ตอนที่18ปกป้องภรรยา

ต๭นที่18ปกป้องภรรยา ตุงคินที่ไม่รู้เนื้อรู้ตัวโน้มตัวลงมาและมองเธอก็ถูกเธอเอาแขนโอบล้อมคอไว้ ร่างกายของตุงคินสั่นเล็กน้อยจากนั้นเขาก็หัวเราะและเสียงหัวเราะก็ดังเกินไปจึงทำให้เธอแหงนหน้าขึ้นไปมอง เขายังคงเอนกายและพูดเสียงเบาๆ“นี่คุณกำลังลวนลามผมเหรอ?” อะไรนะ?จินตนาการอะไรลึกล้ำเกินไปหรือเปล่า?เห็นได้ชัดว่าเธอกำลังแก้แค้นนะ! ไม่น่าแปลกใจที่จะหัวเราะอย่างไร้ยางอายแบบนั้นเพราะเขาคิดแบบนั้น!ในหัวของผู้ชายมีเรื่องอะไรอยู่บ้างมั้ยเนี่ย? “ฉันไม่มีเวลาไปต่างประเทศที่ไหนถ้าคุณชอบก็ชวนเพื่อนคุณไปสิเธอจะต้องมีความสุขมากแน่ๆ” ได้ยินดังนั้นแล้วเขาก็ไม่รู้สึกโกรธแต่กลับยื่นมือไปบีบจมูกของเธอ“ผมรู้สึกได้กลิ่นหึงนะ?คุณหึงเหรอ?” “สมองคุณคิดอะไรอยู่?” “ที่รักคุณมองไปรอบๆสิคุณดูกระสับกระส่ายเห็นได้ชัดว่าคุณกำลังโกหกคุณหลงเสน่ห์ผมเข้าแล้วล่ะสิ?” “คุณทนายตุงคินไม่เพียงแค่หลงตัวเองแต่คุณคิดว่าผู้หญิงทั้งโลกจะชอบคุณหมดหรือยังไง?”แก้วใจเบะปากจ้องมองเขาแต่ท่าทีของเขาก็ยังสง่างาม ราวกับว่าคำพูดง่ายๆของเขาสามารถยุความโกรธของแก้วใจออกมาและมันก็น่าสนใจจริงๆ “แล้วคุณล่ะ?เป็นผู้หญิงทั้งโลกนั่นมั้ย?” ทันใดนั้นเขาก็ตั้งใจแต่ก็ไม่จริงจังดวงตาเปล่งประกายอ่อนโยนรอคำตอบจากเธอ ทั้งคู่ที่มีปากเสียงอยู่พักหนึ่งก็เกิดความเงียบขึ้นมาครามครันไม่มีใครปริปากพูดจากนั้นตากล้องที่ถูกทิ้งไว้ข้างๆก็เอ่ยปากพูด “ทั้งสองท่านพวกเราเริ่มต่อได้มั้ยครับ?” แก้มของแก้วใจขึ้นสีแดงระเรื่อเพราะเพิ่งจะตกหลุมพรางอันอ่อนโยนของเขาก็รู้อยู่ว่าอยู่กับจิ้งจอกเจ้าเล่ห์คนนี้ไม่ช้าไม่เร็วก็ถูกจับได้เขาอยากให้เธอหลงรักเขาเหรอ? กว่าจะถ่ายเสร็จก็เกือบจะเย็นแล้วแล้วในตอนเย็นของฤดูร้อนก็ฉาบไปด้วยแสงสีแดงของดวงอาทิตย์ส่องประกายงดงาม แก้วใจยืนอยู่ในห้องแต่งตัวและไม่สามารถรูดซิปด้านหลังได้ต่อสู้ดิ้นรนสักพักก็ได้ยินเสียงอันคุ้นเคยดังอยู่ข้างนอกห้องแต่งตัว การเคลื่อนไหวของเธอหยุดลงอย่างกะทันหันและเธอก็ไม่กล้าหายใจดังก่อนจะแนบหน้าไปที่ประตูเหมือนขโมยที่กำลังแอบฟัง “คุณทยิดาชุดของฉันเสร็จหรือยัง?งานจะอีกไม่กี่วันแล้วต้องรีบ” “ชุดอยู่ตรงนั้นค่ะคุณไปลองก่อนนะคะ” “โอเคธรรศรอฉันสักครู่” “อืม” หัวใจของแก้วใจเต้นแรงขึ้นมาจนไม่สามารถสงบลงได้แม้ว่าเขาจะตอบง่ายๆแต่ก็ทำให้คนที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องแต่งตัวได้ยินอย่างแจ้มแจ้ง ธรรศได้พบกันที่นี่อีกแล้วโลกกลมอะไรเช่นนี้!แต่ดูท่าทางแล้วนี่เขาจะหมั้นแล้วเหรอ? มันช่างน่าตลกซะจริงแค่มาถ่ายรูปแต่งงานก็บังเอิญเจอกันได้เมืองAเล็กขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่? “คุณชายธรรศโปรดรอที่นี่สักครู่” ได้ยินเสียงข้างนอกนั่นแล้วแก้วใจก็หน้าตึงอะไรนะ?เขารออยู่ข้างนอก?แล้วเมื่อไหร่เธอจะได้ออกไปล่ะ? เธอไม่ต้องการที่จะเจอเขาตอนนี้เธอไม่พร้อมที่จะเจอธรรศแล้วควรจะทำไงดี? ในขณะที่เธอกำลังจิตตกห้องแต่งตัวก็เกิดเสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียงผู้ชายก็ดังขึ้น“นี่คุณยังเปลี่ยนชุดไม่เสร็จอีกเหรอ?” “ใกล้แล้วๆ” ดีที่เธอเป็นหวัดก็เลยไม่ทำให้ธรรศได้ยินเสียงที่แท้จริงของเธอแต่ซ่อนตัวอยู่ในนี้ตลอดก็ไม่ใช่เรื่องมั้ยเธอกลัวว่าตุงคินจะดูออก สูดลมหายใจเข้าลึกๆตามองไปเห็นกระเป๋าเครื่องสำอางด้านข้างประกายตากะพริบแปลกๆไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว! ครึ่งนาทีต่อมาเธอก็เปิดประตูออกอย่างรุนแรงดวงตาของเธอมองไปข้างหน้าอย่างประหม่าและในที่สุดดวงตาเธอก็ไปหยุดลงที่ธรรศที่นั่งพักอยู่ เขาดูนิตยสารอย่างตั้งใจราวกับโลกนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเขาเงียบอยู่ในพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง แบบนี้ก็ดีเธอถอนหายใจเบาๆเพื่อไม่ให้ถูกจับได้ “คินพวกเราไปกันเถอะ” เธอพูดด้วยความเจ็บที่คอเสียงเล็กๆนั่นเหมือนเสียงยุงแต่ดีที่ตุงคินที่นั่งอยู่บนโซฟาได้ยิน เขาผลักแว่นขึ้นลงดูเธอแล้วก็ขมวดคิ้ว“คุณแต่งอะไรลงบนหน้า?” “อ๋า?ไม่มีอะไรน่าก็แค่รู้สึกสนุกดี”เธอหัวเราะราวกับคนโง่ก่อนจะจับแขนเขาอย่างจงใจ“ไปเถอะ” “เจ็บคอมากมั้ย?เสียงดูแปลกๆไปแล้วนะ” พระเจ้ารู้ดีว่าเธอพูดเสียงเล็กเสียงน้อยอย่างยากลำบาก!เธอไม่อยากถูกธรรศจับได้จริงๆก็เลยแต่งหน้าน่าเกลียดๆเข้าไว้ไม่ให้ถูกจำได้ “ใช่เจ็บมากพวกเรารีบไปเลยมั้ย?” “แล้วหน้าคุณเป็นอะไร?” เขาลูบแก้มเธอด้วยความสับสน“คุณชอบแต่งหน้าน่าเกลียด?” เธอเม้มริมฝีปากในใจร้อนรนเธอไม่อยากอยู่ที่นี่แม้แต่สักครึ่งวินาที!ตุงคินผู้ชายสมควรตายนี่ทำไมยังไม่ไปอีก? “ฉันเหรอชอบมากเลยล่ะ” “คนโง่”ตุงคินยกมุมปากแต่ดวงตาของเขางุนงงเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะรู้จักเธอแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆแต่ก็ยังสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของเธอได้เธอดูเหมือนว่าจะรีบออกไป?หรือเธอจะซ่อนใครไว้? สายตาตกไปยังผู้ชายที่นั่งบนโซฟาก่อนจะขมวดคิ้วเล็กน้อยถ้าเขาจำไม่ผิดผู้ชายคนนี้เป็นลูกของรองนายก? ประตูห้องลองเปิดออกมาดมสาออกมาในชุดกระโปรงสีชมพูชายกระโปรงผ่าขึ้นมาดวงตาปรากฏความคาดหวัง “ธรรศเป็นไงบ้างคะ?” “อืมก็ได้”ธรรศช้อนสายตาขึ้นก่อนจะตอบเบาๆ ดมสาที่เต็มไปด้วยความคาดหวังก็ลดริมฝีปากลงในใจเกิดความเศร้าสร้อย“อะไรคือก็ได้คะ” “คุณดมสาชุดของคุณดูดีมาก” เมื่อได้ยินคำชมใบหน้าเล็กๆของดมสาก็เงยหน้าขึ้นมองไปที่ตุงคินจากนั้นใบหน้าก็ปรากฏความตื่นเต้น“พี่เขยพี่มาอยู่ที่นี่ได้ไงคะ?” พี่เขยคำๆนี้ถูกพูดออกมาแก้วใจและทยิดาก็พร้อมใจกันหันไปมองหนึ่งคนเต็มไปด้วยความกังวลอีกหนึ่งคนเต็มไปด้วยความสนใจ นี่คือเรื่องที่หาได้ยากยิ่งในศตวรรษ!แก้วใจมองไปมาระหว่างทั้งสองคนความสัมพันธ์ทั้งคู่คืออะไรทำไมถึงพูดว่าพี่เขย? ดูเหมือนว่าตุงคินจะมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับคุณดมสาคนนี้ เดิมทีคิดว่าสีหน้าของตุงคินจะสดใสขึ้นใครจะรู้ว่าเขาไม่ได้เปลี่ยนสีหน้าเลยแม้สักนิดก็ไม่มี “ผมกับพี่ของคุณไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้วอย่าเรียกผมว่าพี่เขยเลยแล้วนี่คุณกำลังจะหมั้น?” “ใช่ค่ะจะหมั้นแล้วถึงคุณจะเลิกกับพี่ฉันแล้วแต่ฉันก็ยังชินที่จะเรียกคุณว่าพี่เขยใช่สิคุณมาที่นี่ทำไมคะ?”ดมสาถามด้วยความประหลาดใจสายตามองไปที่ผู้หญิงที่นั่งข้างเขา ผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะแต่งหน้าไม่เป็นตาเธอทาอายแชโดว์สีเขียวอมฟ้าช่างอัปมงคล!และทำให้ผู้คนสะพรึง เธอไม่เห็นด้วยที่ตุงคินกับผู้หญิงคนนี้อยู่ด้วยกันแต่นี่เป็นสตูดิโอถ่ายภาพเขามาทำอะไร? “มาถ่ายรูปแต่งงานกับภรรยาน่ะ”เขาพูดอย่างสงบก่อนจะจับมือของแก้วใจไว้ราวกับปลอบประโลมไม่ให้เธอว้าวุ่น นี่เธอตาบอดหรืออย่างไร?อีกทั้งยังสงสัยว่าแฟนเก่าของตุงคินเป็นคนแบบไหน “ถ่ายรูปแต่งงาน?กับเธอ?” ใบหน้าดมสาปรากฏความประหลาดใจรู้สึกยากที่จะรับได้ อย่างไรก็ตามแก้วใจก็สงบมากเธอยิ้มและโบกมือทักทาย และในตอนนั้นเธอก็รู้สึกถึงสายตาที่มองมายังเธอแต่เธอก็ไม่กล้ามองกลับไปเพราะเธอรู้ว่าสายตานั้นคือสายตาของธรรศศัตรูของเธอ “ใช่มะรืนพวกเราจะแต่งงานกัน” ดมสายิ้มมันยากที่จะยอมรับสักพักเธอถึงพูดได้“พี่เขยทำไมคุณทำอย่างนี้?” “ผมทำไม?” เนื่องจากเรารู้จักกันมานานงั้นก็กินข้าวด้วยกันมั้ยคะนี่ก็จะค่ำแล้ว”ธรรศเคาะนิ้วลงบนโต๊ะดวงตาจ้องไปที่แก้วใจราวกับคาดเดาอะไรบางอย่าง อย่างไรก็ตามแก้วใจไม่ได้มองและไม่ได้สังเกตไม่ได้ตอบรับอะไรเขา “ดึกเกินไปหรือเปล่า?”แก้วใจสะกิดมือของตุงคินและก็ตอบโต้ทันทีราวกับปิดบังอะไรบางอย่าง ท่าทางแบบนี้ดึงดูดให้ตุงคินเกิดความสนใจเขามองเธอให้ลึกลงไป“ก็แค่กินข้าวแล้วกับดมสาก็ไม่ได้เจอกันนานแล้ว” แก้วใจหมดคำจะพูดเดิมทีอยากจะรีบออกไปแต่ตอนนี้เอาเถอะไม่ใช่แค่ไม่ได้ออกไปแถมยังต้องไปกินข้าวด้วยอีกมันไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเธอเลย “ตุงคินไม่คิดเลยว่าคุณจะรู้จักกับคุณดมสามานานฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับพี่ของเธอเลย?”ทยิดาถามด้วยรอยยิ้มดวงตาเต็มไปด้วยการคาดการณ์ คำถามนี้ทำให้แก้วใจเกิดความไม่พอใจเธอที่เป็นภรรยาที่ดีของเขายังไม่ได้ถามอะไรเลยแล้วเธอมาถามได้ยังไง? ไม่รู้จริงๆว่าทยิดาไอคิวต่ำหรือเธอวางตำแหน่งตัวเองไว้สูงเกินไป ทันทีที่เธอพูดตุงคินกับดมสาก็ขมวดคิ้วออกมาอย่างไม่รู้ตัวการพูดถึงเรื่องคนเก่าเป็นเรื่องที่ไม่สมควร “เรื่องเก่าๆไม่จำเป็นต้องพูดถึง” คำพูดของตุงคินทำให้ทยิดารู้สึกอับอายและตระหนักได้ว่าไม่ควรพูดถึงแฟนเก่าของเขาผู้หญิงนี่ช่างไม่สามารถยับยั้งความอยากรู้อยากเห็นได้เลย เธอคิดว่าตุงคินหาผู้หญิงตามอำเภอใจมาแต่งงานแล้วกับแก้วใจก็ไม่ได้สนใจมากนักดังนั้นเธออยากรู้ว่าแฟนเก่าของตุงคินนั้นเป็นคนแบบไหน ในร้านอาหารมิชลินสตาร์ที่อยู่ข้างร้านชุดแต่งงานทั้งสี่คนหันหน้าเข้าหากันบรรยากาศค่อนข้างน่าอึดอัดใจธรรศนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกันเธอเธอจึงกลัวที่จะเปิดเผยจุดอ่อนออกมาจึงได้แต่ก้มหัวและไม่กล้าพูดอะไร “ดมสาหมั้นแล้วจะไม่บอกพี่เขย?”ตุงคินรับบทบาท‘พี่เขย’ของดมสาก่อนจะถามยิ้มๆ แก้วใจเงยหน้าขึ้นมองเล็กน้อยก่อนจะเม้มริมฝีปากผู้ชายคนนี้รับบทบาทได้อย่างรวดเร็วแต่โชคไม่ดีที่เธอไม่ได้เป็นญาติกับดมสา “เพิ่งจะได้วันที่แน่นอนค่ะยังไม่ได้เชิญอะไรเลย”ดมสามองธรรศอย่างมีความสุขแสดงให้เห็นถึงเสน่ห์ของหญิงสาวตัวน้อย “อ๋ออย่างนี้นี่เอง”ตุงคินยกแก้วนน้ำขึ้นมาดื่มมองไปที่แก้วใจด้วยความว่างเปล่าดวงตาเต็มไปด้วยการสืบสวน “ได้ยินมาว่าคุณทนายตุงคินไม่ได้มองผู้หญิงที่ความงามแต่ไม่คิดเลยว่าคุณจะชอบแบบนี้”ธรรศมองแก้วใจด้วยความเย่อหยิ่งดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัยเขารู้สึกคุ้นภรรยาของตุงคินแต่ก็ไม่กล้ายอมรับและไม่อยากเชื่อว่าเธอจะแต่งงานกับผู้ชาย “คุณชายธรรศผมไม่ชอบเลยที่คุณพูดแบบนี้ผมชอบแบบไหนคนอื่นก็ไม่เกี่ยวข้องและไม่มีใครมีสิทธิมาวิพากษ์วิจารณ์คราวหลังกรุณาคิดก่อนพูดด้วยนะครับ”ตุงคินโต้ตอบเสียงเย็น คำตอบกลับทำให้ธรรศหน้าแดงคนที่ตุงคินแต่งงานไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพวกเขาจริงๆแต่พวกเขาก็พูดประชดประชันและสิ่งที่พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนก็คือคนโกรธไม่ใช่แก้วใจแต่เป็นตุงคิน