บทที่ 11 การข่มขืนของหมาป่าในคราบสุภาพบุรุษ

บ๗ที่ 11 การข่มขืนของหมาป่าในคราบสุภาพบุรุษ ในตอนที่เฝิงซีเยวียนล้างมืออยู่ในห้องน้ำ เขาก็ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านนอก แต่ว่าในห้องของซั่นสวี้หยาวมีทีวีอยู่ในห้อง ในตอนที่เขามาถึง ซั่นสวี้หยาวกำลังดูช่องรายการทางการเงิน จากนั้น ทีวีก็ไม่ได้ถูกปิด เฝิงซีเยวียนนึกว่าซั่นสวี้หยาวเปลี่ยนช่อง แล้วเริ่มดูหนังแอคชั่น ดังนั้นจึงล้างมือโดยไม่ได้สนใจ เขาไม่เคยคิดฝันเลยว่า เมื่อเปิดประตูห้องน้ำออกมา เขาจะได้เจอกับฉากที่ร้อนแรงเช่นนี้ ในภาพความประทับใจของเฝิงซีเยวียน ซั่นสวี้หยาวเป็นเผด็จการที่เย็นชา เป็นอัจฉริยบุคคลด้านธุรกิจที่หนึ่งร้อยปีถึงจะเจอ อย่างไรก็ตาม เขาค่อนข้างจะมีลักษณะแบบพวกอัจฉริยบุคคล ดังนั้น แต่ไหนแต่ไร ซั่นสวี้หยาวไม่เคยปนเปื้อนกับผู้หญิง เห็นได้ชัดว่าเป็นช่วงเวลาที่ยาวนานมาก จนซั่นสวี้หยาวแทบจะกลายร่างตัวเองเป็นนักบวชที่เคร่งครัด แต่ว่าตอนนี้ นักบวชคนนี้กำลังทำอะไรอยู่? เขาดึงเด็กสาวไปกดติดกับประตู ยึดมือทั้งสองข้างของเด็กสาวเอาไว้แล้วจูบอย่างรุนแรง แล้วยังยกกระโปรงของเจ้าตัวขึ้นด้วย? ยิ่งไปกว่านั้น ทำไมหมอนั่นไม่สวมกางเกงล่ะฟระ? นั่นไง! เขาก็สวมกางเกงอยู่ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นกางเกงบ๊อกเซอร์ที่ถูกคลุมด้วยเสื้อเชิ้ตก็ตาม แต่มองแล้วมันก็พาลทำให้คนจินตนาการเอาได้ แต่ที่จริงแล้วเขาก็ใส่กางเกงอยู่จริงๆ ถ้าหากในเวลานี้ หญิงสาวเข้าไปพัวพันกับซั่นสวี้หยาวอย่างกระตือรือร้นเฝิงซีเยวียนอาจจะถอยกลับไปที่ห้องน้ำ ล็อคประตู จากนั้นก็อุดหูด้วยกระดาษชำระ แต่ว่าตอนนี้ เห็นได้ชัดว่าหญิงสาวไม่ได้เต็มใจ และดูเหมือนจะ...ยังร้องไห้อีกด้วย! บ้าเอ๊ย! ซั่นสวี้หยาวถูกผีเข้าแล้วรึไง? ถึงได้จู่ๆจะข่มขืนผู้หญิงแบบนี้? “สวี้หยาว?” หลังจากกลืนน้ำลายแล้ว เฝิงซีเยวียนก็เปิดปากพูดด้วยความกระดากใจหาใดเปรียบ : “นายทำอะไรน่ะ? แล้วผู้หญิงคนนี้คือ?” ในตอนที่เฝิงซีเยวียนตะโกนว่า “เชรดแม่” ริมฝีปากของซั่นสวี้หยาวก็ผละออกจากริมฝีปากของซูมี่หยาง แล้วสีผิวก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที แต่เขารู้ว่าตัวเขาสูง สามารถบล็อกซูมี่หยางได้อย่างแน่นหนา อย่างน้อยที่สุด เขาก็ไม่ยอมให้ซูมี่หยางเดินโป๊ต่อหน้าคนอื่นได้หรอก ดังนั้น ซั่นสวี้หยาวจึงไม่หันไป แล้วก็ไม่ปล่อยซูมี่หยางด้วย แม้แต่มือก็ยังตรึงมือทั้งสองข้างของซูมี่หยางไว้ และไม่ให้ดึงกลับ แต่เขากลับคลายมือที่เอวของซูมี่หยางตามสัญชาตญาณ แล้วขยับมือไปทางด้านหลังศีรษะของซูมี่หยาง ค่อยๆดันเบาๆ ให้หญิงสาวจมลงในอ้อมแขนของเขา ตามความเข้าใจของซั่นสวี้หยาวที่มีต่อเฝิงซีเยวียน ว่าเมื่อมองเห็นปฏิกิริยาแบบนี้ของเขา เฝิงซีเยวียนก็ควรจะฉลาด แล้วก็กลับเข้าไปที่ห้องน้ำใหม่ และลดการแสดงตัวให้น้อยลงที่สุด ที่ทำให้ซั่นสวี้หยาวคิดไม่ถึงก็คือ นอกจากเฝิงซีเยวียนจะไม่หลบไปแล้ว ยังมาพร้อมประโยคนี้อีกด้วย ซึ่งพูดได้ว่า เฝิงซีเยวียนไม่คิดจะหลบไป? สายตาหยุดอยู่ที่ใบหน้าของซูมี่หยางสองสามนาที ทันใดนั้นซั่นสวี้หยาวก็ปล่อยมือทั้งสองข้างของตัวเอง แล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อของเขา การกระทำของเขาทำให้ซูมี่หยางและเฝิงซีเยวียนตกใจกันยกใหญ่ ทั้งสองต่างพากันตะโกน : “คุณชายซั่น คุณ...” คำตามหลังยังไม่ทันได้เอ่ยออกมา ซั่นสวี้หยาวก็ถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกมา หลังจากนั้นเขาก็วางเสื้อเชิ้ตลงบนไหล่ของซูมี่หยาง ไม่มีร่องรอยของความลังเลและหยุดชะงักแม้แต่น้อย เขาบังคับให้แขนทั้งสองข้างของซูมี่หยางสวมลงไป แล้วติดกระดุมอย่างรวดเร็ว แล้วหันไปอย่างเฉยชา... ซูมี่หยางไม่คิดเลยว่า ซั่นสวี้หยาวจะสวมเสื้อผ้าให้เธอ เสื้อของชายหนุ่มทั้งใหญ่และกว้างมาก และที่สำคัญที่สุด มันยาวครอบคลุมทั้งแผ่นหลังและร่องก้นของเธอได้อย่างสมบูรณ์ ผู้ชายคนนี้เห็นอยู่ชัดๆว่าเป็นหมาป่าที่โหดร้ายและโลภมาก แต่ทว่า กลับแสดงออกอย่างสุภาพอ่อนโยน อย่างน้อยที่สุดเขาก็รักษาศักดิ์ศรีของเธอในตอนที่เธอต้องเผชิญหน้ากับคนอื่น ก้นบึ้งของหัวใจที่อ่อนโยน ที่ไม่ได้เปล่งเสียงใดๆออกมาทำให้คนอื่นเหมือนถูกหมุนขึ้นมาทันที ซูมี่หยางเงยหน้าขึ้นไปมองอย่างซาบซึ้ง แล้วสายตาก็ถูกครอบงำโดยร่างที่เพรียวบางและสมบูรณ์แบบของซั่นสวี้หยาวโดยทันที ใบหน้าของซูมี่หยางเปลี่ยนเป็นสีแดงโดยฉับพลัน ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีใบหน้าที่หล่อเหลา แต่รูปร่างก็ยังดีอีกด้วยงั้นเหรอ? แต่ว่า เขาไม่ได้ยืนอยู่ในสระว่ายน้ำนะ พอมาสวมชุดแบบนี้อยู่ตรงหน้าเธอ มันดีแล้วจริงๆเหรอ? เธอรีบเอาสายตาไปทางอื่น สายตาของซูมี่หยางเคลื่อนไหวไปอย่างรวดเร็ว มันเกิดขึ้นพอดีกับตอนที่ซั่นสวี้หยาวก้าวออกไปที่ด้านข้างแล้วหนึ่งก้าว ทันใดนั้นใบหน้าของเฝิงซีเยวียนก็ผ่านเข้าไปในสายตาของซูมี่หยาง พอนึ่งอึ้งไปแล้ว ดวงตาของเธอก็เป็นประกายขึ้นมา “ดร.เฝิง คุณคือ ดร.เฝิงซีเยวียนหรือเปล่าคะ?”