บทที่ 9 รุกถึงปากประตู

บ๗ที่ 9 รุกถึงปากประตู เฝิงซีเยวียนเพิ่งจะเดินจากไป ก็มีคนเคาะประตูเบาๆ “มีใครอยู่ไหมคะ?” เสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานของหญิงสาวพร้อมด้วยคำพูดนุ่มนวลน่ารื่นรมย์อันเป็นเอกลักษณ์ของเจียงหนาน นั้นคุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูก ดวงตาของซั่นสวี้หยาวหรี่มืดลงแล้วเขาก็ยืนขึ้น เพราะให้เฝิงซีเยวียนทำแผลให้ ซั่นสวี้หยาวจึงเพิ่งจะถอดกางเกงออก ในเวลานี้เขาสวมเพียงแค่กางเกงบอกเซอร์แบบขาสั้นเท่านั้น ด้วยจิตใต้สำนึก สายตาของเขาเหลือบมองไปยังกางเกงที่ยับยู่ยี่บนโซฟา เขาลังเลเล็กน้อย ท้ายที่สุด ซั่นสวี้หยาวเลือกที่จะยอมแพ้ กางเกงนั้นยับย่นจริงๆ ยิ่งไปกว่านั้นยังเปื้อนเลือด ถ้าหากเขาสวมมันไปแบบนี้ มันก็จะสกปรกและน่ารังเกียจเกินไป อย่างไรก็ตามถ้าคนที่มาเป็นหล่อน เขาก็ไม่ใส่ใจหรอก ซั่นสวี้หยาวก้าวเท้ายาวๆไปที่ประตูแล้วเปิดออก หญิงสาวเปลือยแผ่นหลังที่เรียบเนียนราวกับพอร์ซเลนชั้นดี และความหอมหวานราวกับน้ำนม มันกระโจนเข้าสู่ดวงตาอย่างรุนแรงทันที ดวงตาของซั่นสวี้หยาวปรากฏสีสดใสอยู่ภายใต้ชั้นหมอกที่ลอยปกคลุมอยู่ เขารู้สึกร้อนขึ้นมาเล็กน้อย สายของเขาเลื่อนมองไปที่แนวโค้งกระดูกสันหลังของหญิงสาว แล้วหยุดลงตรงร่องก้นของเธอ ในชั่วขณะนี้ซั่นสวี้หยาวเกิดปฏิกิริยาตอบสนองจริงๆแล้ว… ประตูที่ซูมี่หยางเคาะไม่มีใครเลย แล้วเธอก็มีความสุขมาก หลี่เหมยให้คนขับรถมาส่งเธอ เธอจึงไม่มีทางที่จะหลบหนีได้ ที่แต่ตระกูลซั่นนอกจากแม่บ้านแล้วก็ไม่มีใครอยู่เลย พูดได้ว่าคุณชายซั่นไม่อยู่นี่นี่ เธอจึงไม่ได้ทำผิดสัญญา ดังนั้น เธอก็ถือเงินกลับไปที่บ้านอย่างมีความสุขแล้วใช้ชีวิตได้แล้วใช่ไหม? เพราะฉะนั้นแล้ว เมื่อเคาะประตูห้องสุดท้ายนี้แล้วถามอีกครั้ง เพื่อเป็นการยืนยันให้แน่ใจเหมือนกับทุกห้องก่อนหน้านี้ ว่าไม่มีการตอบรับกลับมา ซูมี่หยางหมุนตัวกลับอย่างยินดีปรีดา แล้วยังใช้สองมือยกชายกระโปรงขึ้นหมุนวนเป็นวงกลมบนรองเท้าส้นสูง ทำท่าทางที่พลิ้วไหวและสวยงามผิดปกติไปจากเดิม แต่ที่ทำให้ซูมี่หยางคาดไม่ถึงก็คือ ทันที่เธอหมุนตัวกลับมา ประตูก็เปิดออก แม่บ้านพูดว่าคุณชายซั่นอยู่ชั้นบน ดังนั้น ตัวยังไม่ทันจะหันกลับมา ซูมี่หยางยิ้มแบบสูตรสำเร็จ แล้วใช้สองมือส่งซองเอกสารออกไป “คุณชายซั่นคะ คุณป้าหลี่เหมยฝากสิ่งนี้กับฉันมามอบให้คุณค่ะ หวังว่าคุณจะพอใจ” “อืม” สายตาที่ยังอ้อยอิ่งอยู่กับร่องก้นของซูมี่หยางที่หมุนตัวกลับมา ในที่สุดก็เลื่อนขึ้นไปทีละนิด จนหยุดอยู่บนใบหน้าของซูมี่หยาง แล้วซั่นสวี้หยาวก็พูดด้วยเสียงที่แฝงไปด้วยเสน่ห์อันชั่วร้าย : “คิดได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? ลูกแมวน้อย ผมพอใจมากๆ” ซูมี่หยางเงยหน้าขึ้นอย่างทันทีทันใด แล้วซองเอกสารในมือก็หล่นลงบนพื้นดัง “ฟุ่บ” เธอมองชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงประตูราวกับเห็นผี ชายหนุ่ม…ที่ไม่สวมกางเกงชั้นนอก แล้วยังเป็นคนที่ลักพาตัวเธอก่อนหน้านี้ และเป็นผู้ชายที่บังคับจูบเธอในรถ เธอมามอบให้ถึงปากประตูแบบนี้ นี่ตัวเธอตกสู่หลุมพรางใช่ไหม? ถึงจะถูกซูมี่หยางมองอยู่ แต่ซั่นสวี้หยาวไม่รู้สึกเขินเลยแม้แต่น้อย เขาไม่ได้สวมกางเกงชั้นนอก แต่เธอก็ไม่ได้สวมกางเกงชั้นใน เขามองแผ่นหลังของเธอ เธอมองขาของเขา ยุติธรรมมากจริงๆ เขาก้มตัวลงหยิบซองเอกสารบนพื้นขึ้นมา แล้วนำกล่องเล็กๆที่ห่อไว้อย่างสวยงามออกมาจากด้านใน เมื่อดูให้ชัดว่าคืออะไร ดวงตาที่เยือกเย็นของซั่นสวี้หยาวก็มีประกายของความตลกขบขัน ในปีนั้นที่เขาจากเมืองเจียงเฉิงไปอเมริกา นั่นก็เป็นเพราะผู้หญิงของเมืองเจียงเฉิงมีความกระตือรือร้นอย่างเร่าร้อนมากเกินไป ความกระตือรือร้นนี้ทำให้ซั่นสวี้หยาวรังเกียจ อย่างไรก็ตาม จนถึงปัจจุบันนี้ ซูมี่หยางเป็นคนแรกที่ทำให้ความกระตือรือร้นกลายเป็นเช่นนี้ได้ ซั่นสวี้หยาวรังเกียจผู้หญิงที่กระตือรือร้นและเป็นฝ่ายรุก แต่ความกระตือรือร้นที่จะเป็นฝ่ายรุกก่อนของซูมี่หยาง เขารู้สึกชอบอย่างไม่สามารถอธิบายได้และอยากที่จะลอง เขายกกล่องขึ้นแล้วถามเขย่าตรงหน้าซูมี่หยาง แล้วถามว่า “คุณชอบกลิ่นผลไม้สินะ?” ซูมี่หยางที่เพิ่งจะเห็นคำสองคำที่พิมพ์อยู่บนกล่องในมือของซั่นสวี้หยาวชัดๆว่า “ดูเรกซ์” ตัวคนก็ตกอยู่ในอ้อมกอดที่เย็นเยียบแต่คุ้นเคยของคนแปลกหน้า จากนั้นประตูก็กระแทกปิดลงดัง “ปัง” วินาทีต่อมา เธอก็อยู่ใต้ร่างของซั่นสวี้หยาวบนบานประตู “แม่แมวน้อย? เราลองกันไหม? ผมก็ชอบกลิ่นผลไม้เหมือนกัน” ทันใดนั้นลมหายใจอุ่นๆของชายหนุ่มก็เข้ามาใกล้ แล้วแพร่กระจายไปที่แก้มและใบหูของซูมี่หยาง มันทั้งคมชัดและชาหนึบ คลุมเครือไปด้วยความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ชัดเจน เสียงของเขาเต็มไปด้วยเสน่ห์ที่เยือกเย็น และใช้มือเพียงข้างเดียวยกเอวของซูมี่หยางขึ้นได้อย่างง่ายดาย แต่ว่ามืออีกข้างของเขาอันตรายอย่างยิ่ง ดูเหมือนกับจะวางไว้บนเอวของซูมี่หยาง แต่เหมือนเป็นการแสดงนัยยะบางอย่าง เพราะว่านิ้วมือของเขาดูเหมือนกำลังจะกวาดข้ามไปอย่างรวดเร็วที่ร่องก้นของเธอ… **************************************************************