ตอนที่ 32 ทำไมยังไม่หยุดสักที?

ต๭นที่ 32 ทำไมยังไม่หยุดสักที? “ซูเถียน !” เฟิงเฉินขมวดคิ้วแล้วตำหนิ เพื่อห้ามปรามคำพูดที่ซูเถียนจะพูดต่อไป เขาหันไปหาอานซินอีกครั้งทันที แล้วพูดด้วยความไม่สบายใจว่า “ขอโทษนะซินซิน ซูเถียนเขามักจะพูดตรงๆแบบนั้นเสมอน่ะ” “ไม่เป็นไร” อานซินฉีกยิ้มด้วยความยากลำบาก แล้วสาวเท้าเดินผ่านพวกเขาสองคนมุ่งตรงไปที่ห้องนอน อานซินยังไม่ได้บอกคนที่บ้านว่าตัวเองตั้งครรภ์ และเรื่องที่แท้ที่จริงแล้วเด็กไม่ใช่ลูกของวี่เฉิง เธอเองก็อยากจะพูดแต่ก็พูดออกมาไม่ได้ เหยาสู้กำลังจัดวางโต๊ะจัดเลี้ยงในสวน บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารรสเลิศ มีปูขนสีแดงๆขนาดใหญ่จากไว้จนเต็มจาน ทุกคนกำลังนั่งล้อมวงอยู่ที่ขอบโต๊ะแล้วกินข้าวและพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน บนปากและบนมือของวี่เฉิงล้วนเปื้อนไปด้วยซอส และยังยกปูหนึ่งตัวที่อยู่ในมือขึ้นมา แล้วพูดประจบประแจงด้วยปากหวานๆว่า “ปูขนที่คุณปู่ทำอร่อยจริงๆเลย ครั้งหน้าผมต้องมาอีกแน่นอนครับ” พอคุณปู่อานได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มหน้าบานปานกระด้ง พยักหน้าหนึ่งครั้งให้ด้วยความดีใจ คุณพ่ออานพูดอย่างไม่พอใจว่า “หลังจากที่พวกเธอแต่งงานไป ซินซินก็ไม่ต้องการบ้านหลังนี้แล้ว แล้วครั้งต่อไปจะมาอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้” “เร็วๆนี้ล่ะครับ เร็วๆนี้ก็จะกลับมาอีก” วี่เฉิงรับปากอย่างจริงจัง พูดจบก็หันไปขอคำยืนยันจากอานซิน “ใช่หรือเปล่าครับ? พี่อาน?” “พี่เหรอ?” ซูเถียนหลุดหัวเราะออกมาหนึ่งครั้ง สายตาจ้องมองไปมาระหว่างพวกเขาทั้งสองคนแล้วพูดว่า “เธอเรียกซินซินว่าพี่งั้นเหรอ? ดูเหมือนว่าเธอจะอายุมากกว่าซินซินไม่มากไม่ใช่เหรอ? เจ้าเด็กปัญญาอ่อน” “ก็พี่อานให้ผมเรียกแบบนี้นี่นา” “ดูเหมือนว่าพี่อานของเธอพอแต่งงานแล้วก็คงจะปรับตัวให้เข้ากับสามี ก็เลยติดเชื้อทางสมองมาจากเธอแล้วล่ะสินะ” ซูเถียนป้องปากหัวเราะ อานซินก้มหน้าแกะขากูอย่างใจจดใจจ่ออยู่ พอแกะเสร็จหนึ่งชิ้นก็ถูกวี่เฉิงแย่งไปหนึ่งชิ้น คำพูดของซูเถียนทำให้เธอทนไม่ได้ ยิ่งเฟิงเฉินยังอยู่ก็ยิ่งทำให้เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร เธอจึงคิดอยากจะมีรูสักรูให้เธอได้ซ่อนตัวจริงๆ ขณะที่เธอกำลังคิดว่าควรจะพูดอะไรสักหน่อยอยู่นั้น เสียงที่น่าฟังมากเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นข้างๆหูว่า “อานซินชอบให้คนอื่นเรียกตัวเองว่าพี่น่ะ เมื่อก่อนตอนเรียนหนังสือก็เหมือนกัน” คำพูดประโยคนี้ของเขาถือว่าเป็นการช่วยแก้ต่างให้เธอใช่ไหม? อานซินกะพริบตาอย่างรวดเร็ว เธอสัมผัสได้ถึงสายตาที่มองตาคู่นี้ของตัวเองอย่างสงบนิ่งเข้าพอดี หัวใจของเธอก็เต้นรัวขึ้นทันที แววตาที่ยากเกินจะเข้าใจนี้ สำหรับเธอแล้วมองยังไงก็ไม่เข้าใจเลยสักนิด ทำไมถึงได้เห็นความหดหู่ใจบางๆอยู่ในแววตาของเขาอย่างนั้นล่ะ? “ซินซิน นี่คือไข่ปูที่หนูชอบทานที่สุด ทานเยอะๆนะ มันมีประโยชน์มากเลย” คุณปู่อานยื่นไข่ปูในมือที่แกะเสร็จแล้วไปวางไว้ในมือของอานซิน อานซินชอบทานไข่ปูมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ตอนนี้สภาพร่างกายไม่เหมือนเดิมแล้ว เธอมีชีวิตเล็กๆที่จะต้องใส่ใจดูแลมากเป็นพิเศษ คุณสมบัติของปูก็คือปูจะมีฤทธิ์เย็นจึงมีผลกระทบต่อสุขภาพของเด็กที่อยู่ในครรภ์ได้ง่ายมาก เธอจึงไม่สามารถรับประทานปูได้โดยปริยาย แต่พอเห็นสีหน้าท่าทางที่เอาอกเอาใจด้วยความรักของคุณปู่อานก็ปฏิเสธออกไปไม่ได้ ไข่ปูสีเหลืองที่แสนอร่อยกอบนี้ ในตอนนี้เธอไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับมันดี และในตอนที่เธอกำลังหงิกงออยู่นั้น วี่เฉิงดูเหมือนจะเข้าใจความคิดในใจของเธอแล้ว จึงแย่งไข่ปูนั้นมากินอย่างไม่เกรงใจ เขายัดไข่ปูเข้าไปในปากไปพลาง แล้วก็พูดว่าอร่อยๆไปพลาง โดยไม่สนใจว่าซูเถียนที่อยู่ข้างๆจะแอบหัวเราะเยาะหรือไม่ ต่อมาคุณปู่อานก็ได้แกะปูให้อีกสองสามตัว แต่ทั้งหมดก็ถูกวี่เฉิงแย่งไปอีกแล้ว “พี่อานชอบกินขาไก่ครับ” วี่เฉิงจึงคีบขาไก่ขาหนึ่งมาประจบอานซิน ขาไก่ที่มีน้ำมันเยิ้มๆ แต่กลับยั่วน้ำลายมาก พออานซินเห็นขาไก่ก็อยากจะอาเจียณ แต่เธอก็ยังคงยิ้มแล้วแทะขาไก่ทีละคำๆ ซูเถียนยิ้มชมเชยความรักของวี่เฉิงที่มีภรรยามาก จึงอยากให้เฟิงเฉินคีบให้อันนึงบ้าง เฟิงเฉินคีบชิ้นที่ใหญ่ที่สุดให้เธอ ซูเถียนไม่พอใจมาก เธอขอร้องให้เฟิงเฉินกัดก่อนหนึ่งคำ เฟิงเฉินยังคงยิ้มแล้วทำตาม มุมปากของเฟิงเฉินเปื้อนน้ำจิ้มที่ขาไก่เล็กน้อย ซูเถียนจึงใช้กระดาษทิชชู่เช็ดให้เขา ขั้นตอนทั้งหมดเต็มไปด้วยความอบอุ่นและหวานชื่น อานซินทนไม่ไหวแล้วจริงๆ จึงรีบหลบไปช่วยงานที่ห้องครัวอย่างรวดเร็ว ห้องครัวที่ได้รับการปรับปรุงใหม่นี้ ไม่ใช่ห้องครัวที่อานซินคุ้นเคยอีกต่อไป แม้แต่ถ้วยชามนั้นก็ไม่รู้ว่าไปหาซื้อได้จากที่ไหน เหยาสู้เห็นเธอวุ่นวายสับสนจนทำอะไรไม่ถูก เหยาสู้จึงยิ้มกริ่มแล้วพูดว่า “เดี๋ยวเธอก็ค่อยๆปรับตัวได้เองแหล่ะ หลังจากที่เฟิงเฉินกับซูเถียนแต่งงานจะใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ที่บ้านนี้ ซูเถียนเป็นคุณหนูผู้ดีที่อยู่ในบ้านดีๆมาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นเธอคงไม่น้อยใจหรอกใช่ไหม?” อานซินไม่ตอบ เธอเอาแต่ก้มหน้าก้มตาล้างผักอย่างตั้งใจ เหยาสู้จึงพูดอีกว่า “เฟิงเฉินก็อายุสามสิบแล้ว หน้าที่การงานก็ประสบความสำเร็จมานาน ในที่สุดก็ตกลงที่จะกลับมาแต่งงาน หวังว่าปีหน้าเราจะได้อุ้มหลานคนโตนะ ฮ่าๆๆ” ทำไมเงาของเขาถึงได้มีอยู่ทั่วทุกที่เลยนะ? เธอหลบมาอยู่ในครัวแล้ว ทำไมยังไม่หยุดสักที? เขาจะแต่งงานแล้วนะ บ้านนี้ออกแบบใหม่เพื่อให้เขากับซูเถียนใช้เป็น....