ตอนที่ 11 ใครเหยียดใคร

ต๭นที่ 11 ใครเหยียดใคร “ฮ่าๆ ! เจ้าโง่เอ้ย ฉันจะบอกเธอว่า เธอซ่อมมันไม่ได้หรอก” ภิรมณตื่นขึ้นมาแล้วหัวเราะเยาะเธออย่างภาคภูมิใจ เขายืนอยู่อีกด้านหนึ่ง มือสองข้างกดออกพูดเยาะเย้ยไปว่า “เธอออกซะไปดีกว่า” นาเดียเงยหน้าขึ้นและละตอบกลับด้วยความมั่นใจว่า “วันนี้ฉันจะซ่อมได้แน่นอน” พี่น้ำมนต์ยกคิ้วเชิงทะเล้น “แล้วถ้าวันนี้ซ่อมไม่ได้ล่ะ ?” ซ่อมไม่ได้ ? นาเดียขมวดคิ้วตาม ความหมายของเขาคือถ้าเธอซ่อมมันไม่ได้ ต้องไปเก็บของย้ายออกไปจากบ้านหลังนี้ เธอก็เต็มใจที่จะทำเช่นนั้น แต่ว่าถิรเจตจะเห็นด้วยหรือเปล่านี่น่ะสิ ? “ถ้าซ่อมไม่ได้ เธอไปเป็นภรรยาของน้องชายฉันเลย !” คำพูดของภิรมณราวกับพายุโหมกระหน่ำในหูของนาเดีย เป็นผู้หญิงของผู้ชายคนนั้นน่ะหรอ ? ให้ตายเถอะ ! มันต้องเป็นเรื่องที่เลวร้ายขนาดไหนเนี่ย สีหน้าของนาเดียเปลี่ยนไปทันที “ไม่ ฉันไม่อยากเป็นภรรยาของเขา” นาเดียส่ายหัวรัวๆ ราวกับกระดิ่ง เธอรู้ซะที่ไหนล่ะว่าไม่ไกลไปจากห้องอ่านหนังสือที่พวกเธออยู่คือถิรเจตที่แสดงสีหน้าโกรธและมองเธอด้วยความขยะแขยง ผู้หญิงต่ำทราม ! สีหน้าที่เธอแสดงมาหมายความว่าไง ? กล้ามาเกลียดฉันหรอ ? พระเจ้าก็รู้ว่ามีผู้หญิงตั้งมากมายหลงใหลเขาแค่ไหน แต่เธอยังจะมาทำหน้าสะอิดสะเอียนแบบนี้ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร ? แต่ไม่นาน ถิรเจตก็รู้สึกได้ว่าอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ต่างจากเด็กเลย ทำไมเขาต้องโกรธ ? ผู้หญิงคนนี้เขาซื้อมาเป็น ‘ของเล่น’ ให้พี่ชาย แล้วทำไมเขาต้องโกรธขนาดนี้ด้วยล่ะเนี่ย ! “เฮ้......เธอก็ว่ามาสิว่าจะเอายังไง ?” ภิรมณเห็นว่าเธอไม่เห็นด้วย และตอนนี้เขาเริ่มงอนแล้ว เขาเอาสองมือขึ้นเท้าสะเอว “เอ่อ”......นาเดียขมวดคิ้วอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ถ้าฉันซ่อมไม่ได้ฉันจะไม่มาให้คุณเจอหน้าอีก เป็นไง ?” เมื่อนาเดียพูดข้อเสนอนี้ขึ้นมาก็ปรากฏกับว่ามีแสงจันทร์เปล่งประกายอยู่บนดวงตาอันสดใสของเธอ จะยังไงก็ตาม เธอก็ไม่สามารถเป็นภรรยาของถิรเจตอย่างที่เขาพูด ถ้าภิรมณเห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ประโยชน์ทั้งหมดก็จะตกเป็นของเธอเต่เพียงผู้เดียว แต่ถ้าเกิดว่าตาถิรเจตนั่นด่าว่าเธอ เธอก็สามารถยกความผิดให้คนโง่คนนี้ได้ทั้งหมด เพราะเขาสั่งให้เธอทำ แล้วจะให้เธอทำยังไงได้ล่ะ ? คนนี้ก็โง่จริงๆ เลย พอได้ยินข้อเสนอนี้เท่านั้นแหละก็ปรบมือดีใจแล้วพูดว่า “ฮี่ๆๆ...... โอเคๆ เจ๋งไปเลย” คนรับใช้เคาะประตูเข้ามาแล้วพูดกับนาเดียว่า “คุณหญิงใหญ่คะถึงเวลาที่คุณชายใหญ่จะต้องไปเรียน แล้วค่ะ” เรียน ? คนปัญญาอ่อนยังต้องเรียนด้วยหรอเนี่ย ? ดูเหมือนว่าถิรเจตยังมีความหวังกับพี่ชายปัญญาอ่อนคนนี้มาก เป็นพี่น้องกันที่แท้จริงจริงๆ นะเนี่ย จะว่าไปแล้วคุณชายรองถิรเจตก็ไม่ได้ใจดำอำมหิตเหมือนข่าวลือข้างนอกสักหน่อย ! แต่นาเดียก็หวังว่าวันหนึ่งภิรมลจะกลายมาเป็นคนปกติได้ “อืม ไปสิ” นาเดียพยักหัวเบาๆ “หึ ผู้หญิงโง่ เราตกลงกันแล้วนะ ถ้าฉันกลับมาตอนกลางคืนแล้วเธอยังซ่อมเบบี้ของฉันไม่เสร็จ เธออย่ามาโผล่หน้าให้ฉันเห็นอีก” เห็นได้ชัดว่านาเดียและพิมลตกลงสัญญากันแล้ว แต่คนที่อยู่ในห้องอ่านหนังสือผู้กำลังมองดูเหตุการณ์นี้กำลังระเบิดสุดพลัง นาเดียตัวดี เพิ่งเข้ามาบ้านวันแรก ก็วางแผนให้พี่ชายของฉันตกหลุมพรางซะแล้ว เธอก็รู้อยู่แล้วว่าซ่อมมันไม่ได้ แต่ก็ยังจะมาเสนอเงื่อนไขแบบนี้มาเป็นกับดักที่ทำให้พี่ชายโง่ๆ กระโดดลงไปในนั้น ถิรเจตตบโต๊ะด้วยความโกรธที่ลุกเป็นไฟ ลุกขึ้นและเดินออกไปนอกห้องอ่านหนังสือ ดูเหมือนว่าคำเตือนในวันนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย ไม่ใช่ว่าเธอชอบงานนั่นหรอ ? เขาจะยิ่งขัดขวางไม่ให้เธอไปทำงานนั่น ดูซิว่าวันหลังเธอยังจะกล้ามาหลอกล่อพี่ชายของเขาอีกหรือเปล่า