างไรกัน ทำไมถึงไม่เห็นมีลูกค้าเลย!” พนักงานที่ยืนอยู่ด้านข้างเขาเมื่อได้ยินดังนั้นจึงตอบกลับอย่างสุภาพ “คุณลูกค้าเข้าใจผิดแล้วครับ วันนี้ทางร้านเรามีคนเหมาไว้ครับ” ชเยศอึ้งไป ร้านอาหารเช่นนี้หากเหมาทั้งร้านนี่ราคาเท่าไหร่กัน! “หึ อยากจะโอ้อวดกันขนาดนี้เลยหรืออย่างไร” นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกแปลกใจมากขึ้นเสียอีก สรุปแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นใครกันแน่! แล้วพนักงานคนนั้นก็ไม่ได้สนใจเขาอีก จนกระทั่งชเยศได้ยินเสียงฝีเท้า เขาเงยหน้าขึ้นมอง สายตาค่อยๆจ้องมองไปยังจิดาภาและจิรภาส “เธอ...” ชเยศถึงกับตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น ทำไม! เป็นไปได้อย่างไรกัน! จิรภาส ผู้อำนวยการบริษัทเคเอฟ คือสามีของจิดาภาอย่างนั้นหรือ แต่ถ้าหากไม่ใช่ ทำไมเธอถึงลงมาจากรถของจิรภาสกัน แล้วทำไมเธอถึงคล้องแขนเขาเช่นนั้น...ชเยศก้มหน้าลง แล้วนึกถึงสิ่งที่เขาพูดไปเมื่อช่วงบ่ายนี้ ชเยศและจิรภาสนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ฝ่ายนั้นเพียงแค่กระดิกนิ้วก็สามารถทำให้ชีวิตเขาแหลกละเอียดได้แล้ว ในขณะที่ชเยศกำลังรู้สึกตกใจอยู่นั้น จิดาภาและจิรภาสได้เดินมาแล้วหยุดนั่งลงตรงข้ามเขา ชเยศก้มหน้าลง ไม่กล้าแม้แต่จะมองหน้าพวกเขา จิรภาสหันไปบอกกับพนักงาน “เสิร์ฟอาหารได้เลยครับ” “ได้ครับ คุณจิรภาส” จิรภาสมองจิดาภาด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง เขาจับมือเธอไว้ แล้วหลังจากนั้นหันกลับมาเผชิญหน้ากับชเยศ จิรภาสเอ่ยกับเขาด้วยแววตาที่เยือกเย็นและแสนจะเย็นชา “ได้ข่าวว่าคุณชเยศสงสัยในตัวผมอย่างนั้นหรือครับ” ในใจของชเยศกระตุก เขาอยากจะเรียกเอาทุกคำพูดที่เขาพูดไปกลับคืนมาเหลือเกิน อยู่ต่อหน้าผู้ชายที่มีทั้งหน้าตาและฐานะอย่างจิรภาสเช่นนี้ การกระทำและคำพูดของเขานั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง นึกไม่ถึงเลยว่าผู้ชายแบบเขาจะแต่งงานกับจิดาภา! ไม่สิ นี่ไม่ใช่เรื่องจริง เขาต้องกำลังฝันอยู่แน่ๆ! ชเยศยืดหลังตรงด้วยความเครียด บนหน้าผากของเขาเริ่มมีเหงื่อผุดขึ้นมา เขาไม่สามารถสบตากับจิรภาสได้เลย และยิ่งไม่สามารถนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวกับสามีภรรยาคู่นี้ได้เช่นกัน “ผม...ไม่มี...ผมมีธุระ ขอตัวก่อนนะครับ” ชเยศผลักเก้าอี้ออกด้วยความลนลาน เพื่ออยากจะออกไปจากที่นี่ “จะไปแบบนี้เลยหรือครับ?” ริมฝีปากบางของจิรภาสยกขึ้นเล็กน้อย แววตาดุดันนั่นจ้องมองไปยังเขา พนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆคอยบริการเขานั้น รีบรั้งตัวของชเยศไว้ คนที่อยากจะเจอเขาก็คือชเยศ พอตอนนี้อยากจะไป มันคงไม่ง่ายขนาดนั้น “คุณชเยศอยากรู้จักผมไม่ใช่หรือครับ ยังพูดคุยกันไม่กี่ประโยคก็จะไปแล้ว รีบเกินไปหน่อยหรือเปล่าครับ?” คำพูดของจิรภาสนั้นมีความหมายแฝงอยู่ เขามองชเยศให้ลึกลงไปยิ่งกว่าเดิม “ผม...” หัวใจของชเยศเต้นแรง ในใจรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่เขาทำลงไปทั้งหมด แล้วรีบเอ่ยขอโทษเขาทันที “ขอโทษครับคุณจิรภาส ผมไม่รู้จริงๆว่าคุณกับจิดาภา....ขอโทษนะครับ ผมจะรีบไปหานักข่าว แล้วเป็นพยานให้จิดาภา ยืนยันว่าเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับตัณฑุลทั้งนั้น” เขาคิดว่าจะใช้วิธีนี้เพื่อเรียกศักดิ์ศรีของเขากลับมาได้ เพียงแต่คำตอบที่แสนเย็นชาและไม่สนใจอะไรของจิรภาสที่ตอบเขาไปนั้นมีเพียงแต่ “ไม่จำเป็นหรอกครับ เรื่องพวกนั้น จัดการง่ายนิดเดียว” หากไม่ใช่เป็นเพราะเขาทำเพื่อจิดาภาแล้วนั้น คนอย่างชเยศไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้นั่งร่วมโต๊ะกับเขาเสียด้วยซ้ำ เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว จิดาภาเองก็ไม่อยากให้จิรภาสต้องออกหน้ารับแทนเธอขนาดนี้ ลองคิดดูว่าหากถ้าเปิดเผยเรื่องการแต่งงานของเธอกับเขาออกไปแล้วนั้น จะมีสื่อไหนที่จะกล้ารายงานข่าวพวกนี้กัน ประโยคนี้นับว่าเป็นการทำลายความมั่นใจของชเยศลงอย่างไม่มีชิ้นดี อยู่ต่อหน้าจิรภาสแบบนี้นั้น เขาดูไร้ความสามารถเหลือเกิน หรือแม้กระทั่งดูโง่เขลามากเสียจริงๆ ชเยศกลืนน้ำลาย แล้วมองไปยังจิรภาส ในใจรู้สึกแย่ พลางคิดว่าที่จิรภาสยอมมาเจอเขาเพียงเพราะว่าจะทำให้เขาขายหนาเพียงเท่านั้นเองหรือ? “คุณจิรภาส หากเป็นเช่นนั้น....คุณต้องการให้ผมทำอย่างไร?” ชเยศเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทา จิรภาสไม่ได้ตอบกลับไป แต่กลับมอบอำนาจในการตัดสินใจนี้ให้กับจิดาภา ขณะที่มองไปยังเธอนั้น แววตาของเขาอ่อนโยนเป็นอย่างมาก ในขณะนั้นเอง ชเยศก็เข้าใจทุกอย่างแล้ว ว่าจิรภาสกำลังจะแก้แค้นแทนจิดาภานั่นเอง คงจะอยากเห็นท่าทางจนมุมของเขาสินะ แต่จิรภาสจะรักจิดาภาจริงหรือ? ชเยศที่กำลังคิดว่า ที่จิรภาสดูรักจิดาภามากขนาดนี้ จะเป็นเพราะเธออายุยังน้อยแล้วยังมีหน้าตาสะสวยเพียงเท่านั้นหรือเปล่า หากเธออายุมากขึ้น หรือจิรภาสเบื่อแล้ว เขาจะยังปฏิบัติกับเธอเช่นนี้อยู่ไหม? เขาคิดว่าที่วันนี้จิรภาสออกหน้ามาเองเช่นนี้ คงเป็นเพราะจิดาภาขอร้องเขาแน่ๆ ผู้ชายมักจะชอบของใหม่ๆ ระหว่างพวกเขานั้นคงไม่มีความรู้สึกใดๆต่อกันหรอก จิดาภามองแวบเดียวก็รู้เดาได้ความคิดของชเยศได้แล้ว แต่เธอเองไม่ได้ต้องการให้เขามาพิสูจน์อะไร “จิดาภา คุณว่ามาเลย ว่าจะให้ผมทำอย่างไร นึกไม่ถึงเลยนะ ว่าคุณจะเล่นแบบนี้” ชเยศเปลี่ยนเป็นแสดงท่าทีอวดดีออกมา “ฉันไม่ต้องการให้คุณต้องทำอะไรทั้งนั้นค่ะ เพราะระหว่างเราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว” จิดาภามองไปยังจิรภาส แล้วเอ่ยพูดกับเขา “ฉันเพียงแค่ไม่อยากทำให้สามีฉันต้องรู้สึกกังวล” “ฮ่าๆ พวกคุณแต่งงานกันแล้วจริงๆหรือ? ทำไมถึงไม่เห็นมีข่าวออกมาเลย!” ชเยศหัวเราะออกมา “ผมว่า พวกคุณกำลังโกหกผมอยู่ล่ะสิ” “วันที่19เดือน7 เราได้รับเอกสารการจดทะเบียน” จิดาภาเอ่ยบอกกับเขาไป และนั่นก็ทำให้ชเยศนึกอะไรบางอย่างออก ดวงตาค่อยแสดงความว่างเปล่า จนกระทั่งเบิกโตด้วยความตกใจ วันนั้นเป็นวันที่เขานัดกับเธอไว้ว่าจะไปรับเอกสารจดทะเบียน แต่เนื่องจากก่อนวันนั้น คืนวันสละโสดเขาได้ชวนให้ชนิศามาร่วมงานในวันนั้น เขากับเธอนัวเนียกันอยู่ที่อพาร์ทเม้นท์ของจิดาภา และหลังจากนั้นเขายังให้จิดาภาไปแคสงานแทนเธออีกด้วย ความทรงจำราวกับสายน้ำที่ซัดสาดเข้ามาจนทำให้เขาจมดิ่งลงไปในนั้น “เป็นไปไม่ได้ ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ทำไมคุณถึงไม่ให้...” “ไม่ให้คุณจิรภาสแสดงตัวน่ะหรือคะ?” จิดาภาย้อนถามกลับ รู้สึกว่าคำถามนี้นั้นตลกสิ้นดี “เพราะฉันไม่อยากให้เขาต้องมาใส่ใจกับคนต่ำต้อยอย่างคุณไงล่ะคะ”