ตอนที่ 9 พี่ชายมีความสุขมาก

ต๭นที่ 9 พี่ชายมีความสุขมาก ภิรมณขว้างของเล่นที่กองซ้อนกันทิ้งไปที่พรม หยิบทรานส์ฟอร์เมอร์ตัวโปรดออกมาแล้วขว้างไปข้างหน้านาเดีย “สาวๆ ฟังฉันนะอย่าคิดว่าเธอสวยแล้วฉันจะไม่เอาผิดกับเธอ” นาเดียจ้องมองไปที่เขาอย่างสับสนงงงวย “พี่ชายของฉันซื้อคิงคองมาจากอเมริกา ในประเทศนี้ก็ไม่มีขายด้วย” ภิรมณพูดจบใบหน้าของเขาก็เริ่มแสดงความเศร้าขึ้นมาทันที “แต่ว่าครั้งที่แล้วฉันไม่ได้ตั้งใจทำมันพัง ฉันพยายามจะซ่อมยังไงก็ซ่อมเบบี้นี้ไม่ได้ เธอตั้งใจฟังนะ ตอนนี้ฉันจะไปนอนแล้วเธอก็ต้องซ่อมมันให้เสร็จก่อนที่ฉันจะตื่นขึ้นมา” นาเดียหยิบทรานส์ฟอร์เมอร์ขึ้นมาจากพื้น เธอรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที ของเล่นพวกนี้ปกติก็มีแต่ผู้ชายเล่น ผู้หญิงบ้านไหนจะมาเล่นเป็นละ อีกอย่างโมเดลของทรานส์ฟอร์เมอร์ในประเทศก็ไม่มี อยากจะหาอ่านคู่มือบนอินเทอร์เน็ตก็ไม่มี แล้วแบบนี้ให้เธอซ่อมได้ยังไง ? ภิรมณเป็นคนสติไม่ดี เขาก็จะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ “ฟังนะสาวสวย ถ้าเธอซ่อมไม่เสร็จภายในเวลาที่ฉันตื่นนะ ฉันจะให้น้องชายไล่เธอออก หึหึ ยังไงก็ตามเธอก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่ไม่ชอบฉัน !” นี่เป็นประโยคประโยคสุดท้ายที่ภิรมณทิ้งไว้ก่อนที่จะจากไป นาเดียลูบหน้าผากอย่างลำบากใจ มองชิ้นส่วนโมเดล ทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะเริ่มทำตรงไหน ! จากนั้นไม่นาน ภูดิศก็มาพบเธอที่กำลังหัวร้อน เขาบอกและปลอบใจเธออย่างอ่อนโยนว่า “คุณหญิงใหญ่ครับ ถ้าทำไม่ได้ก็เอาไว้แบบนี้เลย” นาเดียเงยหน้าคิดขึ้นส่งยิ้มไปให้เขาแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะลองซ่อมดูก่อน” ตอนแรกภูดิศรู้สึกแปลกใจ พูดต่ออย่างมั่นใจว่า “แบบนี้มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะครับ” “ทำไมละ ?” นาเดียถามด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย ภูดิศพูดว่า “ของเล่นชิ้นนี้ถูกนำมาจากงานนิทรรศการตอนที่คุณชายรองไปอเมริกา ในประเทศไม่มีเลย ทั้งโลกก็มีแค่ 3 ชิ้น คุณชายใหญ่ชอบมากเลย ยกย่องให้เป็นสมบัติอันล้ำค่า เมื่อพังแล้วมีช่วงหนึ่งที่ความรู้สึกเขาแย่มาก คุณชายรองเคยติดต่อนักออกแบบต่างประเทศให้มาซ่อม แต่พวกเขาก็ไม่มีวิธีซ่อมให้ดีขึ้น” นี่คงจะเป็นถ้อยคำที่หลอกล่อให้เธอยอมแพ้สินะ ? ของเล่นที่อยู่ในมือเธอมีแค่ 3 ชิ้นในโลกหรอ ? งั้นราคาต้องแพงน่าดูเลย นาเดียสงสัยอยู่ในใจก็เลยถามออกไป เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ภูดิศพยักหน้าและพูดว่า “เเค่ประมาณล้านหนึ่งครับ” นาเดียตกตะลึงงันขึ้นทันใด ! แค่ของเล่นโมเดลเฉยๆ ราคาก็ตั้งเป็นล้าน ดูเหมือนว่าถิรเจตจะใส่ใจพี่ชายของเขามากเลยนะเนี่ย มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการความสัมพันธ์ของพี่น้องที่อยู่ในตระกูลที่ร่ำรวยมานานแสนนาน ยิ่งไปกว่านั้นภิรมณก็เป็นคนที่ไม่สมประกอบ ถ้าเป็นตระกูลที่ร่ำรวยทั่วๆ ไป ก็อาจจะเกิดการแย่งสมบัติหรืออาจจะเป็นน้องชายวางแผนฆ่าทิ้ง คิดแบบนี้แล้ว นาเดียก็อดสงสัยไม่ได้เลยว่า ภิรมณจะเป็นคนเจ้าอารมณ์เหมือนข่าวลือข้างนอกหรือเปล่านะ ? “คุณชายใหญ่มีความสุขมากเลยนะเนี่ย” นาเดียเผลอพลั้งปากออกมา พูดเสร็จเธอพบว่าเห็นภูดิศทำหน้าสงสัยก็เลยรีบพูดประโยคเสริมออกมา “ฉันหมายถึงคุณชายใหญ่มีน้องชายแบบนี้มีความสุขมากเลย” ภูดิศยิ้มและพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับ ในความเป็นจริงแล้วคุณชายรองก็มีความสุขที่มีพี่ชายคนนี้เหมือนกัน” ประโยคนี้เป็นเรื่องแปลกจริงๆ ราวกับว่ามีเรื่องราวมากมายซ่อนอยู่ในนั้น แต่ท้ายที่สุดแล้วมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของคนอื่นนาเดียจึงไม่ได้ถามเพิ่มอีก ภูดิศลุกขึ้นและพูดว่า “คุณหญิงใหญ่ครับ จวนเวลาแล้ว ยังไงคุณหญิงใหญ่ก็ไม่มีทางซ่อมของนี่ได้หรอก คุณหญิงใหญ่ไปพักผ่อนดีกว่านะครับ”