ตอนที่4ตระกูลวี่ช่างร่ำรวย

ต๭นที่4ตระกูลวี่ช่างร่ำรวย แสงแดดส่องสว่างท้องฟ้ากระจ่างใสอากาศที่ดีเช่นนี้ก็ยังไม่อาจดับไฟหญิงสาวที่กำลังโกรธจนเหมือนคนบ้าไม่ได้ ช่วงเช้าตรู่อานซินที่โกรธจัดได้ลงมือทำลายข้าวของในห้องพักเป็นที่เรียบร้อยนุ่นในหมอนต่างบินว่อนไปทั่วห้องแม้แต่โทรศัพท์และแก้วชาต่างก็ถูกปาลงพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆเธอในตอนนี้ราวกับแม่มดที่ถูกกระตุ้นให้อาละวาดผมเผ้ายุ่งเหยิงเสื้อผ้ายับยู่ยี่ดวงตาแดงก่ำราวกับไฟ และเมื่อสองพี่น้องซวงซวงกับเหมียนเหมียนเข้ามาในห้องก็ราวกับเด็กนักเรียนที่ถูกลงโทษยืนไหล่ตกอยู่ที่ประตูโดยไม่ส่งเสียงแม้แต่คำ พรหมจรรย์ที่ล้ำค่าถูกชายหนุ่มที่ไม่รู้หน้าค่าตาตักตวงไปจนหมดเรื่องใหญ่เยี่ยงนั้นกระตุ้นอานซินจนแทบจะกลายเป็นหญิงบ้าไปเสียตอนนี้ เมื่อปาของและด่าจนพอใจอานซินก็ร้องไห้โฮทันที ซวงซวงและเหมียนเหมียนหันมาสบตากันดึงดันกันอยู่นานสุดท้ายก็เป็นซวงซวงที่เข้าไปก่อนนั่งลงข้างเธอพร้อมเอ่ยปลอบอย่างระมัดระวัง“ซินซินอย่าเป็นแบบนี้...” “ไม่คิดว่าหลันหยางจะมาเทแบบนี้แต่สบายใจเถอะนะเย็นนี้พวกเรามาวางแผนกันใหม่จะต้องไม่เกิดปัญหาอีกแน่”เหมียนเหมียนเองก็เข้ามาพร้อมกับเอ่ยปลอบ ยังจะมีอีกครั้งหรือที่เธอโดนล่วงล้ำไปที่ยังไม่สาแก่ใจอีกหรืออานซินโกรธจนสั่นสะท้านไปทั้งร่างคำรามลั่น“ฉันจะตัดขาดกับพวกเธอ” “.....”สองพี่น้องได้แต่หางลู่หูตกไปอีกครั้ง เอาตัวเข้าแลกไม่สำเร็จหมดหวังที่หนีงานแต่งไปได้เลยหลังจากที่อานซินหลบหนีมาได้หนึ่งอาทิตย์ท้ายที่สุดนายใหญ่แห่งตระกูลอานผู้ชาญฉลาดก็มาลากตัวเธอกลับไปแต่งงาน คืนก่อนแต่งงานนายใหญ่ตระกูลอานได้เรียกเธอไปคุยเป็นการส่วนตัวพร้อมชี้แนะอย่างจริงใจด้วยน้ำตาพร้อมดึงมือของเธอไปกุมอย่างทะนุถนอม"ซินซินอย่าคิดว่าปู่ใจร้ายเลยปู่ทำเพื่อหลานทั้งหมดแต่งเข้าตระกูลวี่หลานจะกลายเป็นภรรยาของคุณชายรองของตระกูลวี่หลังจากนี้หลานก็จะมีแต่ความสุขความสบาย...” “เห็นๆกันอยู่แล้วว่าทำเพื่อเงินทั้งนั้น”อานซินสะบัดมือของเขาออกเป็นครั้งแรกที่เธอใช้น้ำเสียงนี้ในการคุยกับปู่ผู้มีอายุ80ปี ผู้อาวุโสตระกูลอานถอนหายใจพร้อมน้ำตาที่ร่วงหล่นด้วยความเศร้าส่ายหัวไปมาพร้อมกระซิบแผ่วเบา“ตอนนี้หลานยังไม่เข้าใจภายหลังจะรับรู้ได้เองต้องมีสักวันที่หลานจะมองเห็นถึงความทรมานของปู่” “ทั้งชีวิตของหนูคงจำได้แค่ว่าเป็นปู่ที่ขายหนูให้ไปเป็นภรรยาของคนปัญญาอ่อน”อานซินกล่าวอย่างเย็นชาก่อนจะดึงมือออกแล้วเดินจากมาเกือบชนกับพ่อแม่ที่แอบฟังอยู่ด้านหลังของประตูนี้เธอใช้สายตาเกลียดชังแบบเดียวกันในตอนที่กวาดมองพวกเขา อานซินรู้ว่าพ่อแม่ของเธอคือคนโลภมากมองเงินเป็นดั่งชีวิตแต่คิดไม่ถึงว่าปู่เองก็จะโลภมากไม่ต่างจากเขาทั้งสองสามารถขายลูกขายหลานได้เพื่อเงินจะไม่ให้เธอเกลียดพวกเขาไปทั้งชีวิตได้อย่างไร งานแต่งงานจัดขึ้นภายในคฤหาสน์ของตระกูลวี่การตกแต่งภายในงดงามกว่าที่อานซินได้จินตนาการไว้มันเกินกว่าที่เธอได้คาดการณ์ไว้มากแต่เดิมคิดว่าหัวหน้าตระกูลวี่คงจะจัดงานแต่งของลูกชายที่ปัญญาอ่อนกับลูกสะใภ้ที่ไม่มีความเหมาะสมอย่างเรียบง่ายและไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ดูแล้วตระกูลวี่ช่างร่ำรวยเสียจริง เมื่อย่างก้าวเข้าไปในงานอานซินก็พบกับเจ้าบ่าวของเธอในทันทีตามข่าวลือบอกไว้ว่าเขามีอายุสมองเท่ากับเด็กห้าหกขวบวี่เฉิงคุณชายรองแห่งตระกูลวี่ผู้มีภรรยามาแล้วห้าคนตอนนี้เขากำลังถูกผู้หญิงที่แต่งตัวหรูหราสง่างามจับตัวไว้อยู่สองมือและริมฝีปากเปรอะไปด้วยคราบของช็อกโกแลต วี่เฉิงโบกมือและดิ้นรนเห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีทางปล่อยวางช็อกโกแลตในมือ ชายคนนี้...อานซินใจสั่นเธอเพิ่งเคยพบพานกับชายหนุ่มที่รูปงามขนาดนี้เป็นครั้งแรก