ตอนที่19คุณคือคนโง่

ต๭นที่19คุณคือคนโง่ นางเอกที่ได้รับการปกปกในขณะนี้ผงกหัวดื่มน้ำราวกับว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรในสถานการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น สังเกตเห็นบรรยากาศที่มาคุเล็กน้อยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาเบาๆก่อนจะถาม“อะไรเหรอ?” ตุงคินเม้มริมฝีปากน้ำเสียงมีความขุ่นเคือง“คุณคือคนโง่โดนดูถูกแล้วยังไม่รู้ตัวอีก” เธอกลอกสายตาแล้วก็บ่นว่า“ฉันโดนดูถูก?คุณโต้กลับแทนฉันก็ดีแล้ว” “คุณจะไม่สบายใจ” ดมสาเฝ้าดูสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงของตุงคินถึงแม้จะรู้จักกันมาก่อนแต่ก็ไม่เคยเห็นรอยยิ้มที่น่าพึงพอใจบนใบหน้าของเขาเลยเกรงว่ากับพี่ของเธอก็ไม่เคย ฝีปากของเขาไม่น่าทึ่งเหรอ? ผู้หญิงคนนี้มีเสน่ห์อะไรดึงดูดตุงคินได้กัน? “ฮึล้วนบอกผู้หญิงคือหน้าตาของผู้ชายหน้าถูกตบแล้วคุณไม่เจ็บเหรอ?”เธอกระซิบเล็กน้อยแล้วก็ลดหัวลงดื่มน้ำ “ฮู้วคุณน่าสนใจจัง”ดมสามองหน้าเธอด้วยรอยยิ้มรอยสงสัยในดวงตาหายไป “พูดจาเจ็บแสบ”ตุงคินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้แล้ววางมือใหญ่ลงบนหน้าผากของเธอจากนั้นก็ขมวดคิ้ว“เหมือนว่าจะเป็นหวัดหนักแล้วนะ” “งั้นเหรอ?”เธอตอบอย่างงุ่มง่ามก่อนจะปัดมือเขาออก “อยู่ตรงนี้ผมจะไปซื้อยา” พูดเสร็จตุงคินก็ออกไปนอกห้องบรรยากาศในห้องยิ่งดูแปลกไปกว่าเดิมอีกโดยเฉพาะธรรศและดมสาที่อยู่ในพื้นที่นี้ด้วยกัน “แค่กๆฉันไปจะไปห้องน้ำ” อยู่ได้ไม่ถึงสองนาทีแก้วใจก็หาเรื่องหนีจากห้องนี้อาหารมื้อนี้แปลกประหลาดเกินไป แต่แปลกประหลาดที่สุดคือตุงคินที่รับปากว่าจะกินข้าวด้วยกัน? นี่มันขัดกับบุคลิกของเขาโดยสิ้นเชิงหรือเขาจะสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอ? ในห้องน้ำเธอใช้มือตบหัวของเธอจนรู้สึกปวดหัวจริงๆนี่พวกเขาจะหมั้นแล้วช่างดูถูกกันจริงๆ แต่เธอไม่เข้าใจว่าทำไมต้องมาหมั้นที่เมืองนี้?ทำไมอยากให้เธอรู้?ทำไมต้องอยู่รอบๆเธอ? ช่างน่ารำคาญจริงๆรำคาญจนเธออยากจะด่าแค่ทัตติอยู่ตรงนี้ก็คงดีต้องสู้กับธรรศได้แน่นอน เดินออกจากห้องน้ำเธอก็รู้สึกถึงเงาดำที่วิ่งเข้ามากอดเธอจากทางด้านหลัง เธอตกใจจนอยากกรีดร้องแต่ก็ได้กลิ่นโคโลญที่คุ้นเคยเธอรู้ว่าเขาชอบกลิ่นนี้มากเพราะฉะนั้นไม่ผิดแน่ แต่สถานการณ์แบบนี้มันคืออะไรกันแน่?ทำไมธรรศถึงมากอดเธอ?หรือว่าเธอถูกจับได้แล้ว? “คุณคุณทำอะไร?”เธอพูดด้วยเสียงแหบแห้งและแสร้งทำเป็นตกใจ “อย่าขยับผมรู้ว่าเป็นคุณไม่ต้องเสแสร้งแล้ว”เขากดเสียงต่ำก่อนจะกอดเธอแน่นอย่างไม่รู้ตัวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ“ซ่อนผมทำไม?” “ซ่อนคุณ?คุณยังมีหน้ามาเจอฉันอีกเหรอธรรศคุณลืมสิ่งที่คุณทำไปแล้วเหรอ?แค่กๆๆ”เพราะความตื่นเต้นเกินไปทำให้แก้วใจยิ่งเจ็บคอมากขึ้นและไอออกมาอย่างอึดอัดสุดท้ายก็ถูกจับได้! “แก้วใจ”เขาเรียกชื่อเธอแต่ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ แก้วใจเหยียบลงที่เท้าเขาอย่างรุนแรงใช้โอกาสเขาตกใจผละออกจากอ้อมกอดน้ำเสียงเยือกเย็นเล็กน้อย“ธรรศทั้งชีวิตนี้ฉันไม่ต้องการพบหน้าคุณแล้วคุณทำให้ฉันรู้สึกรังเกียจจริงๆ!” “ก็เลยเกลียดผม?” แก้วใจที่จะหนีไปพ้นๆหลังตึงทันที“เกลียดเกลียดจนอยากฆ่าคุณ” เสียงฝีเท้ารีบเดินไปที่ประตูของร้านอาหารคืนนี้มีลมค่อนข้างเย็นหยดน้ำบนหน้าผากของเธอกระจายไปหมด ถนนสว่างไสวภายใต้แสงไฟนีออนแต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดีและก็ไม่รู้ว่าตุงคินไปซื้อยาที่ไหนแล้ว เธอถอนหายใจนั่งยองๆบนบันไดด้วยใบหน้าเศร้าลูบแก้มรอการกลับมาของผู้ชายคนหนึ่ง ไม่ช้าร่างหนึ่งก็เข้ามาในที่มืดอย่างช้าๆแล้วในที่สุดก็หยุดอยู่ตรงหน้าเธอและดึงเธอขึ้นมา “คุณคือคนโง่?” “คุณน่ะสิ” “อ่าผมไม่โง่ขนาดพาตัวเองออกมารับลมเย็นหรอกในหัวคุณมีอะไรบ้างมั้ยเนี่ยทำไมโง่ขนาดนี้?” ตุงคินเคาะลงบนหัวของเธออย่างไม่เกรงใจแต่วินาทีต่อมาก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขน เธอก็ไม่เกรงใจเช่นกันค่อยขยับไปอยู่ในอ้อมแขนที่อบอุ่นของเขาก่อนจะตอบอย่างช้าๆ“ในหัวฉันมีแค่คุณล้วนเป็นคุณที่ทำให้ฉันโง่” ร่างกายของตุงคินแข็งทื่อด้วยสีหน้าท่าทางไม่เข้าใจก่อนจะหัวเราะออกมา“คุณกำลังด่าผม?” “ฉันไม่ได้ด่าคุณจะไปด่าคุณได้ยังไงกัน?” “ฝีปากแบบนี้ไม่ไปเป็นทนายเสียดายแย่”ตุงคินเม้มริมฝีปากดวงตามืดลึกเต็มไปด้วยรอยยิ้มขำนี่คือครั้งแรกที่โดนด่าก็ยังสามารถหัวเราะออกมาได้ผู้หญิงในอ้อมแขนคนนี้ช่างเป็นตัวตลกจริงๆ “ครั้งหน้าอย่าด่าฉันอีกเลย” ทั้งสองอยู่บนรถแต่ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าในล็อบบี้ของร้านอาหารธรรศยืนอยู่ที่นั่นพร้อมกับสีหน้าเศร้าๆ แก้วใจคุณแต่งงานแล้วเหรอ? นี่เป็นจุดจบที่ดีที่สุดแต่เขาก็รู้สึกไม่มีความสุขเลย “ธรรศคุณอยู่นี่นี่เองฉันหาคุณตั้งนานพี่เขยกับผู้หญิงคนนั้นก็ไม่รู้ว่าอยู่ไหนหาไม่เจอแล้ว”ดมสาบ่นก่อนจะดึงมือเขา“ผู้หญิงคนนั้นดูไม่ดีเลยไม่รู้ว่าพี่เขยชอบเธอเข้าไปได้ยังไง” “อย่าพูดถึงเธอแบบนั้น!”ธรรศโต้กลับอย่างรวดเร็ว การโต้กลับของเขารุนแรงเกินไปและเสียงก็ดังมากทันใดนั้นดมสาก็ตกตะลึงกะพริบตามองเขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงโกรธ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะอธิบาย“เธอเป็นแบบไหนไม่เกี่ยวข้องกับพวกเราไม่ต้องพูดถึงเธอหรอก” “ค่ะ”ดมสาตอบด้วยความข้องใจดวงตากลมโตเอ่อไปด้วยน้ำตาคลอนี่เป็นครั้งแรกที่ธรรศตะโกนใส่เธอเพื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้อง กลับมาถึงบ้านแก้วใจก็รีบไปนอนอยู่บนโซฟาอย่างเหนื่อยๆและริมฝีปากก็พร่ำบ่น“ถ่ายรูปเหนื่อยชะมัดเลยยิ้มจนปากฉีกหน้าแห้งหมดแล้วฉันจะไม่แต่งงานอีกแล้วในชีวิตนี้” “คุณลองคิดดูสิ”ตุงคินทิ้งเสื้อคลุมไว้เทน้ำอุ่นออกมาและหยิบยาออกมาดูฉลากเทยาออกมาข้างหน้าเธอก่อนจะสั่ง“ดื่มให้หมด” ใบหน้าเล็กๆของเธอเกร็งขึ้นมาทันทีและจ้องมองเขาอย่างประหม่า“จะไม่แพ้ยาอีกเหรอ?” “คุณไม่วางใจผม?” “วางใจก็แปลกฉันกลัวว่าคุณจะฆ่าฉันโดยไม่ได้ตั้งใจ”ถึงปากจะบ่นให้เขาแต่ก็ดื่มทั้งหมดอย่างเชื่อฟัง หลังจากทานยาเสร็จก็เริ่มง่วงแม้แต่น้ำก็ยังขี้เกียจอาบตาของเธอครึ่งหลับครึ่งตื่น“ง่วงมากไปนอนก่อนนะ” ยังไม่ได้นอนลงดีแขนก็ถูกดึงขึ้น“ทำความสะอาดหน้าคุณก่อนแล้วค่อยนอน” “ง่วง”เธอหรี่ตาอย่างขอร้อง “ไปทำความสะอาด!” น้ำเสียงนี้รุนแรงพอๆกับการฝึกของนักโทษเธออ้าปากหาวแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ ล้างหน้าด้วยน้ำเย็นแล้วเงยขึ้นมองตัวเองในกระจกในใจก็รู้สึกเจ็บ เธอไม่รู้ว่าธรรศจำเธอได้ยังไงแม้ว่าเธอจะแต่งหน้าน่าเกลียดแค่ไหนแล้วก็ตามเขาก็ยังจำได้? ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องมาพัวพันกับเธอแต่ก่อนไม่ใช่ไสส่งเธอออกไปเหรอ?แต่ตอนนี้มันหมายความว่ายังไง? แก้วใจถอนหายใจยาวและเอนตัวไปพิงเคาน์เตอร์เธอรู้สึกเหนื่อยล้ามากธรรศเป็นคู่หมั้นของเธอแม้จะไม่ได้เป็นทางการแต่พวกเขาก็รักกัน แต่ใครจะคิดว่าทันใดนั้นธรรศจะปรากฏตัวต่อหน้าเธอในวันที่พ่อพ่ายแพ้และยืนกรานที่จะเลิกกับเธอ? ปล่อยให้หัวใจของเธอเปราะบางเธอก็ไม่รู้ถึงเหตุผลว่าทำไมเขาถึงปล่อยเธอในตอนที่เลิกกันเธอก็ได้แต่คาดเดาและสุดท้ายก็รู้สึกว่าที่ธรรศทำแบบนั้นก็เพราะเรื่องของพ่อเขาไม่อยากเข้ามามีส่วนร่วม ต่อมาเธอได้ยินมาว่าธรรศมีแฟนแล้วก็คือดมสาและตอนนี้พวกเขาจะหมั้นกันแล้วซึ่งเป็นเรื่องน่าขันนักเธอไม่เต็มใจเชื่อว่าธรรศทำเพื่อผลประโยชน์ดังนั้นภาพลักษณ์ของเขาที่อยู่ในใจของเธอก็จะดับสูญไป แต่ข้อเท็จจริงก็เตือนสติเธอว่านั่นคือเรื่องจริงเขาเป็นคนแบบนั้นขายความรู้สึกเพื่อผลประโยชน์ มือออกแรงกำแน่นมุมปากยกรอยยิ้มเยาะเย้ยตอนนี้เจอเธอแล้วทำไมถึงมากอดเธอ?เขาต้องรู้ว่าเธอแต่งงานแล้วหรือรับไม่ได้ที่ไม่ได้ครอบครองแล้ว? ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกตุงคินยืนอยู่ข้างนอกด้วยเสื้อเชิ้ตมองผู้หญิงที่มีหยดน้ำเกาะหน้าด้วยหน้าตาบูดบึ้ง เขายกมุมขึ้นโอบแขนไว้รอบไหล่“เกิดอะไรในห้องน้ำ?” “ตุงคินคุณบ้าหรือเปล่าฉันใช้ห้องน้ำอยู่คุณบุกเข้ามาได้ยังไง?” “แล้วยังไงนะ?”เขาตอบรับและปลดกระดุมเสื้ออย่างคล่องแคล่วเผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแรง สายตาของเธอมองไปเห็นซิกแพ็คของเขาใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นทันตาก่อนจะถามด้วยความโกรธ“เฮ้นี่คุณกำลังทำอะไร?ตั้งใจจะโชว์หรือไง?ฉันยังกลัวตาจะบอดนะ!” “ที่รักผมจะอาบน้ำคุณแน่ใจเหรอว่าจะยังอยู่ที่นี่?”เขาเหลียวหลังดวงตาสีดำลึกฉายแววยั่วเย้า“ผมไม่รังเกียจนะถ้าคุณจะดู” “แต่ฉันรังเกียจ” พูดเสร็จก็ปิดประตูด้วยความกลัดกลุ้มใบหน้าเล็กๆนั้นฉายแววกลุ้มใจใครที่ทำให้เขามีความกล้าโชว์รูปร่างโจ้งแจ้งมากมายขนาดนี้? เธอกลุ้มใจมากที่ถูกตุงคินกวนใจแต่ก็หายไปวับไปกับตาเพราะความง่วงเข้าครอบงำจากนั้นเธอก็หลับไป ในความมึนงงเธอรู้สึกว่ามีใครบางคนกดทับเธอและเธอก็ผลักออกอย่างแรงแต่เขาก็ไม่ขยับเขยื่อน จากนั้นก็รู้สึกเจ็บที่ลำคอรู้สึกมึนงงและหายใจหอบสั่นแต่ความง่วงนอนนั้นรุนแรงเกินกว่าที่จะตื่นขึ้นมา ทันที่ที่ลืมตาขึ้นมาในวันรุ่งขึ้นเธอเห็นใบหน้าหล่อเหลาเธอกะพริบตาและอยากกรีดร้องแต่ไม่ช้าก็สงบลงผู้ชายคนนี้นี่ตุงคินไม่ใช่เหรอ? เมื่อเขาหลับก็ไม่ปรากฏถึงความเจ้าเล่ห์แล้วเธอกลับรู้สึกถึงความใกล้ชิด ภาพลวงตาเป็นภาพลวงตาแน่นอนตุงคินนี่นะที่ทำให้คนรู้สึกถึงความชิดใกล้เขาทั้งเข้มงวดและจริงจังอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายยากมากที่ทำทำให้คนรู้สึกเข้าถึงได้หรือเปล่า? “มองพอหรือยัง?” เสียงคุ้นเคยดังขึ้นและเธอก็ตกใจรู้สึกตัวว่าตุงคินพูด“คุณตื่นแล้วเหรอ?” “ผมตื่นตั้งแต่คุณตื่นแล้ว”เขาโน้มตัวไปใกล้หน้าเธอใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจ บรรยากาศเริ่มแปลกๆและมีความรู้สึกลึกลึบในอากาศ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เกิดความซับซ้อนเขาเหยียดนิ้วออกมาแล้วค่อยๆเลื่อนไปที่ไหปลาร้าที่คอของเธอ “ตุงคิน!คุณต้องพูดคำไหนคำนั้น!”แก้วใจเหมือนเผชิญหน้ากับศึกใหญ่ออกแรงเตะเขาอย่างเต็มที่ บรรยากาศแปลกจนเธอกลัวจริงๆเธอกลัวว่าจะถูกเขาจับกินเธอยังไม่พร้อมเลยนะ! อย่างน้อยปล่อยให้ผ่านการแต่งงานก่อนเธอถึงจะพร้อม!