บทที่ 14 จำคนผิดแล้ว

บ๗ที่ 14 จำคนผิดแล้ว ชายหนุ่มเดินไปพลางคุยโทรศัพท์ไปพลาง : “สวัสดีครับคุณนายซู เหรอครับ? ซูมี่หยางมาหาผมที่บ้าน? เอาของขวัญมาให้? โอเค ผมเข้าใจแล้ว ผมจะขึ้นไปดูนะครับ” “บูม” มีเสียงระเบิดดังขึ้นในหัวของซูมี่หยาง ชายที่ชื่อเทียนโยว่คนนี้ เป็นชายหนุ่มที่ซูจือจือมาให้บริการอยู่ที่ห้องรับแขกชั้นล่าง เป็นคุณชายซั่นที่หลี่เหมยให้เธอเอาของขวัญมาให้งั้นเหรอ? ถ้าเช่นนั้น ผู้ชายที่เป็นไอ้หมาป่าชั่วร้ายในห้องก่อนหน้านี้ คนที่ชื่อว่าซั่นสวี้หยาวคนนั้นเป็นใครกันล่ะ? ซูมี่หยางรู้สึกว่าหัวใจของตัวเองถูกแช่อยู่ในน้ำยาฆ่าเชื้อโรค มันทำให้รู้สึกปวดใจและหายใจไม่ออก ในสมองของเธอมีเสียงร้องอย่างบ้าคลั่ง จะต้องไม่ให้ซั่นเทียนโยว่และซูจือจือมาพบเธอได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลานี้ที่เธอสวมเสื้อของซั่นสวี้หยาวอยู่ นึกถึงที่หลี่เหมยโทรหาเธอเมื่อกี้นี้แล้ว ซูมี่หยางรู้สึกตัวขึ้นมา เธอไม่เพียงแต่จำคนผิด แต่ยังมอบ “ดูเรกซ์”กลิ่นผลไม้ให้กับชายแปลกหน้า แล้วยังเกือบจะถูกชายคนนั้นบังคับขืนใจ ที่น่ากลัวที่สุดคือ เธอไม่เจอกับเจ้าของบ้าน แต่ไปอยู่ในห้องกับชายแปลกหน้าแล้วยังจินตนาการจะไปคบหากับชายอื่น บ้า….เอ๊ย! ถ้าหลี่เหมยรู้เรื่องนี้จะฆ่าเธอให้ตายเลยหรือเปล่า? เสียงฝีเท้าของซั่นเทียนโย่วก้าวขึ้นมาแล้ว ซูมี่หยางวิ่งกลับไปโดยไม่แม้แต่จะคิด ห้องทุกห้องบนชั้นสองล็อคประตู มีเพียงห้องด้านในสุดที่เธอสามารถเข้าไปได้ ไม่ว่าพวกชายหนุ่มกำลังทำอะไรอยู่ ยังไงก็ตาม ขอหลบก่อนค่อยว่ากัน เฝิงซีเยวียนทำแผลให้กับซั่นสวี้หยาวอีกครั้งในห้องน้ำ ทั้งสองกำลังพูดกันด้วยเสียงทุ้มต่ำ ทันใดนั้นก็มีเสียง “คลิก”ดังขึ้นด้านนอก ซั่นสวี้หยาวมีปฏิกิริยาตอบสนองอย่างรวดเร็ว เขาเปิดประตูออกจากห้องอย่างเยือกเย็นแล้วเดินออกมา แน่นอนว่า ซูมี่หยางไม่อยู่แล้ว และเธอก็สวมเสื้อของเขาไปด้วย ถึงแม้ว่าจะหงุดหงิดที่ซูมี่หยางไม่ได้กล่าวลา แต่อย่างน้อยพอคิดว่าเธอจะต้องวิ่งไปตามถนนด้วยเสื้อผ้าแบบนั้น ซั่นสวี้หยาวก็รู้สึกสบายใจหน่อย เมื่อเจอกางเกงตัวที่สะอาด จึงสวมลงไป แล้วประตูก็ถูกเปิดอย่างแรงจนดัง “ปัง” เด็กสาวกลิ้งเข้ามาราวกับสายลม สายตาที่ประหลาดใจของซั่นสวี้หยาวและเฝิงซีเยวียน ทำให้ซูมี่หยางกระดากอายจนตาแดง ซั่นเทียนโยว่ใกล้จะขึ้นมาแล้ว ไม่แน่อาจจะเดินมาสอบถามที่ห้องนี้ เธอไม่สนใจที่จะอธิบาย ตะโกนเสียงต่ำว่า : “ให้ฉันซ่อนตัวนะคะ!” พูดยังไม่ทันจบ ซูมี่หยางก็พุ่งเข้าไปในห้องน้ำแล้ว และราวกับเป็นการยืนยันคำพูดของเธอ ซูมี่หยางเพิ่งจะเข้าห้องน้ำไปไม่ถึงห้าวินาที ก็มีเสียงดังขึ้นที่ประตู “อาเล็ก นายอยู่ข้างในหรือเปล่า?” เสียงของซั่นสวี้หยาวดังว่า : “อยู่!” อาเล็ก? ซูมี่หยางที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำรู้สึกเครียดขึ้นมาอย่างรุนแรง หลี่เหมยให้เธอมาส่ง “ดูเรกซ์”ให้กับซั่นเทียนโยว่ เธอกลับเอาถุงยางอนามัยนั่นให้กับคุณอาเล็กของซั่นเทียนโยว่งั้นเหรอ? และอาเล็กคนนี้ ก็เกือบจะใช้ “ดูเรกซ์”กลิ่นผลไม้นี้บังคับขืนใจเธอด้วย? เรื่องตลกเฮงซวยนี่มันคืออะไร? วินาทีต่อมา ซูมี่หยางก็ได้ยินเสียงเปิดประตู… เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เห็นซั่นสวี้หยาวเปลือยท่อนบนอยู่ และเฝิงซีเยวียนยืนอยู่ด้านหลัง ซั่นเทียนโยว่ตบหน้าซูจือจือเบาๆ หัวเราะเบาๆและเอ่ยว่า : “เด็กดี ผมจะคุยกับคุณอาเล็กสักแป๊ปไปรอผมที่ห้องนะ” “เทียนโย่วคะ…” ซูจือจือออดอ้อน และยังคงกอดแขนของซั่นเทียนโยว่ไว้ แต่กลับไม่กล้ามองซั่นสวี้หยาว “รีบไปสิ!” ซั่นเทียนโย่วผลักเธอด้วยความใจร้อน เดินไปหาเธอแล้วผลักเธอออกไปด้านนอกประตูอย่างง่ายดาย ซั่นสวี้หยาวและเฝิงซีเยวียนคุ้นเคยกับความสำส่อนของซั่นเทียนโย่วมานาน ก็เลยไม่ได้ใส่ใจ ทั้งคู่เดินกลับไปที่โซฟาแล้วนั่งลง “ทำไมอาถึงกลับมาเร็วขนาดนี้ล่ะ?” ซั่นสวี้หยาวถามขึ้น ซั่นเทียนโย่วเดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้มกว้าง หางตาของดวงตาที่ดูเจ้าชู้หันมองไปที่ซั่นสวี้หยาว : “ไม่ได้ไม่ไว้ใจอานะ! แต่อาเกิดอุบัติเหตุทันทีที่กลับบ้าน ตลอดทั้งเดือนได้คุยแต่กับซีเยวียน คงอึดอัดใจตายเลย ฉันเลยกลับมาคุยเป็นเพื่อนอายังไงล่ะ” “กลับมาคุยกับสวี้หยาวงั้นเหรอ?” ซั่นสวี้หยาวไม่ได้พูด แต่เฝิงซีเยวียนสแกนผ่านความคิดของเขาโดยเข้าไปในประตูแห่งดวงตา “เทียนโย่ว นายพาผู้หญิงกลับมาด้วยแล้วคุยกับสวี้หยาวเสมอเลยเหรอ?” “เหอเหอเหอ…” ซั่นเทียนโย่วหัวเราะขึ้นมา : “ซีเยวียน นายไม่รู้เรื่องอีกแล้ว ฉันจะบอกไว้คำหนึ่ง ไม่ว่าจะยังไง ต่อหน้าอาเล็ก ผู้หญิงคนไหนก็ต้องไปยืนด้านข้าง เพราะอาเล็กคือสิ่งที่สำคัญที่สุด” “เทียนโย่ว ปากของนายนี่ยิ่งพูดยิ่งหวานจริงๆเลยนะ!” เฝิงซีเยวียนพูดติดตลก ซั่นเทียนโย่วหัวเราะและพูดว่า : “ฉันไม่ได้พูดยกยอ ฉันพูดเรื่องจริง” มองเห็นซั่นสวี้หยาวนั่งอยู่บนโซฟาโดยไม่ได้เลิกเปลือกตาขึ้นเลย ซั่นเทียนโยว่ก็ยิ้มแล้วถามว่า : “นี่อาเล็ก คุณนายซูบอกว่า มีเด็กสาวคนหนึ่งเอาของขวัญมาให้ฉัน อาเห็นเธอบ้างไหม?” …… *********************************************************