บทที่ 2: ไม่น่าเชื่อ เป็นถึงลูกคุณหนู

บ๗ที่ 2: ไม่น่าเชื่อ เป็นถึงลูกคุณหนู วันนี้พวกเธอมาแสดงด้วยกันทั้งหมดสิบเอ็ดคน คนที่ถูกแขกเลือก ก็จะกลายเป็นทาส ไม่ได้มีโอกาสรักกับใครอีกเลย แต่ถ้าไม่ถูกเลือก...ก็จะถูกส่งไปที่ตลาดมืดสิงคโปร์ กลายเป็นสิ่งที่แย่ยิ่งกว่า ในใจของเธอรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก แล้วก็รู้สึกไร้ประโยชน์ เธอไม่อยากถูกคนซื้อไป แต่ก็ไม่อยากถูกส่งไปตลาดมืดที่ไม่รู้ว่าจะมืดมนน่ากลัวมากแค่ไหน เธอที่ถูกบังคับให้กินยาเสพติดมาร่วมเดือน นอกจากจะตัวสั่น กับเรื่องอื่นๆ ก็มึนงงไปหมด ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการหลบหนีเลย... “ทุกท่าน เช็ดตาของพวกท่านให้แจ่มชัด คืนนี้ นักแสดงคนแรกที่จะออกมา...ซูหยวน” เสียงของพิธีกรเพิ่งจะดังขึ้นมา ด้านล่างของเวทีก็มีเสียงดังขึ้นมาเบาๆ อย่างตกใจ “ซูหยวน...ไข่มุกล้ำค่าของซูฉี่เฟิง? ! เดือนที่แล้วตระกูลซูเพิ่งจะล้มละลาย ไม่น่าเชื่อ! ไม่นานเธอก็ตกต่ำจนมา ”แสดง” ที่ “คาสิโนเฮยเย่” เลยหรอ?” เสียงวิพากษ์วิจารณ์ “น่าจะเพื่อไถ่หนี้ให้กับพ่อที่โดดตึกฆ่าตัวตาย...ยืมเงิน “คาสิโนเฮยเย่” ใช้ตัวเป็นเครื่องมัดจำ...หาคนมาจ่ายเงินแทนเธอ? เสียงเหล่านี้ ซูหยวนไม่ได้ยิน ในเวลานี้ มีคนมานำของแปลกประหลาดออกจากปากของเธอ พร้อมกับยกร่างของเธอขึ้น แล้วใช้ผ้าที่ขาวบางคลุมตัวเธอไว้ โดยผูกปมไว้อันหนึ่ง ที่เมื่อขยับก็จะเปิดเผยให้ตัวเธอบางส่วน ความภาคภิมใจของเธอดูเหมือนจะพังทลายลงไป...เหลือเพียงแต่ความอดสู ราวกับแผลที่มีเลือดไหลออกมา ให้คนที่เยาะเย้ยเธออยู่ด้านหน้าได้เห็น เมื่อเธอขึ้นเวที สายตาจำนวนมากก็จับจ้องไปที่เธอ เธอพยายามก้มหน้าลง ใบหน้าที่สวยงามของเธอถูกปกคลุมไปด้วยผมยาวสลวยของเธอ เธอไม่อยากให้ถูกพาตัวไปอย่างรวดเร็ว ถ้าไม่มีใครจ่ายหนี้แทนเธอ ก็ต้องรออีกสองถึงสามวัน จึงจะถูกส่งไปที่สิงคโปร์ ไม่แน่ว่าเธออาจจะมีเวลาหนีไป ใช่ แบบนี้แหละ! ในมือของพิธีกรถือไม้แข็งเดินมาที่ด้านข้างของเธอ พร้อมกับยกคางของเธอขึ้น อย่างรุนแรง ทำให้ผมของเธอกระจายออก เผยให้เห็นใบหน้าที่น่าหลงใหล ให้ดวงตานับสิบด้านล่างที่แหลมคมได้เห็น “ทุกท่าน คิดว่าทุกท่านคงรู้จักใบหน้าที่สวยงามยากที่จะลืมนี้ และเป็นนักเต้าที่จะมาเปิดตลาดของพวกเราในคืนนี้ เธอติดหนี้พวกเรา “คาสิโนเฮยเย่” อยู่สิบล้าน...” “ติดหนี้มากขนาดนี้? ดูลักษณะเธอแล้ว อย่างมากก็อายุแค่ 19 ต้องมาใช้หนี้แทนเธอตั้งสิบล้าน?” เสียงคนวิจารณ์ ซูหยวนรู้สึกดีใจ ดีมากเลย ถ้าเกิดไม่มีคนใช้หนี้แทนเธอ เธออาจจะมีโอกาสหนีไปได้ คนที่นั่งด้านล่าง ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่โหดร้ายที่สุดในเมือง ซูหยวนไม่ต้องการกลายเป็นของเล่นของคนเหล่านั้น นั่นเพียงแต่จะทำให้เธอรู้สึกรังเกียจตัวเอง และเกลียดตัวเอง แต่ว่า...ร่างกายของเธอเริ่มค่อยๆไม่มีแรง เธอไม่มีความสามารถที่จะช่วยตัวเองได้ และไม่สามารถบอกได้ว่าตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ขณะที่ซูหยวนกำลังเป็นกังวลอยู่เงียบๆในใจ พิธีกรที่พูดอย่างคล่องแคล่วก็ได้พูดขึ้นมา “ทุกท่าน คิดว่าทุกท่านคงไม่คัดค้านในความงามของเธอ แต่ในเรื่องของอายุ...ทุกท่านคงจะรู้ว่า อายุเท่านี้ถือว่าดีมาก เธอเป็นคุณหนูในตระกูลที่สูงศักดิ์ที่สุด เพียงแต่ต้องช่วยเธอใช้หนี้สิบล้าน ถึงจะนำเธอกลับไปได้ เธอจะตอบแทนคุณอย่างดีแน่นอน...คุ้มค่าแน่นอน เธอยังเป็นผู้หญิงสวยคนแรกในการแสดงของพวกเรา...” สำหรับ “คาสิโนเฮยเย่” คนแสดงคนแรกมักจะเป็นคนที่ต้องใส่ใจเป็นพิเศษ ไม่มีคนยอมจ่ายหนี้แทนก็เป็นเพราะคนแรกไม่ดี ดังนั้นจะต้องเลือกเด็กสาวที่ดีที่สุดมา “เด็กน้อยแบบนี้ มองแล้วยังไม่โตเป็นผู้ใหญ่เลย ฉันไม่สนใจ ไปก่อนล่ะ!” ชายผู้หยาบคายพูดด้วยสำเนียงภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เดินออกไปทันทีที่เขาพูดจบ ซูหยวนพยายามเปิดตาขึ้นดู ด้วยดวงตาที่เลือนราง เพราะถูกขนตาหนาปิดแสงเอาไว้ และฤกธิ์ของยาก็ยิ่งทำให้เธอไม่มีแรง เธอจึงได้แต่ลืมตาขึ้นมาเล็กน้อย มองผู้ชายที่เดินออกไปด้วยความสุขใจ