ตอนที่5งานแต่ง

ต๭นที่5งานแต่ง ตลอดมาเธอคิดไปว่าเฟิงเฉินคือผู้ชายที่รูปงามที่สุดบนโลกใบนี้คิดไม่ถึงว่าเหนือฟ้ายังคงมีฟ้า เป็นชายหนุ่มที่ไม่สามารถมีคำอื่นมาบรรยายได้นอกจากคำว่างดงามถึงแม้จะเป็นคนปัญญาอ่อนแต่พระเจ้าก็ยังคงมีความเท่าเทียม แต่ไม่รู้ว่าทำไมเมื่อเห็นรูปร่างที่สูงโปร่งและดูแข็งแกร่งของเขาพลันรู้สึกคุ้นเคยขึ้นมาอย่างประหลาดอานซินมั่นใจว่าวันนี้คือครั้งแรกที่เธอได้พบเขาแต่ถึงแม้จะคุ้นเคยเธอก็ไม่มีกะจิตกะใจจะมาคิดอะไรในตอนนี้ทั้งนั้น เมื่อวี่เฉิงหันมาเห็นเธอสายตาที่ทั้งสองสบมองกันในช่วงวินาทีนั้นณตอนนั้นอานซินรับรู้ถึงสายตาประหลาดใจของฝ่ายตรงข้ามแต่เพียงแค่กะพริบตาเท่านั้นสายตาของเขาก็ถูกแทนที่ด้วยความยินดี อานซินลอบถอนหายใจก่อนจะค่อยๆผละสายตามาจากร่างของเขา แต่วี่เฉิงกลับตื่นเต้นยิ่งขึ้นทำท่าจะวิ่งปรี่มายังเธอพร้อมตะโกนลั่น“แม่รองผมอยากจูบเจ้าสาวพ่อบอกว่าเมื่อพบหน้าเจ้าสาวก็ต้องจูบเลย...” ผู้คนในงานต่างก็ระเบิดหัวเราะ นายหญิงวี่เริ่มร้อนรนกระชับแขนของเขาไว้แน่นพร้อมกระซิบเสียงเบา“ยืนนิ่งๆตอนนี้ยังจูบไม่ได้รอเขาเรียกก่อนแล้วค่อยจูบอีกที” “แต่ผมกลัวว่าเจ้าสาวคนใหม่จะหนีไป”วี่เฉิงเบะปากท่าทางราวกับเด็กน้อยที่กำลังเสียใจ นายหญิงวี่เอ่ยปลอบอย่างอารมณ์ดี“ไม่หรอกเจ้าสาวคนใหม่จะเป็นภรรยาของลูกจะไม่หนีไปไหนแน่นอน” “จริงหรือ” เมื่อเห็นนายหญิงวี่พยักหน้าวี่เฉิงก็หันไปกินช็อกโกแลตต่ออย่างสุขใจ เหตุการณ์ทั้งหมดที่เห็นด้วยสองตาอานซินได้แต่แอบร้องไห้ในใจ นี่คือผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยในวันนี้ผู้ชายที่เธอจะพึ่งพาไปอีกครึ่งชีวิต พึ่งพา... พระเจ้า “ดูสิสามีหล่อขนาดนี้ปู่ทำร้ายลูกตรงไหนกัน”คุณพ่ออานลูบแขนของอานซินไปมาอานซินได้แต่กัดปากเพียงเล็กน้อยและไม่ได้กล่าวอะไรออกไปเธอกลัวว่าหากพูดไปเพียงแค่คำเดียวตัวเองจะร้องไห้ทันที หากเลือกได้เธอจะไม่มีทางมาที่โลกนี้และไม่มีทางเป็นหลานสาวของนายหัวแห่งตระกูลอานเด็ดขาด ตลอดทั้งงานอานซินทำตามที่แม่สื่อชี้นิ้วมาแต่สามีสุดหล่อของเธอเอาแต่มองหน้าเธอด้วยความประหลาดใจและชอบใจและผละตัวไปเล่นกับบรรดาพี่สาวน้องสาวในภายหลังสนุกจนลืมเจ้าสาวคนใหม่ที่อยู่ในที่นี้ไปเสียสิ้น กว่าที่แขกเหรื่อจะแยกย้ายท้องฟ้าก็มืดไปเสียแล้วอานซินทานโจ๊กเม็ดบัวที่สาวใช้นำมาให้โจ๊กเม็ดบัวมีรสหวานแต่กลับให้ความรู้สึกขมขื่นภายในปากขมขื่นจนแทบจะกลืนไม่ลง ห้องนอนขนาดใหญ่ที่หรูหราแต่ไม่คุ้นเคยและทุกตารางนิ้วเป็นสีเทาอ่อนที่เธอเกลียด อานซินวางถ้วยลงลุกขึ้นไปดึงกระดาษอวยพรซวงสี่สีแดงที่แปะอยู่ตรงหน้าประตูฉีกเป็นชิ้นๆก่อนจะโยนมันลงถังขยะไป อารมณ์ที่จุกอยู่ในอกจำเป็นต้องระบายออกเพียงแค่ฉีกซวงสี่สถานะของเธอและวี่เฉิงจะถูกฉีกไปด้วยหรือไม่นะอานซินรู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้ดังนั้นเธอขี้เกียจจะฉีกซวงสี่ตัวที่สองตรงหัวเตียงแล้ว พิธีการตลอดทั้งวันนี้ทำเธอล้าไปทั้งร่างใบหน้าเผยยิ้มแข็งกร้าวไม่ว่าภายภาคหน้าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นตอนนี้เธออยากนอนโดยที่ไม่มีเรื่องอะไรมารบกวนเท่านั้น เพราะว่าเหนื่อยมากอานซินหลับสนิททันทีที่หัวถึงหมอนในฝันของเธอมีแต่ภาพของสามีสุดหล่อแต่ปัญญาอ่อนคนนั้นเท่านั้นท่าทางมึนๆของเขาท่าทางตอนกำลังทานช็อกโกแลตและท่าทางตอนเขาถูกบรรดาพี่สาวน้องสาวบังคับให้ดื่มเหล้า ไม่รู้ว่าหลับไปนานเท่าไหร่ทันใดนั้นก็รู้สึกว่ามีอะไรขยับอยู่เบื้องหน้าของเธออานซินพลิกตัวด้วยความทรมานความรู้สึกเหน็บชาตามร่างทำให้เธอต้องลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้