ตอนที่20ฉันท้อง

ต๭นที่20ฉันท้อง ถึงแม้จะไม่เชื่อว่าตัวเองจะท้องแต่เพื่อความปลอดภัยอานซินจึงซื้อแผ่นตรวจมา หากไม่ใช่เพราะคำพูดของพี่หลิวเธอคงไม่นึกถึงคำว่าท้องเลยเมื่อสงบลงแล้วก็หันไปมองปฏิทินประจำเดือนมาช้าไปสิบกว่าวันแล้ว หนึ่งเดือนที่ผ่านมามัวแต่หมกมุ่นอยู่กับข่าวคราวการแต่งงานของเฟิงเฉินจึงไม่ได้สนใจความเปลี่ยนแปลงนี้เลยสักนิด ถึงแม้จะทำใจไว้บ้างแล้วแต่เมื่อเห็นผลตรวจก็ยังชะงักนิ่งไปอยู่นาน เธอท้องแล้วแต่งงานกับวี่เฉิงมาได้ครึ่งเดือนเธอก็ท้องแล้ว สิ่งแรกที่เธอนึกถึงคือจะกำจัดสิ่งมีชีวิตที่ไม่ควรมีขึ้นนี้ให้หายไปโดยเร็วและโดยที่จะไม่มีใครได้รับรู้ถึงเรื่องนี้ได้อย่างไร แค่ที่มาของเด็กนี่เธอก็ยากจะรับได้แล้วและหากตระกูลวี่รู้ว่าเธอท้องจุดจบของเธอย่อมไม่สวยเป็นแน่ไม่ว่าใครต่างก็มองออกกันทั้งนั้นว่าวี่เฉิงไม่มีทางเข้าใจการละเล่นของผู้ใหญ่อย่างแน่นอนจะไปมีปัญญาทำผู้หญิงท้องได้อย่างไร เรื่องใหญ่ขนาดนี้จะซ่อนตระกูลวี่ได้อย่างนั้นหรือพี่หลิวเป็นสาวใช้ข้างกายของคุณนายรองเธอจะไม่บอกเรื่องนี้ให้คุณนายรองรับทราบได้อย่างไรต่อให้เธอเป็นคนดีจนไม่พูดไปเด็กในท้องอย่างไรก็ต้องโตและท้องมันก็จะใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ กฎของบ้านตระกูลวี่เธอเองก็เคยได้ยินมาบ้างก่อนที่เข้ามาในตระกูลวี่ได้ยินมาว่าเป็นการลงโทษที่โหดร้ายพอๆกับความตาย...คนที่ทำผิดอย่างร้ายแรงจะถูกคุมขังอยู่ที่กระท่อมท้ายสวนและจะอดอาหารจนตาย หนึ่งในห้าภรรยาของวี่เฉิงเคยถูกจับกลับมายังคฤหาสน์ตระกูลวี่ในตอนที่หนีไปจากนั้นก็ไม่เคยมีใครได้พบเจออีกได้ยินว่าถูกเจ้าบ้านตระกูลวี่จับไปยังบ้านท้ายสวนเพื่อรับบทลงโทษของตระกูล การหลบหนีที่ดูไม่ใช่ความผิดใหญ่อะไรยังถูกลงโทษด้วยกฎของบ้านแล้วเธอล่ะเพิ่งแต่งงานเท่านั้นแต่ท้องลูกของใครก็ไม่รู้... เพียงแค่คิดถึงตรงนี้อานซินก็เย็นยะเยือกไปถึงกระดูก สวรรค์เหตุใดท่านถึงสร้างเรื่องล้อเล่นที่ใหญ่เช่นนี้กัน อานซินไม่เข้าใจว่าชาติที่แล้วเธอไปทำความผิดอะไรไว้กันเหตุใดวันนี้ถึงได้ลงโทษกันอย่างรุนแรงถึงเพียงนี้ เพื่อที่จะรีบกำจัดเด็กก่อนที่จะถูกคนในตระกูลวี่จับได้เช้าวันที่สองอานซินรีบตรงไปยังโรงพยาบาลแม่และเด็กทันทีเมื่อเธอไปถึงซวงซวงและเหมียนเหมียนได้ลงทะเบียนแทนเธอและรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อเห็นเธอเหมียนเหมียนก็เดือดทันที“ทำไมเธอถึงโง่อย่างนี้ไม่ได้ป้องกันหลังจากนั้นเลยหรืออย่างไร” ทำไมถึงโง่อย่างนั้นหรืออานซินเองก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงโง่ขนาดนี้เหมือนกัน วันนั้นหลังจากสร่างเมาเธอก็เอาแต่โวยวายและเสียใจจึงไม่ได้ทำการป้องกันใดๆไว้เลยแต่มาพูดตอนนี้มันจะมีประโยชน์อะไรกันเด็กที่ไม่ควรเกิดคนนี้ได้มาอยู่ในท้องของเธอคนของตระกูลอานแล้ว “ช่างมันพูดอะไรไปตอนนี้ก็สายไปแล้วรีบกรอกข้อมูลลงเอกสารเถอะ”ซวงซวงส่งเวชระเบียนและปากกามาตรงหน้าอานซิน เมื่อกรอกข้อมูลเสร็จซวงซวงและเหมียนเหมียนได้พาอานซินมาทำB-ultrasoundการทำB-ultrasoundได้แสดงให้เห็นว่าเด็กในครรภ์นั้นปกติหัวใจได้เต้นแล้วมันดังตึกตักดังก้องไปทั้งใจของอานซิน ชีวิตใหม่ชีวิตหนึ่งเธอเป็นถึงแม่คนจะไปกำจัดสิทธิ์การมีชีวิตของเขาได้อย่างไรทำไมถึงเห็นแก่ตัวถึงเพียงนี้ “เด็กหน้าตาดีมากเลยนะคุณจะเอาออกจริงๆหรือคะ”หมอหญิงมองอานซินด้วยความคลางแคลงใจราวกับจะพูดว่าผู้หญิงปัจจุบันเริ่มจะออกไปเล่นสนุกกับผู้ชายข้างนอกพอท้องโตก็วิ่งมายังโรงพยาบาลไม่รู้จักการรักตัวเองกันเสียเลย อานซินไม่ได้สนใจว่าหมอจะมองตัวเองอย่างไรแต่เธอยังลังเลจะเอาออกจริงๆหรือนี่คือเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอนะ เด็กน้อยที่บริสุทธิ์และยังเล็กแม้แต่ฟันก็ยังไม่งอกเลยด้วยซ้ำ “ฉัน...”เธออ้าปากแต่ก็กล่าวอะไรไม่ออก “กลับไปคิดให้ดีก่อนแล้วค่อยกลับมาใหม่ดีกว่าค่ะ”หมอผลักเวชระเบียนกลับมาให้เธอ