已经是第一章了
บทที่ 15 ซันเทียนโย่วพูดว่าผู้หญิงที่เขาชอบเป็นสินค้าไม่ดี
บ๗ที่ 15 ซันเทียนโย่วพูดว่าผู้หญิงที่เขาชอบเป็นสินค้าไม่ดี
“คุณนายซู?” ในที่สุดซั่นสวี้หยาวมีปฏิกิริยาตอบสนอง
“ใช่แล้ว สามีของหลี่เหมยคือซูไห่โขว้ประธานของบริษัทซูซื่อ” น้ำเสียงที่ซั่นเทียนโยว่ใช้พูดนินทาลับหลังเต็มไปด้วยความดูถูก : “ผู้หญิงคนนั้นใช้วิธีการทุกอย่างไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกลทุกอย่างเหมือนกับแม่ของเธอ ในช่วงไม่กี่ปีก่อนหน้านี้ ครอบครัวของพวกเขารับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เป็นลูกของพี่ชาย ชื่อว่าซูมี่หยาง ได้ยินว่าเป็นนางปีศาจที่สวยมาก หลี่เหมยต้องการแลกเปลี่ยนหลานสาวคนนี้ให้เป็นเงินอยู่เสมอ แล้วซูมี่หยางคนนี้ก็งกมาก ขอเพียงแค่มีเงิน ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายแบบไหนก็ยินยอมไปด้วย เมื่อเร็วๆนี้ หลี่เหมยมาที่ตระกูลซั่นด้วยตัวเอง แล้วก็ยังอยากจะโยนสินค้าไม่ดีมาให้ฉันด้วย”
“สินค้า…ไม่ดีงั้นเหรอ?” ซั่นสวี้หยาวขมวดคิ้ว น้ำเสียงเย็นชาเหมือนเดิม : “คือผู้หญิงที่นายพากลับมาด้วยเมื่อกี๊นี้น่ะเหรอ?”
“จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?” ซั่นเทียนโย่วหัวเราะร่าเกินจริง : “แต่ว่าที่ฉันพากลับมาด้วยก็ไม่ต่างกันนักหรอก ก็เป็นผู้หญิงของตระกูลซูเหมือนกัน พอพูดแล้วผู้หญิงตระกูลซูก็ราคาถูกจริงๆ นอนด้วยแล้วก็ไม่ยอมไปไหน นอนด้วยฟรีๆแทนการจ่ายเงินก็ยอม”
เฝิงซีเยวียนดูเหมือนจะเดาเรื่องราวทั้งหมดได้แล้ว
ถึงแม้ว่าเขาเกิดความสนใจอยากจะเห็นผู้หญิงที่หลี่เหมยส่งมาให้ซั่นเทียนโยว่ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต แต่ว่าเขาก็ไม่ชอบที่จะต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องยุ่งเหยิงเหล่านี้
เพราะฉะนั้น เขาจึงลุกขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม และมองไปที่ซั่นสวี้หยาวอย่างใช้ความคิด : “สวี้หยาว นายก็คุยกับเทียนโย่วไปเถอะนะ แล้วก็ทำอะไรเบาๆหน่อยๆ อย่าลืมที่ขายังมีแผลอยู่ ช่วงค่ำฉันต้องผ่าตัด ขอตัวก่อนล่ะ”
“ซีเยวียน ขอบคุณนะที่มาอยู่เป็นเพื่อนอาของฉัน วันหลังจะเชิญกินข้าวนะ” ซั่นเทียนโยว่ไปส่งเฝิงซีเยวียนที่ประตูแล้วเดินกลับมา ก็มองเห็นว่าสีหน้าของซั่นสวี้หยาวนั้นแย่มาก
เขายิ้มแล้วเดินไปหยิบไวน์ลาฟิตออกมาจากตู้เก็บไวน์ จากนั้นเทไวน์แล้วส่งให้ซั่นสวี้หยาวหนึ่งแก้ว
ซั่นสวี้หยาวใช้มือขึ้นบัง แล้วพูดเรียบๆว่า : “แผลที่ขายังไม่หายดี ฉันไม่ดื่ม”
“อาเล็ก ซูมี่หยางคนนั้นน่ะ…”
“นายไม่ได้พากลับมาด้วยเหรอ?”
“เอากลับมาด้วยทำไม เพราะว่ามาหาถึงปากประตู สนุกแล้วก็เลิกสิ”
“ถ้าแค่เล่นสนุก ก็ออกไปทำข้างนอก ไม่ต้องพากลับมาที่บ้าน”
“ฉันก็ไม่ได้คิดจะพากลับมาที่บ้าน” ซั่นเทียนโยว่ยิ้มอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร : “ซูจือจือมาหาซูมี่หยาง ฉันไปพบเธอเข้าที่ตรงประตู ใช่แล้วล่ะอาเล็ก อาอาจะยังไม่รู้ว่าคุณปู่ชอบซูมี่หยางมาก”
“หืม?” ดวงตาของซั่นสวี้หยาวมืดครึ้มลง “เพราะอะไร?”
“เหมือนว่าพ่อแม่ของซูมี่หยางจะมีบุญคุณกับตระกูลซั่นก่อนที่หล่อนจะเกิดมา ฟังดูแล้วเหมือนคุณปู่จะสนใจให้ฉันแต่งงานกับหล่อน”
“นายชอบเธอหรือเปล่า?”
“ชอบหรือไม่ชอบแล้วจะยังไง? ฉันมีทางเลือกหรือไง?” ซั่นเทียนโย่วยักไหล่สีหน้าของเขาไม่แยแส : “ที่ชอบก็แต่งด้วยไม่ได้ แต่งกับใครที่บ้านก็ไม่ชอบ ฉันไม่เคยเห็นซูมี่หยางคนนี้มาก่อน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอสูงต่ำอ้วนผอมขนาดไหน อยากจะชอบก็ทำไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”
“ถ้าอย่างนั้นจะแต่งด้วยอีกทำไมล่ะ?” ดวงตาของซั่นสวี้หยาวเริ่มลึกล้ำเข้าใจยากขึ้นเรื่อยๆ และเสียงกลับทุ้มต่ำและมั่นคง : “ถ้าคุณปู่ว่าอย่างนั้น อยากให้ฉันช่วยอะไรไหม?”
“ช่างมันเถอะ!” ซั่นเทียนโย่วดื่มไวน์ในแก้วจนหมด แล้วยิ้มพร้อมกับเอ่ยว่า : “ขอเพียงคุณปู่ยินยอมที่จะมอบบริษัทให้กับฉัน จะให้กลับมาแต่งกับม้าตัวเมียก็ย่อมได้”
ม้าตัวเมีย? สินค้าไม่ดี? ดวงตาลึกล้ำของซั่นสวี้หยาวฉายแววคมปลาบ
ผู้หญิงที่เขาชอบ ถูกผู้ชายคนอื่นพูดว่าเป็นม้าตัวเมียและสินค้าที่ไม่ดีงั้นเหรอ?
ซั่นสวี้หยาวลุกและเดินไปยังห้องน้ำโดยไม่สนใจซั่นเทียนโยว่ “ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว ตอนที่ออกไปล็อคประตูให้ด้วย แล้วก็ถ้าไม่มีเรื่องอะไรก็อย่ามารบกวนฉัน”
“คุณอา อานี่มันน่าเบื่อจริงๆ…”
ซั่นเทียนโยว่ยังพูดไม่ทันจบ ประตูห้องน้ำก็ปิดสนิทลงด้วยเสียงดัง “ปัง”
เขามองที่ประตูอย่างตกตะลึง ในดวงตาของซั่นเทียนโย่วมีความขมขื่นปรากฏขึ้น
เฉพาะแค่ผู้ชายอย่างน้องชายของเขาเท่านั้นเหรอถึงมีคุณสมบัติที่จะเลือกความรักด้วยตัวเองได้?
ถึงแม้ว่าคนแบบอาเล็กนั้นจะไม่ได้ขาดแคลนในอุตสาหกรรมธุรกิจของตระกูลซั่น แต่สติปัญญาของเขา ความเย็นชาแบบชนชั้นสูง ที่มีมาแต่กำเนิดของเขา วิธีการทำงานที่รวดเร็วและเฉียบขาด รวมไปถึงใบหน้าที่หล่อเหลาจนทั้งเทพและมนุษย์ยังนึกเกลียด ทั้งหมดนี้พิสูจน์ให้โลกได้เห็นว่า เขาเป็นชายหนุ่มที่ยอดเยี่ยมที่สุดของตระกูลซั่น
คุณอาเล็กที่เป็นแบบนี้ ตลอดชีวิตเขาก็ไม่สามารถขึ้นมาเทียบได้
ดวงตามืดหม่นลง ในที่สุดซั่นเทียนโย่วก็ลุกขึ้น ยิ้มนิดๆแล้วเดินจากไป…
*****************************************************************
已经是最新一章了
加载中
