บทที่ 1 ต้องการจะชนเธอให้ตาย

บ๗ที่ 1 ต้องการจะชนเธอให้ตาย “ส่งของขวัญไปให้ตระกูลซั่นด้วย ไม่อย่างนั้น คืนนี้ไม่ต้องกลับมา!” “ปัง!” ป้าปิดประตูลง ซูมี่หยางไม่ได้ร้องไห้หรือโวยวาย เธอก้มตัวลงยกจักรยานที่ถูกโยนลงบนพื้นขึ้นมา เธอบอบบางราวกับปีกจักจั่น สวมชุดเดรสที่บางผิดปกติ ถลกกระโปรงขึ้นแล้วก้าวขึ้นไปอย่างยากลำบาก ไม่ใช่แค่รถจักรยานที่ถูกโยนออกมาพร้อมกับซูมี่หยาง แต่ว่ายังมีกระเป๋าตังค์ ซึ่งในกระเป๋ามีเงินสดอยู่ห้าหมื่นเหรียญ ห้าหมื่นเหรียญสำหรับตระกูลซูมองว่า เหมือนกระดาษเช็ดก้น สำหรับตระกูลซั่นมองว่า แม้แต่กระดาษเช็ดก้นก็เทียบไม่ได้ แต่สำหรับซูมี่หยางแล้วนั้นมันเพียงพอในการดำรงชีวิตไปตลอดทั้งปีสำหรับครอบครัวคุณยายจาง ป้าเข้าใจเรื่องเหล่านี้อย่างถ่องแท้ยิ่งกว่าซูมี่หยาง ดังนั้นของขวัญที่ป้าต้องการมอบให้ตระกูลซั่นจึงไม่ใช่เงินห้าหมื่นเหรียญในกระเป๋าตังค์ แต่เป็นซูมี่หยางของเธอเอง ซูมี่หยางสวยมาก ไม่เพียงแต่ใบหน้าสวยงามเท่านั้น แต่เรือนร่างยังดูเซ็กซี่ ตัวของเธอมีเสน่ห์ดึงดูดที่มีมาแต่กำเนิด ด้วยเสน่ห์ที่ยอดเยี่ยมจนทะลุออกมานี้เอง จึงถูกป้าหลี่เหมยเรียกว่าปีศาจ หลังจากที่พ่อและแม่เสียชีวิต ซูมี่หยางก็อยู่กับคุณยายจางที่เป็นเพื่อนบ้านมาโดยตลอด จนวันขึ้นปีใหม่ในปีนั้น เธอถึงจะถูกลุงมารับกลับไปที่บ้านของบริษัทซูซื่อ วันนั้นมีงานเลี้ยงอาหารค่ำจัดขึ้นภายในบ้าน ป้าหลี่เหมยให้ซูมี่หยางร่วมยกแก้วอวยพรให้กับชายอ้วน เรียกชายอ้วนว่าคุณปู่ก็ได้ห้าสิบเหรียญ ถ้าร่วมดื่มกับชายอ้วนได้สองร้อยเหรียญ ตั้งแต่นั้นมา ซูมี่หยางรู้ว่า เสน่ห์นางปีศาจของเธอสามารถเป็นบันไดให้ลุงกับป้าไปสู่ความสำเร็จได้ ในขณะเดียวกันก็สามารถเป็นเครื่องมือช่วยให้เธอหาเงินไปเลี้ยงดูคุณยายจางได้ สังคมปลาใหญ่กินปลาเล็กคือความเป็นจริงถ้าหากไม่มีความสามารถสร้างผลประโยชน์ทางธุรกิจกลับคืนมาให้ครอบครัวซูได้ แล้วลุงกับป้าจะรับเธอกลับมาเลี้ยงดูทำไม? และจะส่งเธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยไปเพื่ออะไร? และถ้าหากไม่มีเงินตอบแทน เธอจะทำเรื่องพวกนี้ให้ลุงและป้าไปทำไม? ดังนั้นพวกเขาจึงวิน-วิน กันทั้งสองฝ่าย แต่เพียงแค่ในครั้งนี้ หลี่เหมยให้เธอแต่งตัวเช่นนี้ไปบ้านคนอื่น ขอบเขตจึงไม่ใช่แค่การเป็นเพื่อนดื่มเหล้าสินะ? ในขณะที่ปั่นจักรยานอยู่บนถนน ซูมี่หยางยังคงคิดว่า ถ้าหากเป็นของขวัญ ก็ควรจะหากล่องที่สวยงามสักหน่อยหรือเปล่า? แต่ป้าหลี่เหมยกลับโยนเธอออกมาเลย แล้วให้จักรยานเธอหนึ่งคัน? เหอะ...ปั่นจักรยานไปมอบของขวัญถึงบ้านคนอื่น? ครั้งแรกของเธอมีมูลค่าห้าหมื่นเหรียญ? ราคาถูกจริงๆ! ในช่วงเวลานี้ โดยทั่วไปแล้วจะไม่มีรถผ่านไปมาบนถนน ซูมี่หยางไม่ได้เหล่ตามองดู แล้วก็ไม่ได้รู้สึกว่าไม่มีอิสระ ในสายตาของเธอยังฉายแววความรู้สึกขบขันแบบเดี๋ยวผลุบเดี๋ยวโผล่รวมไปถึงแสงสลัวแห่งความหวังอยู่เล็กๆ เธอเอาเงินไปให้คุณยายจางก่อนที่จะไปตระกูลซั่น ในช่วงหัวค่ำของเมืองเจียงเฉิงมันเย็นนิดหน่อย ซูมี่หยางพยุงรถด้วยมือข้างเดียว แล้วใช้มืออีกข้างหนึ่งถูกผิวหนังที่ไม่มีอะไรปกคลุมไม่หยุด เท้าทั้งสองข้างออกแรงถีบอย่างหนัก แบบนี้แล้วจะได้อุ่นขึ้นอีกหน่อย ในตอนที่ใกล้จะเลี้ยวตรงหัวมุม รถที่ตามมาด้านหลัง ไม่ได้บีบแตร และไม่ได้เปิดไฟหน้ารถ แต่กลับขับรถด้วยความรวดเร็ว เมื่อซูมี่หยางรู้ตัวก็หลบไปที่ริมถนน แต่อาจจะรีบร้อนและตกใจเกินไป ทั้งคนและรถจึงลื่นไถลไปตามถนน "โอ้!" ในชั่วพริบตาก็มีรถบรรทุกคันใหญ่เร่งขับอย่างรวดเร็วผ่านขอบถนนที่เธอลื่นไถล ก้อนหินที่อยู่ริมถนนทั้งสองสายถูกรถทับจนแหลก กลิ้งไปบนถนน หล่นลงบนรถจักรยานจนเกิดเสียงดังคมชัด พื้นถนนนั้นไม่สูง ฟุตบาทอยู่ด้านล่างไม่ถึงครึ่งเมตร ซูมี่หยางไม่ได้ล้ม แต่รู้สึกอายเล็กน้อย ชุดของเธอฉีกขาด สายรัดถุงน่องก็ขาด เสื้อผ้าจึงเลื่อนลงไม่หยุด เปิดเผยให้เห็นครึ่งหนึ่งอย่างรางๆ ถนนมีขนาดกว้างพอที่จะขับรถบรรทุกขนาดใหญ่ได้อย่างน้อยหกคัน และก่อนจะถึงหัวมุม ถนนก็เป็นเส้นตรง ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ยังเป็นช่วงพลบค่ำ การมองเห็นจึงชัดเจนมาก ดังนั้น รถบรรทุกคันนั้น...ต้องการจะชนเธอให้ตายรึไง? ในตอนที่กำลังช๊อค ทันใดนั้นที่หัวมุมด้านหน้าก็มีเสียงเบรคที่คมชัดและรุนแรง จากนั้นก็มีเสียงดัง "ปัง" ซูมี่หยางอึ้งไปสองวินาที แล้วลากรถจักรยานขึ้น ถลกกระโปรงขึ้นจนม้วนอยู่ตรงรอบๆเอว เผยให้เห็นขาที่เรียวยาวและขาวราวหิมะ จากนั้นก็ขึ้นไปบนรถจักรยาน แล้วมีบางอย่างพุ่งผ่านไปราวกับติดปีกบิน... *********************************************************