ตอนที่31เย่หยู่เฉิน vs ไป๋มู่หย่า ( หนึ่ง )

ต๭นที่31เย่หยู่เฉิน vs ไป๋มู่หย่า ( หนึ่ง ) " คุณหญิง คุณคิดเยอะไปแล้ว เจ้านายเห็นคุณก็ยิ้ม ตอนนี้นายท่านไม่เห็นคุณ คุณไม่รู้ว่านายท่านจะเป็นแบบไหน " เย่อีคิดในใจ เย่อีมองหานหย่าเหวินเข้าในโรงเรียนถึงจะออกจากโรงเรียน หานหย่าเหวินเดินไปทางห้องเรียน วันนี้อารมณ์ดูเหมือนจะดี " หานหย่าเหวินแกหยุดเดียวนี้ " มีเสียงโกรธดังไปในหูของหานหย่าเหวิน หานหย่าเหวินได้ยินเสียง หยุดแล้วหันไปมองคนที่เดินมาหาเธอ คนๆนี้ไม่ใช่ใคร ก็คือเพ้ยหนานหนานคนที่ใส่ร้ายหานหย่าเหวินว่านางขโมยของ เพ้ยหนานหนานตอนนี้จะบ้าไปแล้ว เพราะเย่หยู่เฉิน ตอนนี้บริษัทของเพ้ยหนานหนานจะล้มละลายแล้ว ไม่ว่าคุณพ่อจะขอยังไง พวกเขาก็ไม่ยอมช่วยเหลือ4เมืองหลงวาน เพ้ยหนานหนานโกรธมาก จึงมาทะเลาะกับหานหย่าเหวิน " คุณป้า ตรงนี้เป็นโรงเรียนไม่ใช่ที่ทะเลาะวิวาท ป้าอย่ามาทะเลาะที่ตรงนี้ ! " หานหย่าเหวินพูดด้วยความสงบ " หานหย่าเหวิน ถ้าไม่ใช่เพราะแก บริษัทของบ้านฉันไม่จะไม่ล้มละลาย ! " เพ้ยหนานหนานตะโกน เสียงของเพ้ยหนานหนานดังมาก ทำให้มีคนมามองดูกันเยอะเลย " เพ้ยหนานหนาน บริษัทบ้านเธอจะล้มละลายแล้ว มาหาหานหย่าเหวินทำไม ? " ไป๋มู่หย่าถามด้วยเสียงดัง " หานหย่าเหวิน " ไป๋มู่หย่าเรียกด้วยความตกใจ " ไม่โทษหานหย่าเหวินแล้วจะโทษใคร ใครไม่รู้ว่าหานหย่าเหวินได้หาชายขี้เหร่มาเป็นกิ๊ก ไม่รู้ว่าไปนอนกับใครมาไหม " โจวจิ้งเหยาเสียดสี " โจวจิ้งเหยาแกพูดดีๆหน่อย ระวังฉันจะฉีกปากแกทิ้ง " ไป๋มู่หย่าทำท่าจะไปตบกับหล่อน " เธอว่าฉันไปหากิ๊ก เธอมีหลักฐานไหม ? " หานหย่าเหวินถาม " แค่นี้ยังต้องพูดหรือ ในโรงเรียนใครไม่รู้ เมื่อก่อนเธอใส่แต่เสื้อราคาถูกๆ ตอนนี้ละ ใส่แต่ของมีราคาที่จำกัดจำนวนไว้ " เพ้ยหนานหนานพูดด้วยความเสียดสี นักเรียนที่มามุงดูเยอะขึ้นเรื่อย ๆ ได้ยินสิ่งที่เพ้ยหนานหนานพูด มองหานหย่าเหวินด้วยความดูถูก " เพ้ยหนานหนานแกพูดอีกรอบสิ เธอสนิทกับโจวจิ้งเหยา หล่อนทำไมไม่ช่วยเธอ แล้วก็เหอเวยเวยด้วย" ไป๋มู่หย่าพูดด้วยเสียงดัง เพ้ยหนานหนานไม่ได้ฟัง ดึงผมของหานหย่าเหวิน ไป๋มู่หย่าดึงเพ้ยหนานหนานไว้ แต่ใครทันรู้โจวจิ้งเหยาได้วิ่งมาตบกับไป๋มู่หย่า ไม่นานนัก หานหย่าเหวินทั้งหลายก็ได้รับบาดเจ็บ คนที่มุงไม่มีคนไหนกล้าเข้าไปห้าม เป็นเพราะว่าพวกเขาเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ได้เป็นลูกเศรษฐีที่มีกำลังอำนาจ ถ้ายั่วพวกเขาแล้ว คนธรรมดาอย่างพวกเขาจะอยู่ในโรงเรียนได้อีกไหม ดังนั้นพวกเขาจึงมองอยู่ข้างๆ แล้วคุณครูละ สำหรับเหตุการณ์แบบนี้ผ่านไปเยอะแล้ว ถึงให้พวกหล่อนทำตามใจ " หานหย่าเหวินคอยดูฉันวันนี้จะไม่ทำให้แกตาย " เพ้ยหนานหนานพูดด้วยความหอบ " งั้นก็ลองดูสิ " หานหย่าเหวินพูดว่า " หยุดเดียวนี้ " ตอนที่กี่คนนี้กำลังตบตีกันก็มีเสียงที่โกรธดังขึ้น ก็เห็น ไป๋ชิงเฉินเดินมาทางที่พวกหล่อนอยู่ จะดึงพวกหล่อนออก " ไป๋มู่หย่าหานหย่าเหวินพวกเธอทำอะไร ? " ไป๋ชิงเฉินพูดด้วยความโกรธ " พี่ชาย ผู้หญิงสองคนนี้พูดว่าหานหย่าเหวินไปเป็นเมียน้อย นายว่าฉันจะไม่ให้พวกหล่อนจำหน่อย จะหายโกรธได้ยังไง " ไป๋มู่หย่าพูดไปหอบไป ไป๋ชิงเฉินได้ยินสิ่งที่ไป๋มู่หย่าพูด ขมวดคิ้ว สำหรับหานหย่าเหวิน ตนเองก็รู้จักอยู่ " หานหย่าเหวินไม่เป็นไรใช่ไหม ? " ไป๋ชิงเฉินถามด้วยความกังวล " ไม่เป็นไร " หานหย่าเหวินยิ้มแล้วตอบ " หานหย่าเหวินแกนี้สุดยอดจริงๆ มีกิ๊กเป็นคนรวยยังไม่พอ ตอนนี้ยังอยากมีคุณชายของบริษัทตระกูลไป๋อยู่หรือ แกนี้ช่างน่าทึ่งจริงๆ " เพ้ยหนานหนานพูดด้วยความเสียดสี " เพ้ยหนานหนาน พูดดีๆหน่อย " ไป๋มู่หย่าพูดด้วยความเสียงดัง " เหอเวยเวย เธอไปยืนที่ข้างๆ " หานหย่าเหวินพูด " หานหย่าเหวิน เรื่องนี้ผมจะช่วยเธอสืบให้ชัดเจน " ไป๋ชิงเฉินพูดอย่างตั้งใจ นักเรียนที่มุงอยู่ข้างๆได้ยินเข้า ก็อดไม่ได้ที่อยากจะถอดหายใจ โชคของหานหย่าเหวินทำไมถึงดีขนาดนี้ " ไม่ต้อง ฉันทำคนเดียวได้ " หานหย่าเหวินไม่ได้สนใจรอยมือบนแก้ม เดินไปหน้าเพ้ยหนานหนานกับโจวจิ้งเหยา " พวกเธอวันๆเสียดสีฉันรู้สึกดีใจมากใช่ไหม ? " หานหย่าเหวินพูดอย่างสงบ " หานหย่าเหวินอย่าเปลี่ยนเรื่อง เธอไม่ได้ถูกกิ๊กเลี้ยงหรอ ? " โจวจิ้งเหยาพูดอย่างเสียดสี " อย่าลืมสี วันหมั่นของเหอเวยเวยวันนั้น ทุกคนเห็นอย่างชัดเจนหมด " เพ้ยหนานหนานพูด ไป๋ชิงเฉินได้ยิน หันไปมองหานหย่าเหวิน เขาไม่เชื่อหญิงสาวที่เขาชอบในปากของพวกหล่อน ความปรารถนาเดียวในชีวิตของเขานั้น ก็คือหวังให้หานหย่าเหวินมีความสุข " พี่ชาย " ไป๋มู่หย่าเรียก " หานหย่าเหวินไม่อย่าให้พี่ยุ่งกับเธอ พี่ก็จะไม่ไปยุ่งกับเธอ " ไป๋ชิงเฉินพูด หานหย่าเหวินมองพวกหล่อนที่เปิดปากปิดปากก็กิ๊ก เริ่มโกรธ เธอไม่ได้โกรธเพราะพวกหล่อนใส่ร้ายว่าเธอถูกกิ๊กเลี้ยง แต่เป็นเพราะพวกหล่อนนินทาเย่หยู่เฉิน ตอนนี้ในใจของหานหย่าเหวิน เย่หยู่เฉินเป็นคนที่สำคัญมากๆ เธอไม่ยอมให้ใครมาพูดแบบนี้ใส่เขา " ฉันแนะนำให้พวกเธออย่ามาทำความเดือดร้อนใส่ฉัน ไม่งั้นพวกเธอจะรับผลไม่ไหว " หานหย่าเหวินพูด " หานหย่าเหวินแกนึกว่าแกเป็นใคร ก็แค่ถูกกิ๊กน่าเกลียดเลี้ยง สักวันหนึ่ง เขาก็จะเหมือนเหยียนโย้ซิง ทิ้งเธอไป " เพ้ยหนานหนานกัดฟันพูด " เฮ้ ฉันจะโกรธแล้วนะ " ไป๋มู่หย่าพูดเสร็จก็ทำท่าอยากตบหล่อน แต่ถูกไป๋ชิงเฉินดึงไว้ ไป๋ชิงเฉินมองไป๋มู่หย่า พูดว่า : " เธอเงียบหน่อย " " นาย .. " ไป๋มู่หย่าโกรธแล้วหันหลังให้ไป๋ชิงเฉิน มองไปทางหานหย่าเหวิน " สาวน้อย สิ่งที่เธอพูดไม่น่าฟังเลย ข้างๆยังมีเพื่อนเยอะขนาดนี้ เธอไม่รู้จักคำว่าพอดีหรอ ? " ไป๋ชิงเฉินถาม คนที่มุงมองไป๋ชิงเฉิน แล้วเดินถอยหลังไปกี่ก้าวอย่างกลัว ใครจะรู้ เพ้ยหนานหนานไม่ได้สนใจไป๋ชิงเฉิน แค่มองหานหย่าเหวินอย่างเย็นชา " หานหย่าเหวินแกนี้สุดยอดจริงๆ หากิ๊กมีเงินเลี้ยงตนเองได้ ตอนนี้ก็ไปหาคุณชายของบริษัทตระกูลไป๋ ฉันไม่รู้ว่า ภายหลังแกจะไปหาคนแบบไหนอีก " เพ้ยหนานหนานเสียดสี " เพ้ยหนานหนานพูดประโยคดีๆหน่อย แล้วกลืนคำว่ากิ๊กลงไป ไม่งั้นอย่ามาโทษว่าฉันไม่ให้อภัยแก " หานหย่าเหวินพูดด้วยความเย็นชา สิ่งที่หานหย่าเหวินพูด ทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์นี้อื้งไปทั้งหมด โดยเฉพาะไป๋ชิงเฉินพี่น้องสอง " ฮ่าฮ่าฮ่า ทุกคนคงจะได้ยินแล้วนะ หานหย่าเหวินยอมรับว่าตนเองถูกคนเลี้ยง ยังนึกว่าตนเองเป็นสาวบริสุทธิ์อะไรหรอ ฉันว่า ก็เป็นผู้หญิงที่ยอมขายร่างกายของตนเองเพื่อเงิน .. " เพียะๆ " อ้าๆ " ในกลางสนามมีเสียงกรีดของเพ้ยหนานหนาน เสียงกรีดหยุดลง ก็เห็นปากของเพ้ยหนานหนานมีรอยสีแดงๆสองขีด เป็นกากบาทพอดี ปากก็บวมขึ้น