已经是第一章了
ตอนที่14อย่าโกรธกันเลยนะ
ตนที่14อย่าโกรธกันเลยนะ
“พี่สาวอานวันมะรืนจะพาผมออกไปเที่ยวจริงๆหรือ”เมื่อกลับมาถึงห้องวี่เฉิงก็ถามอีกครั้งพร้อมยิ้มประจบ
เพราะว่าปกติแล้วไม่มีใครพาเขาออกไปเที่ยวและคุณนายรองก็ไม่อนุญาตให้เขาออกไปคนเดียวในหนึ่งปีเขาได้ออกนอกคฤหาสน์เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นดังนั้นเมื่อได้ยินว่าอานซินจะพาเขาออกไปเที่ยวข้างนอกเขาจึงตื่นเต้นยิ่งนักกลัวว่าอานซินจะหลอกเขาเล่น
เพียงย่างเข้ามาในห้องใบหน้ายิ้มหวานของอานซินก็ผลักเขาล้มลงไปที่พื้นด้วยความโกรธ“คุกเข่า”
“พี่สาว...”เขากลัวจนถึงขีดสุด
พี่สาวอานซินสองมือเท้าเอว“ไม่ใช่ว่าชอบให้คนขี่หลังอย่างนั้นหรือฉันก็จะให้โอกาสนายนี่ไงคุกเข่าเร็วๆ”
“พี่สาว...”
“ยังไม่รีบคุกเข่าอีกรึ”
“พี่สาว...ผมไม่ชอบเป็นม้า...”
“เมื่อครู่ก็ดูมีความสุขดีไม่ใช่รึ”
“ก็...ก็น้องๆอยากให้ผมเป็นม้าหากผมไม่เป็นพวกเธอจะไม่เล่นกับผม...”วี่เฉิงก้มหน้าหลบกระซิบด้วยน้ำเสียงผะแผ่ว
อานซินอยากจะกระอักเลือดเธอโกรธจนเดินวนไปวนมาในห้องเมื่อวนมาอยู่ตรงหน้าเขาก็ตำหนิอีกครา“ทำไมนายถึงไม่มีอนาคตขนาดนี้นะไม่เล่นกับนายก็เล่นด้วยตัวคนเดียวสิพวกสัตว์นรกนั่นเล่นกับนายที่ไหนพวกเธอกำลังเล่นนายต่างหากรู้ไหมว่าเขาทำนายเป็นสัตว์เลี้ยงนายดูนายสกปรกขนาดนี้พวกเธอสนใจหรือยังคงเล่นกันอย่างสนุกสนานนายนะทำตัวไม่สมกับเป็นผู้ชายสักนิดไม่แปลกใจเลยที่เขาจะไม่มองนายเป็นคน”
“พี่สาว...อย่าโกรธกันเลยนะ”
“หากยังยอมให้พวกเธอขี่หลังอีกฉันจะไม่สนใจนายแล้ว”
วี่เฉิงได้ยินเช่นนั้นก็ตื่นตระหนกคลานไปอยู่เบื้องหน้าของอานซินดึงชายกางเกงของเธอและเอ่ยประจบอย่างระมัดระวัง“พี่สาวอย่าไม่สนใจผมเลยนะผมจะไม่เป็นม้าให้พวกเธอแล้ว”
เมื่อเห็นท่าทางที่น่าสงสารของเขาอานซินก็ไม่กล้าจะตำหนิต่อเธอถอนหายใจอย่างอดไม่ไหวลากเขาเข้าไปในห้องอาบน้ำช่วยเขาล้างมือล้างขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาและสั่งให้เขานั่งนิ่งๆอยู่ตรงนั้นหลังจากนั้นก็หากล่องยาจากในตู้เสื้อผ้ามาล้างแผลให้กับเขา
“พี่สาว...เจ็บ...”
อานซินจับมือเขาไว้แน่นเพื่อไม่ให้เขาหนีกล่าวอย่างไม่สบอารมณ์“ผู้ชายตัวโตเขาไม่มานั่งโอดโอยหรอกนะ”
“แต่ว่ามันเจ็บจริงๆ”
“ตอนคลานที่พื้นเมื่อครู่ไม่เห็นเจ็บอย่างนี้เลย”อานซินจ้องกลับวี่เฉิงจึงรีบหลบทันทีไม่กล้ากล่าวถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ให้อานซินไม่มีความสุขอีก
“นายนะตัวตั้งใหญ่รู้จักปกป้องตัวเองหน่อยเถอะจำไว้ว่านายเป็นผู้ชายตัวโตไม่ต้องไปยุ่งกับพวกเสเพลนั่นพวกลูกคนรวยที่เห็นแก่เงินนั่นมันจะรังแกเอาไม่แปลกใจเลยว่าทำไมภรรยาทั้งห้าของนายถึงหายไปอย่างไร้ร่องรอยแปดสิบเปอร์เซ็นต์เป็นเพราะโกรธนายจนหนีไปเป็นแน่”
“แล้วพี่สาวจะจากไปไหม”
“หากมีเรื่องแบบเมื่อครู่อีกฉันไปแน่”
“ฮือ...พี่สาวอย่าไปนะผมจะเป็นผู้ชายที่ดีพี่สาวดีกับผมที่สุดผมไม่ให้พี่ไป...”วี่เฉิงกอดแขนอานซินแล้วเขย่าไปมาราวกับเด็กน้อย
แบบนั้นเรียกดีใช่ไหมอานซินอดขำไม่ได้“แล้วภรรยาก่อนหน้าไม่ดีกับนายเลยหรือ”
วี่เฉิงส่ายหน้าและเบะปาก“พวกเธอร่วมมือกับพวกน้องชายน้องสาวให้ผมเป็นม้าพวกเธอไม่จับจิ้งหรีดกับผมไม่ทายากับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ด้วย”
“แต่พวกเธอก็เลือกที่จะหนีไปอย่างนั้นหรือ”อานซินยิ้มอย่างขมขื่น
已经是最新一章了
加载中
