ตอนที่1เพราะเงิน

ต๭นที่1เพราะเงิน ตั้งแต่เด็กอานซินไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นที่รักของพ่อกับแม่เท่าไหร่แต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับที่ดีเพราะยังมีปู่ที่คอยรักและเอ็นดูแต่ไม่นึกฝันว่าในภาวะคับขันเขาจะขายเธอได้ลงคอ ตั้งแต่ที่รู้ว่าพ่อแม่และปู่ได้ขายตัวเองให้กับคุณชายรองคนปัญญาอ่อนแห่งตระกูลวี่เพื่อเงินแล้วเธอก็รู้สึกท้อแท้ใจโกรธจนไม่ได้กลับบ้านมาเป็นสัปดาห์แล้ว คาดหวังไว้ว่าหากตัวเองต่อต้านอย่างรุนแรงปู่ที่รักเธอยิ่งจะยอมเปลี่ยนความตั้งใจแต่ไม่คิดว่าพอผ่านไปหนึ่งสัปดาห์แล้วปู่ที่อายุ80ปีแต่ยังคงแข็งแกร่งราวกับเสือของเธอจะไม่มีท่าทีลดละเลยแม้แต่น้อย เพื่อเงินแล้วถึงกับยอมขายหลานสาวที่รักของตัวเองให้แต่งกับคนปัญญาอ่อนเลยหรือบนโลกนี้ยังมีใครที่โหดร้ายได้มากกว่าคนแก่คนนี้หรือไม่ ยามเที่ยงคืนอานซินเริ่มเมามายเพราะฤทธิ์เหล้าเธอกะพริบดวงตาแดงก่ำมองหยางเหมียนเหมียนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเอ่ยถามสิ่งที่สับสนและหนักอึ้งอยู่ภายในใจ“เหมียนเหมียนเธอว่าผู้ชายจะเห็นแก่ตัวกันทุกคนไหม” เธอเคยมีแฟนหนุ่มคนหนึ่งชื่อเฟิงเฉินเป็นลูกติดของแม่เลี้ยงแม่เลี้ยงได้พาเขามาด้วยในวันที่แต่งเข้าตระกูลอานทันใดนั้นอานซินก็มีพี่ชายเพิ่มอีกหนึ่งคนพวกเขาหลงรักและต่างเชื่อมั่นว่าจะรักกันจนกว่าชีวิตจะหาไม่แต่เฟิงเฉินก็ได้หนีเธอออกนอกประเทศไป ไม่มีข่าวคราวตลอดสามปีที่ผ่านมา พี่ชายของเธอทั้งโหดร้ายและอำมหิตนัก พี่ชาย...ทำไมถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกันนะหากเป็นสายเลือดเดียวกันเธอคงไม่หลงรักอย่างโง่ๆและเจ็บปวดถึงเพียงนี้ เหมียนเหมียนลูบมือของเธอเพื่อปลอบใจ“ซินซินถ้าจะต้องแต่งงานจริงๆก็ยอมเป็นของคนนั้นเถอะ” เขาที่เหมียนเหมียนพูดถึงไม่ใช่เฟิงเฉินแต่เป็นแฟนคนที่สองของเธอหลันหยางเป็นคนที่หล่อและฉลาดแต่ก็เป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวเช่นกัน เพียงเพราะอานซินเคร่งครัดในขนบธรรมเนียมประเพณีและไม่เคยให้เขาได้ก้าวข้ามเส้นมาเขาจึงตัดสินไปว่าเธอไม่รักและไม่ยอมมอบคำขอแต่งงานที่เธอต้องการเสียที “เหมียนเหมียนความคิดนี้มันจะดีหรือ”หยางซวงซวงผู้เป็นแฝดพี่ของเหมียนเหมียนเอ่ยถามอย่างสับสน “ไม่มีปัญหาหรอกเมื่อถึงเวลาซินซินก็ไปรอเขาที่ห้อง1201ให้หลันหยางได้เห็นถึงความจริงใจของเธอดูสิว่าเขายังจะพูดหรือหาเหตุผลอะไรมาปฏิเสธการแต่งงานได้อีก”หยางเหมียนเหมียนพูดพร้อมเทไวน์แดงให้กับทั้งสองคนไปด้วยดวงตามีประกายของความเจ้าเล่ห์พาดผ่าน “ต้องเป็นเช่นนี้หรือ”อานซินถือแก้วไวน์แดงที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาประกายของคลื่นเล็กๆสะท้อนมาบนใบหน้าทำให้คนที่เห็นรู้สึกปวดใจ หยางเหมียนเหมียนยังคงปลอบต่อ“ซินซินสบายใจเถอะคุณชายหลันหยางนอกจากความเห็นแก่ตัวแล้วทุกอย่างก็ไม่ได้เลวเลยบ้านก็มีฐานะไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าตระกูลวี่เลยเมื่อถึงตอนนั้นปู่ของเธอจะต้องดีใจเป็นแน่” เงินใช่ทั้งหมดเพราะเงิน เพราะเงินเธอถึงต้องแต่งกับคนปัญญาอ่อนที่ไม่เคยได้พบหน้าเงินคือสิ่งที่สำคัญที่สุด อานซินกระดกดื่มไวน์แดงอีกหนึ่งแก้วใบหน้าที่เห่อร้อนยังไม่ร้อนเท่ากับภายในใจของเธอเธอรู้สึกว่าไฟในกายของเธอได้ถูกจุดขึ้นมาแล้ว “แต่หลันหยางเป็นคนที่น่าเบื่ออยู่นะ”หยางซวงซวงกล่าว ตั้งแต่ที่พี่น้องบ้านหยางเริ่มพูดอานซินเพียงแค่ฟังเท่านั้นไม่แม้แต่ฟังเธอยังขี้เกียจแต่ต่อให้ฟังและคิดตามเรื่องราวจะจบลงอย่างสวยงามหรือก็ไม่เธอรู้ดี “นั่นก็ยังดีกว่าแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนนอกจากป่วยเป็นโรคแปลกๆ แล้วภรรยายังหายไปตั้งห้าคน” “นั่นก็จริง”หยางซวงซวงคล้อยตามในที่สุดไม่ว่าหลันหยางจะเป็นคนเช่นไรแต่ก็ย่อมดีกว่าคนปัญญาอ่อนแค่จุดนี้เท่านั้นที่ทำให้เขาเหนือกว่า