บทที่ 6 ลงโทษให้เธอติดคุกตลอดชีวิต

บ๗ที่ 6 ลงโทษให้เธอติดคุกตลอดชีวิต ชายหนุ่มจูบอย่างดุเดือดมาก อีกทั้งดูเหมือนว่าเขาจะมีความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษ ในเวลาเดียวกันซูมี่หยางก็ได้กลิ่นน้ำหอมที่อบอวลอยู่ในภายในปาก เขายังกระตุ้นเธอ ยิ่งไปกว่านั้นยังลืมตาเพื่อคอยสังเกตเธอ เป็นพฤติกรรมที่อุกอาจไร้ยางอายเกินไป ซูมี่หยางเบิกตาโพลง เหมือนกับมองดูคนบ้าอย่างใกล้ชิด ใบหน้าที่หล่อเหลาจนทั้งเทพและมนุษย์ยังรู้สึกเกลียด ในช่วงเวลาเดียวกันนั้นเองก็ลืมที่จะต่อต้านขัดขืน ปล่อยให้ชายหนุ่มเข้ามาปล้นปากของเธอ การไม่ขัดขืนของเธอ ทำให้ชายหนุ่มจูบอย่างละเอียดลออมากยิ่งขึ้น และค่อนข้างร้อนแรงกระตุ้นอารมณ์ ในที่สุดเขาก็หลับตา ขนตายาวราวขนนกลดต่ำลง ทำให้เป็นเงาสองแถวบางๆอยู่ที่แก้มบนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา ทำให้เขาดูสงบและงดงาม แต่ลมหายใจของเขา เพราะเป็นจูบที่รุกล้ำเข้ามาอย่างลุ่มลึกเลยเปลี่ยนเป็นเร่งเร้าขึ้นมา… การไหลของอากาศที่นุ่มนวล แผ่กระจายไปบนผิวหนังของซูมี่หยาง เย็นเยือก แข็งแกร่ง แต่มีเสน่ห์อย่างเห็นได้ชัด แต่ซูมี่หยางไม่ได้บ้าผู้ชายจนเคลิบเคลิ้ม จึงไม่ได้หลงใหลไปกับชายหนุ่ม เธอรู้แต่เพียงว่า เธอถูกคนบ้ากามลักพาตัวระหว่างทางกลับบ้าน จากนั้นก็ถูกคนบ้ากามบังคับจูบในรถ แล้วต่อไป ชายคนนี้จะวางแผนมีเซกส์กับเธอในรถหรือเปล่าล่ะ? ความโกรธยิ่งใหญ่กว่าความกลัว ซูมี่หยางยกมือของเธอขึ้นแล้วตบใบหน้าที่หล่อเหลาของชายคนนั้น “เพี้ยะ”เสียงคมชัดดังขึ้นกลางรถแลมเบอร์กินี่ ชายหนุ่มลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็ว เมื่อเขาปล่อยซูมี่หยางสายตาของเขาที่มองดูเธออย่างลึกซึ้ง เหมือนกับหมาป่าที่คอยซุ่มอยู่ในความมืด “คุณตบผมงั้นเหรอ?” “คนบ้ากาม โรคจิต แกปล่อยฉันไปนะ ปล่อยฉัน..” “หลบหนีจากอุบัติเหตุการณ์จราจรบนท้องถนน หรือสถานการณ์ร้ายแรงอื่นๆ จะมีโทษจำคุกเป็นระยะเวลาไม่ต่ำว่าสามปีแต่ไม่เกินเจ็ดปี สาวน้อย? คุณคงไม่ต้องการที่อยู่ในคุกไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหม?” เสียงที่เย็นยะเยือกออกมาจากปากของชายหนุ่ม ทำให้ซูมี่หยางกลายเป็นคนบื้อใบ้ไปเลย ด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง ดวงตาของเธอแทบจะออกมาจากเบ้าตา ในช่วงเวลานี้เอง ในที่สุดซูมี่หยางก็รู้ว่าตัวเองได้เจอกับใคร ชาติที่แล้วเธอเป็นคนที่โหดร้ายทารุณใช่ไหม ถึงได้เหยียบอึสุนัข (เรื่องสกปรก)อย่างต่อเนื่องแบบนี้? หรือว่าจะเป็นอึช้าง ( โสมมมากๆ) จนไม่สามารถกำจัดได้? ไม่ใช่เพราะเห็นแก่ความชอบธรรมจึงได้ช่วยชีวิตคนๆนี้ไว้อย่างนั้นเหรอ? เธอเองก็ไม่ได้คาดหวังให้รัฐบาลมอบเหรียญให้กับเธอ แม้แต่ตำรวจก็บอกว่าเธอทำได้ดี แล้วทำไมนกที่สมควรตายตัวนี้ถึงได้ตามหลอกหลอนเธอ? ไม่รู้ว่าซูมี่หยางแสดงออกว่ารังเกียจมากเกินไปหรือเปล่า ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาดูลึกล้ำมากกว่าเดิม “คุณหนีไปในวันนั้น ดังนั้น ผมจึงขอตัดสินให้คุณจำคุกตลอดชีวิต” สุดท้ายแล้ว คำพูดที่ว่า “จำคุกตลอดชีวิต” ก็ดึงจิตวิญญาณของซูมี่หยางที่ออกจากร่างกลับคืนมา เธอมองชายหนุ่มอย่างสงสาร “คุณคะ? ในวันนั้นฉันพูดกับคุณอย่างชัดเจนมากๆเลยนะคะ ว่าฉันไม่ได้ชนคุณ ฉันเป็นนักศึกษาที่ยากจน แม้แต่รถจักรยานยังไม่สามารถซื้อได้เลย จะเอาเงินที่ไหนซื้อรถมาขับ? ฉันเห็นรถคุณคว่ำ ดังนั้น...” “คุณวิ่งหนีไป” “ฉันไม่ได้หนีค่ะ ฉันอยู่กับคุณในวันนั้น และรอจนกว่ารถตำรวจกับรถพยาบาลจะมา แล้วฉันก็ดูรถพยาบาลมารับตัวคุณไปด้วยตาตัวเอง...” “ผมให้คุณอยู่ในรถพยาบาลไปโรงพยาบาลด้วยกัน ดูแลผมเป็นการส่วนตัว ห้ามจากไปไหน แต่ว่า คุณวิ่งหนีไป” ซูมี่หยางไม่พูดอะไรแล้ว ตอนนี้เธอแน่ใจแล้วว่า อุบัติเหตุรถชนในวันนั้นทำให้สมองของชายหนุ่มผิดปกติ มันไม่ปกติมากๆแล้วยังจะมาโทษเธออีก เมื่อกี๊นี้ถ้าไม่ได้รัดเข็มขัดนิรภัยเอาไว้ ผู้ชายคนนั้นก็จะดึงเธอไปไว้บนตักได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม ซูมี่หยางเพิ่งจะยื่นนิ้วออกไป ลมหายใจของชายหนุ่มก็ทับลงมาอีกครั้ง “ฟังไม่เข้าใจหรือไง? ผมพูดว่า ผมตัดสินให้คุณจำคุกตลอดชีวิต” “คุณเป็นผู้พิพากษารึไง? คุณมีคุณสมบัติอะไรบ้างที่จะมาตัดสินให้ฉันต้องโทษจำคุกตลอดชีวิต?” จู่ๆซูมี่หยางก็ระเบิดอารมณ์ออกมา : “แม้แต่ตำรวจก็ยังยืนยันว่าฉันทำให้เรื่องที่มีคุณธรรม คุณจะมาโทษฉันได้ยังไง? และแม้ว่าคุณจะเป็นผู้พิพากษา แต่ว่าคุณก็ต้องมีหลักฐานที่จะตัดสินฉัน คุณคิดว่าคุณเป็นใครกันล่ะ คิดจะส่งใครเข้าคุกก็ทำได้งั้นเหรอ?” “ไม่เชื่อหรือไง?” “แน่นอนสิ!” เสียง “คลิก” ดังขึ้น ประตูก็ถูกปลดล็อค จากนั้นก็เปิดออก “ลงไป!” “เอ่อ?” “คุณหนีไปไม่พ้นหรอก” ชายหนุ่มมองซูมี่หยางด้วยสายตาที่มีความหมายลึกซึ้งแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า : “คุณเป็นสาวใช้ที่ถูกตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิต แม่แมวน้อย? หลังจากคิดดีแล้วคุณจะกลับมาหาผมเอง” โดยไม่รอให้ซูมี่หยางมีปฏิกิริยาตอบสนองว่าคำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร เธอก็ถูกชายหนุ่มผลักลงจากรถ ชายหนุ่มใช้เท้าเหยียบคันเร่ง แล้วรถก็หายวับไป การกระทำของชายหนุ่มไม่สุภาพเป็นอย่างยิ่ง ทำให้ซูมี่หยางถอยหลังไปสองสามก้าว หลังจากยืนได้อย่างมั่นคง เธอพุ่งดิ่งไปยังทิศทางที่รถจากไปแล้วกระทืบเท้าทั้งสองข้าง และเปิดปากด่าว่า : “ไอ้โรคจิต!” แต่ว่าอีกวินาทีต่อมา “พระเจ้า! คุณกลับมานะ เฮ้เฮ้! ไอ้โรคจิต ไอ้บ้ากาม กลับมานะ กระเป๋าตังค์ของฉัน บัตรประชาชนของฉัน แล้วก็ยังมีเงินห้าหมื่นเหรียญของฉัน...” *******************************************************