บทที่ 17: ใคร ใครเข้ามา

บ๗ที่ 17: ใคร ใครเข้ามา ถ้าพี่ชายเธอรู้ว่าเธอต้องแบกรับความเจ็บปวดขนาดนี้เพื่อแลกกลับบริษัทz.m.กลับมาอีกครั้งรวมถึงช่วยให้พี่ชายกลับมายืนหยัดได้อีกครั้ง พี่ชายต้องรู้สึกทุกข์ทรมานกว่าใคร... คุณชาย เขาคิดมาตลอดว่าเธอจะหนี? แบบนี้นี่เอง แบบนี้นี่เอง... ซุหยวนเงยหน้าขึ้นมา มองไปที่กล้องที่ซ่อนอยู่ด้านบนสุดของผ้าม่าน พูดเบาๆ: “ถ้าแบบนั้น..ตามที่คุณต้องการ!” เธอยืนขึ้น หาเก้าอี้ปีนขึ้นไปเอากล้องที่ซ่อนไว้ในห้องออกจนหมด หลังจากนั้นก็เข้าไปหาต่อในห้องน้ำ ในห้องน้ำไม่มี ดูแล้ว เขายังไม่โรคจิตขนาดนั้น ซูหยวนปิดประตูล็อคไว้อย่างดี ฟังเสียงน้ำไหลในห้องน้ำเหม่อออกไป... “คุณชาย คุณซุเธอ...” ป๋ายหยิ่งเคาะประตูไม่ด้ยินเสียงตอบกลับของซูหยวน ก็รีบหยิบโทรศัพท์ โทรไปหาคุณชาย เล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังโดยละเอียด ไร้ประโยชน์ ฉันกลับไปจัดการ!” “คุณชาย จะกลับมาเมื่อไหร่...ตู๊ดๆ...” ป๋ายหยิ่งยังไม่ทันพูดจบ ฝั่งตรงข้ามก็ได้ตัดสายไปแล้ว ป๋ายหยิ่งมองไปที่ห้องของซูหยวนแล้วถอนหายใจ แล้วสั่งการเอากล้องออกให้หมดแทน ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ซูหยวนเงยหน้าขึ้น มองไม่เห็นแสงเล็กๆแล้ว ก็รู้สึกสบายใจ คิดว่าคุณชายกลัวคำข่มขู่ กลัวเธอจะฆ่าตัวตาย เธอหายใจเข้าลึกๆอีกครั้งหนึ่ง แล้วลุกเดินเข้าไปในห้องน้ำ น้ำในอ่างที่เธอเปิดทิ้งไว้ตอนนี้ได้เต็มจนล้นออกไปที่รูระบายน้ำ พื้นสีขาวตอนนี้เต็มไปด้วยน้ำ เพรากลีบกุหลาบได้ไปอุดรูน้ำไว้ กระจายเต็มไปบนพื้น ในอ่างอาบน้ำเหลือเพียงเล็กน้อยเท่านั้น เธอหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า ตอนนี้ในหัวของเธอวุ่นวายไปหมด เธอเอนกายพิงไปบนขอบอ่างกว้าง แล้วหลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า “ซือๆ...” เสียงแปลกๆดังขึ้น ไฟในห้องน้ำดับลง ซูหยวนตกใจ แต่ไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมา เพียงแต่ได้ยินเสียง “แคร็ก” ประตูห้องน้ำที่ล็อคไว้อย่างดี กลับถูกขยับ ทันใดนั้นประตูห้องน้ำก็เปิดออก... ซูหยวนตกใจกระโดดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เงาคนที่ทำให้คนสั่นด้วยความกลัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด “ใคร? ใครเข้ามา?” เธอกลัวมาก ระตูถูกเปิดออก เธอยืนขึ้นตามสัญชาตญาณ จากนั้นนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้สวมเสื้อผ้า...ดังนั้นเธอจึงก้มลงไปอีกครั้ง ซ่อนตัวไปในน้ำของอ่างอาบน้ำ ราวกับว่ากลีบดอกไม้ไม่กี่กลับจะช่วยปกปิดไว้ได้ เธอหายใจอย่างระมัดระวัง ในใจคาดเดาว่าใครเข้ามา ส่วนมือก็คลำหาเสื้อผ้ากับผ้าขนหนุ แต่กลับหาอะไรไม่เจอเลย “แคร็ก” ประตูห้องน้ำถูกล็อคอีกครั้ง ในความมืด ได้ยินเพียงแต่เสียงลมหายใจของซุหยวน ดวงตาของเธอมองไปรอบๆ หาสิ่งของที่จะช่วยเหลือเธอได้ แต่ก็ยังไม่เจออะไรเลย ความกลัวของเธอเพิ่มมากขึ้น เธอไม่ได้ยินเสียงเท้า เท่ากับว่าคนที่เข้ามายังไม่ได้ออกไป แล้วยังล็อคประตูห้องน้ำไว้ด้วย เธอกลั้นหายใจ และได้ยินเสียงลมหายใจอีกคนใกล้เข้ามา เสียงลมหายใจนี้ ต้องมาจากผู้ชายคนนั้น มาจากคุณชาย ไม่ใช่ว่าเธอฉลาด แต่ว่าในห้องนี้นอกจากเขาแล้วใครจะกล้าเข้ามาในห้องอาบน้ำของเธอได้?