ตอนที่18 ขั้นตอนของเย่หยู่เฉิน

ต๭นที่18 ขั้นตอนของเย่หยู่เฉิน “โย่ นี่ไม่ใช่ดาวของโรงเรียนเราหรอ” เสียงคำพูดเสียดสีลอยเข้ามาในหูของหานหย่าเหวิน หานหย่าเหวินหันกลับไปและเห็นหลันเวยเวย เพ้ยหนานหนานและโจวจิ้งเหยากำลังเดินเข้ามา หลันเวยเวยมองไปที่หานหย่าเหวิน เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าภายในใจนั้นมีความแค้นมากขนาดไหน ไป๋มู่หย่ามองพวกของหลันเวยเวยที่กำลังเดินเข้ามา ในใจของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ “หย่าเหวิน เมื่อคืนไม่เป็นไรใช่ไหม” หลันเวยเวยถาม “แน่นอนว่าไม่เป็นอะไร ฉันสะบายดี” หานหย่าเหวินตอบอย่างใจเย็น “หลันเวยเวย ผู้ที่แย่งแฟนของคนอื่น ตอนนี้ยังมีหน้าที่จะมาถามคำถามแบบนี้อีก” ไป๋มู่หย่าด่าอย่างเย็นชา “ไป๋มู่หย่าเธออย่าพูดอะไรไร้สาระ คนที่รุ่นพี่เหยียนชอบก็คือเวยเวย” เพ้ยหนานหนานพูดออกมาอย่างสนใจ “ใช่แล้ว” โจวจิ้งเหยาพูดสมทบ “ใช่แล้ว วันมะรืนจะเป็นวันหมั่นของเวยเวยกับรุ่นพี่เหยียน คนที่เป็นน้องสาวอย่างเธอห้ามที่จะไม่ไปนะ” เพ้ยหนานหนานพูด “วางใจได้ หย่าเหวินของฉันไปแน่นอน” ไป๋มู่หย่าพูด “จริงหรอหย่าเหวิน พี่หวังว่าจะได้รับคำอวยพรจากเธอนะ” หลันเวยเวยพูดด้วยเสียงนุ่ม หานหย่าเหวินไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ดึงเสื้อของไป๋มู่หย่า “พวกเราไปกันเถอะ” หานหย่าเหวินพูด “อืม” ไป๋มู่หย่าพยักหน้า ในขณะที่ไป๋มู่หย่ากำลังจะเดินออกไปนั้น ก็ยังไม่ลืมที่จะชนหลันเวยเวย ทำให้หลันเวยเวยสะดุดไปหลายก้าว “เวยเวย ไม่เป็นอะไรใช่ไหม” เพ้ยหนานหนานถาม “มันจะมากเกินไปแล้ว เวยเวย รอเมื่อถึงวันหมั่นเธอแล้วดูกันว่าฉันจะทำให้หานหย่าเหวินขายห้าน” โจวจิ้งเหยาพูดออกมา หลันเวยเวยได้ยินได้ยินดังนี้ก็ยิ้มออกมาเบาๆ ภายในใจมีความภูมิใจมากมาย เธอพยายาบที่จำทำร้ายหานหย่าเหวินมาโดยตลอดแต่ว่าทุกๆครั้ง เธอก็หนีออกไปได้ เธอไม่เชื่อว่า หานหย่าเหวินจะสามารถหนีออกมาได้ทุกครั้ง มีความโหดร้ายอยู่ในตานั้น อีกด้านหนึ่ง ที่ชั้นบนสุดของบริษัทX.M. ตำแหน่งที่สูงที่สุดสำหรับทุกคนที่อยู่ในบริษัทนี้ ตึงตึงตึง “เข้ามา” เย่หยู่เฉินพูดเสียงเรียบ “นายท่าน” เย่อีกล่าวด้วยความเคารพ “เป็นอย่างไรบ้าง” เย่หยู่เฉินเงยหน้าถาม “เช็คออกมาเป็นที่แน่ชัดแล้วว่าตอนนี้ เจ้านายของบริษัทตระกูลหวง เพราะว่าตอนนี้ที่บริษัทของตระกูลหานประสบปัญหาเล็กน้อย ดังนั้นพ่อของคุณหานเลยเตรียมที่จะยกคุณหานให้แต่งงานกับเจ้านายหวงคนนั้น และนำเงินห้าสิบล้านเป็นค่าสินสอด” เย่อีรายงานออกมาเสียงเรียบ เป๊ะ! เย่อีเห็นเย่หยู่เฉินบีบปากกาที่อยู่ในมือหัก เขาได้แต่กลืนน้ำลาย “ซื้อบริษัทตระกูลหวงมา ทำให้ตาแก่นั้นอยากตายก็ตายไม่ได้” เย่หยู่เฉินพูดด้วยความเกลียดแค้น กล้ามารังแก เหวินเหวิน ก็เตรียมตัวรับความโกรธของเขาได้เลย เย่อีฟังที่เย่หยู่เฉินพูด ร่างกายของเขาเกิดอาการสั่นแบบห้ามไม่ได้ “รับทราบ แล้วบริษัทตระกูลหานจะทำอย่างไร” เย่อีถาม เย่หยู่เฉินฟังดังนั้น เขาเอานิ้วกลางเคาะไปบนโต๊ะและกำลังใช้ความคิด “บริษัทของเราทำงานใครบ้างในเมืองหลงวานนี้” เย่หยู่เฉินถาม ที่เย่หยู่เฉินถามแบบนี้ก็เพราะว่าบริษัทX.M.ร่วมมือทำงานกับหลายบริษัทมากเกินไป “มี ตระกูลเหยียนเพราะว่าในเมืองหลงวานนี้พวกเขาค่อนข้างมีชื่อเสียง” เย่อีพูดด้วยความเคารพ เย่หยู่เฉินได้ยินว่าตระกูลเหยียนในตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา “ยกเลิกความร่วมมือทั้งหมดกับบริษัทJ.K” เย่หยู่เฉินพูดด้วยเสียงเย็นชา “รับทราบ แล้วบริษัทตระกูลหาน?” เย่อีถาม “บริษัทตระกูลหานเงียบเหงาเกินไป” เย่หยู่เฉินพูด เย่อีได้ฟังดังนั้นก็เข้าใจความหมายของเย่หยู่เฉิน “ข้าน้อยรับทราบ” เย่อีพูดด้วยความเคารพ หลังจากพูดจบ เย่หยู่เฉินยื่นเอกสารให้เย่อีหนึ่งฉบับ “เอกสารนี้เซ็นเรียบร้อยแล้ว คุณรีบจัดการเอกสารพวกนี้ซะ อย่าให้มีข้อผิดพลาดใดใดเกิดขึ้นเด็ดขาด” เย่หยู่เฉินพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “รับทราบ” เย่อีพูดด้วยความเคารพ หลังจากที่เย่อีออกไป เย่หยู่เฉินก็เริ่มทำงาน หลังจากทำงานไปได้ไม่ถึงห้านาที หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เด้งออกไปเปลี่ยนเป็นภาพภาพหนึ่ง เย่หยู่เฉินเงยมอง และเห็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนนึงแต่ว่าผิวค่อนข้างคล้ำไปนิดหน่อย “ไฮ คิดถึงฉันไหม” ผู้ชายคนนั้นพูดเล่นออกมา เย่หยู่เฉินดูผู้ชายล้อเล่นด้วยความเย็นชาที่ ผู้ชายคนนั้นเห็นเย่หยู่เฉินมองจนรู้สึกขนหัวลุก “อืมอืม เรื่องนั้นฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว จะให้ทำอย่างไรกับสินค้าพวกนี้” ผู้ชายคนนั้นถามอย่างจริงจัง “ดีมาก สินค้าเหล่านี้เป็นของเรา พวกเขาต้องการที่จะเอามันไป ฉันก็อยากจะเห็นว่าพวกเขามีความสามารถนั้นขนาดไหน” เย่หยู่เฉินตอบด้วยเสียงเรียบ “ก็ใช่” ผู้ชายคนนั้นตอบ “โอเค ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันจะไปทำงาน” พูดจบก็จะปิดคอมพิวเตอร์ “โอ้ว เดี๋ยวก่อนๆๆๆ” ผู้ชายคนนั้นรีบพูด “ยังมีเรื่องอะไรอีก” เย่หยู่เฉินถามเสียงเข้ม “เจ้านาย คุณเห็นว่าฉันจัดการเรื่องทั้งหมดเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันสามารถกลับไปได้หรือยัง” ผู้ชายคนนั้นพูดและลูบมือของเขา เย่หยู่เฉินวางปากกาลงลูบคางและมองไปที่ผู้ชายคนนั้นด้วยความสนใจ “อยากกลับมา?” เย่หยู่เฉินถามเสียงเรียบ “อือ อือ คุณดูหน้าฉันตอนนี้โดนแดดเผาจนกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว” ผู้ชายคนนั้นชี้ไปที่ใบหน้าของเขา “งั้นก็กลับมา” เย่หยู่เฉินพูดเสียงเรียบ “โอ้เย้ ในที่สุดฉันก็สามารถกลับไปได้แล้ว ในที่สุดก็ไม่ต้องอยู่ในที่ที่นกยังไม่อยากอึลงมาแล้ว” ผู้ชายร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา เย่หยู่เฉินมองผู้ชายคนนั้นและยกมือขึ้นไปปิดคอมพิวเตอร์ และเริ่มทำงานต่อ อีกด้านหนึ่ง เพราะวันนี้ไม่มีเรียนดังนั้นไป๋มู่หย่าและหานหย่าเหวินก็เลยออกไปเที่ยว “คิดไม่ถึงจริงๆ ฉันมีสายตาที่ดีขนาดนี้ แต่ดันมองคนผิด เจ้าเหยียนโย้ซิงไอ้บ้านั่น และก็นังสารเลวหลันเวยเวย ทั้งสองคนช่างเป็นของที่ไม่ดี” ไป๋มู่หย่าด่าออกมาไม่หยุด หานหย่าเหวินหันศีรษะของเธอและมองไปที่ ไป๋มู่หย่าอย่างหมดหนทาง “มู่หย่า เธอด่ามาตลอดทางเลยนะ ไม่เบื่อบ้างหรอ” หานหย่าเหวินพึมพำออกมา ไป๋มู่หย่าได้ยินดังนั้นก็หันไปมองหานหย่าเหวินด้วยแววตาจริงจัง “หย่าเหวิน เธอไม่เศร้าจริงๆเหรอ” ไป๋มู่หย่าถามอย่างจริงจัง “เศร้าแล้วมันได้ประโยชน์อะไร ที่จริงฉันก็เลิกกับเขาไปแล้ว เขาเลือกหลันเวยเวยนี่ก็แสดงว่าฉันไม่เจ๋ง ไม่ดีพอ ” หานหย่าเหวินพูดอย่างใจเย็น “หย่าเหวิน เธออย่าพูดแบบนี้ วางใจเถอะ หลังจากนี้เธอจะต้องได้พบกับคนที่เขาจริงใจและดีกับเธอจริงๆ ฉันคิดว่าใช้เวลาไม่นานเดี๋ยวก็เจอแล้ว” ไป๋มู่หย่ากล่าวปลอบใจ มันอาจดูเหมือนเป็นคำปลอบใจของไป๋มู่หย่าแต่ไม่นานนักมันก็จะเป็นเรื่องจริง หานหย่าเหวินได้ฟังที่ไป๋มู่หย่าพูด ก็ทำให้ใจของเธอนั้นนึกไปถึงเย่หยู่เฉิน หานหย่าเหวินคิดมาถึงตรงนี้ก็เขย่าหัวของเธออย่างรุนแรง “เธอกำลังทำอะไร” ไป๋มู่หย่าถาม “เหอ ๆๆ ฉันหิวแล้ว” หานหย่าเหวินพูดโพล่งออกมา ไป๋มู่หย่าได้ยินดังนั้นมุมปากของเธอกระตุก แล้วเธอรู้จักเพื่อนคนนี้ของเธอดี กริ๊งกริ๊ง เสียงโทรศัพท์มือถือดึงสติของไป๋มู่หย่าให้กลับมา “ฮาโหล พี่” ไป๋มู่หย่าพูด “น้องสาว พี่ชายของเธอกลับมาแล้ว รีบกลับมาเร็ว” ไป๋ชิงเฉินพูด “โอ้ อะไรนะพี่กลับมาแล้วหรอ” ไป๋มู่หย่าพูดอย่างมีความสุข ที่บ้านไป๋มู่หย่ามีเด็กสองคน เธอเป็นคนเล็ก เธอมีพี่ชายหนึ่งคนชื่อว่าไป๋ชิงเฉิน