ตอนที่ 31ทำไมถึงได้รับบาดเจ็บแล้วล่ะ?

ต๭นที่ 31ทำไมถึงได้รับบาดเจ็บแล้วล่ะ? เฟิงเฉินเองก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าเธอจะมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของตัวเอง ดวงตาทั้งคู่ก็หลบอย่างรวดเร็วด้วยความตกตะลึง แต่ทว่า ประสบพบเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ ปฏิกิริยาตอบสนองของเขาเป็นธรรมชาติมากกว่าอานซินมาก เขาสามารถยิ้มและเรียกชื่อของเธอได้ “ซินซิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” ไม่ได้เจอกันนานเลย ใช่ สามปีมาแล้ว นานมากจริงๆ... อานซินพยายามบังคับตัวเองให้แสดงออกอย่างเป็นธรรมชาติ พยายามยิ้ม เธออยากให้เขารู้ว่า ถึงแม้ว่าจะถูกเขาทิ้งอย่างใจดำ แม้ว่าเธอจะแต่งงานกับคนปัญญาอ่อนคนนั้นแล้ว แต่เธอก็ยังผ่านมันไปได้อย่างมีความสุข “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” เธอพยายามสงบจิตสงบใจเอาไว้อย่างถึงที่สุด แต่คำพูดที่พูดออกไปกลับฟังยากยิ่งกว่าการร้องไห้ซะอีก สักพักหนึ่ง เธอก็มองเห็นหัวใจที่เจ็บปวดอยู่ในสายตาของเฟิงเฉิน เธอเกลียดตัวเองที่เป็นอย่างนี้จริงๆ ไม่เข้มแข็งเลยสักนิด แล้วก็ไม่น่ารักเลยสักนิด เธอไม่ต้องการความเห็นอกเห็นใจของเขา เธอไม่อยากยอมรับว่าตัวเองน่าเวทนากว่าเขา ผู้ชายที่เลือดเย็นคนนี้ “เธอสบายดีไหม?” เฟิงเฉินจ้องมองเธอ มองอยู่นานจึงถามคำง่ายๆคำนี้ออกมาแต่กลับเป็นคำถามที่มีความหมายลึกซึ้งมาก อานซินก้มหน้า เธอหลบหลีกความเป็นห่วงของเขาอย่างระมัดระวัง แล้วพูดออกมาเบาๆสองคำว่า “สบายดี” สบายดี ท่าทางของเธอดูเหมือนคนที่สบายดีมากงั้นเหรอ? คนที่มีสายตาเฉียบแหลมล้วนดูออก อานซินคิดว่า พอเฟิงเฉินรู้ดีว่าตัวเองแต่งงานเข้าไปอยู่ในบ้านตระกูลวี่แล้ว ความเจ็บปวดและเสียดายที่อยู่ในแววตาของเขา ตกลงมันคือความรู้สึกเห็นใจที่ตัวเองต้องแต่งงงานกับคนปัญญาอ่อนคนหนึ่ง หรือว่า...? สายตาของเฟิงเฉินดีมาก มองปาดเดียวก็เห็นรอยบาดแผลที่ไม่ได้ถูกเสื้อผ้าปกคลุมอยู่บนคอของอานซิน เขาทนไม่ได้ที่จะชูมือขึ้นแล้วเปิดปกเสื้อของเธอออก และพูดน้ำเสียงที่เป็นกังวลแทรกซึมอยู่ในความประหลาดใจว่า “ทำไมคอถึงได้รับบาดเจ็บแล้วล่ะ?” อานซินถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อหลบฝ่ามือของเขา เหมือนกับกระต่ายน้อยที่ได้รับความตื่นตระหนกตกใจ “ฉันไม่ระวังก็เลยบาดเจ็บน่ะ” ในเวลานี้เอง ไม่ว่าการกระทำใดๆก็ตามของเฟิงเฉินสำหรับเธอแล้วมันล้ำเส้นมากเกินไป มันไม่สมควรเลย เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็มีคู่หมั่นอยู่แล้ว ฝ่ามือของเฟิงเฉินชะงักงันอยู่กลางอากาศอย่างขายหน้ามาก เขารู้ว่าตัวเองทำให้เธอกลัว แต่มันไม่ควรเป็นแบบนี้เลยจริงๆ ซินซินของเขา ไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กที่จะสามารถเข้ามาออดอ้อนอยู่ในอ้อมแขนของเขาได้ทุกที่ทุกเวลาเหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไปแล้ว “หือ? แขกมาที่บ้านแล้วหรอคะ? นี่อานซินใช่ไหมเนี่ย?” ทันใดนั้นเสียงที่เย็นสบายของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากด้านหลังของเฟิงเฉิน แล้วผู้หญิงที่มีรูปร่างสมส่วนและมีโครงหน้าสวยงามคนหนึ่งจึงปรากฏขึ้นมา ที่แท้ก็คือรุ่นน้องที่เคยเป็นดาวโรงเรียนของเฟิงเฉิน และยังเป็นคู่หมั่นของเขาในตอนนี้ด้วย เธอก็คือซูเถียนนั่นเอง แขก...หัวใจของอานซินเหมือนโดนมีดกรีดในฉับพลัน ครั้งหนึ่งในอดีต เธอเคยใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังยี้อย่างมีความสุขมาก มีคุณปู่ที่โอ๋เธอ มีพ่อแม่ที่คอยตามใจ และยังมีพี่ชายที่รักเธอ เธอคือเจ้าหญิงของที่นี่ และเป็นเจ้าของบ้านนี้ แต่ในช่วงเวลาแค่พริบตาเดียวนี้ กลับเปลี่ยนจากเจ้าของบ้านกลายเป็นแขกไปเสียแล้ว เจ้าของบ้านในอนาคตก็คือเธอ ซูเถียน ซูเถียนที่แสนจะมีความสุข “สวัสดีค่ะพี่ซู” เธอถือทิฐิจึงไม่เรียกหล่อนว่าพี่สะใภ้ ซูเถียนก็ไม่สนใจเช่นกัน ยังคงหัวเราะด้วยความสดใสเช่นเดิม หล่อนสังเกตมองไปที่เธอแล้วพูดว่า “เธอยังน่ารักไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อนเลยนะ แม้แต่สไตล์การแต่งตัวก็ไม่เคยเปลี่ยน” อานซินก้มหน้ามองดูการแต่งของตัวเอง ทั้งเสื้อพองๆ กางเกงลำรอง รองเท้าลำรอง ช่างไร้เดียงสาเสียจริงๆ ถ้าพูดให้ไม่น่าฟังสักหน่อยก็คือเชยและล้าสมัยนั่นเอง ดูซูเถียนสิ สวมเสื้อสายเดี่ยวสีดำ กระโปรงสั้นๆสีดำ ใส่เสื้อโค้ทคลุมเข่าที่ทันสมัย รองเท้าส้นสูงฝังเพชรที่มีความสูงสิบเซนติเมตร สวมใส่แบรนด์เนมทั่วทั้งร่างกาย เลอค่า และสวยงาม.... รสนิยมของเฟิงเฉินเป็นแบบนี้เองงั้นเหรอ? ทันใดนั้นอานซินก็ได้เข้าใจแล้วว่าทำไมตัวเองถึงถูกเขาทิ้ง เมื่อเทียบกับซูเถียนแล้ว ตัวเองธรรมดามาก...ไม่คู่ควรที่จะไปยืนเคียงข้างเฟิงเฉินที่สูงส่งและสง่างามเช่นเดียวกับหล่อนได้ อานซินเพียงแค่ยิ้มเบาๆ แล้วซูเถียนก็พูดขึ้นมาอีกครั้งว่า “ได้ยินว่าเธอแต่งงานแล้ว แถมยังแต่งงานกับตระกูลวี่ที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมืองปินเฉิงหรอ เป็นอย่างไรบ้าง? คุณชายรองแห่งตระกูลวี่ดีกับเธอมากไหม? คุ้นเคยกันหรือยัง? เขาไม่ได้ทำร้ายเธอใช่ไหม?” ในที่สุดแม้แต่รอยยิ้มของตัวเองก็รักษาเอาไว้ไม่ได้แล้ว อานซินรู้สึกว่าบนหน้าเหมือนมีไฟที่กำลังลุกไหม้อยู่ ความรู้สึกที่เป็นปรปักษ์ที่แทรกซึมอยู่ในคำพูดของซูเถียนนั้นมันคือการแก้แค้นใช่ไหม? ก็อาจจะเป็นอย่างนั้นนะ! สามปีก่อนตอนที่คบกับเฟินเฉินใหม่ๆ อานซินมักจะแอบลบข้อความรักๆใคร่ๆที่ซูเถียนส่งให้เฟิงเฉินทิ้งไป เจตนาทำลายโอกาสที่จะได้อยู่ตามลำพังของเขาสองคน แม้กระทั่งโอกาสที่ทางโรงเรียนจัดให้พวกเขาได้ทำโครงการการทดลองวิทยาศาสตร์ร่วมกันก็ถูกเธอทำลายทิ้งไปแล้ว ในตอนนั้นเธอตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าตัวเองกับเฟิงเฉินจะรักกันไปตลอดชีวิต คิดไม่ถึงเลยว่า สิ่งที่ปรารถนาไม่ได้เป็นดังปรารถนาเสมอไปจริงๆ