ตอนที่18หยุดรถ

ต๭นที่18หยุดรถ เฟิงเฉินคนที่เธอเคยมอบความรักให้หมดใจชายที่เธอมอบคำสาบานให้กับเขาสามปีที่หายไปโดยไม่มีการส่งข่าวคราวใดๆมาให้เธอทั้งนั้นเธอเคยคิดว่าเขาตายไปแล้วด้วยซ้ำเสียน้ำตาให้เขาด้วยความเศร้าใจ นึกไม่ถึง...ว่าวันนี้เขาดันกลับมาหลังจากที่เธอแต่งงานไปแล้ว สิ่งแรกที่อานซินนึกขึ้นมาในหัว...ทำไมเขาถึงไม่กลับมาให้เร็วกว่านี้เธอรักเขามากเกินกว่าที่จะแค้นเขาด้วยซ้ำหากเขากลับมาไวกว่านี้เธอจะไปแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนที่ไม่เคยพบหน้าได้อย่างไร “ซินซินอย่าเป็นแบบนี้เขายังรักเธออยู่นะ” “แล้วมันอย่างไรตอนนี้มันเกี่ยวกับรักหรือไม่รักอย่างนั้นหรือ”เธอรู้สึกว่ามันไม่มีค่าเพราะเธอกลายเป็นภรรยาของคุณชายรองแห่งตระกูลวี่แล้วและเธอรู้ว่าเมื่อเข้ามายังตระกูลวี่คุณท่านรองแห่งตระกูลวี่ย่อมไม่ยอมเธอถอนตัวออกมาเป็นแน่ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ใจของเธอก็ยิ่งเจ็บ ห้องส่วนตัวเงียบไปทันตามีเพียงเสียงของวี่เฉิงที่กำลังกินขนมและดื่มน้ำผลไม้อยู่เท่านั้น “หากเธอคิดอย่างนั้นจริงๆก็ดี”ซวงซวงเทไวน์แดงจนเต็มแก้วให้เธอมองเธอที่เงยหน้ากระดกจนหมด ดื่มเพื่อลืมความเศร้าตอนนี้อานซินต้องการเมาให้ปลิ้น ในที่สุดวี่เฉิงก็รับรู้ได้ว่าอานซินเริ่มแปลกไปเลียนิ้วที่มันแพร่บพร้อมเอ่ยอย่างกังวล“พี่สาวอานน้องสาวหลิงหลงบอกว่าห้ามดื่มจนเมาหากเมาแล้วจะถูกรังแกเอานะ” นั่นคือสิ่งที่เขาประสบพบเจอมาทุกครั้งที่ที่บ้านมีงานเลี้ยงพวกบรรดาพี่น้องของเขาชอบกรอกเหล้าใส่ปากของเขาและก็หาความสนุกจากเขาที่เมาด้วยวิธีต่างๆ จนกระทั่งครั้งหนึ่งตอนงานแต่งของพี่ใหญ่วี่หันกับหรงฉีเขาดื่มจนเมาจนโดนกลุ่มพี่สาวน้องสาวของหรงฉีจับโยนลงไปในสระน้ำตอนนั้นมันหนาวมากเขาเกือบจะหนาวตายอยู่ในสระน้ำ วี่เฉิงจึงกลัวการดื่มจนเมามากจึงไม่อยากให้อานซินของเขาดื่มจนเมา อานซินกระดกแก้วไวน์ใบหน้าที่เชิดขึ้นเผยยิ้มเล็กน้อยวี่เฉิงพูดไม่ผิดคนเมามักจะถูกรังแกง่ายหากวันนั้นเธอไม่เมาย่อมต้องมองออกว่าชายในห้องนั้นไม่ใช่หลันหยางและจะไม่โดนเขาเอาเปรียบด้วย เมามันไม่ดีแต่ความในใจที่อยากจะเมามันยังคงแรงกล้า... คืนนี้อานซินเองก็ไม่รู้ว่าสุดท้ายตัวเองเมาหรือไม่เธอที่แขนขาหมดแรงกำลังถูกวี่เฉิงอุ้มขึ้นหลังแต่ประสาทสัมผัสกลับทำงานอย่างชัดเจนมันชัดเจนจนได้ยินถึงหัวใจที่เต้นแรงของวี่เฉิง ไฟถนนหลากสีสันเดี๋ยวแดงเดี๋ยวม่วงสาดส่องผ่านกระจกรถมายังใบหน้าที่มืดครึ้มของอานซินเธอเพียงมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างเงียบๆไม่อยากคิดและไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น วี่เฉิงที่นั่งอยู่ข้างเธอก็เฉลียวฉลาดพอจะรับรู้ได้ว่าตอนนี้อานซินกำลังโศกเศร้าช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกันเขาเริ่มเรียนรู้พฤติกรรมและสีหน้าของอานซินบ้างแล้วเขากลัวว่าตัวเองจะไปทำอะไรเป็นการกระตุ้นอานซินโดยไม่รู้ตัวทั้งหมดเป็นเพราะเขาชอบเธอเป็นคนที่ชอบนอกจากหลิงหลงเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่มองเขาเป็นเพื่อน คนขับรถแท็กซี่ค่อยๆขับมาจอดที่ลานเล็กของตระกูลอานตอนก่อนจะถึงประตูในอีกยี่สิบเมตรอานซินก็เห็นBMWCayenneสีเงินค่อยๆขับออกไปไฟประตูดวงใหญ่ส่งไปยังที่นั่งผู้โดยสารของCayenneส่องให้เห็นใบหน้าหล่อที่คุ้นตาและแปลกหน้า ใจของอานซินสั่นสะท้านหลุดปากพูดออกไป“คนขับหยุดรถ” คนขับรถจอดดังเอี๊ยด จดจ้องมองไปยังที่นั่งคนขับของรถCayenneอานซินรู้สึกว่าหัวใจกำลังบีบรัดเข้าหากันเป็นเขาเป็นเขาจริงๆเป็นเฟิงเฉินที่ซวงซวงและเหมียนเหมียนเพิ่งจะพูดถึงเขากลับมาแล้วจริงๆ