ตอนที่2แผนเอาตัวเข้าแลก

ต๭นที่2แผนเอาตัวเข้าแลก กลัวว่าอานซินจะไม่สบายใจหยางเหมียนเหมียนจึงพูดเสริมอีก“หลันหยางไม่ใช่คนที่ชอบเที่ยวเล่นกับผู้หญิงในหัวมีแต่กิจการที่บ้านเท่านั้นเขาทั้งอ่อนโยนและมีน้ำใจต่อผู้คนเหมาะกับซินซินจริงๆนะ” เหมาะสม...อานซินกระดกขึ้นดื่มอีกหนึ่งแก้ว เป็นเพราะดื่มไปมากอานซินเริ่มคอแห้งร่างกายเริ่มร้อนรุ่มราวมีกองไฟสุมอยู่ในร่างกาย เธอลุกขึ้นยืนอย่างโซเซแล้วกล่าว“ไม่ไหวขอไปห้องน้ำให้สร่างเมาก่อนนะ” “เอ๊ะ...”หยางเหมียนเหมียนรีบลุกขึ้นยืนไปดึงแขนเธอไว้“จะถึงเวลาที่นัดหลันหยางแล้วนะไปสร่างเอาที่ห้องเถอะ” “แต่ว่า...รอก่อนดีกว่า...”อานซินส่ายหัวถึงแม้นี่จะคือสิ่งที่ใช้เวลาใคร่ครวญถึงสองวันและได้เตรียมใจมามากแล้วแต่เมื่อถึงเวลาจริงเธอก็ยังอยากจะหนีอยู่ดี เวลาที่ได้อยู่กับเฟิงเฉินเธอฝันถึงเรือนหอใต้แสงเทียนในงานแต่งงานของเราทั้งสองนับครั้งไม่ถ้วนทั้งห้องจะต้องถูกปกคลุมไปด้วยดอกกุหลาบและต้องจุดเทียนหอมไว้ไม่ต่ำกว่าห้าสิบเล่มเธออยากจะเป็นผู้หญิงของเขาในสถานการณ์ที่โรแมนติก สิ่งที่เธอฝันไว้ไม่ใช่แบบนี้ไม่ใช่เพื่อประจบผู้ชายที่บอกรักเธอเพียงลมปากแบบนี้เป็นตายเธอก็ไม่ยอม “รออะไรอีกกันไม่ใช่ว่าจะขึ้นไปตอนห้ามทุ่มหรือ” “แต่ว่า...” “ไม่แต่แล้วต่อจากนี้จะเป็นตายมันขึ้นอยู่กับตัวเธอแล้วนะ”หยางเหมียนเหมียนลากเธอเข้าไปในลิฟต์โดยไม่พูดพร่ำทำเพลงก่อนจากไปยังไม่ลืมกำชับให้หยางซวงซวงไปรับหลันหยางที่จุดจอดรถด้วย ภายในลิฟต์กว้างขวางรอบด้านเป็นกระจกดวงตาของอานซินหรี่มองสภาพของตัวเองในกระจกมุมปากกดลึกแสยะยิ้มดูถูกตัวเอง ตัวเธอตอนนี้ช่างอัปลักษณ์ ลิฟต์ขึ้นมายังชั้นสิบสองหยางเหมียนเหมียนกึ่งดึงกึ่งลากเธอมายังหน้าห้อง1201อย่างชำนาญทาง มีคนอยู่ข้างในห้องแล้วหยางเหมียนเหมียนยกนิ้วเรียกกำลังใจให้กับอานซินและกล่าวปลอบใจ“ถือว่าเป็นการเข้าเรือนหอก่อนเวลากับว่าที่สามีในอนาคตห้ามถอยเด็ดขาดเชื่อฉันสิหลันหยางเป็นผู้ชายที่ดีคนหนึ่งแต่งกับเขาย่อมดีกว่าแต่งกับคนปัญญาอ่อนเป็นพันเท่า” กล่าวจบไม่รอให้อานซินมีท่าทีตอบกลับใดๆนิ้วเรียวกดลงที่กริ่งประตูและรีบหลบไปยังมุมระเบียงทางเดินนี้ทันที อานซินเมื่อเห็นหยางเหมียนเหมียนไปแล้วก็เกือบจะวิ่งตามเธอไปแต่เมื่อนึกไปถึงความยากในการจัดการแผนนี้ขึ้นมาขาของเธอก็ยกไม่ขึ้นใจของเธอเต้นรัวจนน่ากลัวยืนรออยู่ที่หน้าประตูประมาณหนึ่งนาทีทันใดนั้นมันก็ถูกเปิดออกจากคนข้างใน ทันใดนั้นร่างสูงที่สง่างามก็ปรากฏอยู่เบื้องหน้าของเธอชายหนุ่มรูปงามพันผ้าขนผืนเดียวอยู่ที่เอวเท่านั้นถึงแม้จะถูกแสงบดทับแต่ก็รับรู้ได้ว่าเขารูปงามขนาดไหน อานซินยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นโดยไม่ส่งเสียงอะไรมีเพียงเสียงดังขึ้นอยู่ในใจหลันหยางนั้นดูดีอยู่ตลอดเวลา ผู้ชายที่ดูดีขนาดนี้เธอยังลังเลอะไรอยู่ ทันใดนั้นเธอก็ไม่เสียใจที่เลือกทำตามแผนเอาตัวเข้าแลกของสองพี่น้องคู่นั้นอีก ดีกว่าการแต่งกับคนปัญญาอ่อนได้แต่งกับชายหนุ่มที่ดูดีขนาดนี้แม้เขาจะน่าเบื่อแต่มันก็คุ้มค่า หากเป็นในอดีตอานซินจะไม่ยิ้มโง่ๆอ่อยผู้ชายแบบนี้เป็นแน่แต่คืนนี้...ราวกับเลือดในกายของเธอกำลังเดือดพล่านในใจต้องการหลันหยางเพื่อเติมเต็มความปรารถนาในใจเดี๋ยวนี้ ชายหนุ่มรูปงามคิ้วขมวดกล่าวด้วยความไม่สบอารมณ์“มีธุระอะไร”