ตอนที่9ไม่เหนื่อยแต่สนุกมาก

ต๭นที่9ไม่เหนื่อยแต่สนุกมาก เบื้องหน้าของเขาคือคุณท่านวี่ที่มีสีหน้ายุ่งยากและคุณนายรองที่กำลังยิ้มเยาะหรือก็คือแม่รองของวี่เฉิงนั่นเอง “อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณพ่อคุณแม่”อานซินสาวเท้าเข้าไปรอบสำรวจวี่เฉิงอย่างรวดเร็วก่อนจะหันไปมองผู้หลักผู้ใหญ่ของบ้าน คุณท่านวี่ตอบมาเพียงอืมหนึ่งคำและไม่ได้พูดอะไรอีก ไม่มีใครถามเธอว่าเมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรขึ้นไม่มีใครถามเธอว่าแผลที่หัวได้มาได้อย่างไร คุณนายรองตวัดสายตาจ้องมาที่เธออย่างตำหนิ“อานซินเมื่อคืนเธอคงเห็นอาการป่วยของคุณชายรองแล้วแต่เธอไม่ปวดใจไม่เท่าไหร่แต่ยังจะไล่เขาให้ไปนอนที่โซฟาอีกเธอคิดว่าที่ทำเช่นนั้นมันถูกอย่างนั้นหรือ” แต่เดิมที่เจ้าคนโง่นั่งน้ำหูน้ำตาไหลนี่คือกำลังฟ้องเรื่องของตัวเองอยู่นี่เอง อานซินเหลือบมองวี่เฉิงเห็นได้ชัดว่าเขายังทำตัวปกติราวกับเมื่อคืนวานไม่มีอะไรเกิดขึ้นแม้แต่แผลที่หน้าผากหรือที่มือก็ไม่ได้รับการรักษาใดๆทั้งสิ้น เขาจะรู้ตัวหรือไม่ว่าเมื่อคืนเขาน่ากลัวขนาดไหน เมื่อเห็นสายตาที่น่ากลัวของคุณนายรองอานซินก็รู้ว่าไม่ควรทำให้เธอโกรธต่อจะดีกว่าเธอเผยยิ้มบาง“ฉันแค่เล่นกับคุณชายรองเองค่ะ” “เล่นรึต้องเล่นกันถึงขั้นนี้เลยรึเธอเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของเขาทำไมกันผ่านไปไม่เท่าไหร่ก็จะขอแยกทางแล้วอย่างนั้นรึต้องแยกห้องให้เธอไหม”น้ำเสียงของคุณนายวี่เริ่มรุนแรง ผู้หญิงที่อยู่ด้านหลังก็พากันหัวเราะเยาะเธออานซินแดงก่ำไปทั้งใบหน้าและใบหูอัปยศยิ่งนัก เมื่อการตำหนิจบลงคุณนายรองก็สั่งให้อานซินพาวี่เฉิงไปล้างหน้าล้างตาข้างบนอานซินกล้ำกลืนความโกรธและความอึดอัดลงท้องแล้วทำท่าจะเดินขึ้นตึกไปแต่วี่เฉิงที่ทำราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นดึงชายเสื้อของไว้พร้อมหัวเราะคิกคัก“พี่สาวพวกเราไปจับจิ้งหรีดด้วยกันดีหรือไม่หลังบ้านมีจิ้งหรีดเต็มเลย” จับจิ้งหรีดรึเรียกเธอไปจับจิ้งหรีดด้วยกันอย่างนั้นรึอานซินรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะบ้า “งานอดิเรกที่ใช้พลังเยอะแบบนี้นายไปหาเพื่อนที่พลังเยอะเหมือนกันเล่นเถอะฉันไม่เอาด้วย” “แม่รองพี่สาวอานไม่ยอมไปเล่นจับจิ้งหรีดกับผม”อานซินเพิ่งจะพูดจบเท่านั้นคุณชายรองวี่ก็หันหลังกลับวิ่งไปฟ้องคุณนายรองที่อยู่ที่ชั้นหนึ่งทันทีคุณนายรองที่รักเขาหนักหนาก็มองอานซินและถามด้วยใบหน้านิ่ว“อานซินมีเรื่องแบบนี้ด้วยรึ” อานซินหมดคำจะพูดรู้เพียงว่าอยู่ไม่สู้ตาย ด้วยประการฉะนี้เช้าแรกของหลังการแต่งงานอานซินได้ไปไล่จับจิ้งหรีดกับสามีคนโง่ของเธอที่สวนหลังบ้านเมื่อเห็นจิ้งหรีดที่กระโดดไปมาในถุงตาข่ายเป็นครั้งแรกที่อานซินรู้สึกว่าการเป็นเด็กนั้นเหนื่อยกว่าการเป็นผู้ใหญ่เสียอีก ไม่เข้าใจจริงๆว่าเมื่อตอนเด็กทำไมถึงชอบเล่นอะไรแบบนี้กันมันทั้งเสียเวลาและเป็นการละเล่นที่สิ้นคิดมาก ฟ้าเริ่มมืดแล้วในตอนที่อานซินถือจิ้งหรีดกลับมาก็พบเจอคุณนายรองกำลังพูดคุยและดื่มน้ำชากับกลุ่มสาวสวยและพี่ชายสุดหล่ออานซินที่กำลังจะทักทายก็ถูกหรงฉีพี่สาวตามกฎหมายถามด้วยท่าทียิ้มๆเสียก่อน“จับจิ้งหรีดมาตั้งมากตั้งมายเหนื่อยแย่เลย” “ไม่เหนื่อยเลยสนุกมาก”คุณชายรองสะบัดมือไปมาแทนคำตอบ ท่าทางของเขาทำให้บรรดาพี่สาวน้องสาวหัวเราะกันเสียยกใหญ่  เมื่อคุณนายรองและคนกลุ่มนั้นหัวเราะเสร็จก็ลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า“อานซินกลับไปเล่นจิ้งหรีดกับคุณชายรองที่ห้องเถอะเมื่อถึงเวลาอาหารค่ำจะขึ้นไปเรียก” “ค่ะ”อานซินรับคำนิ่งๆและพาวี่เฉิงขึ้นตึกไป เธอรู้ว่าคนพวกนี้ตั้งใจทำตั้งใจทำให้เธอลำบากเพื่อให้รู้สึกโกรธไม่เป็นไรแค่เธอไม่แสดงท่าทีโกรธหรือลำบากออกไปพวกเขาก็คงล้มเลิกที่จะหาความสนุกไปเอง